Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Γράφει η Μαρία Λασσιθιωτάκη
Ψυχολόγος

Πολλοί από μας αναρωτιούνται αν υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας, αν είναι μύθος και πόσο πρέπει να τον εμπιστευθούμε.
Κατ΄αρχήν να πούμε ότι ο κεραυνοβόλος έρωτας υπάρχει και είναι ο τρόπος που διαλέγει σύντροφο ο συναισθηματικός και διαισθητικός τύπος προσωπικότητας, ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, τον τόπο, τον χρόνο και τις συνθήκες ζωής του.
Ο κεραυνοβόλος έρωτας δεν είναι καθόλου επιπόλαιη επιλογή. Αντίθετα είναι ο σπινθήρας, που πυροδοτεί την βαθιά οικειότητα μεταξύ μιας εικόνας ,εν μέρει συνειδητής και εν μέρει ασυνείδητης, και του προσώπου που ερωτευθήκαμε κεραυνοβόλα: Είναι αυτός ή αυτή που εκφράζει τις πιο συχνές και απαιτητικές επιθυμίες μας ,τους πόθους μας, που στοιχειώνει τα όνειρά μας.
Η ταχύτητα λοιπόν που χαρακτηρίζει τον κεραυνοβόλο έρωτα σημαίνει την ομοιότητα του ατόμου, που ερωτευόμαστε, με το μοντέλο που έχουμε μέσα μας, εκείνο το μοντέλο συντροφικότητας, που ο βαθύτερος εαυτός μας γνωρίζει ότι θα μας επιτρέψει να ολοκληρωθούμε ψυχολογικά, δηλαδή να γίνουμε ευτυχισμένοι. Αν και η ευτυχία είναι συνάρτηση της εξέλιξης και της ολοκλήρωσής μας, ο κεραυνοβόλος έρωτας περικλείει μια μεγάλη αντίφαση: Την επιθυμία για εξέλιξη και τον φόβο της ανατροπής.
Η απογοήτευση
Πολύ σύντομα, το στάδιο του κεραυνοβόλου έρωτα θα διαδεχθεί το στάδιο της λογικής: Υπάρχουν διαφορές, δεν είναι όπως νόμιζα, δεν το περίμενα να γίνει αυτό ή εκείνο. Αυτό το στάδιο, πολύ συχνό στις σχέσεις υπόσχεται μια οδυνηρή- είναι αλήθεια- μοναξιά, που οδηγεί και στον τερματισμό του ονείρου. Όμως είναι παγίδα, που, αν την γνωρίζουμε, θα οδηγηθούμε σχετικά εύκολα στην έξοδο από την κρίση. Και φαίνεται να αξίζει τον κόπο. Όπως ακριβώς οι ψαράδες έχουν μια γρήγορη και πλούσια ψαριά αλλά αφιερώνουν πολύ χρόνο, υπομονή και προσπάθεια για να ξεμπλέξουν τα δίκτυα, έτσι κι εμείς χρειάζεται να σκύψουμε τόσο στο πρόσωπο, που επιλέξαμε όσο και στα δικά μας κομμάτια, αυτά που εμποδίζουν τη σχέση να προχωρήσει. Όμως, για να συμβεί αυτό χρειάζεται ένα μίνιμουμ περιβάλλον ασφάλειας, δηλαδή να ξέρουμε ότι τουλάχιστον ο ένας από τους δυο είναι αφιερωμένος στη σχέση. Το αίσθημα της ασφάλειας θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τον φόβο που προέρχεται από το καθρέφτισμα, την αναπόφευκτη σύγκρουση και τον θυμό.
Το καθρέφτισμα
Συνήθως, στον σύντροφο που επιλέξαμε βλέπουμε τα δύσκολα και αποκηρυγμένα συναισθήματά μας: Τη ζήλια, τον θυμό, τον φόβο της απόρριψης, την αυτολύπιση, την επιθυμία ελέγχου, την κτητικότητα και ένα σωρό άλλα, ξεχασμένα από τα χρόνια. Όμως, ποτέ δεν είναι ο άλλος που μας κάνει να ζηλεύουμε ή να θυμώνουμε. Συνήθως εμείς έχουμε κάποιο κρυφό φόβο και πραγματικά είναι πολύ εξελικτικό να αφυπνισθεί, να βγει στην επιφάνεια και να τον αντιμετωπίσουμε μαζί με τον σύντροφο. Το καθρέφτισμα πονάει αλλά επιφυλάσσει και μια σπουδαία ανταμοιβή: Ξεκαθαρίζουμε μια για πάντα με τον εαυτό μας αν και τι είδος σχέσεων θέλουμε κι αυτό δεν μπορεί παρά να μας κάνει ώριμους και ευτυχισμένους.
Η σύγκρουση
Το επόμενο στάδιο του καθρέφτη είναι η σύγκρουση, με τον εαυτό μας και τον σύντροφο. Κι εδώ οι επιλογές είναι δυο. Η αφήνουμε το σύντροφο να μας πλησιάσει ή κλείνουμε τις πόρτες και τα΄αυτιά μας σε κάθε επιχείρημα. Η επιλογή είναι άμεσα εξαρτώμενη από τα δικά μας συναισθήματα: Ο φόβος της απόρριψης θα μας απομακρύνει και η αίσθηση της ασφάλειας θα μας επιτρέψει την διαπραγμάτευση και την ειλικρινή διάθεση να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο
Ο θυμός
Το μπλοκάρισμα στη σχέση εξαιτίας της ανασφάλειας- θέλει ή δεν θέλει να είμαστε μαζί-προξενεί θυμό και αντιφατικές σκέψεις: Αυτός φταίει, όχι εγώ φταίω, δεν αξίζει, μάλλον εγώ δεν αξίζω. Αν μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε τις σκέψεις του θυμού, υπάρχει πιθανότητα να προχωρήσει η σχέση, πολύ πιο σταθερά απ΄όσο ξεκίνησε. Αυτό προϋποθέτει αυτοπαρατήρηση, κόπο και πόνο και οι περισσότεροι από μας προτιμούν τη λύση της σχέσης και τους χωριστούς δρόμους στη ζωή

4 σχόλια:

ΕΛΕΝΑ είπε...

Το κακό είναι ότι οι περισσότερες σχέσεις διαλύονται πάνω σε εκρήξεις θυμού, όπου και ειπώνονται λόγια τα οποία εκ των υστέρων δεν πιστεύουμε ούτε οι ίδιοι ότι ξεστομίσαμε.
Εγώ πάλι πιστεύω πως ένας από τους δύο αν θέλει πραγματικά και το προσπαθήσει να μην διαλυθεί η σχέση, δεν διαλύεται.
Συνήθως τελειώνει μια σχέση γιατί κανείς από τους δύο δεν έχει την παραμικρή διάθεση να την σώσει, τουλάχιστον την στιγμή του τσακωμού.
Οσο για τον κεραυνοβόλο έρωτα, πιστεύω πως υπάρχει, για την διάρκειά του δεν είμαι σίγουρη;-)
Καλό ΣΚ:))

D.Angel είπε...

Δεν έχω να προσθέσω ή να αφαιρέσω κάτι τα είπατε όλα εσείς!
Υπομονή και επιμονή αν νομίζουμε πως αξίζει!Τα φιλιά

D.Angel είπε...

Τα φιλιά μου σε όλους ήθελα να γράψω αλλά βιάστηκα!!!kisses

Prths είπε...

Σύντομο αλλά πολύ καλό το άρθρο. Ευχαριστώ που το ανάρτησες στη γη σου. Νομίζω στη βάση του προβλήματος είναι η ωριμότητα. Η γνώση του τί θέλουμε από μια σχέση και η βούληση να πράξουμε ανάλογα. Μια αυτογνωσία που χτίζεται βιωματικά - και στο δρόμο περνάει πολλές επικίνδυνες στροφές...