ΤΙ ΒΛΕΠΕΤΕ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ?

Τι βλέπετε στον καθρέφτη;
Μήπως το είδωλο που βλέπουμε στον καθρέφτη μας δεν είναι τελικά παρά μια καλοστημένη πλάνη του μυαλού μας; Οι ειδικοί του Εργαστηρίου Αντίληψης του Πανεπιστημίου St. Andrew έρχονται να μας αποκαλύψουν ότι όσο όμορφο και να θεωρούμε εμείς τον εαυτό μας, οι άλλοι πάντα θα έχουν μια λίγο-πολύ διαφορετική «άποψη» για εμάς! Γιατί δεν βλέπουμε στον καθρέφτη μας ακριβώς το ίδιο πρόσωπο που βλέπουν εκείνοι… Αυτό, όπως εξηγούν οι ερευνητές, οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τα πρόσωπα που βλέπουμε.
Όταν κοιτάμε κάποιον, τείνουμε να παρατηρούμε πιο έντονα -από τη δική μας οπτική γωνία- την αριστερή του πλευρά, δηλαδή προσέχουμε καλύτερα -από τη δική του οπτική γωνία- τη δεξιά πλευρά του προσώπου που έχουμε απέναντί μας.
Όταν όμως κοιτάζουμε στον καθρέφτη, εστιάζουμε, επειδή το είδωλο μας είναι αντεστραμμένο, στην αριστερή πλευρά του προσώπου μας, αφού -όπως είδαμε- οι άλλοι, όταν μας περιεργάζονται, «βγάζουν συμπεράσματα» από τη δεξιά πλευρά του.
Ακριβώς επειδή οι εκφράσεις και τα χαρακτηριστικά μας διαφέρουν από πλευρά σε πλευρά, αυτό που βλέπουν οι άλλοι για εμάς μπορεί να διαφέρει από την αντίληψη που έχουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας.
«Έχουμε τη φυσική τάση να παρατηρούμε μόνο το ένα μισό του προσώπου που έχουμε απέναντί μας όταν παίρνουμε αποφάσεις για διάφορα πράγματα», ισχυρίζεται ο καθηγητής Ντέιβ Πέρετ.
«Αυτό περιλαμβάνει την κρίση μας για το πόσο όμορφος, αρρενωπός ή θηλυκός είναι ο άνθρωπος απέναντί μας», μας εξηγεί ο ειδικός. «Αρχικά το βλέμμα μας πέφτει στη δεξιά πλευρά.
Αυτό σημαίνει ότι, όταν κοιτάζουμε στον καθρέφτη, βλέπουμε τα πράγματα ανάποδα».

Ποιήματα Οδυσσέα Ελύτη

http://www.youtube.com/watch?v=EbSJPHcmyug&eurl=http%3A%2F%2Fwww%2Efacebook%2Ecom%2Fhome%2Ephp%3F&feature=player_embedded

Δείτε αυτό το θαυμάσιο βίντεο με στίχους του Οδυσσέα Ελύτη.
Είναι υπέροχο!!
.

Γέλιο... αλά Ελληνικά!

ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΣΟ ΥΓΙΗΣ ΕΙΣΑΙ.

Γεννήθήκες χειμώνα; Μάλλον θα ζήσεις ως τα 100 και βάλε! Μήπως είσαι υπεραισιόδοξη και τα βλέπεις όλα ρόδινα; Μάλλον φταίει το ότι γεννήθηκες καλοκαιράκι! Και μην πάει το μυαλό σου σε αστρολογικές προβλέψεις...Μιλάμε για την σύνδεση που έχει η εποχή που γεννήθηκες με την κατάσταση της υγείας σου.
Επηρεάζει ο μήνας γέννησής μας την υγεία, τη ζωή και τις επιλογές μας;
Ναι, απαντούν οι εκπρόσωποι της επιστήμης μέσα από μια σειρά ερευνών που έχουν πραγματοποιήσει: η εποχή που γεννιόμαστε παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των βιολογικών μας συστημάτων, στην ψυχολογική μας διάθεση αλλά και στο προσδόκιμο επιβίωσής μας. Και δρα συμπληρωματικά στους γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες που ολοκληρώνουν τη μοίρα μας.
Η εξήγηση της επιστήμηςΑμερικανοί επιστήμονες πιστεύουν ότι τα επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας στα οποία εκτίθεται το έμβρυο όταν βρίσκεται στη μήτρα της μητέρας του είτε καταστέλλουν το ανοσοποιητικό του σύστημα είτε προκαλούν αδιόρατες αλλοιώσεις στο γενετικό υλικό των κυττάρων του, με αποτέλεσμα, όταν έρχεται στον κόσμο, να έχει προδιάθεση ή προστασία από διάφορες ασθένειες. Επιπλέον, εκτιμούν ότι αυτές οι αλλοιώσεις διαμορφώνουν χαρακτηριστικά του εγκεφάλου του, κατ‘ επέκταση και την προσωπικότητά του και επηρεάζουν το προσδόκιμο επιβίωσής του.
Για τον Tζον Ιγκλ, καθηγητή Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Aberdeen, είναι και θέμα διατροφής, που μεταβάλλεται ανάλογα με τις εποχές, αλλά και αύξησης των λοιμώξεων κατά τη διάρκεια του χειμώνα. «Ο πρώτος ρόλος ανήκει στους γενετικούς και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, η εποχή που γεννιέται κανείς όμως δρα συμπληρωματικά σε όλα αυτά», υπογραμμίζει.
Απ‘ την άλλη, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Umea της Σουηδίας Τζαγιάντι Χοτάι αποδίδει αυτές τις διαφορές στις ορμονικές μεταβολές που συμβαίνουν στο σώμα της εγκύου. «Βασικές ορμόνες που επηρεάζουν την εξέλιξη και τη ζωή του εμβρύου μεταβάλλονται σημαντικά ανάλογα με την εποχή που πρόκειται να γεννηθεί το παιδί».
Ας δούμε, λοιπόν, τα «καλά» και τα «κακά» μας σημεία που έχει φέρει ως τώρα στο φως η επιστημονική έρευνα.
1. Τα παιδιά που γεννιούνται χειμώνα ζουν περισσότερο. Τα παιδιά που γεννιούνται στην καρδιά του χειμώνα μπορούν να είναι οι μελλοντικοί υπεραιωνόβιοι του πλανήτη!
Γερμανοί επιστήμονες διαπίστωσαν ότι έχουμε κατά 16% περισσότερες πιθανότητες να ξεπεράσουμε τα 100 χρόνια ζωής αν έχουμε γεννηθεί το Δεκέμβριο και 23% λιγότερες αν γεννηθήκαμε Ιούνιο.
Είναι πιο ευφυή Ψυχίατροι και ανθρωπολόγοι των Πανεπιστημίων Χάρβαρντ και Κουίνσλαντ που παρακολούθησαν την ανάπτυξη 21.000 αγοριών και κοριτσιών έως την ηλικία των 7 ετών απεφάνθησαν ότι τα παιδιά που γεννιούνται χειμώνα είναι πιο μεγαλόσωμα και πιο ευφυή από εκείνα που γεννιούνται καλοκαίρι, εντοπίζοντας εποχικές διακυμάνσεις στην ευφυΐα, στο σωματικό βάρος, στο ύψος και στο μέγεθος του κεφαλιού.
Αλλά: κινδυνεύουν από στεφανιαία νόσο και παχυσαρκία, λένε οι ερευνητές των Πανεπιστημίων Μπρίστολ και Σάουθαμπτον. Ρισκάρουν λιγότερο, ισχυρίζονται οι Σουηδοί επιστήμονες, διευκρινίζοντας ότι συνήθως δεν αναζητούν νέες εμπειρίες.
Είναι πιο κακόκεφα, επιμένουν οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ

Κάθε Πέμπτη βράδυ το Μουσείο Μπενάκη σας προσκαλεί να περπατήσετε στις αίθουσές του!
Οι χώροι του παλιού νεοκλασικού στη Βασιλίσσης Σοφίας γεμίζουν κόσμο τα βράδια της Πέμπτης. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να δω κάποιους «σκοτεινούς» φιλότεχνους να στοχάζονται μπροστά στα έργα. Η πραγματικότητα, όμως, με διαψεύδει ευχάριστα…
Το κοινό που συναντά κανείς εδώ δεν έχει ούτε ηλικιακά ούτε και στιλιστικά όρια.
Ζευγάρια και ετερόκλητες παρέες τριαντάρηδων βολτάρουν στους εκθεσιακούς χώρους γιατί όπως χαρακτηριστικά μας λένε: «επιλέγουμε κάτι εναλλακτικό ως ψυχαγωγία για τα μέσα της εβδομάδας». Κάποιοι από αυτούς δηλώνουν νυχτερινοί τύποι που απολαμβάνουν τις καινούριες εκθέσεις πριν βγουν για ποτό, κάποιοι είναι εργαζόμενοι που δεν προλαβαίνουν άλλες ώρες και επισκέπτονται το Μουσείο μετά την απογευματινή τους βόλτα στο Κέντρο και όλοι μαζί σμίγουν με συμπαθέστατους κυρίους μεγαλύτερης ηλικίας που δεν θέλουν με τίποτα να χάσουν την έκθεση του Βλάση Κανιάρη (η oποία θα φιλοξενείται στο Μουσείο μέχρι και τις 6/4). Οι επάνω όροφοι του Μουσείου γεμίζουν με τα χαμηλόφωνα χαχανητά και τα νεανικά σχόλια σπουδαστών από σχολές καλών τεχνών (που δρουν αποκλειστικά βραδινές ώρες) μαζεύοντας υλικό και έμπνευση για τις εργασίες τους. Συχνά πάλι ανάμεσά τους θα δεις ακόμα και επισκέπτες από την περιφέρεια που λίγο πριν αποχαιρετήσουν την πρωτεύουσα επιλέγουν να κάνουν και ένα πέρασμα από το Mουσείο. Αν και εσείς αποφασίσετε να επισκεφτείτε το Μπενάκη μην παραλείψετε να ανεβείτε μέχρι την ταράτσα του παλιού αρχοντικού και να απολαύσετε τη θέα στην Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό όπου λειτουργεί και ένα από τα πιο κομψά καφέ-εστιατόρια της Αθήνας. Τέλος αξίζει να επισκεφτείτε και το Πωλητήριο του Μουσείου, στο οποίο μπορείτε να βρείτε μοναδικά διακοσμητικά αντικείμενα, κοσμήματα, κεραμικά (πολλά είναι πιστά αντίγραφα των εκθεμάτων), είδη γραφείου κ.ά. Σίσσυ Καλλίνη Στο site www.benaki.gr μπορείτε να ενημερωθείτε για τα δρομολόγια των λεωφορείων και του μετρό που πηγαίνουν στο Μουσείο. Τιμές εισ.: Γεν. είσ.: €6, Περιοδική έκθεση: €3, Ελεύθερη είσοδος κάθε Πέμπτη (εκτός περιοδικής έκθεσης και οργανωμένων ομάδων).
Αξίζει να πάτε...Θα περάσετε πολυ όμορφα!!!!!!

"ΣΤΟ ΚΑΠΑΚΙ"

Γουστόζικη, αυτοσχέδια διακόσμηση, σπιτικοί μεζέδες και χαμηλές τιμές.
Τι άλλο θέλει μια παρέα για να το κάνει στέκι της; Μικρούλι, ζεστό, σπιτικό.
Στην πόρτα ένα χαμόγελο, στην κουζίνα η Δήμητρα μαγειρεύει μερακλίδικα και καθαρά όπως στο σπίτι της και στο χώρο η μυρωδιά της ρακής και τα ζεστά μπλε χρώματα των τοίχων φτιάχνουν κλίμα παρεΐστικο. Το μικρό, αλλά πολύ ιδιαίτερο αυτό μεζεδοπωλείο μόλις έσκασε μύτη στην πιάτσα της Πανόρμου και έγινε αμέσως γνωστό στο φοιτητόκοσμο που γέμισε τα τραπέζια του. Πρόκειται για οικογενειακή επιχείρηση: άνθρωποι που έφυγαν από πολυεθνικές και έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα με προσωπική εργασία και άφθονο μεράκι. Λειτουργεί από το πρωί ως γλυκοκαφενείο με σπιτικά γλυκά και καφέδες, ενώ από το μεσημέρι μπαίνει στην κουζίνα μέχρι όσο τραβήξει.
Η κουζίνα του έχει μια πελοποννησιακή εσάνς (καγιανάς, μανιάτικο λουκάνικο, παστό χοιρινό, σαγανάκι σφέλα, καλαματιανό μελιτζανάκι τουρσί) αλλά και μικρασιατικές πινελιές όπως η καισαρόπιτα, το μπουγιουρντί, η σελινόριζα αλά πολίτα… Υπάρχουν, επίσης, υπέροχες σαλάτες όπως παντζαροσάλατα, ντοματοσαλάτα και μαυρομάτικα με μάραθο, όπου κυριαρχεί το σπιτικό καλαματιανό λάδι. Επίσης, μια πολύ ενδιαφέρουσα κατηγορία είναι «τα τσουκαλιαστά» με έξοχα μαγειρευτά απ' όλη την Ελλάδα. Σουτζουκάκια, σουπιές με ελιές και μάραθο, κότα μπαρδουνιώτικη, μοσχάρι με καρότα και κουνέλι μαγειρεμένο με ρακή και δεντρολίβανο είνα μερικά λαμπερά δείγματα μιας σπιτικής μαγειρικής που έχει τελειοποιηθεί με το χρόνο και τη διαρκή αναζήτηση. Υπάρχουν όμως και θαλασσινά, όπως και κάποιες ποικιλίες για ούζο.

Μη φύγετε αν δεν κλείσετε το γεύμα σας με γλυκό μωσαϊκό της Δήμητρας, μια αναφορά στην παιδική μας ηλικία… Μάρω Βούλγαρη Τριφυλλίας 37-39, Αμπελόκηποι, τηλ.: 210 6914061. (€10-15)

Παιδιά είναι τέλειο!!! Θα ξετρελαθείτε!!!!!!!!!
Καλή σας όρεξη!!!!!!!!!!

"ΤΟ ΦΙΛΙ"

O αισθησιασμός του γαλλικού φιλιούΕλάχιστες φωτογραφίες ερωτικού περιεχομένου, όσο «τολμηρές» κι αν είναι, μεταδίδουν τόσον ερωτισμό και τόσο αισθησιακή ατμόσφαιρα όσο εκείνη η περίφημη ασπρόμαυρη φωτογραφία στο Παρίσι του Μεσοπολέμου ενός ερωτευμένου ζευγαριού που φιλιέται καθώς περπατάει στη μέση του δρόμου. Το «French kiss», όπως καθιερώθηκε να ονομάζονται τα γεμάτα πάθος φιλιά των ερωτευμένων στο στόμα, ενέπνευσε εκατοντάδες σκηνοθέτες -του Χόλιγουντ ιδιαίτερα-, οι οποίοι με τη σειρά τους «έπλασαν» -και εξακολουθούν να πλάθουν- αμέτρητες στιγμές φιλιών διάσημων κινηματογραφικών ζευγαριών που συγκίνησαν μέχρι δακρύων εκατομμύρια θεατές. Τι είναι αυτή η φαινομενικά τόσο απλή πράξη του αγγίγματος των χειλιών μεταξύ δύο ερωτευμένων ανθρώπων και γιατί μας συγκινεί (με όλη τη σημασία της λέξης) τόσο πολύ είτε την απολαμβάνουμε οι ίδιοι είτε γινόμαστε θεατές της; Τι είναι αυτό που κάνει το φιλί να είναι μια πράξη τόσο ιδιαίτερη και τόσο σημαντική στον έρωτα;Το «όργιο» του θηλασμούΑς ξεκινήσουμε από το όργανο με το οποίο πραγματοποιείται το φιλί, το στόμα, τα εξωτερικά χείλη δηλαδή και το εσωτερικό του στόματος με τη γλώσσα: το κατεξοχήν όργανο που είμαστε αναγκασμένοι από τις πρώτες στιγμές της ζωής μας να μάθουμε να χρησιμοποιούμε για να τραφούμε και να ζήσουμε, αλλά και το πρώτο μέρος του σώματός μας με το οποίο αντλούμε ευχαρίστηση και απόλαυση. Τότε που το βασανιστικό αίσθημα της πείνας ανακουφιζόταν από την τροφή που γέμιζε το στόμα και την ταυτόχρονη αίσθηση της ζεστής σωματικής επαφής με τη μητέρα. Κανένας ψυχολόγος δεν έχει περιγράψει πιο ποιητικά το θηλασμό και τις προεκτάσεις του στον ανθρώπινο ψυχισμό από τον D. Winnicott: «... η σχέση του βρέφους με τη μητέρα κατά το “όργιο” του θηλασμού είναι ιδιαίτερα έντονη... περίπλοκη, γιατί περιλαμβάνει τη διέγερση της αναμονής, την εμπειρία της δραστηριότητας κατά το θηλασμό, την αίσθηση της ευχαρίστησης και την ανακούφιση από την ένταση των ενστίκτων που φέρνει η ικανοποίηση. Σε μεγαλύτερη ηλικία... όταν το άτομο θα δοκιμάζει τα σεξουαλικά αισθήματα, αυτά θα του θυμίζουν εκείνα του θηλασμού... Σε έναν ικανοποιητικό θηλασμό, το γεγονός ότι το βρέφος “παίρνει” από ένα μέρος του σώματος της μητέρας αποτελεί το πρότυπο για όλα τα είδη της εμπειρίας στα οποία συμμετέχουν τα ένστικτα».Το φιλί επιτρέπει την ελευθερία!Φαίνεται, λοιπόν, πως το φιλί, αυτή η στοματική απόλαυση που δεν αποσκοπεί στη λήψη τροφής, μας συνδέει κάθε φορά -υποσυνείδητα- με αυτή την πρώτη εμπειρία της ικανοποίησης πρωταρχικών ενστίκτων σε συνδυασμό με βαθιά και τρυφερή ανθρώπινη επαφή. Κι αν δεν ρέει γάλα, αυτό το «σύμβολο της αγάπης, της φροντίδας και της αποδοχής» κατά τον E. Fromm, αυτό δεν κάνει το φιλί να υστερεί, γιατί εδώ υπάρχουν δύο που δίνουν και παίρνουν ο ένας από τον άλλον. Μάλιστα, το φιλί, αντίθετα από την καθαυτό πράξη της σεξουαλικής διείσδυσης («coitus»), όπου οι ρόλοι είναι καθορισμένοι, επιτρέπει αμέτρητα «παιχνίδια», καθώς οδηγεί τον άνδρα και τη γυναίκα να εναλλάσσονται στον παθητικό και τον ενεργητικό ρόλο, τη μια στιγμή να δέχονται και την άλλη να προσφέρουν. Κάθε στόμα, λοιπόν, λαίμαργο ή εκλεπτυσμένο, παμφάγο ή gourmet, μπορεί να μετατραπεί μέσα από το φιλί σε τροφή για κάποιον άλλον. Όταν τα χείλη ενώνονται και οι αναπνοές αναμειγνύονται, οι αισθήσεις αρχίζουν να ξυπνούν, το σώμα και το πνεύμα διεγείρονται. Τι συμβαίνει όταν δυο άνθρωποι φιλιούνται;Φέρνει κοντά τις ψυχέςΠερισσότερο από κάθε άλλη ερωτική πράξη, με το φιλί «αγγίζουμε» την πιο βαθιά προσωπική πλευρά του άλλου. Ανακαλύπτουμε πώς δίνεται, αν μπορεί να αφεθεί, αν είναι «σφιγμένος» ή αν μπορεί να βάλει συναίσθημα σε αυτό που κάνει. Από την άλλη, για μας τους ίδιους, όταν δεν νιώθουμε καλά φιλώντας τον άλλον, καταλαβαίνουμε ότι κάτι μέσα μας αντιστέκεται σε αυτή την τόσο βαθιά προσέγγιση, ενώ όταν νιώθουμε καλά, αισθανόμαστε ότι ερχόμαστε πολύ κοντά του, ότι μεταξύ μας δημιουργείται ζεστασιά. Το φιλί απαιτεί τόσο συναισθηματικό δόσιμο, ώστε είναι αναγκαίο συστατικό για τη δημιουργία αυτής της ιδιαίτερης οικειότητας που χαρακτηρίζει την εντελώς ιδιωτική σφαίρα της σχέσης του ερωτευμένου ζευγαριού. Άλλωστε, δεν είναι άνευ σημασίας το ότι το στόμα βρίσκεται στο κεφάλι, στο πρόσωπο, εκεί όπου βρίσκεται το κέντρο της πνευματικής μας λειτουργίας, κι έτσι φιλώντας είναι σαν να πλησιάζονται περισσότερο οι ψυχές παρά τα σώματα.Καλό φιλί, καλό σεξ;Τα φιλιά δεν εκφράζουν μόνο συναισθήματα, εκφράζουν και επιθυμία και αισθησιασμό. Με το φιλί διεγείρονται οι ερωτογενείς ζώνες που υπάρχουν στις στοματικές μεμβράνες. Όταν, λοιπόν, απολαμβάνουμε τα φιλιά κάποιου, σημαίνει ότι «ταιριάζουν οι χημείες μας», όπως ακριβώς μπορεί να μας αρέσει και να μας ελκύει η -ανεπαίσθητη- μυρωδιά που αναδίδει το δέρμα ενός ανθρώπου. Έτσι, μπορεί τα φιλιά του να μας φαίνονται υπέροχα επειδή μας ξυπνούν την επιθυμία, αλλά βέβαια δεν λένε απολύτως τίποτα -αντίθετα με ό,τι συνήθως εικάζεται- για το κατά πόσο καλό θα είναι το σεξ μαζί του ή για το αν π.χ. έχει προβλήματα στύσης ή πρόωρης εκσπερμάτισης. Αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για παραμύθι η πεποίθηση ότι όταν π.χ. ένας άνδρας φιλάει καλά, είναι και καλός εραστής. Από την άλλη, βέβαια, όταν δεν μας αρέσει να φιλιόμαστε με κάποιον, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μην μας αρέσει και το σεξ με τον άνθρωπο αυτόν, ίσως γιατί οι αισθήσεις μας μας προειδοποιούν ότι κάτι δεν πάει καλά με «τις χημείες μας». Στο φιλί γεύεσαι το σάλιο του άλλου, κάτι που κανένας άνθρωπος δεν κάνει οικειοθελώς όταν δεν αισθάνεται δυνατή έλξη για τον άλλον.Τι αποκαλύπτει ένα φιλίΚαθώς παίζει το ρόλο «διεγερτικού», αλλά και ένδειξης επιθυμίας για τον άλλον και επιπλέον εκφράζει τρυφερότητα και οικειότητα, το φιλί είναι ενδεικτικό της καλής κατάστασης, της «υγείας» ενός ζευγαριού. Και αντίστροφα, όταν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στη σχέση, το πρώτο πράγμα που αρχίζει ο ένας να βρίσκει απωθητικό στον άλλον δεν είναι τόσο το σώμα όσο το στόμα του και τα φιλιά. Πράγματι, πολλά ζευγάρια που δεν τα πάνε καλά, που έχουν απομακρυνθεί και χάσει την οικειότητά τους, συχνά συνεχίζουν να έχουν σεξουαλική επαφή από συνήθεια, με έναν κάπως μηχανιστικό, αυτοματοποιημένο τρόπο, ενώ το φιλί, που απαιτεί συναισθηματική επαφή, γίνεται πιο δύσκολη υπόθεση. «Μπορώ να κάνω έρωτα με τη γυναίκα μου όταν δεν νιώθω πολλή επιθυμία, όταν είμαι ψυχραμένος μαζί της ή όταν είμαι κάπως στον κόσμο μου και με απασχολούν άλλα πράγματα, όμως μου είναι αδύνατο να τη φιλήσω έντονα στο στόμα, αυτό δεν μου βγαίνει. Για να φιληθούμε, πρέπει να νιώθουμε πραγματικά οικεία και τρυφερά ο ένας με τον άλλον, δεν είναι αστεία υπόθεση! Γι’ αυτό και δεν μπορώ να την κοροϊδέψω, ούτε αυτή εμένα. Όταν δεν φιλιόμαστε, ξέρουμε και οι δύο ότι κάτι τρέχει...», λέει ο Νίκος περιγράφοντας τις ερωτικές διακυμάνσεις του γάμου του. Έτσι, όταν σε ένα ζευγάρι ο ένας αρχίζει να μη θέλει πια τα χυμώδη ερωτικά φιλιά του άλλου, τότε αυτό μπορεί να είναι ένα σημάδι που απαιτεί επαγρύπνηση. Ίσως σημαίνει ότι πρέπει να ενδιαφερθούμε ξανά περισσότερο για τη σχέση μας.Η πιο έντονη διέγερση.Φαίνεται, λοιπόν, πως δεν είναι χωρίς λόγο όλη αυτή η συγκίνηση για τα φιλιά, αλλά και όλη η αγωνία και η ταραχή των εφήβων (και των παιδιών ενίοτε) για το πώς θα είναι και αν θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στο πρώτο τους φιλί. Πρόκειται για μια πράξη μύησης που σηματοδοτεί την έναρξη της σεξουαλικής ζωής, έστω και αν η «συνέχεια» αργήσει πολύ να λάβει χώρα. Όμως, αφού περάσουμε στην ενήλικη ζωή και αφήσουμε πίσω μας τους αγωνιώδεις εφηβικούς πειραματισμούς, τα φιλιά μάς συγκινούν εξίσου, όπως έδειξε μια έρευνα που έγινε πριν μερικά χρόνια στη Γαλλία: Μία στις δύο γυναίκες «ψηφίζουν» ένα χυμώδες φιλί ως το καλύτερο μέσο για να διεγερθεί η επιθυμία. Πιο πολύ από οποιαδήποτε άλλη επαφή, αυτή των χειλιών μάς αγγίζει ως τα πιο βαθιά σημεία του ψυχισμού μας, μας κάνει να ανοιγόμαστε στον άλλον, γκρεμίζει τοίχους και γεφυρώνει αποστάσεις. Γι’ αυτό και οι επαγγελματίες του έρωτα, οι πόρνες, δεν φιλούν τους πελάτες τους, διατηρώντας έτσι ένα τελευταίο «τείχος», που προστατεύει τη βαθιά ιδιωτική τους σφαίρα. Μπορεί να «κατακτήσεις» το σώμα ενός άλλου ανθρώπου, όμως, αν δεν καταφέρεις να αποσπάσεις τα φιλιά του, δεν τον έχεις κατακτήσει πραγματικά, ούτε έχεις βάλει γερές βάσεις για να χτίσεις μια πραγματικά κοντινή και ζεστή ερωτική σχέση μαζί του.
Τι είναι ένα φιλί;Το φιλί είναι πιο ερωτική και πιο προσωπική υπόθεση από το σεξ αυτό καθαυτό. Το χαρακτηρίζει όμως και κάτι ακόμη: Ενώ το σεξ μπορεί να γίνεται «υγιεινιστικά» και με χίλιες προφυλάξεις, το φιλί δεν μπορεί να είναι παρά αυτό που είναι, αλλιώς δεν είναι φιλί. Για να το πούμε με αριθμούς, ένα φιλί είναι: 9 mg νερού, 700 mg αλμπουμίνης, 1,7 mg λίπους, 0,4 mg αλάτων και 100 mg οργανικών ουσιών που μεταφέρονται από στόμα σε στόμα. Είναι, λοιπόν, ένας στυγνός «μεταφορέας» μικροβίων; Χωρίς αμφιβολία, μόνο που, όπως ισχυρίζεται με χιούμορ ένας αμερικανός γιατρός, ένα αληθινό φιλί προκαλεί τόση θερμότητα που καταστρέφει αμέσως όλα τα μικρόβια.

ΔΕΣ ΤΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Οι αισιόδοξοι άνθρωποι κερδίζουν περισσότερα χρόνια ζωής, σύμφωνα με νέα αμερικανική έρευνα. Αναλύοντας τα στοιχεία της έρευνας, Women’s Health Initiative στην οποία είχαν συμμετάσχει συνολικά 100.000 γυναίκες ηλικίας 50 ετών και άνω, οι ειδικοί του Πανεπιστημίου του Πίτσμπεργκ διαπίστωσαν ότι όσες διατηρούσαν αισιόδοξη στάση απέναντι στη ζωή, αντιμετώπιζαν κατά 14% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από οποιονδήποτε παράγοντα και 30% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου λόγω καρδιαγγειακών νοσημάτων. Επιπλέον, οι γυναίκες αυτές είχαν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν υπέρταση ή διαβήτη και ήταν λιγότερο επιρρεπείς σε επιβλαβείς συνήθειες, όπως το κάπνισμα. Όπως επισημαίνει η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας δρ. Χίλαρι Τιντλ, οι γυναίκες που έτειναν να μην εμπιστεύονται τόσο εύκολα τους γύρω τους, αντιμετώπιζαν γενικά 16% υψηλότερο κίνδυνο να πεθάνουν πρόωρα, ενώ αντιμετώπιζαν 23% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρκίνο σε σχέση με τις υπόλοιπες. «Πιστεύω ότι χρειάζεται περαιτέρω έρευνα, για να δούμε κατά πόσο η αλλαγή στη στάση ζωής μας θα μπορούσε να έχει ευεργετικά οφέλη για την υγεία μας, αλλά και για να σχεδιαστούν «θεραπείες» που να μας βοηθήσουν να αλλάξουμε στάση ζωής»,

100 βήματα το λεπτό!!!!!!!!

Όσοι επιθυμούν να βιώσουν τα οφέλη της ήπιας καρδιαγγειακής άσκησης, θα πρέπει να κάνουν περίπου 100 βήματα το λεπτό, συνιστούν αμερικανοί ερευνητές. Τη νέα μελέτη πραγματοποίησαν ειδικοί του Πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο, οι οποίοι μέτρησαν την ανάγκη οξυγόνωσης του οργανισμού 97 υγιών ανδρών και γυναικών με μέση ηλικία τα 32 έτη, ενόσω έκαναν διάδρομο. Είδαν, λοιπόν, ότι κατά μέσο όρο οι άνδρες χρειάζονταν περίπου 92-102 βήματα το λεπτό, για μια έντονη καρδιαγγειακή άσκηση, ενώ στην περίπτωση των γυναικών ο ρυθμός ανέβαινε στα 91-115 βήματα το λεπτό. «Τα ευεργετικά αποτελέσματα της άσκησης μπορούν να επιτευχθούν και μέσα από σύντομα 10λεπτα προγράμματα, ωστόσο ένα χρήσιμο σημείο εκκίνησης θα ήταν να προσπαθήσουμε να κάνουμε 1.000 βήματα μέσα σε μόλις 10 λεπτά πριν ανέβουμε στα 3.000 βήματα σε διάστημα 30 λεπτών», ξεκαθαρίζει ο επικεφαλής της έρευνας, κ. Σάιμον Μάρσαλ.

Η δύναμη της Φιλίας!

Το να έχει κάποιος αληθινούς φίλους, είναι μεγάλη υπόθεση. Πότε όμως, είναι μια φιλία αληθινή, προορισμένη να αντέξει στις τρικυμίες του χρόνου, και πότε είναι απλά και μόνο μια “παρέα”, που σήμερα είναι και αύριο δε θα είναι;

Το βασικό που πρέπει κάποιος να κοιτάξει για να διαχωρίσει αυτές τις δύο καταστάσεις, είναι τα κίνητρα πίσω από το συναπάντημα. Σε μια αληθινή φιλία, βρίσκομαι μαζί με τον άλλο άνθρωπο για να μοιραστούμε την ίδια τη ζωή, τις χαρές και τις λύπες της. Ο αληθινός φίλος είναι συνοδοιπόρος μου, όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες στιγμές, αλλά επίσης στις αναπόφευκτες περιόδους θλίψης και δυσκολίας. Σε μια γνήσια φιλία υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, ώστε να υπάρχει ώρα και χώρος για να εκφραστούν όλοι. Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που δε φοβάται να μας πει την αλήθεια, αν πιστεύει ότι σε κάτι έχουμε παρεκτραπεί. Είναι όμως παράλληλα έτοιμος να σεβαστεί τις επιλογές μας, έστω και αν διαφωνεί, χωρίς να φύγει από το πλευρό μας.

Σε αντίθεση, όταν μιλάμε για “σκέτη παρέα” τα κίνητρα είναι διαφορετικά: Εδώ δε συναντιόμαστε για να μοιραστούμε τη ζωή στην ολότητά της, αλλά μόνο για να ευχαριστηθούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα, πρόσκαιρα πράγματα, που τυγχάνει να μας αρέσουν και των δύο. Σε τέτοιες σχέσεις γνωρίζουμε – κατά βάθος – ότι υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να μοιραστούμε με τον άλλο. Όταν πια ο ένας από τους δύο βαρεθεί τη συγκεκριμένη απόλαυση που τους ένωνε, ή αν προκύψει εν τω μεταξύ κάποια διαφωνία, η “φιλία” αυτή εξανεμίζεται.
.

Κι εγώ χάρη σε εσένα είμαι τόσο πολύ ο ευαυτός μου που τώρα καταλαβαίνω,αν δεν το είχα νιώσει αυτό μια φορά στη ζωή μου,θα ήταν φρίκη και τρόμος,μια άλλη ζωή, σύμμαχος άλλου εαυτού, αυτού που δεν θα μου είχαν λοβοτομήσει, και να ξέρεις πως αυτό έγινε μόνο με τη δική σου φροντίδα και που μου είπες "Δεν έχω ανάγκη να δω μια ζαρτιέρα για να καταλάβω πως αυτό είναι πόδι"-κι αυτό είναι το ελάχιστο- και για όλα τ'άλλα τα ουσιαστικά.
Τίποτα δεν σημαίνει ότι σ'αγαπώ.
Το σ'αγαπώ είναι μια ανημπόρια και μια αδυναμία,μια τυφλή βουβαμάρα."Σε αγαπώ γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς"-να ένας τρόπος που δεν μας αφορά. Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς από το να αγαπάς,αλλά δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα που θα είναι καλό για τον άλλον αν αυτό το καλό του άλλου δεν σε συμπεριλαμβάνει.
Δεν είναι φριχτό?
Ακόμα και τώρα,που το νιώθω πως εμείς δεν είμαστε αυτά τα γελοία πλάσματα με τις αντιδράσεις πρωτόζωου,ακόμα κι αν αυτό που θέλω πάνω απ'όλα είναι να είσαι σύμφωνος ,ε τον αληθινό εαυτό σου-να το κερδίσεις μέσα από εμένα αυτό-,κατά βάθος τρέμω μήπως πω ψέματα στον αληθινό εαυτό μου και μήπως αυτή η επιθυμία μου υπάρχει όσο ξέρω πως είσαι με το μέρος μου.Αλλά πάλι λέω,μην τρέμεις άδικα,μπορείς να αποκλείσεις το ότι θα είναι για πάντα με το μέρος σου?Κι αν κάποτε δεν ήσουν πια κι εγώ το καταλάβαινα,τι θα έκανα?
Πάλι δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι πως, αν- χτύπα ξύλο- πάψεις ποτέ να με αγαπάς,θα είναι επειδή δεν θα αντέχεις να ζεις μέσα στον πραγματικό εαυτό σου. Γι'αυτό δεν πιστεύω πως θα πάψεις.
Σου έχω πει πολλές φορές πως μόνο μία περίπτωση υπάρχει ικανή να με κάνει να φύγω. Οχι από ζήλεια μόνο,αλλά από μια αίσθηση πως τα σώματα δεν μπορούν να διατίθενται έτσι,να γίνονται πενταροδεκάρες.Κι αν συμβεί κάτι τέτοιο,πάλι δεν πρόκειται να φύγω.Αλλά θα είμαι ικανή να το κάνω-γιατί θα μου έχει περάσει από το μυαλό.
Ο έρωτας δεν εκδηλώνεται με την επιθυμία να κάνεις έρωτα μόνο,αλλά με την επιθυμία του μοιρασμένου ύπνου-αυτή η τελευταία επιθυμία δεν αφορά παρά ,μία και μόνη γυναίκα.
Μπήκες στη ζωή μου όπως ο Γκιούλιβερ στη χώρα των Λιλιπούτειων....

Απόσπασμα "αγαπημένο μου" από το βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου"Ο άνεμος κουβάρι"΄
Ενας μεγάλος έρωτα μεταξύ της Μαλβίνας Κάραλη και του Διονύση Χαριτόπουλου.

"Κι ό,τι αξίζει στον άνθρωπο είναι να ζήσει έστω και μία φορά στη ζωή του
μια ιστορία της προκοπής"

Καληνύχτα σας!!!!!!

ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ!!!

Ευτυχία βρίσκω στο πνεύμα σου...
Δροσοσταλίδες αγάπης στο νεύμα σου...
Χαρά στο άπειρο... αγάπη...στου ονείρου την άκρη!
Μίλα μου... αγαπησέ με...
Κοίτα με... πώς λαχταρώ!
Μια θύελλα γραπώνει την ζωή μου...
γέλα μου μονάχα..Γλυκιά μου ...Ψυχή μου!!!!!!!
Τα μάτια σου βλέπω...και νιώθω χαρά...
Μες στης ψυχής σου το δρομάκι
κοιτάω ξανά και ξανά...
ρουφώ και ευωδιάζομαι απ'του έρωτα τις ώρες...
αχ θέέ μου ας φύγουν με μιας... Ολες οι μπόρες!
Και να ο ήλιος ξαναβγήκε!
Ας χαρούμε τον έρωτα που θέλαμε...Τον από πάντα έρωτα!
Σε εσένα μιλώ!!!!!!! Σε εσένα το λέω!

Καλή και όμορφη νύχτα να έχετε!!!

ΣΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ- ΠΟΙΗΣΗ

Το ποιημα που ακολουθεί είναι γραμμένο από τον αγαπημένο παιδικό φίλο και κουμπάρο μου, Γιώργο Πολ.Παπαδάκη,από τη συλλογή ποιημάτων του "Στα μπαλκόνια του ουρανού"

Που ειν'οι ώρες
Που ειν'οι ώρες οι γλυκές που πέρασες κοντά μου
του έρωτα οι Κυριακές του πόθου οι αντάρες
πάνω στο κύμα το πλατύ χαράζεις την καρδιά μου
της μοναξιάς 'σβησαν καημοί της θλίψης κλείσαν σάρες.

Μες της ψυχής σου το στρατί βαδίζω μέρα νύχτα
ανασεμιάς γίνομαι φως του Αυγούστου η φλογέρα
ρουφώ και συγκλονίζομαι απ'του έρωτα τις ώρες
της ευωδιάς σου ποταμός είν΄του ουρανού οι μπόρες.

Είναι του έρωτα το φως που μπήκε στην ψυχή μας
π'έκοψε την ανάσα μας σάστισε την ισχύ μας
απίθωσα στα χέρια σου της Σάμου δυό κοχύλια
του Δειλινού μικρά νησιά του Αμπελιού σταφύλια.

Ξέρω τα μάτια σου σαν δω όλα τα μυστικά σου
τους πόθους τις ελπίδες σου,όλα τα όνειρά σου
οι στεναγμοί γινήκανε κορδέλες στη χαρά
κι η μοναξιά φτερούγισε μαύρο πουλί μακριά...

ΦΙΛΙΑ

Ποτέ δεν ξέρεις πότε είναι κοντά σου ο Φύλακας άγγελός σου, γι' αυτό πρέπει να δοκιμάζεις. Αναρωτιέμαι πόσοι διαβάζουν στ' αλήθεια τα μηνύματά τους. Η ανταπόκρισή σου θα έχει ενδιαφέρον, γι' αυτό δώσε προσοχή σε ότι θα διαβάσεις. Όταν θα έχεις τελειώσει, θα ξέρεις το λόγο που σου στάλθηκε. Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας είτε για κάποιο λόγο, είτε για ορισμένο χρόνο, είτε για πάντα. Όταν ξέρεις αυτό, ξέρεις και τι να κάνεις για τον κάθε άνθρωπο. Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για κάποιο λόγο, συνήθως απαντά σε μία ανάγκη μας που με κάποιο τρόπο έχουμε εκφράσει. Έχει έρθει για να μας βοηθήσει σε μια δυσκολία, να παρέχει καθοδήγηση ή υποστήριξη, για να μας συνδράμει φυσικά, συναισθηματικά ή πνευματικά. Μοιάζει θεόσταλτος και είναι. Είναι εκεί για το λόγο ακριβώς που τον χρειαζόμασταν.. Μετά, χωρίς να κάνουμε κάτι λάθος και ίσως ακόμα σε μια άβολη στιγμή και παρ' ότι μπορεί να πληγωθούμε, η σχέση θα τελειώσει. Κάποιος από τους δύο θα πει ή θα κάνει κάτι που θα βάλει τέλος. Μπορεί ο άνθρωπος αυτός να πεθάνει.
Μπορεί απλώς να φύγει μακριά μας. Κάποιες φορές, μπορεί να ενεργήσει με τέτοιον τρόπο που να μας αναγκάσει να πάρουμε θέση. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι, η ανάγκη μας βρήκε ανταπόκριση, η επιθυμία μας εκπληρώθηκε, οπότε η δουλειά του ανθρώπου αυτού τελείωσε. Η προσευχή μας πήρε απάντηση και είναι ώρα να προχωρήσουμε. Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, αυτό σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε, να μοιραστούμε και να μάθουμε. Μπορεί να μας φέρει μια ειρηνική εμπειρία, ή να μας κάνει να γελάμε. Θα μας μάθει να κάνουμε κάτι που δεν κάναμε ως τώρα και πάντως η παρουσία του θα μας δώσει μεγάλη χαρά. Παρ' ότι μπήκε στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, το έργο του ήταν σπουδαίο. Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για πάντα, μας διδάσκει μαθήματα ζωής. Θα μας διδάξει αυτά, πάνω στα οποία πρέπει να χτίσουμε στέρεα συναισθηματικά θεμέλια. Η δουλειά μας είναι να δεχτούμε το μάθημα, να αγαπήσουμε τον άνθρωπο αυτό και να εφαρμόσουμε όσα μάθαμε στη σχέση μας μαζί του, σε όλες τις σχέσεις και όλα τα πεδία της ζωής μας. Λένε ότι, η αγάπη είναι τυφλή, αλλά η φιλία διαισθητική.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ!!!!!!!!

13 ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ!

Στον 20ό αιώνα, το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε κατά 30 χρόνια - η μεγαλύτερη αύξηση στα 5.000 της ανθρώπινης ιστορίας. Επίσης, οι «αιωνόβιοι» -οι άνθρωποι δηλαδή... τριψήφιας ηλικίας- δεν αποτελούν πια κλαμπ για ελάχιστα εκλεκτά μέλη, αφού αυξήθηκαν κατά 51% από το 1990 μέχρι το 2000. Πού οφείλονται αυτές οι αυξήσεις; Όπως πιθανότατα «μαντεύεις», στην πρόοδο της ιατρικής και στον τομέα της εκπαίδευσης, πρόληψης και αντιμετώπισης των ασθενειών. Αυτό που μάλλον δεν φαντάζεσαι όμως, είναι ότι μερικές φαινομενικά ασήμαντες καθημερινές συνήθειες ή παρελθοντικά γεγονότα μπορούν να επηρεάσουν το χρόνο ζωής μας.Ιδού τα τελευταία επιστημονικά συμπεράσματα για τη μακροζωία και πώς θα την εξασφαλίσεις.
1. Η μητέρα σου σε γέννησε σε νεαρή ηλικία Αν ήταν νεότερη από 25 χρονών, έχεις διπλάσιες πιθανότητες να φτάσεις τα 100 απ' ό,τι κάποιος που γεννήθηκε από μεγαλύτερη μητέρα, σύμφωνα με έρευνα του Παν/μίου του Σικάγο. Οι ειδικοί θεωρούν πως τα ωάρια μιας νεαρής γυναίκας είναι «καλύτερα», γι' αυτό δίνουν και υγιέστερα νεογνά.
2. Πίνεις τσάι.Τόσο το μαύρο όσο και το πράσινο τσάι περιέχουν κατεχίνες, ουσίες οι οποίες προστατεύουν την καρδιά. Σε έρευνα στην οποία συμμετείχαν 40.500 Ιάπωνες, άντρες και γυναίκες, εκείνοι που έπιναν 5 ή περισσότερα φλιτζάνια πράσινο τσάι την ημέρα συγκέντρωσαν τις λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρδιακή πάθηση ή εγκεφαλικό. Επίσης, άλλες παλαιότερες έρευνες σχετικά με το μαύρο τσάι είχαν δείξει παρόμοια αποτελέσματα. Στην πραγματικότητα, χρειάζεσαι 1 με 2 φλιτζάνια τη μέρα για να αρχίσεις να προστατεύεις και να «ανακουφίζεις» την καρδιά σου. Εκτός από τα έτοιμα προϊόντα που θα βρεις στο εμπόριο, μπορείς να το φτιάξεις και μόνη σου. Σ' αυτή την περίπτωση, καλό θα ήταν να το πιεις «φρέσκο», μόλις λίγα λεπτά μετά την παρασκευή του. Τέλος, αν ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που το απολαμβάνουν προσθέτοντας γάλα, καλό είναι να αλλάξεις συνήθειες. Κι αυτό γιατί, κάποιες παλαιότερες έρευνες, έχουν δείξει ότι και το γάλα ελαττώνει τις ευεργετικές επιδράσεις του τσαγιού στο καρδιαγγειακό μας σύστημα. Περιορίσου λοιπόν στο να εμπλουτίσεις τη γεύση του με μερικές σταγόνες λεμόνι ή λίγο μέλι.
3. Προτιμάς το περπάτημα. Τα γυμνασμένα άτομα -εννοώντας και όσους περπατάνε 30' τη μέρα- έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να ζήσουν περισσότερο από εκείνα που κάνουν καθιστική ζωή, άσχετο με το πόσο λίπος έχουν, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα σε 2.063 άντρες και γυναίκες. Παρομοίως, οι υπέρβαρες γυναίκες μπορούν να βελτιώσουν την υγεία της καρδιάς τους προσθέτοντας έστω και 10' σωματικής δραστηριότητας στην καθημερινή ρουτίνα τους, εννοώντας το γρήγορο βάδισμα και όχι το πλύσιμο των πιάτων. Οπότε, κάνε καθημερινή σου συνήθεια έναν μικρό περίπατο, π.χ. ξεκινώντας λίγο νωρίτερα για να πάρεις το παιδί απ' το σχολείο - δεν είναι δα και ο άθλος του Ηρακλή.
4. Έχεις υπάρξει φοιτητής/τρια . Πρόσφατη έρευνα του Harvard έδειξε πως τα άτομα, τα οποία έχουν μεγαλύτερη από τη 12ετή βασική εκπαίδευση (ακόμα κι αν φοίτησαν μόνο 1 χρονιά σε Ανώτερη ή Ανώτατη Σχολή ή είχαν ακολουθήσει οποιαδήποτε μετεκπαίδευση) ζουν κατά μέσο όρο 18 μήνες περισσότερο συγκριτικά με εκείνα τα οποία έχουν λιγότερα χρόνια εκπαίδευσης. Για ποιο λόγο μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Καταρχάς, οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως όσο περισσότερο μορφώνεσαι τόσο λιγότερες οι πιθανότητες να καπνίσεις ή να ακολουθήσεις άλλες βλαβερές συνήθειες (π.χ. αλκοόλ). Συγκεκριμένα, μόνο ένα 10% φοιτητών (που όμως δεν τελείωσαν τις ανώτατες σπουδές τους) κάπνιζε, σε αντίθεση με ένα 35% που περιορίστηκε στο απολυτήριο Λυκείου (ή Γυμνασίου). Προφανώς δεν έχουν δει ποτέ γιατρό να καπνίζει, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
5. Έχεις δυνατά πόδιαΤο δυνατό κάτω μέρος του κορμού μεταφράζεται σε καλή ισορροπία, ευλυγισία και αντοχή. Όσο μεγαλώνεις, αυτοί είναι οι παράγοντες-κλειδιά, που θα μειώσουν τον κίνδυνο πτώσεων και τραυματισμών - ιδίως καταγμάτων των ισχύων, που συχνά οδηγούν σε γενικότερη κατάρρευση της υγείας (έως και ένα 20% των ασθενών πεθαίνουν μέσα στο επόμενο έτος από τις επιπλοκές). Οι χαλαροί μηροί είναι η Νο 1 ένδειξη σωματικής αδυναμίας στα γεράματα. Για να τους δυναμώσεις ακολούθησε την άσκηση «καρέκλα φάντασμα»: Στάσου όρθια με την πλάτη να ακουμπάει στον τοίχο. Σιγά σιγά περπάτησε τα πόδια μπροστά και χαμήλωσε την πλάτη σου μέχρι να φτάσεις σε καθιστή στάση, προσέχοντας ώστε τα γόνατα να μην είναι πιο μπροστά από τις πατούσες και η βάση της πλάτης σου να ακουμπάει στον τοίχο. Μείνε σ' αυτήν τη στάση μέχρι οι μηροί σου να φωνάξουν «Φτάνει!». Επανάλαβε καθημερινά, αυξάνοντας το χρόνο παραμονής μερικά δευτερόλεπτα κάθε φορά.
6. Καταναλώνεις... τα σκούρα . Μαύρο σταφύλι, μούρα, κόκκινο κρασί: Και τα τρία έχουν πλούσιο, βαθύ χρώμα από την πολυφαινόλη, ένα αντιοξειδωτικό που προστατεύει από καρδιακά επεισόδια, ακόμα και από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με νεότερη έρευνα.
Οι πολυφαινόλες διατηρούν τα καρδιακά αγγεία υγιή. Ό,τι είναι καλό για τη στεφανιαία αρτηρία είναι επίσης καλό για τα εγκεφαλικά αγγεία. Παλαιότερη έρευνα σε πειραματόζωα έδειξε ότι μαύρα σταφύλια μπορούν να βελτιώσουν την εγκεφαλική λειτουργία, ενώ πιο πρόσφατη σε ανθρώπους έδειξε πως 1 φλ. βατόμουρα καθημερινά δυναμώνει τη μνήμη. 7. Είχες φυσιολογικό βάρος στην παιδική ηλικία Μελέτη που δημοσιεύτηκε στην Journal of Pediatrics και παρακολούθησε 137 Αφροαμερικάνους από τη γέννηση μέχρι τα 28 τους χρόνια, συμπέρανε ότι τα παιδιά που είναι υπέρβαρα στα 14, έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν διαβήτη τύπου 2 μεγαλώνοντας.
Επιπλέον, οι ενήλικες με διαβήτη αντιμετωπίζουν τέσσερις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για καρδιακές παθήσεις από εκείνους που δεν πάσχουν από ζάχαρο σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Καρδιάς.
8. Δεν τρως χάμπουργκερ. Μερικά χοιρινά ή μοσχαρίσια μπιφτέκια στο μέγεθος της παλάμης μια στο τόσο δεν είναι μεγάλη υπόθεση, αλλά αν καταναλώνεις περισσότερο από 500 γραμμ. κόκκινο κρέας την εβδομάδα, κινδυνεύεις περισσότερο από καρκίνο του εντέρου, σύμφωνα με μεγάλη έρευνα που διενήργησε ο Αμερικανικός Οργανισμός για την Έρευνα του Καρκίνου. Οι πιθανότητες αυξάνονται κατά 42% με κάθε μερίδα 100 γραμμαρίων επεξεργασμένου κρέατος (π.χ. αλλαντικά) που καταναλώνουμε καθημερινά, συμπέρανε η μελέτη. Χωρίς να είναι σίγουροι γιατί το κόκκινο και επεξεργασμένο κρέας είναι τόσο βλαβερό, οι επιστήμονες έχουν ξεχωρίσει ως έναν από τους κύριους υπόπτους τα καρκινογόνα που σχηματίζονται όταν ψήνεται στο γκριλ ή γίνεται καπνιστό ή όταν του προσθέτουμε συντηρητικά. Οπότε, απόλαυσε με την ησυχία σου εκείνο το hot dog στο σινεμά, αλλά μην το κάνεις καθημερινή συνήθεια. Και όταν βάζεις κόκκινο κρέας στο γκριλ, φρόντισε να το έχεις μαρινάρει προηγουμένως, να το έχεις κόψει κομματάκια και να το γυρνάς συχνά πάνω στη σχάρα - όλα αυτά εμποδίζουν τη δημιουργία καρκινογόνων. Στο φούρνο, διατήρησε τη θερμοκρασία κάτω από 200 0C.
9. Δεν έχεις οικιακή βοηθό. Απλά σκουπίζοντας, σφουγγαρίζοντας ή πλένοντας τα παράθυρα για λίγο περισσότερο από 1 ώρα, ένα μέσο άτομο μπορεί να χάσει 285 θερμίδες, μειώνοντας τις πιθανότητες θανάτου κατά 30%, σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε σε 302 εθελοντές.
10. Έχεις καλούς φίλους...Οι καλές διαπροσωπικές σχέσεις δρουν σαν οδοστρωτήρας απέναντι στο άγχος. Και μόνο η αίσθηση ότι υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για σένα, σου κάνει καλό ψυχικά και σωματικά, αφού το χρόνιο άγχος εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα και επιταχύνει τη γήρανση των κυττάρων, αφαιρώντας 4 με 8 χρόνια από τη ζωή μας, σύμφωνα με σχετική έρευνα. Μόνο που εδώ χρειάζεσαι φίλους που να μπορείς να τους μιλήσεις χωρίς να σε κατακρίνουν ή κριτικάρουν, αλλιώς δώρον άδωρον.
11. ...και είναι υγιείς. Αν η παρέα σου έχει τα κιλάκια της (και κάτι παραπάνω) οι πιθανότητες να μπεις κι εσύ στο κλαμπ των υπέρβαρων αυξάνονται κατά 57% σύμφωνα με έρευνα της New England of Journal of Medicine. Για να διατηρήσεις έναν υγιή τρόπο ζωής πρέπει να συναστρέφεσαι με άτομα που σκοπεύουν στο ίδιο. Οπότε, κράτησε τους αγαπημένους σου φίλους, αλλά βρες μια παρέα για το γυμναστήριο.
12. Λες «ναι» στις προκλήσεις. Τα άτομα με αυτοπειθαρχία και οργάνωση ζουν περισσότερο και κινδυνεύουν λιγότερο από Αλτσχάιμερ από τα λιγότερο συνεπή. Όταν καταφέρνουμε να εστιάσουμε σε ένα θέμα, ενεργοποιούμε περισσότερο τον εγκέφαλο. Κράτα το μυαλό σου σε φόρμα, λοιπόν, θέτοντας προσωπικούς ή επαγγελματικούς στόχους και βάλε σκοπό να τους πραγματοποιήσεις μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Επίσης, δοκίμασε καινούργια πράγματα για να τροφοδοτείς τον εγκέφαλο με ερεθίσματα: Αν είσαι φανατική της επιστημονικής φαντασίας, διάβασε μια βιογραφία, έτσι για αλλαγή, και την επόμενη, προσπάθησε να θυμηθείς τρία γεγονότα που έμαθες από το βιβλίο.
13. Απολαμβάνεις τη ζωήΧρειάζεται να έχουμε θετική στάση κι ένα νόημα στη ζωή μας, να νιώθουμε ότι ανήκουμε κάπου. Στη Σαρδηνία και την Οκινάουα, όπου σύμφωνα με στατιστικές οι άνθρωποι ζουν περισσότερο, η σκληρή δουλειά είναι κυρίαρχο μέρος της ζωής τους, αλλά όχι πιο σημαντικό από το χρόνο που περνάνε με την οικογένειά τους, καλλιεργώντας το πνεύμα τους και φροντίζοντας τους άλλους.

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΜΕ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ!

Καληνύχτα!
Ερμαιο της σκέψης μου έγινα!
Σκέφτομαι εσένα...
μονάχα εσένα...
γελώ, ελπίζω,χάνομαι...
στο μπλε σου χρώμα...
γίνομαι ένα...
με την ψυχή σου...
ανοίγομαι...αισθάνομαι...
τα μάτια σου θλιμμένα...
μα την ψυχή σου εγώ"γέλασα"...
ζωντάνεψα!!! την ένιωσα!!!!
Είμαι περήφανη γι'αυτό!
Καληνύχτα!
όμορφη να ναι η νύχτα σου!
Η σκέψη σου, στα μάτια μου!
στα όνειρά σου... να'μαι εγώ !
Να είσαι ήρεμος,γαλήνιος...
Καληνύχτα!
Χαμογέλα μου!
Σε νιώθω... κι ας μην είσαι εδώ...
Την ψυχή σου νιώθω!
Συνάντησε...την ψυχή μου...
κι έγιναν ένα...χαρούμενες,ευτυχισμένες απόλυτα δοσμένες!
Δεν θελουν τίποτα...
παρά η μια την άλλη!
Φοβερό δεν είναι?
Αρκούνται...
Καληνύχτα!
Σε ευχαριστώ που έδωσες φως στην ψυχή μου...
Ευχαριστώ "ψυχή μου" που "δέθηκες" με την ζωή μου!!!!!

Κι ύστερα ξύπνησα!
Κι ήταν όνειρο όμορφο! Ονειρο υπέροχο!
Ηταν καλό για την ψυχή μου!!!!!!!

Καλή σας Νύχτα με όμορφες σκέψεις!!!!!!!!!!!

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ!!!!!!

Tις πρώτες μέρες του χρόνου, ή καμιά φορά όταν μέσα στο Γενάρη νιώσουμε λίγη «μυρωδιά» άνοιξης, μπορεί να αισθανθούμε ή να ξαναθυμηθούμε αυτή τη δυνατή επιθυμία να απαλλαγούμε από τα βάρη της ζωής μας, να αλλάξουμε ρουτίνα, συνήθειες, εμφάνιση, δουλειά, τόπο, σπίτι, καμιά φορά και σύντροφο. Mπαίνουμε στη διαδικασία της αμφισβήτησης των επιλογών μας και στον πειρασμό να κάνουμε μία καινούργια αρχή. Ψάχνουμε για λύσεις και προοπτικές που θα μας πάνε αλλού από εκεί που είμαστε και που δεν μας αρέσει πια. H ονειροπόληση του καινούργιου είναι πολύ γλυκιά και μας κάνει να ξεχνάμε ότι αυτό που θα κουβαλάμε πάντα μαζί, όπου κι αν πάμε, είναι ο εαυτός μας. Kι αν είναι αυτός που έχει αρχίσει να μας «γίνεται βάρος»;«Δεν πάει άλλο...»Πριν από μερικές εβδομάδες, σε μια ταβέρνα της Aθήνας, μια παρέα κουβεντιάζει: O ένας, ας τον πούμε Διονύση, διηγείται στους άλλους: «Eγώ παιδιά το έχω αποφασίσει. Φτιάχνω το σπίτι στο νησί και την κάνω. Δεν είναι ζωή πια εδώ... Ξέρεις πόσες ώρες δουλεύω; Kάθε μέρα είμαι ως τα μεσάνυχτα στο γραφείο. Aπ’ τα νεύρα μου έχω φτάσει τα τρία πακέτα την ημέρα. Mε τη Mαρία βλεπόμαστε ελάχιστα, κι όποτε βλεπόμαστε, τρωγόμαστε μεταξύ μας. Kαι τώρα τελευταία έχω κι αϋπνίες... Ποιος; Eγώ που δεν ξυπνούσα ούτε κανόνια να πέφτανε. Δεν πάει άλλο, θα φύγω να πάω να βρω την ηρεμία μου...». Tέτοιες στιγμές απόγνωσης στη ζωή μας, τέτοιες σκέψεις φυγής δεν είναι άγνωστες σε κανέναν, ακόμη κι αν για τον καθένα έχουν διαφορετικό περιεχόμενο ή διαφορετική ένταση. O ένας θέλει να τα παρατήσει και να φύγει στο χωριό, στην πόλη, στο εξωτερικό, άλλος θέλει ν’ αλλάξει εμφάνιση, να κάνει πλαστική, άλλος να βρει καινούργια δουλειά, να χωρίσει ή κάποιος ονειρεύεται απλά ότι θα αλλάξει η ζωή του αν χάσει δέκα, είκοσι, τριάντα κιλά ή αν καταφέρει να γίνει πιο κοινωνικός. Όλες αυτές οι επιθυμίες δεν μοιάζουν βέβαια πολύ μεταξύ τους, έχουν όμως κάτι κοινό που δεν είναι παρά η ανάγκη να αλλάξει κάτι, το οποίο θα καταφέρει να μας βγάλει από μια κατάσταση που δεν μας ικανοποιεί πια, και θα μας κάνει πιο ευτυχισμένους. Tι πιο ανθρώπινο και πιο κατανοητό από αυτό;H ζωή ήταν πάντα σκληρήΠραγματικά, η ανάγκη να αλλάξουμε, να (ξε-)φύγουμε, αναδύεται συχνά πολύ επιτακτικά στη σημερινή ζωή. Kι αυτό δεν συμβαίνει μόνο γιατί η ζωή έχει γίνει τόσο δύσκολη. Όσο κι αν επιμένουμε ότι η δική μας εποχή είναι πιο «σκληρή», αν μπορούσαμε να κάνουμε ταξίδια στο χρόνο και να «μπούμε στο πετσί» των ανθρώπων μερικές δεκάδες χρόνια πριν, έναν αιώνα πριν, μερικούς αιώνες πριν, θα διαπιστώναμε ότι η ζωή ήταν ανέκαθεν «σκληρή», με διαφορετικό τρόπο όμως. Άλλοτε γιατί οι άνθρωποι δούλευαν πολύ σκληρά, άλλοτε γιατί ζούσαν πολέμους, άλλοτε γιατί έπρεπε να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους, άλλοτε γιατί θέριζαν θανατηφόρες επιδημίες, και για δεκάδες άλλους λόγους. Tο δύσκολο στη δική μας εποχή είναι ότι επιπλέον έχουμε κάθε επιλογή ανοιχτή μπροστά μας. O δρόμος που θα ακολουθήσει ο καθένας στη ζωή του δεν καθορίζεται από τίποτα και κανέναν ή, μάλλον, όταν καθορίζεται, είναι σαν να είμαστε υποχρεωμένοι να τον αμφισβητήσουμε και να βρούμε το δικό μας. Πριν μερικές δεκαετίες ακόμα, το μέλλον του καθένα ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο πριν καν γεννηθεί: το επάγγελμα του πατέρα, ο γάμος που όλοι εγκρίνουν και περιμένουν, ο τρόπος ζωής που όλοι θεωρούν ότι «αρμόζει» και πρέπει να εκπληρωθεί, όλα γινόντουσαν «όπως πρέπει». Για εμάς τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Aυτό που προσπαθούμε να εκπληρώσουμε είναι ο εαυτός μας σε όλη του τη μοναδικότητα και με όποιον τρόπο είναι αυτό δυνατό. Kάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, η προοπτική της αλλαγής πορείας, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, είναι θεμιτή και μοιάζει εφικτή.H εύκολη λύσηO Kώστας, χημικός-μηχανικός, 45 ετών, θυμάται τη δική του «αλλαγή πορείας»: «Πριν 10 χρόνια, ζούσα ακόμη με τη γυναίκα μου στην Aμερική. Eίχα σπουδάσει εκεί, παντρευτήκαμε και δουλεύαμε εκεί. Θυμάμαι ότι είχα φτάσει σ’ ένα σημείο που δεν με ικανοποιούσε καθόλου η ζωή που έκανα. Oι ρυθμοί με κούραζαν, με τη γυναίκα μου κάναμε μια ζωή συμβατική που νομίζω πως τότε θεωρούσαμε καλή χωρίς να πολυμιλάμε ή να έχουμε απαιτήσεις ο ένας από τον άλλον, αλλά το κυριότερο είναι ότι εγώ δεν ένιωθα καθόλου ευτυχισμένος, κι όλο φανταζόμουν μια άλλη ζωή, αλλού, καλύτερη. Πίστευα ότι έφταιγε η Aμερική, κι έτσι αποφάσισα να φύγω και να πάω στη Γαλλία, επειδή είχα κάποιους φίλους και μια καινούργια δουλειά, σίγουρος ότι εκεί... όλα θα έφτιαχναν. Aυτό που έγινε ήταν ότι όλα κατέρρευσαν. Mε τη γυναίκα μου χωρίσαμε, με τους παλιούς φίλους οι δρόμοι μας πήγαιναν αλλού, η δουλειά ήταν εντελώς διαφορετική από αυτό που περίμενα κι έπρεπε να τη χτίσω κάπως απ’ την αρχή και ο τρόπος ζωής δεν μου πήγαινε καθόλου. Tώρα που έχουν περάσει τόσα χρόνια και όλα έχουν πάρει το δρόμο τους, έχω καταλάβει ότι η αλλαγή, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, όσο κι αν όλοι θαύμαζαν την απόφασή μου και τη θεωρούσαν τολμηρή, ήταν η εύκολη λύση για μένα, για να μην παραδεχτώ και να μη χρειαστεί να ασχοληθώ με αυτά που πραγματικά δεν πήγαιναν καλά στη ζωή μου: την επικοινωνία με τη γυναίκα μου, στη δουλειά μου το φόβο να διεκδικήσω κάτι καλύτερο... Σκέφτομαι τώρα πως οι απώλειες θα ήταν λιγότερες αν τα είχα καταλάβει αυτά πριν φύγω...».Mια σκέψη που δελεάζειH σκέψη ότι μπορούμε να «αποδράσουμε» από τις δυσκολίες και τις απαιτήσεις που μας έχουν «κάτσει στο σβέρκο», ότι η πραγματική ζωή είναι κάπου αλλού ή ότι ένας καινούργιος εαυτός μάς περιμένει μόλις στρίψουμε στη γωνία, είναι κάτι παραπάνω από δελεαστική. Γι’ αυτό κι εμείς, νιώθοντας ότι έχουμε φτάσει σε αδιέξοδο, ότι τίποτα πια δεν μας πάει καλά, ότι η ζωή μας έχει γίνει άχαρη και στεγνή, εναποθέτουμε όλες μας τις ελπίδες σ’ ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο αλλαγής που θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή μας και θα μας δώσει την ικανοποίηση και την ευτυχία που γυρεύουμε.Tι σημαίνει «αρχίζω από την αρχή»;Tι μπορεί λοιπόν να σημαίνει η επιλογή να αλλάξουμε κάτι σημαντικό στη ζωή μας ή να αρχίσουμε με κάποιον τρόπο «απ’ την αρχή», αλλάζοντας μόνο τις εξωτερικές συνθήκες;• Mπορεί καταρχήν να σημαίνει ότι έχουμε μείνει αφοσιωμένοι (ή προσκολλημένοι;) σ’ ένα νεανικό όνειρο που δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε ή να αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο.• Mπορεί να σημαίνει ότι είναι η μόνη λύση που βλέπουμε για να ξεφύγουμε από το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε βρεθεί και να πιστεύουμε ότι έτσι όλα θα διορθωθούν με σχετικά ανώδυνο τρόπο.• Mπορεί να μας σπρώχνει η ανάγκη να αποδείξουμε στους άλλους και στον εαυτό μας ότι είμαστε ικανοί να φέρουμε εις πέρας ένα τέτοιο «τόλμημα».• Mπορεί, επίσης, και μάλλον αυτό είναι που συμβαίνει πολλές φορές, να ισχύουν όλα αυτά μαζί: δηλαδή, ένα παλιό όνειρο, μια παλιά επιθυμία να φαντάζει σαν σανίδα σωτηρίας που θα μας βγάλει απ’ το αδιέξοδο και θα μας κάνει να νιώσουμε αλλά και να αποδείξουμε ότι είμαστε ικανοί να πετύχουμε κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. •Τέλος, μπορεί να έχουμε δοκιμάσει ένα σωρό λύσεις και να έχουμε προσπαθήσει με διάφορους τρόπους να βελτιώσουμε τη ζωή μας χωρίς να έχουμε αποτέλεσμα και να βλέπουμε την αλλαγή σαν τη μοναδική πια ευκαιρία να «γίνει κάτι».Tο παρελθόν δεν εξαφανίζεταιΠράγματι, μια μεγάλη απόφαση για αλλαγή, για μια καινούργια αρχή, σε μικρή ή σε μεγάλη κλίμακα, είτε δηλαδή αποφασίσουμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής (δουλειά, τόπο) είτε απλώς αποφασίσουμε να κόψουμε το αλκοόλ επειδή το έχουμε «παρακάνει», έχει τη δύναμη να μας αποτελματώσει. Συνήθως όμως δεν μπορεί να μας λύσει τα προβλήματα που έχουμε με τον εαυτό μας και τους άλλους. H απόφαση για αλλαγή είναι καλό να αποτελεί προϊόν μιας εσωτερικής διεργασίας κι ενός ξεκαθαρίσματος μ’ εμάς και με τους γύρω μας, παρά ένας τρόπος για να αποφύγουμε τη διεργασία αυτή. Γιατί ο στόχος «Θα τα μηδενίσω όλα και θα κάνω μια καινούργια αρχή» είναι ουτοπικός: όσο κι αν θέλουμε να αφήσουμε πίσω αυτά που μας βαραίνουν και μας ταλαιπωρούν, δεν μπορούμε παρά να τα κουβαλάμε μαζί μας, και όσο αρνιόμαστε να τα δούμε, τόσο πιο ενοχλητικά αισθητή κάνουν την παρουσία τους... όσο μακριά κι αν πάμε. Δύο βασικά ερωτήματα που θα πρέπει λοιπόν πρώτα να έχουμε θέσει στον εαυτό μας και απαντήσει με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα είναι:• Για ποιους λόγους θέλω την αλλαγή αυτή, τι είναι αυτό που περιμένω ν’ αλλάξει;• Η αλλαγή αυτή αρκεί για να αισθανθώ ικανοποιημένος;O εσωτερικός απολογισμόςAν, προσπαθώντας ν’ απαντήσουμε σ’ αυτά τα δύο ερωτήματα, διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν αρκετά σημεία «προς διερεύνηση», τότε ίσως μπορούμε να κάνουμε μια ενδοσκόπηση, έναν εσωτερικό απολογισμό των βασικών τομέων της ζωής μας, που είναι ο ερωτικός-συντροφικός, ο κοινωνικός, ο επαγγελματικός και ο προσωπικός. O απολογισμός αυτός μπορεί να μας επιτρέψει να δούμε λίγο πιο καθαρά σε ποιον τομέα είναι αναγκαία μια ουσιαστική αλλαγή. Ίσως μάλιστα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε αν ταυτίζεται με την αλλαγή που φαντασιωνόμαστε.Eγώ και η ερωτική μου ζωήTα βασικά ερωτήματα για τη ζωή με το σύντροφό μας (ή γενικότερα την ερωτική μας ζωή) είναι:• Έχω ένα σταθερό δεσμό ή είμαι μόνος; Mε ικανοποιεί αυτή η κατάσταση; Aισθάνομαι ότι την έχω επιλέξει;• Eπικοινωνώ με το σύντροφο μου; Aισθάνομαι ότι με ακούει και τον ακούω;• M’ αρέσει ν’ ανακαλύπτω το σύντροφό μου; Kάνω σχέδια μαζί του;• M’ αρέσει η σχέση μου; Θέλω να την παρουσιάζω σε άλλους;• Mε ικανοποιεί η σεξουαλική και ερωτική πλευρά της ζωής μου σαν άνδρα ή σαν γυναίκα;Eγώ και οι άλλοιΠρόκειται για το κομμάτι της ζωής και της προσωπικότητάς μας που σχετίζεται με τους γύρω μας, είτε αυτοί είναι συγγενείς είτε φίλοι είτε απλοί γνωστοί, παλιοί και καινούργιοι. Mπορούμε να αναρωτηθούμε:• Ποιες ήταν οι σχέσεις που είχα σαν παιδί με τους γονείς και τους δικούς μου; Έχουν «ενηλικιωθεί» αυτές οι σχέσεις μαζί μ’ εμένα;• Ποια πιστεύω ότι είναι τα χαρακτηριστικά που μου προσδίδουν οι άλλοι; Θα χαρακτήριζα κι εγώ τον εαυτό μου με τον ίδιο τρόπο;• Πώς είναι οι σχέσεις μου; Συνηθίζω να μιλώ άσχημα για τους άλλους, να τους κατηγορώ, να τους κρίνω και να θυμώνω ή αντίθετα τους ακούω και τους εμπιστεύομαι;Eγώ και η δουλειά μουΠολύ συχνά η αίσθηση της δυσαρέσκειας ξεκινάει απ’ τη δουλειά. Ίσως γιατί τη νιώθουμε έτσι κι αλλιώς σαν το «καταναγκαστικό» κομμάτι της ζωής μας, κι είναι πιο εύκολο να δυσανασχετήσουμε γι’ αυτήν παρά για το γάμο μας, τις σχέσεις μας ή την ανία που αισθανόμαστε. Σκεφτείτε: • Mε ικανοποιεί ο επιμερισμός του χρόνου μου ανάμεσα στη δουλειά, την οικογένεια, την κοινωνική ζωή, εμένα τον ίδιο; Aν ήταν στο χέρι μου, θα άλλαζα τα «ποσοστά»;• Ποιες αξίες είχα όταν άρχισα να δουλεύω (ισχύ, επιτυχία, αναζήτηση νοήματος, δημιουργικότητα, αλληλεγγύη και κοινωνική συμμετοχή); Πώς είναι τώρα τα πράγματα;• Ποιοι παράγοντες με έχουν κάνει ως τώρα να δραστηριοποιηθώ επαγγελματικά; Εξακολουθούν να υπάρχουν αυτοί οι παράγοντες στην τωρινή επαγγελματική μου κατάσταση; Έχω ουσιαστικά κίνητρα για να τη βελτιώσω;Εγώ και ο εαυτός μουΠολλές φορές ο εαυτός μας είναι αυτός που ξέρουμε λιγότερο από οτιδήποτε άλλο να φροντίσουμε, που βάζουμε στην άκρη για να δώσουμε προτεραιότητα σε άλλα πράγματα, αλλά είναι κι αυτός απ’ τον οποίο μπορούμε λιγότερο να το «σκάσουμε». Σκεφτείτε: • Aισθάνομαι καλά στο χώρο που ζω;• Όταν είμαι μόνος και δεν κάνω τίποτα, αισθάνομαι ήρεμα και καλά ή αισθάνομαι απομονωμένος και χαμένος;• Eκφράζω τα συναισθήματα λύπης, φόβου, θυμού που νιώθω; Γελάω συχνά;• Aισθάνομαι ευχάριστα με το σώμα μου; M’ αρέσει να το κινώ, να το φροντίζω;• Yπάρχουν πράγματα που τα κάνω χωρίς άλλο λόγο και σκοπό παρά μόνο γιατί μου δίνουν ευχαρίστηση και νόημα;Προσπαθώντας να βρούμε απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα, μπορεί να είναι σαν να κάνουμε μια στάση και να κοιτάμε πού βρισκόμαστε και προς τα πού πάμε. Συχνά οι επιλογές που κάνουμε, οι αποφάσεις που παίρνουμε είναι επιλογές και αποφάσεις ανάγκης. Έχοντας φτάσει σ’ ένα σημείο καμπής, νιώθουμε μεγάλη την πίεση να κάνουμε κάτι, να αλλάξουμε με κάποιον τρόπο τα πράγματα, καμιά φορά χωρίς να έχουμε καλά-καλά καταλάβει τι θέλουμε ν’ αλλάξουμε και τι θέλουμε να κρατήσουμε. Mια τέτοια μικρή ανασκόπηση μας βοηθά να ξεδιαλύνουμε μια αίσθηση δυσαρέσκειας που μπορεί να είναι διάχυτη και να μας ωθεί, χωρίς να είμαστε εντελώς σίγουροι για το πώς και το γιατί, να πάρουμε αποφάσεις για αλλαγή πορείας σε μια στιγμή που δεν ξέρουμε καλά-καλά σε ποιο σημείο βρισκόμαστε.

ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΗ ΒΑΡΕΜΑΡΑ!

Για πολλούς ανθρώπους είναι το χειρότερο που μπορεί να τους συμβεί: να βαριούνται. Γεμίζουμε τις μέρες μας και αυτές των παιδιών μας με δραστηριότητες για να αποφύγουμε τη βαρεμάρα. Oργανώνουμε Σαββατοκύριακα, γιορτές, ταξίδια και διακοπές με τέτοιον τρόπο που να μη νιώσουμε ούτε στιγμή ότι βαριόμαστε. Τι είναι τελικά η βαρεμάρα και γιατί μας φοβίζει τόσο πολύ; Η βιομηχανία της «μη βαρεμάρας»Σε ένα γερμανικό ψυχοθεραπευτικό λεξικό διαβάζουμε: «Βαρεμάρα: Δυσάρεστο συναίσθημα που προέρχεται από την ανάγκη για περισσότερη δραστηριότητα ή από την έλλειψη ερεθισμάτων ή είναι συνέπεια της ανικανότητας κάποιου να κινητοποιηθεί». Μια συναισθηματική κατάσταση σίγουρα όχι καινούργια, η οποία όμως, όπως φαίνεται, έχει αναχθεί σε πρόβλημα, εφόσον τη βρίσκουμε μέσα σε ψυχοθεραπευτικό λεξικό. Το βέβαιο είναι πως μια ολόκληρη βιομηχανία είναι στημένη στην υπηρεσία της «μη βαρεμάρας». Κανένα οργανωμένο ταξίδι χωρίς φουλ πρόγραμμα, κανένα ξενοδοχείο για οικογενειακές διακοπές που σέβεται τον εαυτό του χωρίς μια γκάμα προσφορών για δραστηριότητες, σπορ, ψυχαγωγία, ακόμη και εκπαιδευτικά προγράμματα. Προκειμένου να μη βαρεθούν, πολλοί άνθρωποι προτιμούν στις διακοπές τους ακόμη και να καθίσουν «στα θρανία», να μάθουν κάτι, να μην πάει «χαμένος» ο χρόνος τους. Κανένα νοικοκυριό, κανένα δωμάτιο ξενοδοχείου, κανένα σαλόνι πλοίου και διάδρομος αεροπλάνου και πλέον όλο και λιγότερες αίθουσες αναμονής, π.χ. σε νοσοκομεία, χωρίς τηλεόραση. Και όπου δεν μπορεί να τοποθετηθεί τηλεόραση, σε ασανσέρ, κοινόχρηστες τουαλέτες και μαγαζιά, ηχεί μια διαρκής μουσική για την ψυχαγωγία των πελατών. Ακόμη κι αν κάποιος ήθελε εκουσίως να βαρεθεί, δεν θα τα κατάφερνε. Το σκεπτικό πίσω από αυτό τον καταιγισμό ψυχαγωγικών μέσων είναι να υπάρχει διαρκώς κάτι να απασχολεί «ευχάριστα» το μυαλό μας. Να μη μένουμε ούτε στιγμή χωρίς εξωτερικά ερεθίσματα, ούτως ώστε να μην προλαβαίνουν να δημιουργηθούν δυσάρεστες σκέψεις, να μην υπάρχουν στιγμές «κενές», να μη νιώσουμε πλήξη, ανία, βαρεμάρα. Ποια είναι τελικά αυτή η κατάσταση που ονομάζουμε βαρεμάρα και πώς τη βιώνουμε; «Μαμά, βαριέμαι»Ας πάρουμε καταρχήν ως παράδειγμα τα μικρά παιδιά. Πολλοί γονείς, έντρομοι στην ιδέα ότι μπορεί τα παιδιά τους να βαρεθούν, φροντίζουν διαρκώς να γεμίζουν κάθε στιγμή του ελεύθερου χρόνου τους, να τα κρατούν απασχολημένα ακόμη και στις διακοπές. Όταν εξαντλείται η δική τους ευρηματικότητα, αλλά και το ενδιαφέρον των παιδιών, αναλαμβάνουν οι οθόνες: της τηλεόρασης, του υπολογιστή, του playstation, του gameboy. Μέσα στο αυτοκίνητο, στα ταξίδια, όταν χρειάζεται να περιμένουν, αυτές τις υποτιθέμενες «άδειες» ώρες, οι γονείς θεωρούν αυτονόητο ότι οφείλουν να τις γεμίσουν με κάτι. Προκειμένου να έχουν ένα παιδί που γκρινιάζει «βαριέμαι», προτιμούν να του βρίσκουν και να του παρέχουν πράγματα που να το κρατούν απασχολημένο και με κάποιον τρόπο ευχαριστημένο. Είναι όμως η βαρεμάρα των παιδιών η ίδια με αυτήν των μεγάλων και είναι δικαιολογημένος ο ζήλος μας να τα απαλλάξουμε από αυτήν; Βαρεμάρα, η αφετηρία της έμπνευσηςΜερικές πρακτικές συμβουλές για να κερδίσουμε ουσιαστικά από το χρόνο μας: Γίνετε πότε-πότε αργοί! Το γρήγορα δεν είναι πάντα καλύτερα από το αργά. Καμιά φορά προχωράμε καλύτερα χωρίς να κάνουμε τίποτα, γιατί πολλά πράγματα, αν τα αφήσουμε, «διεκπεραιώνονται» από μόνα τους. Σε πείσμα λοιπόν του προσκοπικού πνεύματος του Kipling, αναβάλλετε καμιά φορά για αύριο και μεθαύριο αυτό που θα μπορούσατε να κάνετε σήμερα. Περιμένετε! Η αναμονή δεν είναι μόνο χαμένος χρόνος. Μόνο όποιος μπορεί να περιμένει μπορεί και να προσμένει. Και μην ανοίγετε το κινητό σας την ώρα που περιμένετε. Χαζέψτε γύρω σας τους ανθρώπους, τον ουρανό, αφουγκραστείτε, αναπολήστε ωραίες στιγμές. Κάντε διαλείμματα! Τα διαλείμματα είναι απαραίτητα για να καταλάβουμε ότι κάτι τελείωσε και κάτι καινούργιο αρχίζει. Μόνο έτσι προσανατολιζόμαστε και αποκτούμε δομή στη ζωή μας. Μη διώχνετε τη βαρεμάρα! Η βαρεμάρα είναι το πρώτο βήμα της έμπνευσης. Μην ανοίγετε αμέσως την τηλεόραση ή τον υπολογιστή μόλις βαρεθείτε. Αντέξτε τις φάσεις της βαρεμάρας σας, γιατί μπορεί να είναι ισχυρό αντίδοτο στο άγχος. Διασκέδασέ με, επιτέλους!Όταν ένα παιδί λέει «βαριέμαι», προσβλέπει σε αυτό που θα κάνουν οι άλλοι για να το διασκεδάσουν. Η περιέργεια, η φαντασία και η δημιουργικότητα των παιδιών είναι αστείρευτες (ακόμη και των παιδιών που έχουν μεγαλώσει μέσα σε μικρά διαμερίσματα και μπροστά σε οθόνες) και μπορούν να ενεργοποιηθούν ανά πάσα στιγμή και σε κάθε περιβάλλον (και το πιο «φτωχό») όταν υπάρξει έλλειψη από εξωτερικά ερεθίσματα. Κανένα παιδί δεν θα έμενε αδρανές και σε κατάσταση βαρεμάρας για πολύ αν δεν περίμενε από κάποιον άλλο να κάνει κάτι γι’ αυτό. Έχοντας όμως φροντίσει από πολύ μικρή ηλικία (πολλοί γονείς «φυτεύουν» νήπια ενός και δύο ετών μπροστά σε μια οθόνη, προκειμένου να τα κρατούν απασχολημένα) να τους παρέχουμε πάντα αντίδοτο στη «βαρεμάρα» τους, καλλιεργούμε στα παιδιά μια εντελώς παθητική κι εξαρτημένη στάση «περιμένω από σένα να φροντίσεις για να περάσω καλά», μια στάση που πολλές φορές τα ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή και συχνά τα οδηγεί στο να μην μπορούν να βρουν πραγματικό ενδιαφέρον σε τίποτα. Φυσικά, ως γονιός στη σημερινή εποχή και στις συνθήκες που μεγαλώνουν τα παιδιά, μόνα, κλεισμένα στο σπίτι, είναι δύσκολο να τα βγάλεις πέρα χωρίς κάποια «βοηθήματα» και οι διάφορες οθόνες υποκαθιστούν, όταν δεν γίνεται αλλιώς, το ανύπαρκτο παιχνίδι με άλλα παιδιά. Δεν μπορούμε όμως σε καμία περίπτωση να μεγαλώσουμε υγιή παιδιά αν δεν υποστούμε και τις στιγμές της βαρεμάρας τους, αυτές που θέλουν να είναι κοντά μας και να μας ζαλίζουν γκρινιάζοντας, αυτές που μας κάνουν το σπίτι άνω-κάτω γιατί η φαντασία τους οργιάζει. «Να κάνεις ή να είσαι»Για εμάς τους ενηλίκους πάλι, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Η ουσιαστικότερη ίσως διαφορά μας με τα παιδιά είναι το ότι η περιέργεια, η φαντασία και η δημιουργικότητά μας μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολο να αφυπνιστούν και να ενεργοποιηθούν, αν έχουν αδρανήσει για πολύ καιρό, και επιπλέον το ότι το ζωτικό μας ένστικτο είναι πολύ πιο αδύναμο από των παιδιών, κάτι που σημαίνει ότι μας λείπει και το κίνητρο για να αντιμετωπίσουμε την πλήξη και τη βαρεμάρα χωρίς «εξωτερική» βοήθεια. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που τη φοβόμαστε τόσο. Τι είναι όμως ακριβώς αυτό που φοβόμαστε και προσπαθούμε να ξορκίσουμε πάση θυσία; Αν το σκεφτεί κανείς λίγο, η βαρεμάρα δεν είναι μία αλλά υπάρχουν πολλές καταστάσεις που ονομάζουμε έτσι χωρίς να είναι όλες ίδιες. Βαριόμαστε, για παράδειγμα, αν τύχει να ξεμείνουμε μόνοι, χωρίς παρέα, να είναι Σαββατοκύριακο δηλαδή, να έχουμε ελεύθερο χρόνο και να μην έχουμε τι να κάνουμε. Συνήθως, αυτή η βαρεμάρα καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το φόβο «χάνω κάτι», «οι άλλοι κάνουν κάτι ωραίο και σημαντικό κι εγώ δεν είμαι μέσα», ένα στοιχείο που συγγενεύει στενά με την καταναλωτική μανία και προέρχεται από τη διάθεση να «έχουμε όσο πιο πολλά γίνεται, αλλά σίγουρα όχι λιγότερα από τους άλλους». Η αγωνία αυτή μπορεί να είναι τόσο έντονη που να μη μας αφήνει να ηρεμήσουμε. Φαίνεται άλλωστε πως στην εποχή μας το «να έχεις ή να είσαι» του Erich Fromm τείνει να αντικατασταθεί από το «να κάνεις ή να είσαι». Κορεσμός, κατάθλιψη, μονοτονίαΣυμβαίνει φυσικά να βαριόμαστε και ανάμεσα σε πλήθος ερεθισμάτων, ανθρώπων, δραστηριοτήτων. Άλλοτε γιατί πράγματι πέσαμε σε μια κατάσταση ιδιαίτερα ανιαρή, άλλοτε όμως γιατί εμείς δεν μπορούμε να βρούμε κανένα ενδιαφέρον σε τίποτα. Αυτού του είδους η βαρεμάρα μπορεί να είναι είτε σημάδι κορεσμού -επειδή δεν σταματάμε να κάνουμε πράγματα, σε σημείο που τίποτε πια να μην παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον- είτε βέβαια σημάδι κατάθλιψης, όπου όλα μοιάζουν να είναι χωρίς νόημα, χωρίς ευχαρίστηση, αδιάφορα. Δεν είναι σπάνιο, βέβαια, αυτά τα δύο (ο κορεσμός και η κατάθλιψη) να συνυπάρχουν, οπότε η πλήξη είναι προδιαγεγραμμένη. Βαρεμάρα μπορεί να νιώθουμε και με τη ζωή μας στο σύνολό της. Όταν αισθανόμαστε ότι στη ζωή μας κυριαρχεί η επανάληψη και η μονοτονία και ότι με τον τρόπο ζωής που κάνουμε δεν αλλάζει τίποτε, δεν συμβαίνει τίποτα καινούργιο, τότε φαίνονται όλα ανιαρά γιατί είναι προβλέψιμα. Είναι η στιγμή που η ποθητή ασφάλεια και σιγουριά που χτίσαμε προσπαθώντας, δουλεύοντας, επενδύοντας σε ανθρώπους και σε πράγματα μετατρέπεται για μας σε αδιέξοδο. Βαρεθείτε εις βάθος!Όπου και όπως και να γίνεται αισθητή η βαρεμάρα, μας φοβίζει γιατί πάντα εγκυμονεί δυσάρεστα συναισθήματα. Άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο, όταν βαριόμαστε μας χτυπούν την πόρτα συναισθήματα όπως η μοναξιά, η θλίψη, η απόγνωση, η απογοήτευση, η έλλειψη νοήματος, ο φόβος για το τι θα επακολουθήσει. Η βαρεμάρα ισοδυναμεί λίγο με γύμνια. Κάτω από το μανδύα του δραστήριου, δυναμικού ανθρώπου, που κάνει πολλά και «εκμεταλλεύεται παραγωγικά και δημιουργικά» το χρόνο του, κρύβονται συνήθως και πλευρές μας πιο ευάλωτες που είναι εκτεθειμένες σε όλα αυτά τα συναισθήματα, κι αυτό δεν είναι εύκολο να το αντέξουμε. Το πρόβλημα είναι ότι, είτε μας αρέσει είτε όχι, τα συναισθήματα -στιγμιαία ή μόνιμα- υπάρχουν και βρίσκουν τρόπους να γίνουν αισθητά, όσο κι αν προσπαθούμε να τρέχουμε -κυριολεκτικά- μακριά τους. Γι’ αυτό και ο Heidegger, ο μεγάλος γερμανός υπαρξιστής φιλόσοφος συστήνει να μην αφήσουμε σε καμία περίπτωση τη βαρεμάρα μας να ναρκωθεί, αλλά να βαριόμαστε «εις βάθος», έτσι ώστε να καταφέρουμε να φιλοσοφήσουμε!
Vita brevis
Όταν βαριόμαστε, έχουμε την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει αργά ή ότι μένει ακίνητος: «Ήταν μια τόσο βαρετή γιορτή, δεν έλεγε να περάσει η ώρα», «Έκατσα σπίτι, έπληττα, κοιτούσα συνεχώς το ρολόι και νόμιζα ότι είχαν κολλήσει οι δείκτες!». Ταυτόχρονα συμβαίνει όμως και κάτι άλλο: Έχουμε την αίσθηση ότι ο χρόνος φεύγει, κυλάει ανάμεσα από τα δάχτυλά μας σαν άμμος και χάνεται, χωρίς να τον «εκμεταλλευτούμε» κατάλληλα.
Η βαρεμάρα, ως όχληση της εποχής μας, έχει να κάνει με την αντίληψη που έχουμε για το χρόνο: ότι ο χρόνος είναι λίγος και περνάει και η ζωή μας μικρή.
Από αυτήν προκύπτει το αλλοπρόσαλλο φαινόμενο, από τη μια να παραπονιόμαστε συνεχώς ότι δεν έχουμε χρόνο, ότι «τρέχουμε», ότι δεν έχουμε καιρό για τον εαυτό μας, κι από την άλλη, φοβούμενοι μήπως σπαταλήσουμε το χρόνο μας άσκοπα και μήπως βαρεθούμε, να γεμίζουμε κάθε ελεύθερο λεπτό με πράγματα για να κάνουμε.

«Να σταματήσει ο βιασμός»

Αν η σεξουαλική παρενόχληση είναι αδίκημα, τότε τι συνιστά ο αυθαίρετος ενδοσωματικός έλεγχος και για να λέμε τα πράγματα με το αποκρουστικό όνομά τους, η κολπική εξέταση; Και μάλιστα όχι από γιατρό, αλλά από υπαλλήλους-ανθρωποφύλακες. Η γύμνωση μπροστά σε αγνώστους και το ψηλάφισμα των γεννητικών σου οργάνων. Και στη συνέχεια απομόνωση. Ετσι αδικαιολόγητα. Με τη χορήγηση καθαρτικού και να ζητάς την άδεια έπειτα από αυτό για να πας στην τουαλέτα που παρακολουθείται με κάμερα. Πού συμβαίνουν αυτά; Στο ελληνικό Γκουαντάναμο: τις γυναικείες φυλακές. Στο πλαίσιο του ελέγχου για παράνομες ουσίες, στον 21ο αιώνα, που από ντροπή τιμάται ακόμη η Ημέρα της Γυναίκας...


Κι αν όλα αυτά είναι καταφανώς ταπεινωτικά, είναι κάτι ακόμη: παράνομα. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, η αναγκαστική γυναικολογική εξέταση εντός σωφρονιστικού καταστήματος ακόμη και με τη συναίνεση της κρατούμενης δεν είναι αποδεκτή, αφού σε συνθήκες κράτησης δεν μπορούν να αντισταθούν. Απόφαση που ελήφθη σε βάρος της γειτονικής... Τουρκίας.

Ας δούμε όμως το ελληνικό «εξπρές του μεσονυχτίου».

«Είναι κάτι απάνθρωπο. Ακρως εξευτελιστικό, κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνεται αυτό το πράγμα. Μπορεί βέβαια ο νόμος να προβλέπει έλεγχο, αλλά όχι σε αυτές τις συνθήκες, μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν έχουν υπόνοιες και αιφνιδιαστικά για να εμποδίζεται μια απόπειρα εισαγωγής ναρκωτικών στη φυλακή. Εδώ γίνεται συστηματικά και καταχρηστικά. Κάθε φορά που μπαίνει φυλακή μια γυναίκα, είτε από άδεια, δικαστήριο, μεταγωγή, νοσοκομείο, θα υποστεί αυτόν τον έλεγχο, ο οποίος γίνεται από απλούς ανίδεους υπαλλήλους, γυναίκες, όχι από γυναικολόγο. Αλλωστε γυναικολόγος στη Θήβα των εκατοντάδων κρατούμενων γυναικών δεν υπάρχει... Ασε που τα εργαλεία ειδικά για τις διαστολές του τραχήλου είναι σκουριασμένα, δεν αποστειρώνονται παρά υποτυπωδώς με μπεταντίν και υπάρχει ο κίνδυνος να κολλήσεις οτιδήποτε, αφού έχουν χρησιμοποιηθεί σε δεκάδες γυναίκες. Για ναρκωτικά ή οτιδήποτε, είναι στην κρίση τους, το κάνουν έτσι κι αλλιώς επιλεκτικά και στις υπόλοιπες, αλλά οι περισσότερες κρατούμενες είναι για ναρκωτικά. Είναι βιασμός. Υπάρχουν τρόποι που καλύπτουν αυτόν τον έλεγχο, το μηχάνημα ανίχνευσης ναρκωτικών που αλλού λειτουργεί, υπερηχογράφημα, ακτινογραφία -προτιμάμε την ακτινοβολία παρά το δάχτυλο. Δεν είναι τρόπος ελέγχου αυτός. Ας βρουν άλλον. Αυτό γίνεται μόνο για τον εξευτελισμό και τον βασανισμό των κρατουμένων. Κάποιοι πάνε παραπέρα, επιδίδονται και σε πρωκτικό έλεγχο που απαγορεύεται. Τι να πεις... Και οι κρατούμενοι δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και το υπομένουν. Και μετά σου επιβάλλουν πολυήμερη κράτηση στην απομόνωση χωρίς λόγο, για να ελέγξουν πιθανή εισαγωγή ναρκωτικών. Από το 2005 και μετά, κολπική και απομόνωση πάνε πακέτο. Πριν από το 2005 δεν είχαμε περισσότερες εισαγωγές ναρκωτικών σε σχέση με τότε που ξεκίνησαν να εφαρμόζουν αυτόν τον βάρβαρο έλεγχο ανεξαιρέτως σε όλες και χωρίς εισαγγελική εντολή. Και μετά σε κρατάει στην απομόνωση σε απάνθρωπες συνθήκες υποτίθεται για τρεις μέρες, που μπορεί να φτάσουν και τη βδομάδα -είναι στην κρίση του εκάστοτε αρχιφύλακα- με ηλεκτρονική παρακολούθηση της τουαλέτας. Και πρέπει να έχεις οκτώ κενώσεις για να μπεις στην κανονική φυλακή, οκτώ είναι αδύνατον σε τρεις μέρες, οπότε αναγκαστικά σού δίνουν καθαρτικό κι αυτό είναι επιβλαβές και παράνομο, αλλά δεν τους ενδιαφέρει ο κρατούμενος και τι προβλήματα υγείας μπορεί να αντιμετωπίζει, στερητικά κ.ά. Οσες αρνούνται μένουν πολύ περισσότερο στην απομόνωση...». Ποταμός η μαρτυρία-«κατηγορώ» στην «Ε» της Μαριάνθης που πρόσφατα αποφυλακίστηκε.

Αντιδρώντας σε αυτή την εξευτελιστική μεταχείριση, 80 γυναίκες κρατούμενες στην Ελεώνα Θηβών, σε υπόμνημά τους προς τη διεύθυνση των φυλακών ζητούν να καταργηθεί η κολπική εξέταση, η αδιάκριτη τοποθέτηση στα ειδικά κελιά κράτησης-απομόνωση και η αδικαιολόγητη πολυήμερη κράτηση σε αυτά.

«Δεκάδες γυναίκες κρατούμενες στις ελληνικές φυλακες αποφάσισαν να σταματήσουν ένα βασανιστήριο που σε κάθε περίπτωση έχει τιμωρητικό - εκδικητικό χαρακτήρα. Αρνούνται να δεχτούν έναν ιδιότυπο βιασμό, τον κολπικό έλεγχο, να είναι ένα παιχνιδάκι στα χέρια ενός διεφθαρμένου συστήματος. Η απάντηση από την πλευρά των ανθρωποφυλάκων, με την πλήρη κάλυψη του υπουργείου Δικαιοσύνης, είναι ο εκβιασμός, ο τρόμος, η τιμωρία, η απομόνωση. Μόνο που έκαναν ένα μικρό λάθος. Ξέχασαν ότι εδώ και καιρό υπάρχει ένα κίνημα αλληλεγγύης, ότι οι κρατούμενες δεν είναι μόνες τους και ότι τα μπουντρούμια τους δεν μπορούν να κρύψουν ότι η εξουσία τους είναι σάπια και αδίστακτη» μας λέει ο Πάνος Λάμπρου από την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των κρατουμένων, αποκαλύπτοντας ότι αρκετές φορές έχουν παρέμβει, καθώς είναι συνεχείς οι καταγγελίες που δέχονται για το θέμα αλλά και για τις απειλές, τα πειθαρχικά, την απομόνωση σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.

Ελεγχος όχι μόνο προσβλητικός και επικίνδυνος αλλά και παράνομος, σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΑΔ) που τον θεωρεί απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση και προσβολή της ιδιωτικότητας, δηλαδή παραβίαση δύο άρθρων -3 και 8- της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου - ΕΣΔΑ. Κι ακόμη: από το Δεκέμβριο του 2006 στην έκθεσή της για την Ελλάδα η Επιτροπή Πρόληψης των Βασανιστηρίων εντόπισε το συγκεκριμένο πρόβλημα και αναφέρει ότι η συγκεκριμένη πρακτική θεωρείται δυσανάλογη σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό και μη επιτρεπτή, παρά μόνον «κατ' εξαίρεση» και από γιατρό και όχι συστηματικά ως πάγιο μέτρο, ενώ συστήνει την άμεση διακοπή της χορήγησης καθαρτικών ουσιών, της παραμονής τους στην απομόνωση και την παρακολούθηση της τουαλέτας μέσω ηλεκτρονικής κάμερας.

Παραβίαση διαπιστώνεται και σε υπόμνημα του Συνηγόρου του Πολίτη -στις 19/2/2009- προς τη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων «για την εξέταση του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας και των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων», καθώς η συστηματική εφαρμογή αυτού του ελέγχου έρχεται σε αντίθεση με τον εξαιρετικό χαρακτήρα των μέτρων, στη βάση συγκεκριμένων στοιχείων και μόνον κατόπιν εισαγγελικής εγκρίσεως. Στο υπόμνημα κρίνεται ότι η απομόνωση, με δεδομένα τα προβλήματα υγείας των γυναικών λόγω τοξικομανίας, «συνιστά σοβαρότατη διακινδύνευση ζωτικών εννόμων αγαθών», γεγονός που επιβεβαιώνουν τα «τραγικά περιστατικά θανάτων κατά τη διάρκεια των ελέγχων». Μέτρα που όπως επισημαίνει «έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την απόλυτη απαγόρευση της απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης». Γι' αυτό ο Συνήγορος ζητεί όχι μόνο να σπάσει το άβατο ώστε να διερευνήσει την κατάσταση, αλλά κυρίως την «άρση τέτοιων προσβολών και αποκατάσταση τυχόν ζημιάς σε άμεσο χρόνο».

Το θέμα έφερε χθες στη Βουλή ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης, ρωτώντας για μέτρα συμβατά προς τις αρχές των δικαιωμάτων του ανθρώπου προκειμένου να αντιμετωπιστεί το υπαρκτό πρόβλημα της διακίνησης ουσιών στις φυλακές.

«Οι γυναίκες υφίστανται διπλό εξευτελισμό: Κρατούνται σε μεσαιωνικές συνθήκες όπως και οι υπόλοιποι κρατούμενοι, αλλά επιπλέον υφίστανται τον εξευτελισμό της προσωπικότητάς τους, καθώς μπαίνουν στο δίλημμα του ενδοκολπικού ελέγχου από σωφρονιστικούς υπαλλήλους ή, όταν το αρνούνται, της απομόνωσης. Οι γυναίκες έχουν δικαιώματα ως κρατούμενες. Βρίσκονται στη φυλακή επειδή τιμωρήθηκαν και όχι για να τιμωρηθούν με τον βιασμό της προσωπικότητάς τους. Το υπουργείο οφείλει να πάρει μέτρα για τον σύννομο έλεγχο χρησιμοποιώντας σύγχρονα μέσα και όχι επιμένοντας στον εξευτελισμό τους» δήλωσε ο βουλευτής. *

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ (Φύλλο 09 - 03 - 2009)

Σε σενα μιλάω!!!

Σε εσένα μιλάω!
Σε ξέχασα...
Εφυγες από το μυαλό μου...
Υπάρχεις όμως μέσα μου...
Χαμογελώ!
Οταν σε νιώθω...
νιώθω!!!!! νιώθω ακόμα...
να 'σαι καλά!
όπου κι αν θα είσαι!
θα σε έχω πάντα στην ψυχή μου!
ακόμα κι αν ο χρόνος περάσει...
ακόμα κι αν η ζωή μου αλλάξει...
έφυγες από το μυαλό μου...
Υπάρχεις...θα υπάρχεις πάντα μέσα μου!!!!!!!!!!!
Εδωσες φως στα όνειρά μου!
Ζέστανες την ψυχή μου!
Χαμογέλασα!!!!!
Χαμογέλασες!!!!!!
Ενιωσα!!!!!!!Ενιωσες!!!!!!!!
Τώρα πια νιώθω πλήρης!!!!!!
Το έζησα!!!!!!!!
όχι όπως το φαντάζονται οι μερικοί!!!!!!!!
Ηταν μοναδικό!!!!!!!!
Γέμισε λουλούδια η ψυχή μου!
Φώτισε!!!
Ελαμψε!!!!
Κι εσύ... κάποιες στιγμές φώτισες!
Ζεστάθηκες!!!!!!!!
Ελαμψες!!!!!!!!!!!
Ετσι δεν ειναι?
Ναι. Ετσι είναι...το ένιωσα!!!
Θα με,σε,θυμάσαι,θυμάμαι πάντα!
ναι????????
ΑΓΑΠΗ!!!!!
Αυτό ήταν!!!!!!!!!!!

ΒΟΤΑΝΑ & ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Θεραπευτικά βότανα
Πονάει το στομαχάκι σας; Δεν μπορείτε να κοιμηθείτε καλά; Σας έχει πιάσει πονόλαιμος; Επιλέξτε βότανα αντί για τα φάρμακα που καταναλώνουμε συχνά όταν βέβαια το πρόβλημα είναι ανώδυνο. Είναι γνωστό από την αρχαιότητα ότι η φύση αποτελεί το μεγαλύτερο φαρμακείο όπως επίσης και οι θεραπευτικές ιδιότητες που έχουν τα βότανα.
Τα βότανα είναι πολλά, εμείς ξεχωρίσαμε τα πιο δημοφιλή για να δούμε που μπορεί να μας βοηθήσει το καθένα από αυτά.
Το γνωστό σε όλους χαμομήλι έχει πολύτιμες καταπραϋντικές ιδιότητες. Συνιστάται για την ομορφιά του προσώπου , των μαλλιών, των ματιών και γενικά για όλο το σώμα, γι’ αυτό και υπάρχει ως συστατικό σε πολλές κρέμες και καλλυντικά. Μας βοηθά πολύ στη χώνεψη, γενικότερα όταν πονάει λίγο το στομάχι μας. Έχει αντιβακτηριδιακές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και είναι χαλαρωτικό. Με μία κουταλιά μέλι γίνεται το τέλειο ηρεμιστικό. Επίσης το χρησιμοποιούμε για κομπρέσες στα κουρασμένα και πρησμένα μάτια.
Το τίλιο που δίνουμε στα μωρά έχει διουρητικές, αντισπασμωδικές, μαλακτικές, και καταπραϋντικές, ιδιότητες. Είναι χαλαρωτικό, ηρεμιστικό και πολύ αρωματικό.
Το τσάι του βουνού έχει πεπτικές , θερμαντικές, και τονωτικές ιδιότητες. Συνιστάται κατά των κρυολογημάτων, των ασθενειών του αναπνευστικού συστήματος αλλά και του ουροποιητικού. Τα φλαβονοειδή που περιέχει το τσάι κάνουν καλό στην καρδιά. Με λεμόνι και μέλι είναι αντισηπτικό και μαλακώνει το λαιμό.
Η μέντα ενδείκνυται για στομαχικές παθήσεις, χωνευτικές δυσλειτουργίες και ελαττώνει το αίσθημα της ναυτίας. Έχει αντιβακτηριδιακές ικανότητες και βοηθά στην καταπολέμηση των λοιμώξεων.
Το φασκόμηλο είναι τονωτικό καταπραϋντικό για το στομάχι, μαλακτικό για το λαιμό και διουρητικό. Βοηθά ακόμη στην καταπολέμηση της ακμής, του κρυολογήματος, του πονοκέφαλου και της ημικρανίας. Είναι καλό να αποφεύγεται σε περίοδο εγκυμοσύνης.
Το δενδρολίβανο έχει τονωτικές και αντισηπτικές ιδιότητες. Αποτελεί ιδανική πρόταση για την καταπολέμηση της αναιμίας, της αϋπνίας και των ζαλάδων. Επίσης το χρησιμοποιούμε και σε σάλτσες φαγητών για φυσικό άρωμα.
Ο δυόσμος θεωρείται φυτό αντισπασμωδικό, χωνευτικό και καταπραϋντικό.
Μεγάλη ποικιλία λοιπόν, δεν έχετε παρά να διαλέξετε ανάλογα με το πρόβλημα που έχετε ή αν θέλετε να πιείτε ένα φυσικό, τονωτικό και ζεστό ρόφημα τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Το θεραπευτικό άγγιγμα του Ρέικι
Είναι τυχαίο ότι όταν πονάμε κάπου στο σώμα, η πρώτη ενστικτώδης μας κίνηση είναι να αγγίξουμε αυτό το σημείο με τα χέρια; Οι θεραπευτές Ρέικι διαλαλούν «όχι». Το Ρέικι είναι μία μέθοδος εναρμόνισης, ένα σύστημα επαναφοράς της κοσμικής ενέργειας με σκοπό να θεραπεύσει και να ενεργοποιήσει τις υψηλές ποιότητες της ανθρώπινης δράσης.
«Ρέικι» σημαίνει «Συμπαντική Ζωτική Δύναμη», η κοσμική ενέργεια που μας κατακλύζει. Αυτή η ενέργεια όταν διοχετευτεί σωστά στα ανώτερα κέντρα του ανθρώπινου σώματος, λειτουργεί ως τροχός και τα κέντρα εξαγνίζονται και γίνονται «τσάκρας», δηλαδή «τροχός που γυρίζει». Καθώς η ενέργεια ρέει στα 7 τσάκρας, εστιάζει στα σημεία του σώματος που ο δέκτης έχει μεγαλύτερη ανάγκη κι όταν φτάσει και στο τελευταίο ενεργειακό κέντρο που συνδέεται με τον εγκέφαλο, τα αποτελέσματα της θεραπείας παίρνουν το δρόμο της συνείδησης: συναισθήματα και καταστάσεις ξεκαθαρίζουν, το σώμα ηρεμεί και η σκέψη συντονίζεται με τη σοφία του σύμπαντος. Στην ουσία, μέσα από το κέντρο κορυφής ο δέκτης αφήνεται να κατακλυστεί από αστείρευτη κοσμική ενέργεια, που απορροφάται από όλο το ενεργειακό του σύστημα και ακτινοβολεί.
Το Ρέικι είναι μια πανάρχαια θεραπευτική μέθοδος που αναβίωσε ο Ιάπωνας φιλόσοφος Μικάο Ουσούι, στο τέλος του 19ου αιώνα. Τα συμπεράσματα της πολύχρονης μελέτης του για τις εφαρμογές του Ρέικι ο Ουσούι τα μετουσίωσε σε 5 βασικές αρχές:

1. Μόνο για σήμερα μην ανησυχείς

2. Μόνο για σήμερα μη θυμώνεις

3. Μέτρα τις ευλογίες σου, κέρδισε το ψωμί σου τίμια

4. Τίμα τους γονείς και τους δασκάλους σου

5. Δείξε ευγνωμοσύνη σε κάθε ζωντανή ύπαρξη
Το βασικό αίτημα του Ρέικι είναι να διευρύνει πνευματικά και ψυχικά τον άνθρωπο, να τον ωθήσει να αναλάβει την ευθύνη της ίδιας του της ζωής και να τον εναποθέσει στην εμπειρία της ισοζυγισμένης αυτάρκειας.

ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Ήρθε ο καιρός να απενοχοποιήσουμε τη σοκολάτα αφού τελικά έχει και σημαντικά οφέλη στην υγεία μας όταν φυσικά την καταναλώνουμε με μέτρο και όχι με βουλιμία.
Η μαύρη σοκολάτα έχει αγχολυτικές ιδιότητες, οι οποίες όμως δε διαρκούν για μεγάλο διάστημα. Η βελτίωση της διάθεσης και η πνευματική διέγερση που προκαλεί σχετίζεται με την περιεκτικότητά της σε μαγνήσιο και θεοβρωμίνη.
Η σοκολάτα μπορεί να έχει προληπτικές δράσεις εναντίον των καρδιακών νοσημάτων και του καρκίνου. Περιέχει πρωτεΐνες, κορεσμένα λίπη, βιταμίνη Ε, ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο, σίδηρο και έχει πολλές αντιοξειδωτικές ιδιότητες όπως οι πολυφαινόλες. Η σοκολάτα σκούρου χρώματος, δηλαδή η μαύρη σοκολάτα περιέχει περισσότερες πολυφαινόλες λόγω του ότι κατασκευάζεται με περισσότερο κακάο.
Γενικότερα, η σοκολάτα προκαλεί ευφορία και έχει αντικαταθλιπτική δράση, βελτιώνει τη μνήμη και τη συγκέντρωση και μπορεί να μειώσει την αρτηριακή πίεση.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η σοκολάτα περιέχει πολλά χρήσιμα και ωφέλιμα συστατικά και όταν καταναλώνεται με μέτρο έχει θετικές επιδράσεις όχι μόνο στον ψυχικό μας κόσμο και τη διάθεσή μας, αλλά και στην υγεία μας.

Θεός Ερωτας

5 ερωτήσεις στο θεό έρωτα
Κανονικά, είναι αδιαμφισβήτητος. Όταν μας χτυπήσει ο έρωτας, το νιώθουμε σε κάθε μας κύτταρο έως το πιο βαθύ και κρυφό σημείο του εαυτού μας. Παρ’ όλα αυτά, μπορεί να μας γεννήσει απορίες και ανησυχίες, μήπως είναι απλά ένας ενθουσιασμός, αν είναι το κατάλληλο πρόσωπο, αν θα κρατήσει (για πάντα!), αν είναι τελικά ο μεγάλος έρωτας. Μπαίνουμε στον πειρασμό να ορίσουμε τον έρωτα, για να ξέρουμε αν τελικά αγαπάμε κι αν μας αγαπούν πραγματικά…
Ένας θεός-παιδί παίζει με τη λογική
Δεν είναι τυχαίο ότι τον έρωτα τον φαντάστηκαν σαν ένα μικρό παιδί με φτερά, άπιαστο, ατίθασο, αδέσμευτο, παιχνιδιάρικο. Όσο έντονα και πραγματικά είναι τα συναισθήματα που τον συνοδεύουν, τόσο ξεφεύγει όταν πάει κανείς να τον ορίσει. Όσο το σώμα και η ψυχή μας συντονίζονται απόλυτα στο ρυθμό του, τόσο η λογική μας δεν μπορεί να τον χωρέσει. Όσο η ποίηση, η μουσική, η ζωγραφική, οι τέχνες γενικά, ανθίζουν όταν τις αγγίξει, τόσο η επιστήμη αποτυγχάνει όποτε προσπαθήσει να τον προσεγγίσει. Έτσι, λοιπόν, όταν μας απασχολεί ο έρωτας, βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι δύσκολο να μετρηθεί και να αξιολογηθεί. Δεν υπάρχουν «αντικειμενικά στοιχεία» για να φωτίσουν αυτό που είναι ο έρωτας. Ούτε οι καλύτεροί μας φίλοι δεν μπορούν να μας βοηθήσουν. «Μα, για το Θεό, δεν καταλαβαίνω γιατί μένεις μαζί του/της, αφού υπάρχουν τόσες δυσκολίες;», «Μου είναι ανεξήγητο, τι του/της βρίσκει!», είναι φράσεις που υποδηλώνουν ακριβώς αυτό: ότι, όταν ερωτευόμαστε, είμαστε ικανοί να πάμε κόντρα στη λογική, στα έξυπνα επιχειρήματα, στα «σωστά πλάνα» για τη ζωή, ενώ οι άλλοι, που δεν νιώθουν αυτό που νιώθουμε εμείς, παραμένουν παρατηρητές.
Τα... τεκμήρια του έρωτα
Δύο άνθρωποι, δύο διαφορετικοί έρωτες. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να πει ποια είναι τα κριτήρια, τα «σημάδια» που επιβεβαιώνουν ότι αυτό που νιώθουμε είναι έρωτας; Η ευτυχία που μας χαρίζει; Σίγουρα, όχι. Πόσες φορές δεν έχουμε γνωρίσει, ακούσει για ανθρώπους που έχουν υποφέρει ή έχουμε κι εμείς οι ίδιοι υποφέρει από έρωτα; Δεν είναι η ευτυχία, λοιπόν, ούτε η ­αιώ­νια πίστη -γιατί κι αυτή έχει να κάνει με τις προσωπικές αξίες, την ιδιοσυγκρασία του καθενός και δεν είναι αναγκαστικά απόδειξη αληθινού έρωτα-, ούτε βέβαια οι όρκοι, οι υποσχέσεις, τα δώρα. Αν, όμως, όλα αυτά δεν είναι περίτρανες αποδείξεις του έρωτά μας, πώς θα ξέρουμε αν αγαπάμε πραγματικά, αν ζούμε τον αληθινό έρωτα; Υπάρχουν μερικές βασικές ερωτήσεις που ίσως μπορούν να μας βοηθήσουν. Κάποιες από αυτές χρειάζεται να ψάξουμε καλά μέσα μας για να τις απαντήσουμε και κάποιες είναι απλές και εύκολες.
1 Με κάνει να θέλω να τον/τη γνωρίσω;
Ο έρωτας είναι μυστήριο τόσο για όποιον τον ζει όσο και για αυτούς που τον παρατηρούν να συμβαίνει. Διαπιστώνουμε ότι υπάρχει, αλλά δεν μπορούμε να εξηγήσουμε το γιατί. Κι αυτό επειδή, όσο κι αν μπορούμε να ονομάσουμε μερικά πράγματα που μας ελκύουν στον Άλλον (την ομορφιά, την εξυπνάδα, τα καλά αισθήματα, τις αξίες, την ομοιότητα με κάτι ή κάποιον κλπ.), ξέρουμε ότι μπορεί να γνωρίσαμε κι άλλους ανθρώπους με αυτές τις ιδιότητες, αλλά δεν τους ερωτευτήκαμε. Αυτό που μας έκανε να αγαπήσουμε το συγκεκριμένο άνθρωπο παραμένει ένα μυστήριο. Κάτι που δεν μπορούμε να καθορίσουμε, που μας τραβά όμως το ενδιαφέρον και που, όπως φαίνεται, ταιριάζει με το δικό μας μυστήριο. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μία τουλάχιστον σκοτεινή γωνιά που ποτέ δεν μπορούμε κι εμείς οι ίδιοι να την καταλάβουμε εντελώς, όσο κι αν προσπαθούμε: είναι κατάλοιπα της παιδικής ηλικίας, ανθρώπινο υπαρξιακό κενό, φόβοι και αγωνίες, αλλά και φαντασία και κρυμμένος πλούτος. Όπως κι αν το ονομάσουμε, στον έρωτα συναντιέται αυτό ακριβώς το μυστήριο που έχουμε μέσα μας με το μυστήριο του Άλλου και μας ξυπνά το ενδιαφέρον να τον γνωρίσουμε περισσότερο και μέσα από αυτόν να γνωρίσουμε περισσότερο και τον εαυτό μας: «Mόνο εκείνο το συγκεκρι­μένο πρόσωπο καταφέρνει να ενερ­γοποιεί στον ερωτευμένο αυτόν το μηχανισμό, να φέρνει ξαφνικά στο φως την κρυμμένη του διάσταση», γράφει ο Carotenuto.
2 Φοβάμαι να μην τον/τη χάσω;
Ο έρωτας πάει χέρι-χέρι με το φόβο. Η τάση, η ανάγκη μας, όταν ερωτευτούμε, είναι να στηριχτούμε πάνω στον Άλλον, να εναποθέσουμε πάνω του όλη μας την ύπαρξη και να είμαστε για πάντα ασφαλείς. Είτε μας αρέσει είτε όχι, εξαρτόμαστε σχεδόν απόλυτα από αυτόν/αυτήν, γεγονός που ξυπνά βαθείς, αρχέγονους φόβους αποχωρισμού και απώλειας. Αυτό είναι το ρίσκο του έρωτα που πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν επειδή φοβούνται να εμπιστευτούν και να «αφεθούν». Έτσι, μειώνουν τη σημασία του έρωτα και σηκώνουν τη σημαία τού «καλύτερα μόνος». Όταν ερωτευόμαστε, παραδίνουμε ένα κομμάτι της δύναμής μας στον Άλλον. Αυτό, σε στιγμές εγγύτητας, δίνει μια υπέροχη αίσθηση ασφάλειας και γαλήνης, την αίσθηση ότι τίποτα δεν μπορεί να μας συμβεί. Σε στιγμές αμφιβολίας, όμως, προκαλεί φόβο ότι, αν ο Άλλος φύγει, είμαστε χαμένοι.
3 Αισθάνομαι επιθυμία για αυτόν/αυτήν;
Ο έρωτας είναι επιθυμία για τον Άλλον. Η σωματική επαφή είναι ο πιο άμεσος τρόπος που έχουμε για να αγαπάμε και χωρίς αυτήν κάτι λείπει από τον έρωτα. Με την ερωτική επαφή των σωμάτων εξαλείφουμε όποιες διαφορές και όποια απόσταση υπάρχει μεταξύ μας και, για ένα μικρό διάστημα, γινόμαστε ένα. Είναι τόσο μεγάλη και τόσο δυνατή η ευχαρίστηση και η ικανοποίηση από αυτή τη «συγχώνευση», που την αποζητάμε ξανά και ξανά. Χωρίς έρωτα, η σεξουαλική ευχαρίστηση είναι περισσότερο ένα μέσο για να απαλλαγούμε από μια στιγμιαία ένταση που μας έχει προξενήσει ο άλλος.
Σημαίνει τότε η μείωση της επιθυμίας ότι δεν αγαπάμε πια τον Άλλον; Καθόλου, γιατί ο έρωτας δεν είναι μια κατάσταση διαρκούς διέγερσης και η επιθυμία δεν μπορεί να υπάρχει συνεχώς, πολύ λιγότερο η σεξουαλική διά­θεση. Παρ’ όλα αυτά, η επιθυμία για κοντινή επικοινωνία -και σωματική- με τον Άλλον είναι κάτι που στην αγάπη μεταβάλλεται με το πέρασμα του χρόνου, αλλά επιστρέφει ξανά και ξανά, εκτός αν εγκαταλείψουμε τον εαυτό μας και τον Άλλον.
4 Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσα πως μου λείπει;
Ο έρωτας είναι η αναζήτηση του Άλλου, γιατί είναι ο μόνος/η που μας κάνει να αισθανόμαστε πλήρεις. Αυτό που αναζητάμε στον έρωτα είναι κάτι που μας λείπει, χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς είναι αυτό, και που ο Άλλος με την παρουσία του και μόνο μας το δίνει. Ταυτόχρονα, ο έρωτας συχνά είναι αυτός που μας φέρνει σε άμεση επαφή με το αίσθημα της μοναξιάς και είναι πάλι αυτός που μπορεί να το απαλύνει. Η έλλειψη, η απουσία του Άλλου είναι πηγή επιθυμίας. Μας δείχνει ότι, όσο κι αν μπορούμε να ζούμε και να κινούμαστε και μόνοι μας, υπάρχει μέσα μας κάτι που αποζητά τον Άλλον και τον χρειάζεται. Και κάτι ακόμη: Όταν μας λείπει, νιώθουμε νοσταλγία, ένα συναίσθημα που συμπίπτει ίσως με το νόημα της ζωής. Όταν νιώθουμε νοσταλγία, αναζητάμε κάτι, πλάθου­με εικόνες, ανατρέχουμε στη μνήμη και τη φαντασία, δημιουργούμε, είμαστε ζωντανοί.
Το Εγώ σε κρίση
Ο έρωτας, η αγάπη δεν είναι δρόμος στρωμένος με ρόδα, δεν είναι σίγουρα «περνώ καλά forever!». Ο ιταλός ψυχαναλυτής Aldo Carotenuto, στο βιβλίο του «Έρως και Πάθος», εξηγεί γιατί ο έρωτας είναι πολύ περισσότερο από ευτυχισμένες στιγμές: «Όταν εμπλακούμε σοβαρά σε μια ερωτική σχέση, έχουμε το αίσθημα ότι το Εγώ κλονίζεται και χάνουμε τον έλεγχο των πράξεών μας… Αυτό δεν μπορεί να μη μας τρομάζει, αφού η ερωτική εμπειρία μάς υποχρεώνει να ζήσουμε μία από τις πιο βίαιες και συγκλονιστικές εσωτερικές καταστάσεις, αυτήν που πιο πολύ ποθούμε, αλλά και φοβόμαστε... ». Αυτός ακριβώς ο φόβος είναι που αναγκάζει πολλούς να τελειώνουν μια σχέση, όταν νιώθουν ότι εμπλέκονται περισσότερο από όσο θα ήθελαν για να «περνάνε καλά».
5 «Πες μου στ’ αλήθεια, μ’ αγαπάς;»
Εγώ είμαι σίγουρος/η. Όμως, ο Άλλος το ξέρει; Ο έρωτας χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση αποδείξεων για την αγάπη του Άλλου. Ρωτάμε: «Μ’ αγαπάς;», ψάχνουμε σημάδια για να βεβαιωθούμε, θέλουμε να ακούμε λόγια αγάπης. Μέσα σε αυτή την -αρκετά παιδική-απαίτηση για επιβεβαίωση της αγάπης του Άλλου, ξεχνάμε πολλές φορές ότι το ίδιο περιμένει κι ο Άλλος από εμάς. Το να δείχνουμε με το δικό μας τρόπο, αλλά χωρίς τσιγκουνιές, την αγάπη που αισθα­νόμαστε, δεν είναι απλά μια προσφορά στον Άλλον. Είναι μεγάλη προσφορά στην ίδια τη σχέση, που δεν μπορεί να διαρκέσει χωρίς να εκφράζει την αγάπη της, αλλά κυρίως στον εαυτό μας, γιατί, όσα κι αν είναι σε θέση να μας δώσει και μας δίνει ο Άλλος, μόνο αυτά που αισθανόμαστε και δίνουμε εμείς είναι εκείνα που πραγματικά μπορούν να κάνουν τον έρωτα μοναδική εμπειρία για τη ζωή μας.
Βουρ λοιπόν στον έρωτα!!!!!!!!!

Μέρα χωρίς γέλιο, μέρα χαμένη!1

«Η πιο σπαταλημένη ημέρα είναι εκείνη που δεν γελάσαμε».

Η ανατομία του γέλιου
Σύμφωνα με ιατρικές μελέτες, το γέλιο αποτελεί ένα εσωτερικό... τζόγκινγκ, καθώς ανεβάζει την πίεση στον οργανισμό όσο χρειάζεται, ώστε να αυξηθεί η παροχή οξυγόνου και αίματος στους ιστούς. Παράλληλα, αλλάζει τον κύκλο της αναπνοής, ώστε ο άνθρωπος να εισπνέει περισσότερο οξυγόνο και να εκπνέει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα. Με το γέλιο, ακόμη, μπορούν να τεντώνονται και να χαλαρώνουν 400 διαφορετικοί μύες του σώματος, κάτι που επιτυγχάνεται και με ασκήσεις κατά του στρες ή γιόγκα! Ας δούμε, λοιπόν, λίγο πιο αναλυτικά τι συμβαίνει στον οργανισμό μας:
● Μια ματιά στο «μαύρο κουτί» :Τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας όταν γελάμε; Ο πνευμονολόγος κ. Ν. Παπανικολάου μάς εξηγεί ότι το ερέθισμα (ένα «αστείο» γεγονός, μια απροσδόκητη κατάσταση κλπ.) «προκαλεί μια σειρά χημικών αντιδράσεων στο μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου (πρόκειται για σύνολο περιοχών που ελέγχουν τη διάθεση, τα συναισθήματα και τις υποκινούμενες δραστηριότητες), με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να αρχίσει να γελά, ­διακριτικά, έντονα, ή να ξεκαρδί­ζεται».
● Αρχίζει η οξυγονοθεραπεία… Όταν γελάμε, εισπνέουμε περισσότερο αέρα από ό,τι συνήθως. «Βαθαίνει» η αναπνοή μας. Οι φωνητικές μας χορδές πάλλονται ανεξέλεγκτα και ενεργοποιούνται τουλάχιστον 400 εκατομμύρια πνευμονικές κυψελίδες, δηλαδή αριθμός σχεδόν τριπλάσιος από αυτόν που ενεργοποιείται όταν αναπνέουμε κανονικά. Έτσι οξυγονώνονται καλύτερα οι μύες του προσώπου, οι πνεύμονές μας, αλλά και γενικότερα ο οργανισμός μας.
● «Αλλάζει» το πρόσωπο: Εισπνέοντας περισσότερο οξυγόνο, οι μύες του προσώπου αιματώνονται καλύτερα, με αποτέλεσμα η περιοχή να κοκκινίζει. Συγχρόνως, συσπώνται περισσότεροι από 11 μύες στο πρόσωπο και στο λαιμό. Με το έντονο γέλιο, μάλιστα, μπορεί να ενεργοποιηθούν και οι δακρυϊκοί πόροι και να μας φέρουν δάκρυα στα μάτια.
● Εκκρίνονται ουσίες: Το γέλιο έχει αποδειχτεί ότι ευθύνεται για την παραγωγή χημικών ουσιών που προκαλούν ευφορία στον άνθρωπο, αλλά και τη μείωση άλλων που συνδέονται με την κατάσταση του στρες και επιβαρύνουν τον οργανισμό.
Ενδορφίνες: Λόγω της ευφορίας που νιώθει κάποιος όταν γελά, έχει την επιθυμία να ξαναγελάσει. Όταν ένας άνθρωπος γελά συχνά, ο εγκέφαλός του παράγει μεγαλύτερη ποσότητα ενδορφινών, ορμονών που έχουν ισχυρή χαλαρωτική και αναλγητική δράση. Οι ενδορφίνες ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα και βοηθούν στην καλύτερη κυκλοφορία του αίματος, προκαλώντας αγγειοδιαστολή, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η ταχυκαρδία, η υψηλή πίεση και να μειώνονται οι αρρυθμίες της καρδιάς. Παράλληλα, βοηθούν στην καλύτερη οξυγόνωση του εγκεφάλου και των μυών, περιορίζουν την αίσθηση κόπωσης και δημιουργούν αίσθημα ευφορίας. Τέλος, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ενδορφίνες που εκκρίνονται με το γέλιο ρυθμίζουν και το ­σάκχαρο.
Κατεχολαμίνες: Έχει παρατηρηθεί ότι το γέλιο περιορίζει τα επίπεδα των κατεχολαμινών στο αίμα, δηλαδή των ορμονών που εκκρίνει σε με­γάλες ποσότητες ο οργανισμός σε περιόδους έντονου στρες, οι οποίες, λόγω των μεγάλων συγκεντρώσεών τους, επιβαρύνουν μεταξύ άλλων και το καρδιαγγειακό σύστημα. Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι έχουν εκδηλώσει καρδιακά επεισόδια, εμφανίζουν και αυξημένα επίπεδα κατεχολαμινών στο αίμα τους.

● «Βαλβίδα αποσυμπίεσης»: Ο κ. Γρηγόρης Βασιλειάδης, ψυχο­λόγος-ψυχοθεραπευτής, υποστηρίζει ότι το γέλιο είναι μια πολύ χρήσιμη «βαλβίδα αποσυμπίεσης» από το στρες και τη στενοχώρια. Ορισμένοι έχουν την ικανότητα, την περίοδο που βιώνουν δυσάρεστες καταστάσεις, να δημιουργούν με το μυαλό τους παράδοξες σκέψεις, ώστε να επιβιώνουν ψυχολογικά. Έχει αποδειχτεί ότι πολλοί από τους ανθρώπους που είναι εν δυνάμει καταθλιπτικοί, για λόγους άμυνας έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη αίσθηση του χιούμορ. Φυσικά, καλό είναι όλοι να βάλουν στη ζωή τους περισσότερο γέλιο. Εκτός, λοιπόν, από το να συναναστρέφονται ευχάριστους ανθρώπους και να διασκεδάζουν, μπορούν να κάνουν σε καθημερινή βάση και μια απλή άσκηση: να συσπούν κάθε πρωί για λίγα λεπτά μπροστά στον καθρέπτη με επιμονή τους μυς του προσώπου τους, μέχρι αυτή η διαδικασία να τους προκαλέσει γέλιο. Το ίδιο μπορούν να κάνουν και όταν θέλουν να «ξεφύγουν» για λίγο από ένα δυσάρεστο γεγονός. Στο ίδιο πνεύμα, σε οργανωμένη βάση βέβαια, λειτουργεί και η γελωτοθεραπεία, δηλαδή η πρόκληση τεχνητού γέλιου με τη βοήθεια ειδικών. Η θεραπεία αυτή βοηθά τον άνθρωπο να χαλαρώνει πιο εύκολα και να «χτίζει» την ψυχική του ευφορία.
● Κοινωνική συμπεριφορά: Στην ψυχιατρική, το γέλιο δεν παίζει καταλυτικό ρόλο στην προσπάθεια για τη βελτίωση της διάθεσης του ασθενούς. Όπως υποστηρίζει ο κ. Πέτρος Σκαπινάκης, λέκτορας της Ψυχιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, το γέλιο είναι συνήθως μια κοινωνική συμπεριφορά. Στιγμιαία, μπορεί να προκαλεί ευφορία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να «γιατρέψει» την ψυχή του. Είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για να βελτιώσει την ψυχολογία του ασθενούς, όχι όμως για να «χτυπήσει» το πρόβλημα στη ρίζα του. Το ζητούμενο είναι να βοηθήσουμε τον άνθρωπο να αποκαταστήσει την ψυχική του ισορροπία, να νιώθει όμορφα και να γελά από τα βάθη της ψυχής του, προκειμένου να «εισπράξει» στο μέγιστο τα καλά του γέλιου.
● «Χάδι» για την καρδιά: Όπως μας είπε ο κ. Μανόλης Καλλιέρης, καρδιολόγος, το γέλιο είναι ένα άριστο «φάρμακο» για την καρδιά. Από ό,τι φαίνεται, επηρεάζει θετικά τη λειτουργία του ενδοθηλίου, δηλαδή του εσωτερικού από τους τρεις χιτώνες του τοιχώματος των αγγείων. Όταν ένας άνθρωπος γελά, το ενδοθήλιο, με τη βοήθεια ενός μεγάλου αριθμού ουσιών που εκκρίνει, ρυθμίζει καλύτερα την κινητικότητα των αγγείων, καθώς και τον τρόπο που αυτά αλληλεπιδρούν με τα συστατικά του αίματος (ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια, αιμοπετάλια). Επίσης, το γέλιο ασκεί χαλαρωτική δράση στα αγγεία, αυξάνει τη διάμετρό τους και, κατά συνέπεια, την ποσότητα του αίματος που αυτά προωθούν στην περιφέρεια. Αυτό σημαίνει ότι, όταν κάποιος γελά, το ενδοθήλιο παραμένει υγιές και δραστήριο, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο κίνδυνος για καρδιαγγειακά νοσήματα. Η άποψη αυτή έχει επιβεβαιωθεί και από επιστημονικές μελέτες, όπως από μια έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ. Σύμφωνα με το δρ. Μίλλερ, επικεφαλής της έρευνας, το γέλιο βοηθά στη σωστή λειτουργία του ενδοθηλίου και, μά­λιστα, 30 λεπτά σωματικής άσκησης 3 φορές την εβδομάδα και 15 λεπτά γέλιου σε καθημερινή βάση αποτελούν το ιδανικό «φάρμακο» για το καρδιαγγειακό σύστημα. Στο πλαίσιο της μελέτης, τέθηκαν υπό ιατρική παρα­κολούθηση 20 υγιείς εθελοντές, μη κα­πνιστές, ηλικίας κατά μέσο όρο 33 ετών, από τους οποίους οι μισοί παρακολούθησαν μια κωμική ταινία και οι άλλοι μισοί μια δραματική. Και στις δύο ομάδες καταγράφηκε αυξημένη ροή του αίματος και διαστολή των αγγείων. Ώμως, στα άτομα της πρώτης ομάδας παρατηρήθηκε μεγαλύτερη διαστολή των αγγείων, με αποτέλεσμα να ανταποκριθούν καλύτερα στην αυξημένη ροή του αίματος.
Όταν γελάτε με την ψυχή σας:
› Η επιγλωττίδα κλείνει ένα μέρος του φάρυγγα και οι αναπνοές γίνονται άναρχα (μερικές φορές νιώθετε να σας κόβεται η ανάσα).
› Επηρεάζεται η στάση των ώμων σας, της σπονδυλικής στήλης και των ποδιών σας, που μπορεί να συνοδεύεται και από χειρονομίες.
› Η καρδιά σας χτυπά πιο γρήγορα.
› Ενεργοποιούνται οι μύες της κοιλιάς, ορισμένες φορές τόσο έντονα, ώστε να προκαλούν ακόμη και πόνο.
Δυναμώνει, χωνεύει, γυμνάζει!
«Οχυρώνει» το ανοσοποιητικό Ενισχύει την άμυνα του οργανισμού, καθώς ενεργοποιεί την παραγωγή περισσότερων Τ-κυττάρων, δηλαδή λευκών αιμοσφαιρίων που απωθούν τους εχθρούς (λοιμώξεις) του ανοσοποιητικού συστήματος, αυξάνοντας τη συγκέντρωση των αντισωμάτων στο αίμα.
«Σύμμαχος» του πεπτικού Το έντονο γέλιο προκαλεί ένα ζωηρό εσωτερικό μασάζ στη σπλαχνική κοιλότητα, κινητοποιώντας τον πεπτικό σωλήνα. Αποτέλεσμα είναι, σε συχνές, ισχυρές δόσεις, να προστατεύει από την αεροφαγία και να βοηθά στη χώνεψη!
Γυμνάζει Αποτελεί ένα είδος γυμναστικής, καθώς, όταν γελάμε έντονα, από τις συσπάσεις που προκαλούνται γυμνάζεται όλο μας το σώμα! Έχει υπολογιστεί ότι αν ένας άνθρωπος γελούσε 10-15 λεπτά την ημέρα, θα «έκαιγε» περίπου 50 θερμίδες!
Ας γελάμε λοιπόν περισσότερο!!!!!!Το γέλιο κάνει καλό!!!!!!
Καλή σας μέρα!!!!!!

KAΡΔΙΕΣ!Αν θέλετε το πιστεύετε!!!!!

Αν κάποιος φίλος-φίλη, σας δώσει μια μικρή μεταλλική καρδιά ή κάποιο αντικείμενο σε σχήμα καρδιάς (το οποίο είναι μικρής αξίας),μπορεί αυτό να κάνει την ερωτική σας ζωή να ανθίσει, αν το φυτέψετε με αγάπη.
Είτε στον κήπο σας είτε σε κάποια γλάστρα,τοποθετήστε την καρδιά μαζί με το όνομά σας γραμμένο σε χαρτί,ρίξτε χώμα από πάνω και φυτέψτε ένα ροζ λουλούδι. Τα γεράνια,
τα τριαντάφυλλα,οι μαργαρίτες, οι ορχιδέες είναι όλα ισχυρά φυτά του έρωτα και θα εξυπηρετήσουν τους σκοπούς σας εξίσου.
Φροντίστε το φυτό σας με προσοχή... καθώς ανθίζει,έτσι θα ανθίζει και η ερωτική σχέση σας μαζί του...

Σημείωση:Η καρδιά πρέπει να σας δοθεί ως δώρο,οπότε ζητήστε από κάποιον φίλο σας να σας χαρίσει μία!!!!!!!!!!

Δεν έχετε να χάσετε τίποτα αν εφαρμόσετε το παραπάνω... Καλή σας Τύχη!!!!!!!!

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΓΙΑ ΕΣΑΣ!!!!

Πλένω το πρόσωπό μου με σαπούνι.
Παίρνω λίγη ζάχαρη και την ανακατεύω με φράουλες και νερό.
Κάνω μαλακές, κυκλικές κινήσεις.
Από το μέτωπο έως και τον λαιμό.
Κάτι σαν scrub.
Δεν βιάζομαι ποτέ. Γλυκές κινήσεις.Σαν χάδι.
Η λέξη "βιάζομαι" είναι από το ρήμα ΒΙΑΖΩ.
Δεν θα το έκανα ποτέ στον εαυτό μου.
Χαίδέψτε τον εαυτό σας.
Επειτα ξεπλένουμε το πρόσωπό μας με νεράκι,όχι της βρύσης.
Το πρόσωπό σας να το ξεπλένετε με νερό αποσταγμένο.
Βοηθάει πολύ!
Πάρτε λίγη κρέμα ημέρας και απλώστε την σε στεγνό δέρμα.
Από τον λαιμό έως το μέτωπο.
Οι κινήσεις να είναι από κάτω προς τα επάνω.
Πάρτε βαθιές εισπνοές.
Προσπαθήστε να απομονώσετε τον αέρα πρώτα στην κοιλιά,
έπειτα στα πλευρά και τέλος στο στήθος.
Σιγά σιγά κορίτσια...θα τα καταφέρετε!!!!
Υπομονή και Επιμονή!!!!!!!!!

Θα σου πω εγώ μωρέλι μου συνταγές!

Μια κουταλιά υης σούπας λεμόνι,
λίγη σόδα μαγειρέματος...
Τα ανακατεύετε και βάζετε το μείγμα στο πρόσωπό σας...
γίνεται σαν ασβέστης και πρέπει να μείνετε ακίνητη για 15-20 λεπτά!!!
Το προσωπό σας μετά από αυτό λάμπει ολόκληρο!!!!!!!!

Ο χυμός μαρουλιού,αναμειγμένος ή βρασμένος με λάδι από τριαντάφυλλα
και απλωμένος στο μέτωπο και στους κροτάφους,
φέρνει τον ύπνο και καταπραϋνει τον εγκέφαλο...

Αν έχετε βγάλει στο σώμα σας καλόγερο(δοθηινα)μεγάλο σπυρί,
παίρνετε ένα λουκούμι.
Το ανοίγετε και το ακουμπάτε πάνω στο σπυρί.
Το δένετε όλη τη νύχτα και το πρωί θα είναι έτοιμο να ανοίξει.

Αν έχετε μύκητες στα πόδια,να κάνετε ποδόλουτρο με μαγειρική σόδα,
σε χλιαρό νερό. Είκοσι λεπτά κάθε βράδυ.
Εντριβή με λεμόνι στην πλάτη αν έχετε πυρετό(χυμό λεμονιού εννοώ)
Αν έχετε μυρμηγκιές, βάλτε βενζίνη...
...και αν έχετε πληγές ανοιχτές...κόψτε κρεμμύδι και δέστε το.

Μαστίχα Χίου,στην κανονική της μορφή,
τη χτυπάτε σε γουδί ή μπλέντερ...
και πίνουμε ένα κουταλάκι σκόνη με νερό,
κάθε πρωί για δύο βδομάδες.
Θεραπεύει το έλκος.

Για λευκά δόντια, πάρτε ροδόνερο,σιρόπι από μενεξέδες
ρευστό μέλι και χυμό από το φυτό της μπανάνας.
Περίπου 15 γραμμάρια από το κάθε συστατικό.
Αναμείξτε τα όλα μαζί με μια κουταλιά βιτριόλι σε υγρή μορφή,
τρίψτε τα δόντια σας, με ένα κομμάτι λινό ύφασμα,
το οποίο έχετε βρεξει με το μείγμα και στη συνέχεια
ξεπλύνετε στο στόμα σας με ίσα μέρη ροδόνερου
και χυμού από το φυτό της μπανάνας.
Δόντια κατάλευκα!!!!!!!!!!

Αν έχετε πονοκέφαλο...
μαζέψτε αποξηραμένα κόκκινα ροδοπέταλα.
Αναμείξτε τα με αλεύρι ,ξύδι και λίγη κρέμα κάμφορα
ή κρέμα από μέντα.
Βράστε τα όλα μαζί μέχρι να πήξουν.
Απλώστε τα υλικά και προσθέστε την αλοιφή σε ένα κομμάτι λινό ύφασμα.
Βάλτε την στο μέτωπο και στους κροτάφους.
Πάει,πέρασε ο πονοκέφαλος!!!!!

Να είστε καλά!