ΣΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ- ΠΟΙΗΣΗ

Το ποιημα που ακολουθεί είναι γραμμένο από τον αγαπημένο παιδικό φίλο και κουμπάρο μου, Γιώργο Πολ.Παπαδάκη,από τη συλλογή ποιημάτων του "Στα μπαλκόνια του ουρανού"

Που ειν'οι ώρες
Που ειν'οι ώρες οι γλυκές που πέρασες κοντά μου
του έρωτα οι Κυριακές του πόθου οι αντάρες
πάνω στο κύμα το πλατύ χαράζεις την καρδιά μου
της μοναξιάς 'σβησαν καημοί της θλίψης κλείσαν σάρες.

Μες της ψυχής σου το στρατί βαδίζω μέρα νύχτα
ανασεμιάς γίνομαι φως του Αυγούστου η φλογέρα
ρουφώ και συγκλονίζομαι απ'του έρωτα τις ώρες
της ευωδιάς σου ποταμός είν΄του ουρανού οι μπόρες.

Είναι του έρωτα το φως που μπήκε στην ψυχή μας
π'έκοψε την ανάσα μας σάστισε την ισχύ μας
απίθωσα στα χέρια σου της Σάμου δυό κοχύλια
του Δειλινού μικρά νησιά του Αμπελιού σταφύλια.

Ξέρω τα μάτια σου σαν δω όλα τα μυστικά σου
τους πόθους τις ελπίδες σου,όλα τα όνειρά σου
οι στεναγμοί γινήκανε κορδέλες στη χαρά
κι η μοναξιά φτερούγισε μαύρο πουλί μακριά...