OSHO!!!!!!!!!

Ο νους γεννά τις φιλοσοφίες, θεολογίες και ιδεολογίες. Και όλα αυτά τα πράγματα είναι ερωτήσεις, στις οποίες δεν υπάρχουν οι απαντήσεις ...
Ο νους είναι ο ληστής. Δεν ευχαριστιέται με τίποτε. Και όσο πιο πολλά θα του δώσεις, όσο πιο πολλά αυτός θα πάρει, τόσο πιο πολλά θα απαιτήσει. Το αίσθημα της ευγνωμοσύνης είναι άγνωστο στον νου. Συνεχώς παραπονείται. Συνεχώς κάτι του λείπει ...
Ιδού το μυστήριο της ζωής: από την μια- ο νους, που συνεχώς ρωτάει και από την άλλη- η καρδιά, που τίποτε δεν ρωτάει και στα πάντα απαντάει ...
Η δικτατορία του νου πρέπει να ανατραπεί. Ο νους- είναι μόνον υπηρέτης, όχι κύριος. Ο πραγματικός κύριος είναι μόνον η καρδιά, διότι σ'; αυτήν γεννάται ότι πιο όμορφο υπάρχει μέσα σας. Απ΄ αυτήν προέρχεται ότι είναι πιο αληθινό και ακριβό: η αγάπη σας, η συμπόνοιά σας, ο διαλογισμός σας. Ο νους- είναι η άγονη έρημος, στην οποία δεν φυτρώνει τίποτε, ούτε ένα λουλούδι. Το παν, που έχει αξία και είναι αληθινό- φυτρώνει μέσα στην καρδιά σας. Δεν χρειάζεται να έχετε τόση μεγάλη φροντίδα για τον νου. Απλά πρέπει να τον βάλετε στην θέση του. Τον θρόνο σας δώστε στην καρδιά ...
Η αδιαφορία προς τον νου- είναι διαλογισμός. Εξαφανίζονται όλες οι ερωτήσεις, που καταντούν ανόητες. Και όταν σταματά η φλυαρία του νου, μέσα σας βασιλεύει η σιωπή και η ηρεμία, που σας δίνουν την δυνατότητα να ακούσετε τον ψίθυρο της αγάπης, τον ψίθυρο της καρδιάς σας ...
Δεν θα πετύχετε τίποτε με την πάλη και τον αγώνα. Στην πάλη εσείς χαρίζετε την ενέργειά σας στον αντίπαλο. Ταΐζετε τον νου σας, την αιτία της δυστυχίας σας. Σταματήστε την πάλη. Έχετε αυτό το κουράγιο; Έχετε το κουράγιο να δώσετε το προβάδισμα στην αγάπη;
...; Η σκέψη δεν είναι τίποτε άλλο από την επανάληψη των σκέψεων. Η σκέψη μπορεί να σε οδηγήσει μόνο σ'; αυτό, που είναι αποθηκευμένο μέσα στην μνήμη σου. Να γιατί η σκέψη ποτέ δεν είναι ξεχωριστή. Ποτέ δεν υπήρξαν οι ξεχωριστοί διανοητές- παρά μόνον οι ξεχωριστοί ΒΛΕΠΟΝΤΕΣ.
... Ο Ιησούς είπε: «Ο σώσας τον εαυτόν του θα χαθεί. Μόνον αυτός, που έχασε τον εαυτόν του, θα τον ξαναβρεί». Εάν ο σπόρος θα σκοτώσει τον εαυτόν του, θα γίνει δέντρο. Αν πει: « δεν θέλω να πεθάνω»- αυτός ο σπόρος θα σαπίσει. Όλοι μας σφιγγόμαστε από τον φόβο του θανάτου.
... Μόνον αυτός, που φοβάται τον θάνατο, έχει το Εγώ, διότι το Εγώ σημαίνει την σφιγμένη προσωπικότητα, τον σκληρό κόμβο. Αυτός που φοβάται τον θάνατο, σφίγγεται από μέσα του. Και όποιος σφίγγεται -; μετατρέπεται σε κόμβο. Δημιουργείται το σύμπλεγμα του Εγώ, το σύμπλεγμα ανθρώπου, που φοβάται τον θάνατο. Όταν εξαφανίζεται το Εγώ, μένει μονάχα η ζωή. Πεθαίνει μόνο το Εγώ, όχι η ψυχή. Ουσιαστικά μόνο το Εγώ μπορεί να πεθάνει, μόνο για το Εγώ υπάρχει ο θάνατος, διότι το Εγώ είναι ψεύτικο. Πρόκειται να πεθάνει. Γι'; αυτό εμείς αγκιστρωνόμαστε σ'; αυτό.
... Ο άνθρωπος, που πρέπει να πεθάνει, θέλει να αγαπήσει ...; Η αγάπη- είναι μια απόπειρα βήμα- βήμα να αποκαταστήσεις τα τεχνητά διαχωρισθέντα μέρη και να συνάψεις πάλι την σχέση σου με το Όλον. Η αγάπη είναι το ανώτατο είδος της προσευχής ...; Έτσι η πραγματική προσευχή- είναι η απόλυτη αγάπη. Η πραγματική προσευχή δεν έχει λόγια- μόνο δάκρυα συγκίνησης από την απέραντη αγάπη. Έχουμε σταματήσει τις προσπάθειες να ξεχωρίσουμε από το Σύνολο. Το κύμα είπε: «είμαι ο Ωκεανός».
... Όσο πιο πολύ φοβάται ο άνθρωπος, τόσο ανήσυχος γίνεται για την ασφάλειά του, τόσο σκληρότερος γίνεται ...; Γι'; αυτόν τον λόγο εμείς φοβόμαστε να αγαπάμε. Μόνο αν βεβαιωθούμε πλήρως για τον άνθρωπο, εμείς θα τον αγαπήσουμε. Πρώτα βεβαιωνόμαστε, μετά αγαπάμε. Πρώτα ο νους, μετά η καρδιά. Να για πιο λόγο έχουν ανακαλύψει τον γάμο- στην αρχή παντρευόμαστε, λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα, μετά αγαπάμε- διότι η αγάπη είναι επικίνδυνη. Η αγάπη είναι ρευστή, είναι είσοδος στον καθένα. Είναι επικίνδυνο να αγαπήσεις τον άγνωστο, διότι αυτός μπορεί να ληστέψει όλες τις αξίες σου. Πρώτα διευκρινίζουμε ποιος είναι αυτός, ποιοι είναι οι γονείς του, τι χαρακτήρα έχει, τι ιδιότητες έχει. Λαμβάνουμε όλα τα μέτρα της κοινωνικής σιγουριάς και μόνο μετά συνάπτουμε τον γάμο ...
...; Είμαστε τρομαγμένοι άνθρωποι, θέλουμε πρώτα να κάνουμε τα πάντα ασφαλή. Και όση περισσότερη ασφάλεια έχουμε γύρω μας, τόσο μεγαλύτερα τοίχοι μας περικυκλώνουν, τόση μεγαλύτερη ψυχρότητα υπάρχει γύρω μας, τόσο πιο πολύ σφίγγεται όλο το είναι μας.
Η αποκοπή μας από το Θεϊκό έγινε για ένα και μόνο λόγο: δεν είμαστε ρευστοί, γίναμε σκληροί. Δεν είμαστε νερό, γίναμε πάγος ...
OSHO