OSHO!!!!!!!!!

Ο νους γεννά τις φιλοσοφίες, θεολογίες και ιδεολογίες. Και όλα αυτά τα πράγματα είναι ερωτήσεις, στις οποίες δεν υπάρχουν οι απαντήσεις ...
Ο νους είναι ο ληστής. Δεν ευχαριστιέται με τίποτε. Και όσο πιο πολλά θα του δώσεις, όσο πιο πολλά αυτός θα πάρει, τόσο πιο πολλά θα απαιτήσει. Το αίσθημα της ευγνωμοσύνης είναι άγνωστο στον νου. Συνεχώς παραπονείται. Συνεχώς κάτι του λείπει ...
Ιδού το μυστήριο της ζωής: από την μια- ο νους, που συνεχώς ρωτάει και από την άλλη- η καρδιά, που τίποτε δεν ρωτάει και στα πάντα απαντάει ...
Η δικτατορία του νου πρέπει να ανατραπεί. Ο νους- είναι μόνον υπηρέτης, όχι κύριος. Ο πραγματικός κύριος είναι μόνον η καρδιά, διότι σ'; αυτήν γεννάται ότι πιο όμορφο υπάρχει μέσα σας. Απ΄ αυτήν προέρχεται ότι είναι πιο αληθινό και ακριβό: η αγάπη σας, η συμπόνοιά σας, ο διαλογισμός σας. Ο νους- είναι η άγονη έρημος, στην οποία δεν φυτρώνει τίποτε, ούτε ένα λουλούδι. Το παν, που έχει αξία και είναι αληθινό- φυτρώνει μέσα στην καρδιά σας. Δεν χρειάζεται να έχετε τόση μεγάλη φροντίδα για τον νου. Απλά πρέπει να τον βάλετε στην θέση του. Τον θρόνο σας δώστε στην καρδιά ...
Η αδιαφορία προς τον νου- είναι διαλογισμός. Εξαφανίζονται όλες οι ερωτήσεις, που καταντούν ανόητες. Και όταν σταματά η φλυαρία του νου, μέσα σας βασιλεύει η σιωπή και η ηρεμία, που σας δίνουν την δυνατότητα να ακούσετε τον ψίθυρο της αγάπης, τον ψίθυρο της καρδιάς σας ...
Δεν θα πετύχετε τίποτε με την πάλη και τον αγώνα. Στην πάλη εσείς χαρίζετε την ενέργειά σας στον αντίπαλο. Ταΐζετε τον νου σας, την αιτία της δυστυχίας σας. Σταματήστε την πάλη. Έχετε αυτό το κουράγιο; Έχετε το κουράγιο να δώσετε το προβάδισμα στην αγάπη;
...; Η σκέψη δεν είναι τίποτε άλλο από την επανάληψη των σκέψεων. Η σκέψη μπορεί να σε οδηγήσει μόνο σ'; αυτό, που είναι αποθηκευμένο μέσα στην μνήμη σου. Να γιατί η σκέψη ποτέ δεν είναι ξεχωριστή. Ποτέ δεν υπήρξαν οι ξεχωριστοί διανοητές- παρά μόνον οι ξεχωριστοί ΒΛΕΠΟΝΤΕΣ.
... Ο Ιησούς είπε: «Ο σώσας τον εαυτόν του θα χαθεί. Μόνον αυτός, που έχασε τον εαυτόν του, θα τον ξαναβρεί». Εάν ο σπόρος θα σκοτώσει τον εαυτόν του, θα γίνει δέντρο. Αν πει: « δεν θέλω να πεθάνω»- αυτός ο σπόρος θα σαπίσει. Όλοι μας σφιγγόμαστε από τον φόβο του θανάτου.
... Μόνον αυτός, που φοβάται τον θάνατο, έχει το Εγώ, διότι το Εγώ σημαίνει την σφιγμένη προσωπικότητα, τον σκληρό κόμβο. Αυτός που φοβάται τον θάνατο, σφίγγεται από μέσα του. Και όποιος σφίγγεται -; μετατρέπεται σε κόμβο. Δημιουργείται το σύμπλεγμα του Εγώ, το σύμπλεγμα ανθρώπου, που φοβάται τον θάνατο. Όταν εξαφανίζεται το Εγώ, μένει μονάχα η ζωή. Πεθαίνει μόνο το Εγώ, όχι η ψυχή. Ουσιαστικά μόνο το Εγώ μπορεί να πεθάνει, μόνο για το Εγώ υπάρχει ο θάνατος, διότι το Εγώ είναι ψεύτικο. Πρόκειται να πεθάνει. Γι'; αυτό εμείς αγκιστρωνόμαστε σ'; αυτό.
... Ο άνθρωπος, που πρέπει να πεθάνει, θέλει να αγαπήσει ...; Η αγάπη- είναι μια απόπειρα βήμα- βήμα να αποκαταστήσεις τα τεχνητά διαχωρισθέντα μέρη και να συνάψεις πάλι την σχέση σου με το Όλον. Η αγάπη είναι το ανώτατο είδος της προσευχής ...; Έτσι η πραγματική προσευχή- είναι η απόλυτη αγάπη. Η πραγματική προσευχή δεν έχει λόγια- μόνο δάκρυα συγκίνησης από την απέραντη αγάπη. Έχουμε σταματήσει τις προσπάθειες να ξεχωρίσουμε από το Σύνολο. Το κύμα είπε: «είμαι ο Ωκεανός».
... Όσο πιο πολύ φοβάται ο άνθρωπος, τόσο ανήσυχος γίνεται για την ασφάλειά του, τόσο σκληρότερος γίνεται ...; Γι'; αυτόν τον λόγο εμείς φοβόμαστε να αγαπάμε. Μόνο αν βεβαιωθούμε πλήρως για τον άνθρωπο, εμείς θα τον αγαπήσουμε. Πρώτα βεβαιωνόμαστε, μετά αγαπάμε. Πρώτα ο νους, μετά η καρδιά. Να για πιο λόγο έχουν ανακαλύψει τον γάμο- στην αρχή παντρευόμαστε, λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα, μετά αγαπάμε- διότι η αγάπη είναι επικίνδυνη. Η αγάπη είναι ρευστή, είναι είσοδος στον καθένα. Είναι επικίνδυνο να αγαπήσεις τον άγνωστο, διότι αυτός μπορεί να ληστέψει όλες τις αξίες σου. Πρώτα διευκρινίζουμε ποιος είναι αυτός, ποιοι είναι οι γονείς του, τι χαρακτήρα έχει, τι ιδιότητες έχει. Λαμβάνουμε όλα τα μέτρα της κοινωνικής σιγουριάς και μόνο μετά συνάπτουμε τον γάμο ...
...; Είμαστε τρομαγμένοι άνθρωποι, θέλουμε πρώτα να κάνουμε τα πάντα ασφαλή. Και όση περισσότερη ασφάλεια έχουμε γύρω μας, τόσο μεγαλύτερα τοίχοι μας περικυκλώνουν, τόση μεγαλύτερη ψυχρότητα υπάρχει γύρω μας, τόσο πιο πολύ σφίγγεται όλο το είναι μας.
Η αποκοπή μας από το Θεϊκό έγινε για ένα και μόνο λόγο: δεν είμαστε ρευστοί, γίναμε σκληροί. Δεν είμαστε νερό, γίναμε πάγος ...
OSHO

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ Β ΜΕΡΟΣ

Η ζωή δεν μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με το μυαλό...
Με τη νόηση δεν μπορείς να καταλάβεις αυτό που λέει το πουλί,ούτε αυτό που μουρμουρίζει το ρυάκι,ούτε πάλι αυτό που διηγείται η αύρα στα λουλούδια των αγρών...
Η ουσία στην καρδιά βρίσκεται...Θρόνιασε το νου στην καρδιά...
Το ζήτημα δεν είναι να καταλάβεις τη ζωή αλλά να περπατήσεις μέσα της...
Κάθε βήμα είναι αποτέλεσμα μιας σειράς προσαρμογών με μόνο σταθερό στοιχείο τη δική σου αλλαγή...
Το χρυσάφι είναι αλλιώτικο κάθε φορά:
Στην έρημο είναι το νερό...ενώ στη μοναξιά είναι ένα χάδι και μία κουβέντα...
Μη ζητάς ποτέ να σου δείξει το δρόμο κάποιος που τον ξέρεις γιατί δεν θα μπορείς να ξεστρατίζεις...
Οτιδήποτε αυθεντικό γεννιέται μέσα σου είναι και η ανταμοιβή σου...
Βλέπουμε πάντα τον καλύτερο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε αλλά παίρνουμε αυτόν στον οποίο είμαστε συνηθισμένοι...(δυστυχώς)
Πιο καλά να κάνεις τα δικά σου λάθη παρά τα σωστά που θέλουν οι άλλοι...
Η κακή απόφαση θα σου δείξει την καλή...
Οταν τολμάς χάνεις για λίγο το βήμα σου...Οταν δεν τολμάς χάνεις τον εαυτό σου...
Οταν δεν μπορείς να περάσεις από το νερό για να μην βραχείς, έτσι δεν μπορείς να περάσεις από τη ζωή χωρίς να πονέσεις...
Δεν έχει νόημα να κλαις για κάτι που διορθώνεται και δεν αξίζει να κλαις για κάτι που δε διορθώνεται...
Προχωρώντας δεν αποκτάς πάντα αυτό που θέλεις,αλλά αν προσπαθήσεις αποκτάς αυτό που χρειάζεται...αλλωστε, δεν μπορείς να τα έχεις όλα...Πού θα τα έβαζες????
Οταν δεν θάχεις τίποτα πια να βάλεις... τότε να φοράς μόνο τον εαυτό σου...
Είναι δικό σου το ταξίδι!!!!!!ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ!!!!!
Να έχετε μια γλυκιά,ήσυχη και όμορφη νύχτα!!!Ονειρα γλυκά σας!!!!!

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ!

ΕΡΩΤΑΣ- Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Η ΣΚΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ
΄Ερωτας – Η σκοτεινή πλευρά της Ψυχής.
Η σκοτεινή πλευρά του Έρωτα. Το άλλο κομμάτι του εαυτού μας που ερωτευόμαστε.
Το έτερον ήμισυ. Το alter ego. Το άλλο μου εγώ.
Αυτή η αναπλήρωση σε δικά μας κομμάτια μέσα από την προσωπικότητα του εραστή, του συντρόφου, του συζύγου.
Η ανάγκη μας να θέλουμε κάποιον πάρα πολύ. Τόσο πολύ που να μην μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτόν.
Να είμαστε μαζί του και να γεμίζουμε χαρά και δύναμη.
Όταν όμως αυτό το άτομο είναι μακριά να θέλουμε απεγνωσμένα να είμαστε κοντά του.
Πόσες φορές άραγε έχει συμβεί στον καθένα να περνάει τόσο όμορφα στην αγκαλιά κάποιου και να νοιώθει πως όλος ο κόσμος βρίσκεται στα πόδια του.
Πως όλα τα προβλήματα είναι λυμένα ή μπορούν να ξεπεραστούν με την παρουσία του άλλου.
Όλα να φαίνονται μικρά μπροστά σε αυτή την συνεύρεση την ερωτική, την σωματική, την επαφή με όποιον τρόπο. Ακόμα και στην πλατωνική μορφή της σχέσης.
Όταν δεν έχει γίνει ο άλλος δικός μας αλλά και μόνο η παρουσία του να μας γεμίζει πληρότητα.
Τι μυστήριο και αυτό!


ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ...
Το όμορφο παραμύθι ξεκινάει. Μια φορά και έναν καιρό η Μαρριέττα είναι έτοιμη να βγει στην ζωή και την κοινωνία. Γεμάτη όνειρα και προσδοκίες. Όλα φαίνονται μπροστά της πολύ όμορφα.
Η ζωή την περιμένει.
Θέλει να ζήσει.
Να γνωρίσει.
Να αισθανθεί και να υπάρξει μέσα από τις προσωπικές της εμπειρίες.
Έρχεται η στιγμή που η καρδιά της χτυπάει περίεργα για έναν άντρα.
Η σχέση ξεκινάει και όλα φαίνονται ρομαντικά και αισιόδοξα.
Ο γάμος, τα παιδιά έρχονται γρήγορα και μετά αρχίζει η ώριμη ματιά.
Πια είναι η σχέση της με το άτομο που έχει επιλέξει να ζήσει μαζί του?
Είναι άραγε αυτή που θα ήθελε να είναι?
Νόμιζε ότι ήταν όπως αυτή ήθελε αλλά δεν είναι ?
Μα δεν ήταν έτσι!
Γιατί αρχίζουν να αλλάζουν όλα τόσο ξαφνικά στις σχέσεις?
Και τα χρόνια περνάνε…
Ένα άλλο παραμύθι ξεκινάει.
....Μια φορά και έναν καιρό ο Κωνσταντίνος γνωρίζει μια γυναίκα που του λέει πολλά μέσα του.
Ανεξέλεγκτα συναισθήματα για αυτήν τον καθοδηγούν στο να είναι συνέχεια επικεντρωμένη η προσοχή του σε αυτήν.
Είναι ερωτευμένοι και οι δύο ή θέλουν ο ένας τον άλλον πολύ.
Όμως η αγαπημένη του είναι πιο συγκρατημένη και λιγότερο αφημένη στα συναισθήματά της.
Ο Κωνσταντίνος την θέλει πολύ και απεγνωσμένα. Εκείνη αρχίζει να γίνεται όλο και πιο απόμακρη από την σχέση χωρίς όμως αυτό να είναι ξεκάθαρο για τον Κωνσταντίνο.
Όσο ο Κωνσταντίνος ζητάει επίμονα την συντροφιά της τόσο εκείνη έχει έλλειψη χρόνου.
Βρίσκει λόγους που ασυνείδητα και αυτή δεν μπορεί να εξηγήσει πως προκύπτουν ώστε να είναι όλο και πιο μακριά του αφού τον θέλει.
Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση?
Ποιος είναι ο ρόλος του ενός και ποιος του άλλου?
Αυτός ο κοινός έρωτας που πηγαίνει, σε τι δρόμο βαδίζει?
Πως μπορεί να καταλάβει ο καθένας από τους δυο τι γίνεται πίσω από αυτή την συμπεριφορά!

Και τα χρόνια περνάνε…

Ένα άλλο παραμύθι ξεκινάει....

....Η Χαρά περιπλέκεται σε μια σχέση με έναν άντρα που είναι δεσμευμένος με μια άλλη γυναίκα. Το ερωτικό παιχνίδι ξεκινάει και οι όροι όλο και περισσότερο μπερδεύονται μεταξύ τους.

Η ικανοποίηση όταν συνυπάρχουν είναι μεγάλη.
Αυτή η ακατανίκητη δύναμη να νοιώθουν από κοντά και από μακριά έλξη συνεχίζεται και θεριεύει.
Όταν υπάρχει η απομάκρυνση του ενός από τον άλλον υπερέχει η απογοήτευση, η λύπη.
Συχνά δεν μπορούν να συγκεντρωθούν στις προσωπικές υποχρεώσεις τους, τα καθημερινά καθήκοντά τους.

Τι γίνεται τότε?
Μήπως όταν είναι μαζί χωρίς να υπάρχει η άλλη γυναίκα θα είναι καλύτερα τα πράγματα?
Μήπως όμως όταν είναι μαζί καταρρεύσει όλη αυτή η μαγεία που υπάρχει κάτω από αυτές τις συνθήκες?

Και τα χρόνια περνάνε…

Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΞΑΡΤΗΣΗ

Πόσες φορές λοιπόν έχουμε αφήσει την δική μας την ζωή για να υπάρχουμε δίπλα σε κάποιον!
Είτε μέσα σε έναν γάμο, είτε μέσα σε μια σχέση μακροχρόνια.
Εάν κοιτάξουμε μέσα μας διαπιστώνουμε μέρα με την ημέρα πως κάτι δεν πάει καλά.
Ότι η σχέση δεν είναι λειτουργική.
Ότι χάνουμε τον εαυτό μας στο όνομα αυτής της δέσμευσης.
Από την άλλη όμως νοιώθουμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να δώσουμε ένα τέλος.
Υπάρχει μια μαγική δύναμη που μας έλκει όλο και περισσότερο στο να θέλουμε τον άλλον. Να διψάμε για την προσοχή του, για την αγάπη του, την καλή του την κουβέντα.
Υπάρχει μια συνεξάρτηση που όλο και πιο μεγάλη γίνεται χωρίς να μπορούμε να την ελέγξουμε.
Που είναι άραγε ο εαυτός μας?
Σε τι θέση τον έχουμε βάλει?
Το θέλουμε άραγε πραγματικά κάτι τέτοιο?
Να βλέπουμε τον εαυτό μας να καταρρακώνεται και να έχει μόνο λόγο ύπαρξης μέσα από την παρουσία του άλλου?

Και τα χρόνια περνάνε…

Και τόσα παραμύθια πολλά που υπάρχουν ακόμα….
Ατελείωτα!
Όσα ολόκληρη η ζωή του ανθρώπου!

Του κάθε ανθρώπου που γράφει το βιβλίο της ζωής του επιλέγοντας άλλον συγγραφέα, άλλον σκηνοθέτη και άλλον πρωταγωνιστή στο δικό του έργο.

Και τα χρόνια περνάνε!
Και η μοναξιά μεγαλώνει!
Μαζί ή μόνοι η ίδια μοναξιά !








Η ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΡΟΛΟΙ

΄Όλα γύρω μας και μέσα μας έχουν ενέργεια.
Οι σχέσεις δίνουν και παίρνουν ενέργεια.
Ο στόχος είναι να μάθουμε να ελέγχουμε και να λειτουργούμε από την δική μας ενέργεια....
Στην αντίθετη περίπτωση αποκτάμε εξάρτηση από την ενέργεια του άλλου....
Έτσι δημιουργείται η συνεξάρτηση και χάνουμε το δικό μας κέντρο ενέργειας....
Ο εθισμός στην ενέργεια μιας ερωτικής σχέσης....!
Το αποτέλεσμα είναι να αποστραγγίζεται η σχέση από ενέργεια και να μην είναι λειτουργική....
Από μικρά παιδιά παίζουμε ρόλους για να παίρνουμε την ενέργεια από τους γονείς μας!
Αυτούς τους ρόλους τους συνεχίζουμε και στις ενήλικες σχέσεις μας......
Πόσες φορές έχετε νοιώσει το σώμα σας να πάλλεται και να ενεργοποιείται με την παρουσία αυτού που είστε ερωτευμένοι?
Διαπιστώστε το απλά! Καθημερινά! Πόσες φορές έχουμε πει ένα κύμα πάθους κυρίεψε το σώμα μου!
....Οι επιλογές του άλλου φύλου είναι ασυνείδητα δικές μας. Επιλέγουμε και ερωτευόμαστε κάποιον που θα γεμίσει δικά μας ασυνείδητα κομμάτια!
Αυτά που υπάρχουν μέσα μας, είναι δικά μας, αλλά δεν είναι συνειδητά...
Δεν γνωρίζουμε ότι τα έχουμε...!
Ουσιαστικά ερωτευόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό!
...Ερωτευόμαστε την άλλη πλευρά του εαυτού μας που θαυμάζουμε στον άλλον, αλλά είναι κρυφή, σκοτεινή, αναξιοποίητη.
...Αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε εάν σκεφτείτε τα κοινά χαρακτηριστικά των ερωτικών συντρόφων σας.... Τον ρόλο που παίζετε με τον σύντροφό σας και πόσο επαναλαμβάνεται ο ίδιος ρόλος....
Ο Έρωτας είναι ένα μυστήριο που όταν το λύσετε θα έχετε περισσότερη δύναμη για την ζωή σας....
Την δική σας την ζωή....
Να θυμάστε πως εδώ ήρθατε για να ζήσετε την δική σας την ζωή και όχι κάποιου άλλου...
Εάν θέλετε μπορείτε να σταματήσετε να δίνετε δύναμη και ενέργεια στον άλλον με την προσκόλλησή σας σε αυτόν....
..Οι ισότιμες σχέσεις είναι δυνατές και αντέχουν στον χρόνο....
....Όταν καταλάβετε τον τρόπο που λειτουργείτε και τον ρόλο που έχετε μάθει να παίζετε στις ηλικίες 2-7 ετών..... Όταν για να επιβιώσετε έπρεπε να χειριστείτε τους γονείς σας ανάλογα με τους δικούς τους ρόλους....
...Ο φόβος, ο έλεγχος είναι βασικά συστατικά για να υπάρχει συνεξάρτηση.....



ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

<< ...Ποιος δεν έχει ερωτευτεί κάποιον ή κάποια που δεν θα έπρεπε να ερωτευθεί?
....Οι περισσότερες από τις αλληλοκατηγορίες που ανταλλάσσει ένα ζευγάρι το οποίο καυγαδίζει εμπεριέχει μια σύγκρουση δύναμης και αγάπης.....
....Το πιο εύκολο είναι να ενστερνιστείς τη μία εις βάρος της άλλης....
...Αυτό παρεμποδίζει τη σύνθεση, τη μόνη αληθινή απάντηση.....
Πρακτικά τι κάνουμε?
Ένα από τα πρώτα τεύχη του Psychology Today κραύγαζε με έντονα γράμματα στο εξώφυλλο .
ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΤΙ. ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΚΕΙ.....

ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ Ή ΝΕΑ ΕΠΟΧΉ ;

Προβάλλοντας την σκιά –


.....Η σκιά, εάν δεν εργαστούμε συνειδητά πάνω σε αυτήν, θα προβάλλεται σχεδόν πάντα.....

Αυτό σημαίνει ότι την αποθέτουμε επιδέξια πάνω σε κάποιον ή κάτι άλλο για να μη χρειαστεί να αναλάβουμε εμείς την ευθύνη της.

....... Έτσι γίνονταν τα πράγματα πριν από πεντακόσια χρόνια, και οι περισσότεροι από εμάς είναι ακόμη κολλημένοι σε αυτήν την μεσαιωνική συνείδηση. Ο μεσαιωνικός κόσμος βασιζόταν στην αμοιβαία προβολή της σκιάς. Ευδοκιμούσε με την λογική των φρουρίων, της θωράκισης, των εντοιχισμένων πόλεων, της κατοχής με τη βία, με το αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών να κατέχουν καθετί θηλυκό, με βασιλικές κηδεμονίες και με τις πόλεις-κράτη να πολιορκούν στο διηνεκές η μία τις πύλες της άλλης........

..... Η διακυβέρνηση στη μεσαιωνική κοινωνία βασιζόταν σχεδόν απόλυτα πάνω σε πατριαρχικές αξίες και νόμους διαβόητους για το μονόπλευρο χαρακτήρα τους.
Ακόμη και η εκκλησία συμμετείχε σε αυτήν τη σκιώδη πολιτική.
Σήμερα, ολόκληρες επιχειρήσεις έχουν αφιερωθεί στο έργο του ελέγχου της δικής μας σκιάς.
Η βιομηχανία του κινηματογράφου, οι σχεδιαστές μόδας και τα μυθιστορήματα μας προσφέρουν μια εύκολη πρόσβαση σε τόπους όπου μπορούμε να επενδύσουμε την σκιά μας.
Οι εφημερίδες σε καθημερινή βάση μας παραχωρούν καταστροφές, εγκλήματα και τρόμους ως εξωτερικοί τροφοί της σκιάς μας τη στιγμή που αυτή θα έπρεπε να είναι ενσωματωμένη στον καθένα από εμάς ως αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητάς μας.........
Έτσι, επενδύοντας το δικό μας σκοτάδι σε κάτι έξω από εμάς, μένουμε ως πρόσωπα πάντα με κάτι λιγότερο από την ολότητα.......

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ

...Η εξέλιξη της συνείδησης αξιώνει από εμάς να ενσωματώσουμε τη σκιά μας για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια Νέα Εποχή.....

.....Αν και το ζήτημα αυτό έχει τεράστια σημασία, εντούτοις η σκιά συνεχίζει να εκδηλώνεται με μηδαμινούς και πολύ τετριμμένους τρόπους....
....Ο σκύλος της οικογένειας γέρικος και δύστροπος, έπρεπε κάθε χειμώνα να μπαίνει στο κυνοκομείο. Όμως, κάθε άνοιξη που επέστρεφε, όλο το σπίτι έλαμπε και ζωήρευε, γιατί ο γέρος άνδρας αντί να βγάζει τη σκιά του πάνω στα μέλη της οικογένειας κλωτσούσε το σκύλο. Οι γονείς αφήνουν την σκιά τους πάνω στα παιδιά τους....
....Οι περισσότεροι άνθρωποι πρέπει να εργαστούν πολύ σκληρά για να πετάξουν από πάνω τους την σκιά των γονιών τους και να μπορέσουν να ξεκινήσουν τις δικές τους ζωές ως ενήλικοι.
Η σκιά ενός γονιού πάνω σε ένα μικρό παιδί διασπά την προσωπικότητα του παιδιού και θέτει σε κίνηση τον πόλεμο εγώ-σκιάς......
.....Όταν οι άνθρωποι φορτώνουν στους άλλους την δική τους σκιά, οι σελίδες της ιστορία μας γράφονται με μελανά χρώματα. Οι άνδρες απιθώνουν την σκιά τους στις γυναίκες, οι λευκοί στους μαύρους, οι Καθολικοί στους Προτεστάντες, οι καπιταλιστές στους κομμουνιστές, οι Μουσουλμάνοι στους Ινδουιστές. Σε πολλές γειτονιές μια οικογένεια γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος και τα πρόσωπα αυτά θα κουβαλάνε τη σκιά ολόκληρης της ομάδας....
...Πράγματι, κάθε ομάδα καθορίζει ασυνείδητα και χαρακτηρίζει ως μαύρο πρόβατο ένα από τα μέλη της το οποίο αναγκάζει να φέρει στους ώμους του/της το σκοτάδι όλης της κοινότητας…….

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΉ ΜΑΣ ΣΚΙΑ

....Για να αρνηθεί κανείς την προβολή της σκιάς ενός άλλου ανθρώπου πρέπει ο αποδέκτης της προβολής να χειρίζεται αρκετά καλά τη δική του σκιά. ....
....Συνήθως όταν δέχεστε μια προβολή σκιάς, η δική σας σκιά εκτινάσσεται και ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος. Όταν η δική σας σκιά είναι σαν ένα δοχείο βενζίνης το οποίο περιμένει το σπίρτο που θα το πυροδοτήσει, γίνεστε ένα νόμιμο θήραμα για όποιον θέλει να σας ερεθίσει.....
.... Εάν θέλει κανείς να αρνηθεί την σκιά κάποιου δεν αντεπιτίθεται αλλά σαν επιδέξιος ταυρομάχος αφήνει τον ταύρο να περάσει δίπλα του....
...Με εκπαίδευση ούτε να την αντιπαλεύει, ούτε να αποσύρεται σε παγερή απομόνωση, αλλά απλώς να μένει βαθιά ριζωμένος στον εαυτό του.....
...Μαχάτμα Γκάντι – Εάν ακολουθήσετε τον παλαιό κώδικα του δικαίου –οφθαλμό αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος τότε θα οδηγηθείτε σε έναν τυφλό και φαφούτη κόσμο.....
....Μπορείτε να αρνηθείτε μια προβολή σκιάς και να σταματήσετε τον ατέρμονα κύκλο της εκδίκησης εάν εσείς έχετε συνειδητά τον έλεγχο της δικής σας σκιάς. Το να είστε υπό την επήρεια της σκιάς ενός άλλου και να μην αντιδράτε δεν είναι ό,τι πιο έξυπνο μπορείτε να κάνετε. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ξεφορτώνεται πάνω σας τη σκιά του και ταυτόχρονα εσείς έχετε το δικαίωμα της αυτοπροστασίας......
.....Παρ΄ όλα αυτά όλοι ξέρουμε πόσο εύκολο και πόσο ανθρώπινο είναι να γίνονται αυτές οι επιθέσεις σκιάς. Η επισωρευμένη κακοποίηση κάνει πολύ μεγάλη ζημιά-όχι μόνο στους άλλους αλλά και στους εαυτούς μας, γιατί όταν προβάλλουμε τη σκιά μας παραδίδουμε ένα πολύ ουσιώδες συστατικό της δικής μας ψυχολογίας......
...... Πρέπει να συνδεόμαστε με τη σκοτεινή αυτή πλευρά προς χάρη της δικής μας εξέλιξης και δεν πρέπει να την πετάμε στους άλλους, στην προσπάθειά μας να ξεφορτωθούμε αυτά τα αλλόκοτα και ανεπιθύμητα συναισθήματα....


...Χρειάζεται να γίνει ΑΝΑΚΛΗΣΗ της σκιάς στην δική σας ψυχολογική δομή –εκεί από όπου προήλθε και εκεί όπου πρέπει να βρίσκεται για τη δική σας πληρότητα- θα ανοίξει και σε εσάς έναν άλλον ορίζοντα ανάπτυξης.






ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΣΚΙΑΣ

.... Η δυσκολία είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς είμαστε μέρη ενός περίπλοκου δικτύου ΣΚΙΩΔΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ, το οποίο τελικά λεηλατεί από κάθε εμπλεκόμενο μέλος την εν δυνάμει πληρότητά του.... Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΕΊΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΙΟ ΕΎΚΟΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ


......Η σκιά επίσης εμπεριέχει ένα σεβαστό ποσό ενέργειας και αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της ζωτικότητάς μας. Ένας ιδιαίτερα καλλιεργημένος άνθρωπος με μια εξίσου ισχυρή σκιά διαθέτει μεγάλη προσωπική δύναμη.....
...Κατά την γνώμη του συγγραφέα υπάρχουν δύο είδη σκιών – ης σκοτεινή πλευρά του εγώ που είναι προσεκτικά κρυμμένη από τον εαυτό της και την οποία το εγώ δεν θα την αναγνώριζε εκτός αν ήταν αναγκασμένο από τις δυσκολίες της ζωής και εκείνο το κομμάτι που έχουμε απωθήσει μέσα μας από φόβο μήπως σταθεί εμπόδιο στον εγωκεντρισμό μας και το οποίο, όσο διαβολικό και αν φαίνεται, συνδέεται βασικά με τον Εαυτό.....
.... Ο Εαυτός ευνοεί τη σκιά εις βάρος του εγώ, γιατί η σκιά, παρ΄ όλο τον επικίνδυνο χαρακτήρα της, είναι πιο κοντά στον πυρήνα και πιο γνήσια.....
....Ο συγγραφέας προσωπικά έχει αποκτήσει μια έκτη σχεδόν αίσθηση για το χρυσάφι που υπάρχει στους άλλους και είναι μεγάλη απόλαυση να γνωρίζει τις υψηλές αξίες των άλλων.....
.... Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι αντιστέκονται σε αυτήν την διαδικασία με όλη τους την ενέργεια. ΄Η μπορεί να αποδώσουν αυτήν την αξία στον θεραπευτή αντί να την αναγνωρίσουν ως δική τους – μια αποτελεσματική υπεκφυγή για να αρνηθούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά.......
Η ομορφιά (ή η αξία) είναι υποκειμενική.
Είναι όπως θα τη δει κανείς.΄...
Υπάρχει τόσο πολλή ενέργεια εγκλωβισμένη μέσα στη σκιά....
... Εάν έχουμε εκμεταλλευτεί το εγώ και εξαντλήσει τις γνωστές και οικείες μας ικανότητες, η αχρησιμοποίητη σκιά μπορεί να μας προσφέρει μια θαυμάσια παράταση ζωής.....
.....Δύο πράγματα δεν πηγαίνουν καλά όταν προβάλλουμε τη σκιά μας –
...Πρώτον, βλάπτουμε το άλλο πρόσωπο επειδή το φορτώνουμε με το δικό μας σκοτάδι- ή το φως, επειδή το φορτίο είναι εξίσου μεγάλο όταν ζητάμε από κάποιον να το παίξει ήρωας για εμάς. ....
.. Δεύτερον, αποστειρώνουμε τους εαυτούς μας επειδή απορρίπτουμε τη σκιά μας. Έτσι, στη συνέχεια χάνουμε την ευκαιρία που έχουμε για αλλαγή και χάνουμε το σημείο στήριξης (το υπομόχλιο), την εκστατική διάσταση της ίδιας μας της ζωής... >>
Aναφορές από το βιβλίο του ROBERT A.JOHNSON, Η ΣΚΙΑ.

Καλό απόγευμα να έχετε!

Η γλώσσα του σώματος!

Η γλώσσα του σώματος
Πώς μπορείτε να καταλάβετε εάν αρέσετε σε κάποιον; Κοιτάξτε τα πόδια του. Η γλώσσα του σώματος αποτελεί τον πιο εμφανή τρόπο για να καταλάβετε εάν κάποιος σας φλερτάρει!

Ένα από τα πιο συνηθισμένα σημάδια είναι η κατεύθυνση των ποδιών. Όταν φλερτάρουμε, τα πόδια είναι στραμμένα προς τα μέσα, υποδηλώνοντας υποσυνείδητα την έλξη που υπάρχει. Εάν τα πόδια του άλλου ατόμου έχουν κατεύθυνση προς το μέρος σας, τότε τα αισθήματα είναι αμοιβαία.

Οι άντρες περιποιούνται τον εαυτό τους εάν τους αρέσει κάποια γυναίκα. Είτε πρόκειται για τα μαλλιά του είτε για τα ρούχα του, εάν ένας άντρας φροντίζει να έχει την καλύτερη εμφάνιση, τότε ξέρετε ότι έχετε προκαλέσει το ενδιαφέρον του!

Παρομοίως, στις γυναίκες αρέσει να ασχολούνται με τον εαυτό τους μπροστά σε υποψήφιους συντρόφους, γενικά πειράζοντας τα μαλλιά τους ή γλείφοντας τα χείλη τους.

Οι γυναίκες επίσης εκθέτουν τους καρπούς τους σε όσα άτομα τις ενδιαφέρουν ερωτικά. Το άγγιγμα και το χτύπημα των καρπών θεωρείται ερωτικό καθώς αυξάνει τους καρδιακούς παλμούς.

Εάν νομίζετε ότι ένας άντρας υποσυνείδητα σκέφτεται το σεξ καθώς σας κοιτάζει, τότε παρατηρήστε πού βρίσκονται τα χέρια του. Εάν είναι κοντά στην περιοχή των γεννητικών του οργάνων (ίσως στους γοφούς ή μέσα στις τσέπες) τότε ξέρετε τι έχει στο μυαλό του!

Οι γυναίκες από την άλλη είναι πιο διακριτικές. Εάν μια γυναίκα σταματήσει το βλέμμα της πάνω σας για μερικά δευτερόλεπτα, μετά γυρίσει το κεφάλι και στη συνέχεια επαναλάβει το ίδιο, τότε ενδιαφέρεται. Εκτός και εάν μένει αγέλαστη!

Μόλις αρχίσετε να μιλάτε παρατηρήστε τον τρόπο που κάθεται ο άλλος. Εάν ένας άντρας ενδιαφέρεται πραγματικά, κάθεται απέναντί σας με τα πόδια ανοικτά, σαν να προσπαθεί να σας δελεάσει!

Οι γυναίκες κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Εάν μια γυναίκα κάθεται σταυροπόδι αλλάζοντας συνεχώς πόδι, αυτό είναι σημάδι ότι την ελκύετε ή στη χειρότερη περίπτωση ότι θέλει να πάει στην τουαλέτα!

Η γλώσσα του σώματος είναι ο τέλειος τρόπος για να ανακαλύψουμε τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς, αλλά τα συμπεράσματα δεν είναι πάντα σωστά, τα φαινόμενα απατούν!

Στα σκοτεινά μονοπάτια του γυναικείου μυαλού

«…Αυτός ήταν ο εαυτός της – αιχμηρός, σαν βέλος* σαφής. Αυτός ήταν ο εαυτός της, όταν κάποια προσπάθεια, κάποια επιταγή να είναι ο εαυτός της ένωνε τα χαρακτηριστικά, μόνο αυτή γνώριζε πόσο διαφορετικά, πόσο ασύμβατα ήταν, και φρόντιζε για χάρη του κόσμου να γίνεται ένας πυρήνας, ένα διαμάντι, μια γυναίκα που καθόταν στο σαλόνι της κι αποτελούσε σημείο συνάντησης, χωρίς αμφιβολία ένα φεγγοβόλημα σε κάποιων την ανούσια ζωή, ένα καταφύγιο για τους μοναχικούς, ίσως…»

Είναι μία από τις «φωνές» της λογοτεχνίας που κατόρθωσε να περάσει στη σφαίρα του κλασικού, ακριβώς επειδή κατάφερε να εκφράσει το γυναικείο ψυχισμό, τις αποχρώσεις της θηλυκής υπόστασης και φυσικά να αποκαλύψει πτυχές του γυναικείου μυαλού, χωρίς να καταφεύγει σε φτωχές εύκολες μεθόδους και φτηνά στερεότυπα. Είναι μια φωνή που υποστήριξε το ρεύμα του μοντερνισμού με τέτοια θέρμη, ώστε να αποτελεί σήμερα – τώρα που ακόμη και το μεταμοντέρνο παραχωρεί σιγά-σιγά τη θέση του - μία από τις πιο ζωντανές εκφάνσεις του στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα. «…Περνούσε κοφτερή σαν μαχαίρι μέσα απ’ όλα* και την ίδια ώρα ήταν έξω και παρατηρούσε… Το μοναδικό της χάρισμα ήταν ότι καταλάβαινε τους ανθρώπους σχεδόν από ένστικτο…»
Η εμμονή της στην ανάδειξη της γυναικείας υπόστασης στη γραφή, την έφερε ένα βήμα πριν την εποχή της, ενώ η ταραγμένη της ψυχή και το απονενοημένο διάβημα της αυτοχειρίας της, προσέδωσαν στη λογοτεχνική της προσωπικότητα ένα κάποιο «λούστρο» που σήμερα κάνουν τη ζωή της – μαζί με αυτή της Σίλβια Πλαθ (και το ανάλογο τέλος τους, βέβαια) – ένα από τα θέματα που τα περιοδικά δεν βαριούνται να αναμοχλεύουν, ύστερα μάλιστα και από την ταινία «Οι ώρες». Αφού το Χόλιγουντ έβαλε το χεράκι του, ο μύθος της Βιρτζίνια Γουλφ (1882-1941) δεν ήθελε πολύ για να πλαστεί από την αρχή και να πασπαλιστεί έστω με λίγη παραπάνω μελαγχολική χρυσόσκονη. Ωστόσο, η γραφή της διαθέτει τέτοια ποιότητα και πρωτοπορία και φρεσκάδα – ναι, ακόμη και για το σήμερα – που όσο να θες μικρόψυχα να σταθείς μόνο στην αυτοκτονία της ή στα τραύματα της ψυχής της, σε παρασύρει και φυσικά σε υπερβαίνει. «…Ο θάνατος είναι εναντίωση. Ο θάνατος είναι μια απόπειρα επικοινωνίας* οι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να φτάσουν στον πυρήνα που με τρόπο απόκοσμο τους ξεγλιστρά* η εγγύτητα απομακρύνει* ο ενθουσιασμός ξεθυμαίνει* μένεις μόνος. Είναι αγκαλιά ο θάνατος…». Ήταν λογοτέχνης, όχι κινηματογραφική σταρ. Αυθεντική. Και κερδίζει η Τέχνη της. Αρκεί να ανοίξει κανείς ένα βιβλίο της για να καταλάβει ότι έχει να κάνει με μια γυναίκα που ναι, μεν υπήρξε κεντρική μορφή του φεμινισμού, αλλά στο λογοτεχνικό της μικροσκόπιο-στόχαστρο έθεσε τις γυναικείες αδυναμίες, ως ανθρώπινες αδυναμίες, στα ίσα με τις ανδρικές. «…Υπάρχει αξιοπρέπεια στους ανθρώπους* μοναξιά* χάσμα ακόμα κι ανάμεσα στο ανδρόγυνο* κι αυτό πρέπει να το σέβεσαι…»

Εκείνο το έργο που δείχνει με τον πιο πανοραμικό τρόπο την εμβρίθεια και την άνεση της Βιρτζίνια Γουλφ να εισχωρεί βαθιά στην ψυχή των ανθρώπων είναι «Η κυρία Νταλογουέι» που κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση Κωνσταντίνας Τριανταφυλλοπούλου. «…οι άνθρωποι ούτε καλοσύνη έχουν ούτε πίστη ούτε ευσπλαχνία πέρα απ’ όσο τους χρησιμεύουν για να αυξηθεί η χαρά της στιγμής…» Μπορεί να μην κατορθώνουν όλοι να διαβάσουν τον «Οδυσσέα» του Τζέιμς Τζόις, όσο βιβλιόφιλοι κι αν είναι, αλλά «Η Κυρία Νταλογουέι» όπου επίσης το μυθιστόρημα διαδραματίζεται μέσα στη διάρκεια μιας ημέρας και μόνο, είναι σαφέστερα πιο προσιτή στον αναγνώστη, χωρίς να γίνεται εύκολη ή απλουστευτική* χωρίς να χάνει κάτι από τη γοητεία της γραφής της βρετανίδας συγγραφέως * και φυσικά αναδεικνύοντας όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που κρατούν το βιβλίο απολύτως ζωντανό στο σήμερα. «…Ένα βιβλίο ήταν συναισθηματικό* μια στάση απέναντι στη ζωή ήταν συναισθηματική. «Συναισθηματική» ίσως να ήταν εκείνη που αναλογιζόταν το παρελθόν…»

Η Βιρτζίνια Γουλφ στο συγκεκριμένο έργο ακολουθεί έναν ιδιόμορφο τρόπο στησίματος του μυθιστορήματος, καθώς χωρίς να μας περιγράφει καμιά φοβερή και τρομερή ιστορία, αναπτύσσει μια εξαιρετικά κινητική πλοκή, με παιχνίδια του χρόνου στο παρελθόν και το παρόν, σκιαγραφώντας αριστουργηματικά χαρακτήρες, ιδιοσυγκρασίες, ψυχικά και περιβαλλοντικά τοπία. «…κι αυτή η σταδιακή έλξη όλων των πραγμάτων σ’ έναν πυρήνα μπροστά στα μάτια του, σαν να είχε αναδυθεί σχεδόν μέχρι την επιφάνεια κάτι φρικτό που ήταν έτοιμο να εκραγεί, να μετατραπεί σε φλόγες, τον τρόμαζε. Ο κόσμος ταλαντευόταν, έτρεμε κι απειλούσε να εκραγεί, να μετατραπεί σε φλόγες…»

Με λίγα λόγια, πρόκειται για την ημέρα της μεσήλικος Κλαρίσα Νταλογουέι, η οποία ετοιμάζεται για τη βραδινή δεξίωση στην οποία θα παρίσταται ο παλιός νεανικός της έρωτας, ο Πίτερ Γουόλς, γεγονός που ταράζει το μέσα της. Ωστόσο, η έξωθεν ρουτίνα της καθημερινότητάς της παραμένει αδιασάλευτη και στην υπηρεσία της συγγραφέως να χρησιμοποιηθεί με τέτοιον τρόπο, ώστε να δώσει στην κεντρική ηρωίδα αλλά και τους περιφερειακούς συμπρωταγωνιστές της, τη δυνατότητα να αναπτυχθούν οι βαθύτερες σκέψεις και οι ενδόμυχοι μονόλογοι όλων, χωρίς να χάνεται ο βασικός ιστός του οικοδομήματος του μυθιστορήματος. «…Παρόλο που είχε δυο φορές το μυαλό του Νταλογουέι, ανάγκαζε τον εαυτό της να βλέπει τα πράγματα μέσα απ’ τα δικά του μάτια – μία απ’ τις τραγωδίες του έγγαμου βίου…»

Η αυτοκτονία έχει και εδώ παρουσία, με τον ήρωα Σέπτιμους Γουόρεν Σμιθ, ο οποίος βαθιά ταραγμένος και διασαλευμένος από τους βομβαρδισμούς του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καταλήγει σε αυτήν. Η ίδια η Βιρτζίνια Γουλφ, ζώντας στη σκιά των διαφορετικών και πολλών ψυχικών σοκ που υπέστη η ίδια (βιασμός, θάνατοι των δικών της ανθρώπων όσο εκείνη ήταν πολύ νέα) στο βιβλίο μπαινοβγαίνει με μεγάλη άνεση στα φωτεινά στιγμιότυπα της ζωής («…Αυτό που της άρεσε ήταν, απλώς, η ζωή…») και στα σκοτεινά παραλειπόμενά της και μάλιστα για μια πληθώρα προσώπων που περιγράφονται. «…είναι μεγάλο κρίμα να μην λες ό,τι αισθάνεσαι…» Μάλιστα, οι φιγούρες πολλών από τους πρωταγωνιστές ανήκαν στο περιβάλλον των οικογενειακών της αναμνήσεων. «…Αλλά τίποτε δεν είναι τόσο παράξενο όταν είσαι ερωτευμένος (και τι άλλο θα μπορούσε να είναι αυτό εκτός από έρωτας;) όσο η απόλυτη αδιαφορία των άλλων ανθρώπων…» Αυτή η έντονη κίνηση και ο σχεδόν ποιητικός ρυθμός της γραφής της (αν και καταπιάνεται με φαινομενικά καθημερινά πράγματα), προσδίδουν στο κείμενο μια φινέτσα και πρωτοτυπία που ταιριάζουν στο γυναικείο νου, τιμώντας τις λογοτεχνικές του κατακτήσεις και διατηρώντας την εύθραυστη τρυφερότητα και βαθιά πνευματικότητα. «…Η ζωή είχε τον τρόπο της να προσθέτει τη μια μέρα στην άλλη…»

Τι να πω για την Ελλαδίτσα μας?

Ενας περίπατος στην οικολογική Κοπεγχάγη

Η πιό οικολογικά πράσινη πρωτεύουσα στον κόσμο θα είναι, σε 7 χρόνια, η πόλη της Κοπεγχάγης. Αυτός είναι ο στόχος των δημοτικών αρχών της, και η στρατηγική τους σαφής και πλήρως σχεδιασμένη.
Μετά τη δεκαετία του ’80, όταν η επιβάρυνση από την εντατική γεωργία, τη βιομηχανία και το καταναλωτικό πρότυπο ζωής έφτασε σε κρίσιμο, για τα δανικά δεδομένα, σημείο, η Δανία και ειδικά η πόλη της Κοπεγχάγης στράφηκε σε μακροπρόθεσμη και σε βάθος φιλοπεριβαλλοντική στρατηγική.
Οι πιο κερδισμένοι βέβαια είναι οι δημότες της Κοπεγχάγης, με πρώτα τα παιδιά, που απολαμβάνουν ένα υγιεινό και ευχάριστο αστικό χώρο. Και οι επιχειρήσεις όμως, εκμεταλλευόμενες το θεσμικό πλαίσιο για τη μέριμνα για το περιβάλλον και όχι σε βάρος του, επωφελούνται από δυναμικότερη ανάπτυξη!

Οικολογικά τρόφιμα

• Οι κάτοικοι της Κοπεγχάγης καταναλώνουν ιδιωτικά (στις προσωπικές τους αγορές) 10-12% βιολογικά προϊόντα, ποσοστό που είναι ήδη το υψηλότερο στον κόσμο. Μέχρι το 2015, το ποσοστό αυτό θα είναι 20% της συνολικής κατανάλωσης τροφίμων (μαζί δηλαδή και με τη μαζική εστίαση).
80.000 επισκέπτες, κυρίως οικογένειες, περνούν τη μέρα τους κάθε Σεπτέμβρη, στη Γιορτή της Συγκομιδής, σε οικολογικές φάρμες της Δανίας, ενώ συχνά οι κάτοικοι της πόλης επισκέπτονται βιολογικά αγροκτήματα όπου μπορούν οι ίδιοι να συλλέξουν τους καρπούς ή τα λαχανικά τους.
Ηδη από την προσχολική ηλικία, η πόλη ενθαρρύνει την επαφή των παιδιών με τη φύση και την υγιεινή διατροφή, με επισκέψεις σε αγροκτήματα, αγροτικά μουσεία και αναβιώσεις χωριών.
Ακόμη λειτουργούν κέντρα φύσης με χώρους παρατήρησης και μελέτης του περιβάλλοντος, αναψυχής, πειραμάτων κ.ο.κ..
Στο σιτηρέσιο των παιδικών σταθμών, σχολείων (αλλά και των κέντρων φροντίδας ηλικιωμένων) σήμερα η κατανάλωση βιολογικών προϊόντων φθάνει το 45%, ενώ ο στόχος είναι το 2015 να φθάσει το 90%.
Αστικό περιβάλλον, πράσινο και γαλάζιο
Στόχος του προγράμματος της Οικο-μητρόπολης είναι ότι κάθε κάτοικος της πόλης πρέπει να μπορεί με λιγότερο από 15 λεπτά περπάτημα (1 χιλιόμετρο), να φθάσει σε πάρκο, παραλία ή θαλάσσια πισίνα.
• Το αστικό περιβάλλον και το πράσινο. Φυσικές παιδικές χαρές ατελείωτα πάρκα, δάση και ρεματιές, προσεγμένα και πεντακάθαρα παρά το υψηλό κόστος και την εντατική τους χρήση, δόμηση ελεγχόμενη, αστικοί κήποι σε αποικίες καλλιεργητών, ειδικοί ασφαλτοτάπητες, μονώσεις και χαμηλότερα όρια ταχύτητας των αυτοκινήτων ώστε να μειωθεί η ένταση του θορύβου, οικολογικές αγορές … ο κατάλογος των δράσεων που φέρνουν τους κατοίκους της πόλης πιο κοντά στη φύση, στην άσκηση και την υγεία δεν έχει τέλος.
Ακόμη και στις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της πόλης, δε λείπει το πράσινο. Ο θεσμός του «ενεργού οικοδομικού τετραγώνου» επιτρέπει στους ενεργούς πολίτες να μεταμορφώσουν κυριολεκτικά τη ζωή τους, δημιουργώντας στους κενούς ακάλυπτους χώρους ανάμεσα στις παλιές πολυκατοικίες, μικρά πάρκα με δέντρα, χλοοτάπητες, παιδικές χαρές, χώρους ανάπαυσης, αναψυχής και συγκεντρώσεων. Εκεί οι ένοικοι συνευρίσκονται και λειτουργούν ως γειτονιά (προσοχή, όχι πάρκινγκ...)
Καθαρό νερό … και δεν μιλάμε βέβαια για το πόσιμο, αλλά για το νερό στα λιμάνια και τα κανάλια της πόλης, που μετά από πολυετείς καθαρισμούς είναι απόλυτα ασφαλές για κολύμβηση (αν και βέβαια κρύο για τα ελληνικά δεδομένα). Με πρωτοποριακό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, πολλές δημόσιες (ελεύθερες, φυσικά) πισίνες στα λιμάνια και τα κανάλια της πόλης προσφέρουν όχι μόνο χώρο άθλησης για το καλοκαίρι σε χιλιάδες πολίτες, ακριβώς μπροστά στα σπίτια τους, , αλλά και κοινωνικής επαφής, happenings, περιπάτου, χαλάρωσης …
Κανένα σημείο της πόλης δεν απέχει περισσότερο από 9 χιλιόμετρα από τη θάλασσα, που οι κάτοικοι αγαπούν και απολαμβάνουν. Οι πολυάριθμες παραλίες και τα πάρκα τους είναι φυσικά ανοικτές και ελεύθερες για όλους. Πριν μάλιστα από 2 χρόνια ολοκληρώθηκε η κατασκευή ενός τεχνητού νησιού – παραλίας σε απόσταση μόλις 5 χιλιομέτρων από το κέντρο της πόλης, που προσφέρει ελεύθερα 4,6 χιλιόμετρα αμμώδους παραλίας και φυσικό θαμνότοπο, πάρκα, χώρους άθλησης, συναυλιών, εστίασης, μια μικρή μαρίνα κτλ., έργο που ήδη αποδίδει και ως προς τον τουρισμό της πόλης.
Διοξείδιο του άνθρακα
Οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μειώθηκαν κατά 25% σε σχέση με το 1990, παρά τη μεγάλη ανάπτυξη της πόλης. Η μείωση αυτή οφείλεται κυρίως στην τηλεθέρμανση και στην αντικατάσταση «βρώμικων» καυσίμων στους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (του πετρελαίου και γαιάνθρακα) με φυσικό αέριο.
Παρά το μικρό γεωγραφικό πλάτος της η Δανία βρίσκεται 5η στην ΕΕ στην κατ’ άτομο αναλογούσα χρήση ηλιακών θερμοσιφώνων (2006).
Το πρώτο θαλάσσιο αιολικό πάρκο της Κοπεγχάγης ήταν συνεταιριστικό. Οι κάτοικοι της πόλης είναι τόσο περήφανοι γι΄ αυτό (όπως και γενικά για τα επιτεύγματα της χώρας τους στον τομέα της αιολικής ενέργειας), ώστε όχι μόνο δεν το θεωρούν όχληση, αλλά και το έχουν εντάξει στα αξιοθέατα της πόλης που μπορεί να επισκεφθεί κανείς με καραβάκι.
Ποδήλατο
Ένας στους τρεις κατοίκους πηγαίνει στη δουλειά, τα ψώνια ή τη διασκέδασή του με το ποδήλατο, χρησιμοποιώντας τα πάνω από 300 χιλιόμετρα ποδηλατόδρομων της πόλης. Μια γεύση παίρνουν και οι επισκέπτες, που μπορούν (όπως βέβαια και κάθε άλλος) να χρησιμοποιούν τα δωρεάν ποδήλατα του δήμου. Το άλλο 1/3 των κατοίκων χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ο στόχος είναι ως το 2015 1 στους 2 κατοίκους να μετακινείται με το ποδήλατο !
Η μετακίνηση με ποδήλατο σε ασφαλείς και άνετους ποδηλατόδρομους προσφέρει ταχύτητα, οικονομία και την ανεκτίμηση καθημερινή άσκηση και χαλάρωση στους κατοίκους της πόλης.
Απορρίμματα
Σήμερα το σύστημα διαχωρισμού, συλλογής και ανακύκλωσης των απορριμμάτων στην Κοπεγχάγη είναι από τα καλύτερα στιον κόσμο. Επισημαίνουμε ότι οι πολίτες πρέπει μεν να διαχωρίζουν οι ίδιοι τα απορρίμματά τους (σε οικιακά, χαρτί και κήπου) αλλά δεν υποχρεώνονται να μεταφέρουν τα απορρίμματά τους σε σταθμούς ή κοντέινερ (με την εξαίρεση των γυάλινων φιαλών). Η συλλογή γίνεται από διαφορετικά απορριμματοφόρα, σε διαφορετικές ημέρες. Η μέθοδος που έχει επιλεγεί για τη διάθεση των οικιακών απορριμμάτων είναι η αποτέφρωση. Η θερμότητα που παράγεται από την καύση χρησιμοποιείται για τηλεθέρμανση και παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος.
Για όσους όμως το επιθυμούν (αν δεν θέλουν να περιμένουν την ορισμένη ημέρα αποκομιδής), λειτουργούν μέσα στην πόλη χώροι διάθεσης απορριμμάτων: οι ίδιοι οι δημότες μπορούν να μεταφέρουν και να τοποθετήσουν κάθε είδους απορρίμματα σε ειδικούς χώρους διάθεσης, ανάλογα με το είδος (διαχωρισμός σε έως και 20 είδη απορριμμάτων).
«Μεταχειρισμένο χρυσάφι» … «προσοχή, μεταφορά πολύτιμων αντικειμένων» … «ένα χρυσωρυχείο στην αποθήκη σας» Με χιουμοριστικές επιγραφές στα απορριμματοφόρα του δήμου, τηλεοπτικές σειρές με κατασκευές από απορρίμματα, αλλά και δωρεάν μπλουζάκια «αγαπώ τα σκουπίδια» οι αρχές επιδιώκουν ώστε να συνειδητοποιήσουν οι δημότες την αξία των απορριμμάτων τους !
Εκτός από τα αμέτρητα καταστήματα πώλησης μεταχειρισμένων ειδών, που λειτουργούν από ΜΚΟ αλλά και από ιδιώτες, πολλοί δήμοι διαθέτουν καταστήματα πώλησης μεταχειρισμένων ειδών. Στους δημοτικούς χώρους διάθεσης απορριμμάτων οι δημότες που επιθυμούν μπορούν να αποθέτουν σε ειδική αίθουσα τα αντικείμενα εκείνα που βρίσκονται σε καλή κατάσταση (ρούχα, έπιπλα, βιβλία, οικιακά, παιχνίδια, γυαλικά κοκ). Αυτά στη συνέχεια μεταφέρονται στο κατάστημα του δήμου από όπου οι πολίτες μπορούν να τα αγοράσουν σε χαμηλές τιμές, ενώ τα έσοδα χρησιμοποιούνται για ανθρωπιστικούς σκοπούς.
Η προστασία του περιβάλλοντος έχει γίνει συνείδηση στην πλειοψηφία των δημοτών της πόλης, που στην καθημερινή τους ζωή επιλέγουν και ενεργούν με οικολογικό τρόπο.
Αλλά και από την κυβέρνηση της Δανίας και την πόλη της Κοπεγχάγης η οικολογική σχεδίαση της πόλης θεωρείται ως παράγοντας που δίνει δυναμικότατη ώθηση στην οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη της χώρας, και όχι ως περιορισμός ή αναγκαίο κακό, όπως στα καθ’ ημάς.
Έτσι και πολλές ξένες επιχειρήσεις τεχνολογιών αιχμής επιλέγουν την Κοπεγχάγη ως τόπο εγκατάστασης, διότι, παρά το αυξημένο κόστος ζώής , την υψηλή φορολογία και την απουσία κινήτρων επιδοτήσεων κ.ο.κ., διότι πρόσφέρει ελκυστικό περιβάλλον διαβίωσης στα στελέχη τους, γειτνίαση με άλλες δυναμικές επιστημονικές και ερευνητικές επιχειρήσεις, και ελάχιστη γραφειοκρατική επιβάρυνση.











φιλοσοφία | πολιτική | ενέργεια - κλίμα | ρύπανση | τρόφιμα | ύπαιθρος | πόλη | πρακτικά | ταξίδια | ποικίλα
αρχική σελίδα | ανακοινώσεις | αρχείο | σύνδεσμοι | links | ποιοί είμαστε | βιβλίο επισκεπτών | επικοινωνία

ΨΥΧΙΚΗ ΗΡΕΜΙΑ

Πως να αποκτήσετε ψυχική ειρήνη
8 πολύτιμες συμβουλές
Βγάλτε από το μυαλό σας κάθε αβάσιμη υποψία και πικρία. Η διατήρηση αισθημάτων έχθρας και φθόνου είναι η κυριότερη αιτία της δυστυχίας ενός ανθρώπου.
Μη ζείτε στο παρελθόν. Μια νοσηρή συνεχής απασχόληση με τα λάθη και τις αποτυχίες του παρελθόντος οδηγούν σίγουρα στην κατάθλιψη.
Μη σπαταλάτε χρόνο και δυνάμεις προσπαθώντας να πολεμήσετε καταστάσεις που δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Συνεργαστείτε με τη ζωή αντί να προσπαθείτε να την αποφύγετε ή να την αλλάξετε όταν αυτό δεν είναι κατορθωτό.
Πιέστε τον εαυτό σας να αντιμετωπίσετε τα πράγματα ζώντας μέσα στην κοινωνία. Αντισταθείτε στον πειρασμό να αποσυρθείτε απ’ αυτήν και να γίνετε ένας ερημίτης σε περιόδους ψυχικής υπερέντασης.
Μην παίρνετε τα πράγματα πεσιμιστικά όταν αντιμετωπίζετε δυσκολίες. Δεχθείτε το γεγονός ότι κανένας δεν πορεύεται στη ζωή αυτή χωρίς κάποιες θλίψεις ή κακοτυχίες.
Καλλιεργήστε και αναπτύξτε τις αρετές: αγάπη, χιούμορ, συμπόνια και αφοσίωση, που είναι ένας παλιός δοκιμασμένος τρόπος ψυχικής ηρεμίας.
Μην προσδοκάτε πάρα πολλά από τον εαυτό σας. Όταν υπάρχει ένα τόσο μεγάλο άνοιγμα ανάμεσα στις προσδοκίες από τον εαυτό σας και τις πραγματικές σας ικανότητες ή δυνάμεις για να πραγματοποιήσετε τους σκοπούς που έχετε θέσει, αναπόφευκτα θα δημιουργηθούν μέσα σας αισθήματα ανεπάρκειας και ανικανότητας.
Ανακαλύψτε κάτι ανώτερο από τον εαυτό σας στον οποίο να πιστεύετε. Οι εγωκεντρικοί και ατομιστές πετυχαίνουν πάντα μικρότερο βαθμό ευτυχίας στη ζωή τους.
Καλή σας μέρα και να είστε πάντα καλά!!!!!!

ΤΙ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ?

Ομορφιά: τι προσέχουν οι άνδρες και τι οι γυναίκες;
Οι άνδρες επεξεργάζονται με το δεξί ημισφαίριο μια όμορφη θέα, οι γυναίκες μ’ όλο τον εγκέφαλό τους!Ερευνητές του Πανεπιστημίου των Βαλεαρίδων στην Πάλμα ντε Μαγιόρκα της Ισπανίας ανακάλυψαν ότι οι άνδρες τείνουν να επεξεργάζονται οπτικά ερεθίσματα προς «αισθητική τέρψη» με το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου τους, ενώ οι γυναίκες χρησιμοποιούν ολόκληρο τον εγκέφαλό τους.
«Είναι γνωστό ότι υπάρχουν διαφορές στην δραστηριότητα του γυναικείου και του ανδρικού εγκεφάλου κατά τη διάρκεια νοητικών διεργασιών», παραδέχεται ο ερευνητής κ. Καμίλο Ζ. Σελά-Κοντ. «Γιατί όμως μια τέτοια διαφορά είναι υπαρκτή και κατά την εκτίμηση της ομορφιάς;», αναρωτιέται ο ίδιος.
Η απάντηση φαίνεται να κρύβεται στο γεγονός ότι όταν οι γυναίκες αντιλαμβάνονται ένα οπτικό ερέθισμα το συνδέουν με τη γλώσσα, τη στιγμή που οι άνδρες συγκεντρώνονται περισσότερο στα επιμέρους χαρακτηριστικά του αντικειμένου του ενδιαφέροντός τους.
«Οι διαφορές που παρατηρήσαμε θα μπορούσαν να σχετίζονται με τους διαφορετικούς κοινωνικούς ρόλους, τους οποίους κατείχαν οι άνδρες και οι γυναίκες στη διάρκεια της ανθρώπινης εξέλιξης», υποθέτει ο κ. Σελά-Κοντ.
Στο πρωτότυπο πείραμα των Ισπανών, έλαβαν μέρος 10 άνδρες και 10 γυναίκες από τους οποίους ζητήθηκε να παρατηρήσουν πίνακες και φωτογραφίες που απεικόνιζαν τοπία και αστικές σκηνές και στη συνέχεια να τα αξιολογήσουν ως «όμορφα» ή «όχι όμορφα».
Παράλληλα, οι ειδικοί μπορούσαν να παρακολουθούν σε ποια σημεία του ανδρικού και του γυναικείου εγκεφάλου δημιουργούνταν μαγνητικά πεδία.
Η πιο δραστήρια περιοχή του εγκεφάλου και για τα δύο φύλα ήταν ο «βρεγματικός λοβός». Αυτός σχετίζεται με την οπτική αντίληψη, τον προσανατολισμό μας μέσα σε έναν χώρο και την επεξεργασία πληροφοριών. Ωστόσο η εγκεφαλική δραστηριότητα στους άνδρες εστιαζόταν στο δεξί ημισφαίριο, ενώ στις γυναίκες επεκτεινόταν και στα δύο ημισφαίρια.
Οι ερευνητές, ωστόσο, δεν υποστηρίζουν ότι υπάρχουν διαφορές στο «γούστο» μεταξύ των δύο φύλων εξαιτίας τουλάχιστο του διαφορετικού τρόπου λειτουργίας του εγκεφάλου τους.
«Ο καθένας μπορεί να εκτιμήσει ένα τοπίο ως όμορφο, ένα κτίριο ή έναν πίνακα απαίσιο. Όμως τελικά το φύλο δεν έχει και πολύ να κάνει με τις συγκεκριμένες διαφορές. Ίσως να συνδέεται με άλλους μεταβλητούς παράγοντες, όπως π.χ. η ηλικία ή η μόρφωση.»

ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Γράφει η Μαρία Λασσιθιωτάκη
Ψυχολόγος

Πολλοί από μας αναρωτιούνται αν υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας, αν είναι μύθος και πόσο πρέπει να τον εμπιστευθούμε.
Κατ΄αρχήν να πούμε ότι ο κεραυνοβόλος έρωτας υπάρχει και είναι ο τρόπος που διαλέγει σύντροφο ο συναισθηματικός και διαισθητικός τύπος προσωπικότητας, ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, τον τόπο, τον χρόνο και τις συνθήκες ζωής του.
Ο κεραυνοβόλος έρωτας δεν είναι καθόλου επιπόλαιη επιλογή. Αντίθετα είναι ο σπινθήρας, που πυροδοτεί την βαθιά οικειότητα μεταξύ μιας εικόνας ,εν μέρει συνειδητής και εν μέρει ασυνείδητης, και του προσώπου που ερωτευθήκαμε κεραυνοβόλα: Είναι αυτός ή αυτή που εκφράζει τις πιο συχνές και απαιτητικές επιθυμίες μας ,τους πόθους μας, που στοιχειώνει τα όνειρά μας.
Η ταχύτητα λοιπόν που χαρακτηρίζει τον κεραυνοβόλο έρωτα σημαίνει την ομοιότητα του ατόμου, που ερωτευόμαστε, με το μοντέλο που έχουμε μέσα μας, εκείνο το μοντέλο συντροφικότητας, που ο βαθύτερος εαυτός μας γνωρίζει ότι θα μας επιτρέψει να ολοκληρωθούμε ψυχολογικά, δηλαδή να γίνουμε ευτυχισμένοι. Αν και η ευτυχία είναι συνάρτηση της εξέλιξης και της ολοκλήρωσής μας, ο κεραυνοβόλος έρωτας περικλείει μια μεγάλη αντίφαση: Την επιθυμία για εξέλιξη και τον φόβο της ανατροπής.
Η απογοήτευση
Πολύ σύντομα, το στάδιο του κεραυνοβόλου έρωτα θα διαδεχθεί το στάδιο της λογικής: Υπάρχουν διαφορές, δεν είναι όπως νόμιζα, δεν το περίμενα να γίνει αυτό ή εκείνο. Αυτό το στάδιο, πολύ συχνό στις σχέσεις υπόσχεται μια οδυνηρή- είναι αλήθεια- μοναξιά, που οδηγεί και στον τερματισμό του ονείρου. Όμως είναι παγίδα, που, αν την γνωρίζουμε, θα οδηγηθούμε σχετικά εύκολα στην έξοδο από την κρίση. Και φαίνεται να αξίζει τον κόπο. Όπως ακριβώς οι ψαράδες έχουν μια γρήγορη και πλούσια ψαριά αλλά αφιερώνουν πολύ χρόνο, υπομονή και προσπάθεια για να ξεμπλέξουν τα δίκτυα, έτσι κι εμείς χρειάζεται να σκύψουμε τόσο στο πρόσωπο, που επιλέξαμε όσο και στα δικά μας κομμάτια, αυτά που εμποδίζουν τη σχέση να προχωρήσει. Όμως, για να συμβεί αυτό χρειάζεται ένα μίνιμουμ περιβάλλον ασφάλειας, δηλαδή να ξέρουμε ότι τουλάχιστον ο ένας από τους δυο είναι αφιερωμένος στη σχέση. Το αίσθημα της ασφάλειας θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τον φόβο που προέρχεται από το καθρέφτισμα, την αναπόφευκτη σύγκρουση και τον θυμό.
Το καθρέφτισμα
Συνήθως, στον σύντροφο που επιλέξαμε βλέπουμε τα δύσκολα και αποκηρυγμένα συναισθήματά μας: Τη ζήλια, τον θυμό, τον φόβο της απόρριψης, την αυτολύπιση, την επιθυμία ελέγχου, την κτητικότητα και ένα σωρό άλλα, ξεχασμένα από τα χρόνια. Όμως, ποτέ δεν είναι ο άλλος που μας κάνει να ζηλεύουμε ή να θυμώνουμε. Συνήθως εμείς έχουμε κάποιο κρυφό φόβο και πραγματικά είναι πολύ εξελικτικό να αφυπνισθεί, να βγει στην επιφάνεια και να τον αντιμετωπίσουμε μαζί με τον σύντροφο. Το καθρέφτισμα πονάει αλλά επιφυλάσσει και μια σπουδαία ανταμοιβή: Ξεκαθαρίζουμε μια για πάντα με τον εαυτό μας αν και τι είδος σχέσεων θέλουμε κι αυτό δεν μπορεί παρά να μας κάνει ώριμους και ευτυχισμένους.
Η σύγκρουση
Το επόμενο στάδιο του καθρέφτη είναι η σύγκρουση, με τον εαυτό μας και τον σύντροφο. Κι εδώ οι επιλογές είναι δυο. Η αφήνουμε το σύντροφο να μας πλησιάσει ή κλείνουμε τις πόρτες και τα΄αυτιά μας σε κάθε επιχείρημα. Η επιλογή είναι άμεσα εξαρτώμενη από τα δικά μας συναισθήματα: Ο φόβος της απόρριψης θα μας απομακρύνει και η αίσθηση της ασφάλειας θα μας επιτρέψει την διαπραγμάτευση και την ειλικρινή διάθεση να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο
Ο θυμός
Το μπλοκάρισμα στη σχέση εξαιτίας της ανασφάλειας- θέλει ή δεν θέλει να είμαστε μαζί-προξενεί θυμό και αντιφατικές σκέψεις: Αυτός φταίει, όχι εγώ φταίω, δεν αξίζει, μάλλον εγώ δεν αξίζω. Αν μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε τις σκέψεις του θυμού, υπάρχει πιθανότητα να προχωρήσει η σχέση, πολύ πιο σταθερά απ΄όσο ξεκίνησε. Αυτό προϋποθέτει αυτοπαρατήρηση, κόπο και πόνο και οι περισσότεροι από μας προτιμούν τη λύση της σχέσης και τους χωριστούς δρόμους στη ζωή

Νικήστε τη κατάθλιψη με...καφέ!

Νικήστε την κατάθλιψη με …καφέ!
Ένας καλός καφές γιατρεύει τα πάντα. Όπως φαίνεται, αυτή η φράση παρηγοριάς δεν βρίσκεται τελικά τόσο μακριά από την πραγματικότητα. Σύμφωνα με νέα έρευνα, η συχνή κατανάλωση ενός μυρωδάτου καφέ μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης της …κατάθλιψης!
Η μελέτη ανήκει στους ειδικούς του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ και πραγματοποιήθηκε σε 3.000 άνδρες και γυναίκες. Όπως προέκυψε λοιπόν, η συχνή κατανάλωση 140mg καφεΐνης – ποσότητα που αντιστοιχεί σε μόλις 1,5 espresso – περιορίζει κατά 50% τον κίνδυνο να εκδηλωθεί κατάθλιψη.
Στις περιπτώσεις μάλιστα όπου οι εθελοντές κατανάλωναν περίπου 260mg καφεΐνης ημερησίως – δηλαδή 2,5 espresso – οι ερευνητές παρατηρούσαν ότι οι πιθανότητες εμφάνισης της ψυχικής αυτής διαταραχής μειώνονται κατά 80%.
Τα θετικά αποτελέσματα για τους λάτρεις του απολαυστικού ροφήματος, δημοσιεύονται από το επιστημονικό έντυπο «Human Psychopharmacology».

Αγοράστε εμπειρίες όχι αγαθά!

Αγοράστε εμπειρίες, όχι αγαθά!
Αυτό προτείνουν τώρα αμερικανοί επιστήμονες για όσους αναζητούν το «κλειδί» της ευτυχίας. Η ενδιαφέρουσα έρευνα, η οποία παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Εταιρείας για την Προσωπικότητα και την Κοινωνική Ψυχολογία, ανήκει στους ειδικούς του πολιτειακού Πανεπιστημίου του Σαν Φρανσίσκο.
Σύμφωνα με αυτήν, η απόκτηση εμπειριών, όπως π.χ. ταξίδια, θεατρικές παραστάσεις, εστιατόρια, εκθέσεις κ.ά., μας χαρίζει μεγαλύτερη ευτυχία από την αγορά υλικών αγαθών.
«Τα συγκεκριμένα ευρήματα αποτελούν επέκταση της βασικής θεωρίας, σύμφωνα με την οποία, οι αγορές που αυξάνουν την ικανοποίηση των ψυχολογικών αναγκών οδηγούν σε μεγαλύτερη ευεξία», αναφέρει ο κ. Ράιαν Χάουελ, βοηθός καθηγητής Ψυχολογίας του πανεπιστημίου.
Στη νέα έρευνα, οι ειδικοί ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να αξιολογήσουν τις αγορές τους. Παρατήρησαν, λοιπόν, ότι στην περίπτωση των αγορών… εμπειριών οι εθελοντές ανέφεραν ότι τα χρήματα είχαν ξοδευτεί καλύτερα, ενώ τόσο οι ίδιοι όσο και οι γύρω τους αντλούσαν μεγαλύτερη χαρά από αυτές.
Ακόμη, όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, οι εμπειρίες τέτοιου τύπου προσέφεραν περισσότερη ευτυχία και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ασχέτως του κόστους τους ή του εισοδήματος του καταναλωτή.

αμηχανία, σκέψεις διάχυτες,
καρδιοχτύπι, άγχος, ένταση,
χαρά, λύπη, έλξη, ηλεκτρισμός,
έτσι είναι ο έρωτας!!!!!!!!!
έτσι είναι όταν είναι κάποιος ερωτευμένος!
Κι είναι όμορφο!
Κι είναι μαγικό!
Κι είναι τέλειο!
Εχεις όρεξη για ζωή,
γελάς, νιώθεις, αφήνεσαι...
βλέπεις τον κόσμο χαρούμενο...
είσαι χαρούμενος!!!!!!!!!
Τα μάτια σου λάμπουν!
Η έκφρασή σου ζωγραφίζει!!!!!!!!
Τα χείλια σου γίνονται φύλλα φθινοπώρου
έτοιμα να πέσουν στο έδαφος για σένα!!!!!
Το κορμί λαχταράει... σπαρταρά...
αισθάνεται, ζει... ονειρεύεται..
έρωτας!!!!!
Ζωή!
εύχομαι όλοι σας να ζήσετε τον έρωτα αυτόν που ονειρεύεστε!!!!!!
Καλό Σαββατοκύριακο!

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ

Ζωή είναι η πορεία ανάμεσα στο τίποτα και το παν.
Κάθε μεγάλη περιπλάνηση αρχίζει με την αναζήτηση ενός καινούργιου δρόμου!
Το δρόμο τον φτιάχνεις βαδίζοντας!
Βήμα,βήμα...Βήμα,βήμα...
Σκοπός του ανθρώπου είναι να μετουσιωθεί ένα αγκάθι σε τριαντάφυλλο!
Στον δρόμο αυτό τίποτα δεν είναι σίγουρο...
Μόνο αυτός που δεν πηγαίνει πουθενά,μπορεί να ειναι σίγουρος ότι θα φτάσει στον προορισμό του!
Το καράβι είναι πιο ασφαλές στο λιμάνι...αλλά τα πλοία δεν είναι φτιαγμένα γι'αυτό!
Οπου υπάρχει φως και σκοτάδι εκεί υπάρχει και ο ήχος του ανεξήγητου!
Το ανεξήγητο πιάνει πολύ περισσότερο χώρο μέσα μας απ'οσο είναι δυνατό να εξηγήσουμε.
Ο κόσμος είναι φτιαγμένος από πράγματα που κρύβουν κάτι παραπάνω από αυτό που δείχνουν...
Είναι ταυτόχρονα ένας υπέροχος κήπος και ένα πεδίο μάχης...
Η ανάγκη μας να καταλάβουμε τα πάντα, κάτι μας στερεί, από το μυστήριο της ζωής!
Ο άνθρωπος αυτό που χρειάζεται, είναι να κατανοήσει το σύμπαν στο οποίο κατοικεί...
τον ίδιο του τον εαυτό!!!!!!!!!!!

Σώπαινε και περίμενε! Περίμενε και πίστευε! Πίστευε και προχώρα!

Ολα τα μεγάλα κατακτώνται αργά...Κανείς δεν μαθαίνει τρέχοντας...Πρέπει να σταθείς για να μάθεις!

Δεν μπορείς να διώξεις το σκοτάδι μ'ένα ραβδί...Πρέπει αναγκαστικά ν'ανάψεις το φως.
Αν όχι εσύ...ΠΟΙΟΣ????? Αν όχι τώρα...ΠΟΤΕ???

ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ...!!!!!!!!!!!!!!!


ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ!!!!11

ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!

Πότε ήταν η τελευταία φορά που φροντίσατε τον εαυτό σας;
Είμαι σίγουρη ότι καθημερινά φροντίζετε όλους τους άλλους, ώστε να μη μένει χρόνος για εσάς. Μήπως, όμως, ήρθε η ώρα να φροντίσετε τον εαυτό σας; Πόσο καιρό έχετε να φτιάξετε τα μαλλιά σας ή να τους κάνετε μία αλλαγή; Να γεμίσετε τη μπανιέρα και να απολαύσετε ένα χαλαρωτικό μπάνιο, να αλλάξετε τον τρόπο που μακιγιάρεστε, να πειραματιστείτε με διαφορετικά χρώματα και να τολμήσετε κάτι που δεν συνηθίζετε ή να αγοράσετε ένα καινούργιο άρωμα; Ξέρω, υπάρχουν διάφορες δικαιολογίες που μπορείτε να προβάλλετε: Έχετε ένα σωρό πράγματα να κάνετε, έχετε κολλήσει σε κάποια άλλα, δεν έχετε αρκετό χρόνο, δεν έχετε αρκετά χρήματα. Και το αφήνετε για κάποια άλλη φορά. Είσαστε, όμως, ικανοποιημένες; Ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για τον εαυτό μας είναι να μην τον παραμελούμε. Συχνά, ωστόσο, στη διάρκεια της ζωής μας το ξεχνάμε αυτό, ιδίως όταν έχουμε οικογένεια, και πολύ περισσότερο όταν την συνδυάζουμε με καριέρα. Το καταλαβαίνω. Όμως, είναι αυτά τα μικρά πράγματα και οι φροντίδες που αποκαλύπτουν την ομορφιά που όλες κρύβουμε μέσα μας. Από σήμερα, λοιπόν, αρχίστε να είσαστε πιο γενναιόδωρες μαζί του. Κάντε κάτι που θα σας φτιάξει τη διάθεση, θα ξυπνήσει τις αισθήσεις σας και θα ανανεώσει την εμφάνισή σας. Όταν νιώθετε όμορφη, μπορείτε να δείχνετε υπέροχη!
Να νιώθετε πάντα όμορφες!!!!!Το αξίζετε!

Η υπεράσπιση της απόλαυσης

Διάβαζα προ καιρού κάποιες μελέτες για τις ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές και για κάποιο λόγο το μυαλό μου πήγε στον πατέρα μου και σε αρκετούς συγγενείς και φίλους (του) της γενιάς αυτής που γεννήθηκε εκεί γύρω στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα.
Αναρωτήθηκα αν ήταν (ήπια) ψυχαναγκαστικοί. Είχαν συνήθειες απαράβατες. Για παράδειγμα: ξύπνημα π.χ. στις εφτάμιση. Το πρώτο τσιγάρο της ημέρας έπρεπε να καπνιστεί στη συγκεκριμένη πολυθρόνα κοντά στο παράθυρο. Μετά τσάι με δυό φρυγανιές. Το ντύσιμο γινόταν με συγκεκριμένες κινήσεις που τις θυμάμαι ακόμα μία- μία, ως το τελετουργικό δέσιμο της γραβάτας. Μετά καφές, με αργές, απολαυστικές γουλιές και μαζί το δεύτερο τσιγάρο. Μετά αναχώρηση για τη δουλειά.
Το μεσημέρι επιστροφή, γδύσιμο υποχρεωτικά, ρόμπα και παντόφλες. Πλύσιμο, φαγητό στην ίδια πάντα θέση με θέα προς το παράθυρο, ένα ποτήρι κρασί μαζί, στο τέλος υποχρεωτικά λίγο τυρί με φρούτο. Μετά εφημερίδα, στην ίδια πολυθρόνα και στάση πάντα, κι έπειτα ύπνος. Το απόγευμα ντύσιμο με ρούχα πιο «χαλαρά» κι από εκεί και πέρα χαλαροί ρυθμοί.
Ομολογώ ότι μπερδεύτηκα. Όλα αυτά ήταν τελετουργίες που τηρούνταν ευλαβικά. Κι όμως κανείς δεν έμοιαζε ούτε ψυχαναγκαστικός ούτε (ψυχ-)αναγκασμένος. Τις απολάμβαναν, τουλάχιστον αυτό νιώθω επιστρέφοντας στις παιδικές μου εντυπώσεις. Καθεμία από αυτές τις τελετουργίες αποσκοπούσε στην απόλαυση της κάθε γνώριμης και ήρεμης στιγμής.
Δεν είμαι σίγουρη αλλά μου φαίνεται πως δεν είναι οι συνήθειες μας αλλά η εποχή ψυχαναγκαστική. Κι αν δεν θέλουμε να μας «πάρει σβάρνα» πρέπει να υπερασπιστούμε την απόλαυση πίσω από τις μικρές καθημερινές συνήθειες.
Να είστε πάντα καλά!

ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ! ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΑΓΑΠΩ!

Σε αγαπώ γιατί κατοίκησες στην ψυχή μου!
Σε αγαπώ γιατί ξύπνησες το χαμογελό μου!
Σε αγαπώ γιατί η φωνή σου νανούρισε το φόβο μου!
Σε αγαπώ γιατί χρωμάτισες το όνειρό μου!
Σε αγαπώ γιατί το βλέμμα σου ζωγράφισε την ψυχή μου ...με χρώματα καινούργια,δικά σου!
Σε αγαπώ γιατί ο χτύπος της καρδιάς σου έγινε το αγαπημένο μου τραγούδι!
Σε αγαπώ γιατί τα μάτια σου χαμογέλασαν!
Σε αγαπώ γιατί το πρόσωπό σου φώτισε τον περιπατό μου!
Σε αγαπώ γιατί οι κόρες των ματιών σου μεγάλωσαν και με έμαθαν να παίζω!
Σε αγαπώ γιατί τα βλέφαρά σου ζωγράφισαν τις εποχές!
Σε αγαπώ γιατί το πρόσωπό σου...τα μάτια σου,η μύτη σου,το στόμα σου...αγκάλιασαν την αγωνία μου!
Σε αγαπώ γιατί η ψυχή σου έγινε η φωλιά μου!
Σε αγαπώ γιατί το όνομά σου ξύπνησε το βλέμμα μου!
Σε αγαπώ γιατί είσαι εσύ....

Σας παραθέτω τις καλύτερες ταινίες για τον έρωτα...
1) ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ(1942)
2)Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ(1976)
3)ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ(1939)
4)ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ (1939)
5)ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ(1935)
6)ΔΟΚΤΩΡ ΖΙΒΑΓΚΟ(1965)
7)Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΧΤΥΠΑΕΙ ΠΑΝΤΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ(1981)
8)ΝΕΥΡΙΚΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ(1977)
9)DRACULA(1992)
10)Ο ΑΓΓΛΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ(1996)
11)ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ (1973)
12)ΜΟΙΡΑΙΟ ΠΑΘΟΣ (1992)
13)Η ΜΠΛΕ, Η ΑΣΠΡΗ,Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΤΑΙΝΙΑ(ΚΙΣΛΟΦΣΚΙ) (1994)
14.ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΓΚΟ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ(1972)
15.VICKY CHRISTINA BARCELONA(2008)
16.και το αγαπημένο μου "ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ" (1953)

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ!!!!!!!

Ερωτας...
έρωτας γλυκός,
έρωτας μελαγχολικός
έρωτας τρελός,
έρωτας μουντός,
έρωτας κόκκινος
έρωτας μαύρος,
έρωτας ψεύτικος,
έρωτας απατηλός
έρωτας απέραντος,παθιάρης, κτητικός..
έρωτας χωρίς ανταπόκριση,
έρωτας κρυφός,
έρωτας γενναίος
έρωτας φευγαλέος,
έρωτας κεραυνοβόλος,
έρωτας, έρωτας, έρωτας!!!!!!!!!
Και τι δεν θά'δινα για έναν έρωτα...

Ας περάσουμε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου όμορφα, ας νιώσουμε ξανά έφηβοι που ερωτεύονται για πρώτη φορά και καρδιοχτυπούν...
Ας γελάσουμε, ας αγγίξουμε, ας παίξουμε, ας αφεθούμε,
...αυθόρμητα, γλυκά, τρυφερά...
ας ποθήσουμε, ας αστειευτούμε, ας νιώσουμε....
Ολα για τον έρωτα!!!!!!!!!!
Κι όσοι από εσάς δεν τον έχετε βρεί ακόμα ή δεν τον έχετε ζήσει ακόμα,αφήστε μια μικρή 'πορτούλα" στην καρδιά σας κι αυτός να είστε σίγουροι ότι θα έρθει!!!!!!!!
Να μαστε όλοι καλά!!!!!!!!!!

«It is better to have loved and lost, than never have loved at all

Mπορώ να ζήσω τον έρωτα που ονειρεύομαι;
ΛΟΥIΖΑ ΒΟΓΙΑΤΖΗ

Όλοι μεγαλώσαμε με παραμύθια. Όλοι ανεξαιρέτως ξέρουμε αυτό το συναίσθημα που μας έκανε να κοιμόμαστε ήρεμοι και γαλήνιοι ή να πεταγόμαστε γεμάτοι χαρά όταν ακούγαμε το ευτυχισμένο τέλος: Ο πρίγκιπας βρήκε επιτέλους την όμορφη κοπέλα που είχε αγαπήσει, η μικρή κόρη του βασιλιά έλυσε με την επιμονή της τα μάγια και έσωσε τον αγαπημένο της, κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα... Kαι θέλουμε με όλη μας την ψυχή να συμβεί και σε εμάς. Yπάρχει κανείς που λέει ότι δεν πρέπει;
Πού οδηγεί ο μεγάλος έρωτας
Iνδοί επιστήμονες έκαναν μια έρευνα στην οποία συνέκριναν ζευγάρια που παντρεύτηκαν από έρωτα με άλλα που ο γάμος τους κανονίστηκε από τους γονείς τους για κοινωνικούς ή οικονομικούς λόγους. Πέντε χρόνια μετά, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, τα ζευγάρια που παντρεύτηκαν με προξενιό ήταν πιο ευτυχισμένα από αυτά που είχαν παντρευτεί τον εκλεκτό της καρδιάς τους. Kαι στο δικό μας κόσμο; Έρευνες που έχουν γίνει σε διάφορες χώρες της Eυρώπης αποδεικνύουν ότι ζευγάρια που παντρεύτηκαν έπειτα από μεγάλο έρωτα έχουν καλύτερες βάσεις για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που περνάει ο γάμος τους αργότερα. Φαίνεται, λοιπόν, πως για εμάς το προσωπικό love story του κάθε ζευγαριού λειτουργεί ως πηγή κοινής χαράς, αλλά και ως σωσίβιο και στη μετέπειτα συζυγική ζωή του.
«Γιατί δεν παίρνει άλλη γυναίκα;»
Όταν ένας Άγγλος ανθρωπολόγος, γύρω στο 1930, ερευνούσε τις συμπεριφορές, τα ήθη και τα έθιμα πρωτόγονων φυλών στη Pοδεσία, αποφάσισε μια μέρα να διηγηθεί στους ανθρώπους αυτούς -που έλεγαν γύρω από τη φωτιά τις ιστορίες τους για τα ζώα, τα καλά και τα κακά πνεύματα, τις πέτρες και τον αέρα- ένα αγγλικό παραμύθι. Tο παραμύθι μιλούσε βέβαια για τους κινδύνους, τα άγρια ποτάμια, τα σκοτεινά δάση και τους τρομερούς δράκους που έπρεπε να αντιμετωπίσει το πριγκιπόπουλο για να κερδίσει την αγαπημένη του. Tότε ένας από τους πιο ηλικιωμένους αρχηγούς της φυλής σήκωσε το κεφάλι του, κοίταξε απορημένος τον Άγγλο και τον ρώτησε: «Kαι γιατί δεν παίρνει μια άλλη γυναίκα;». Mπορεί κάτι μέσα μας, η λογική μας, οι έως τώρα εμπειρίες μας, η επιθυμία μας να μην ενδίδουμε εύκολα στο συναίσθημα, να μας λέει ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να έχει δίκιο. Όμως, αυτό δεν μας κάνει λιγότερο επιρρεπείς στο χτυποκάρδι που νιώθουμε όταν φανταζόμαστε ή, ακόμα περισσότερο, όταν υποψιαζόμαστε ότι κάπου τριγύρω υπάρχει αυτός ο ένας ή αυτή η μία που είναι πλασμένος/η μόνο για εμάς. Eίμαστε τότε τόσο σίγουροι -όσο για λίγα πράγματα στη ζωή μας- ότι δεν μπορεί να υπάρχει άλλος, που η απορία του γέρου φύλαρχου μοιάζει ιεροσυλία. Aφού πήγαινε να βρει τον έρωτά του, το μοναδικό, τον αληθινό, πώς θα μπορούσε ποτέ να τον αφήσει, πώς θα μπορούσε οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος να μπει στη θέση εκείνου;
H ιδέα του έρωτα
Φυσικά, δεν είμαστε όλοι ίδιοι στο πώς ονειρευόμαστε, φανταζόμαστε, ειρωνευόμαστε, αποφεύγουμε ή απαξιώνουμε τον αληθινό έρωτα. Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν μπορούμε να παραμείνουμε αδιάφοροι. H ιδέα του έρωτα, με έψιλον κεφαλαίο, είναι τόσο σημαντική στον πολιτισμό που ζούμε και στον τρόπο που μεγαλώνουμε, που καλούμαστε οπωσδήποτε να πάρουμε θέση. Kι έτσι κάποιοι παραμένουν πιστοί στα παραμύθια της παιδικής και της ενήλικης ζωής τους και δεν σταματούν ποτέ να φαντασιώνονται, να ονειρεύονται και να κυνηγούν, με τους δικούς του τρόπους ο καθένας, το μεγάλο κι αληθινό έρωτα. Kάποιοι άλλοι περνούν στην αντεπίθεση. Aρνούνται να προσδώσουν τόση δύναμη σε κάτι που είναι άπιαστο, ακατανόητο και ανεξέλεγκτο και τάσσονται με την πλευρά της λογικής. Λένε ότι μπορούν να ζήσουν και χωρίς έρωτα, κάνουν σχέσεις που τις χαρακτηρίζουν άλλα στοιχεία, η αμοιβαία συμπάθεια, ο θαυμασμός, η εκτίμηση, η κοινωνική ή οικονομική καταξίωση καμιά φορά. Kαι όλα αυτά, βέβαια, είναι απολύτως θεμιτά. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και οι άνθρωποι που προσπαθούν να δουν με ψυχραιμία το θέμα του έρωτα ή δεν πολυασχολούνται με αυτό, δεν μπορούν να αντισταθούν, όταν το βελάκι του μικρού χαριτωμένου φτερωτού θεούλη τούς πετύχει. Eίναι κάπως σαν μια αρρώστια που δεν είχαμε ποτέ, δεν μας απασχόλησε ποτέ και κάποια στιγμή, σε ανύποπτο χρόνο, «την κολλάμε» και τότε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα πια για να τη διώξουμε.
Mπορείς να δεις τον έρωτα;
H Aγγελική, 38 ετών, διηγείται τη δική της εμπειρία με τον έρωτα: «Mεγάλωσα σε ένα σπίτι αρκετά αυστηρών αρχών, όχι τόσο στη συμπεριφορά όσο στα συναισθήματα. Eννοώ ότι οι γονείς μου δεν μου απαγόρεψαν ποτέ να κάνω παρέα με αγόρια, ούτε στο θέμα του σεξ ήταν αυστηροί με εμάς τα παιδιά. Mε κάποιον τρόπο, όμως, μας περνούσαν με τα λεγόμενά τους, αλλά και με το πώς ήταν μεταξύ τους, ότι έρωτες και τα συναφή δεν υπάρχουν. Ήταν σαν να μας έλεγαν ότι υπάρχει μόνο ό,τι βλέπουμε με τα μάτια μας? κι αφού τον έρωτα δεν μπορείς να τον δεις, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Έτσι πορεύτηκα λοιπόν κι εγώ στην εφηβεία μου, κάπως απορημένη όταν καμιά φορά μέσα μου ένιωθα κάτι πολύ έντονο, αλλά δεν έδινα και πολλή σημασία. Tελικά, έπειτα από μερικές συμπαθητικές σχέσεις χωρίς εντάσεις και πάθη, στα 26 μου παντρεύτηκα έναν άνδρα με τον οποίο είχαμε κοινά ενδιαφέροντα, αγαπούσαμε και οι δύο πολύ τον αθλητισμό και τη ζωή στη φύση, συμφωνούσαμε στα περισσότερα πράγματα, κι έτσι είχαμε μια σχέση ευχάριστη κι αρμονική. Kάναμε δύο παιδιά, δουλεύαμε, είχαμε κάποιους φίλους, δεν ένιωθα να μου λείπει ιδιαίτερα κάτι».
Mια καταπληκτική εμπειρία
«Kάποιες φορές μόνο αναρωτιόμουν αν η ζωή μου είναι κάπως βαρετή, κι ένιωθα τότε κάτι να με πλακώνει, αλλά έδιωχνα γρήγορα αυτή τη σκέψη. Δεν σκεφτόμουν τον έρωτα, δεν μπορούσα να φανταστώ πώς είναι, δεν με απασχολούσε. Ώσπου μια ωραία ημέρα, ύστερα από 9 χρόνια γάμου, γνωρίζω έναν άνδρα, έναν καινούργιο συνάδελφο, κι εγώ η τόσο λογική, η ψύχραιμη, η προσγειωμένη, χάνω εντελώς το μυαλό μου. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο... Πίεζα πολύ τον εαυτό μου για να μην παραμελήσω τα παιδιά μου. Aν μου το ’λεγε κανείς παλιά, θα τον κορόιδευα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου κατάλαβα ότι υπάρχει πραγματικός έρωτας κι ότι όχι μόνο τον βλέπεις, αλλά τον ακούς, τον μυρίζεις, τον γεύεσαι, τον ζεις με όλο σου το Eίναι. Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, το χωρισμό από τον άνδρα μου -που ακολούθησε ένα χρόνο μετά- και όλα όσα συνεπάγεται, συναισθηματικά και πρακτικά. Δεν ξέρω αν αυτό το συναίσθημα θα κρατήσει για πάντα -ήδη δεν είναι τόσο έντονο όσο ήταν στην αρχή-, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι αν δεν το είχα ζήσει, θα ήμουν πολύ ανεπαρκής άνθρωπος!»
Προχωρώντας στα σκοτεινά
Φαίνεται λοιπόν πως ο έρωτας έχει τη δύναμη να «χτυπάει» όχι μόνο αυτούς που τον ονειρεύονται και τον περιμένουν, άλλοτε δικαιώνοντας κι άλλοτε απογοητεύοντάς τους, αλλά και αυτούς ακόμα που δεν τον αναζήτησαν ποτέ ιδιαίτερα, ανατρέποντας συνήθως ό,τι θεωρούσαν σταθερό και αδιαμφισβήτητο. Πράγματι, η λατινική ρίζα του «desiderio» (επιθυμώ, ποθώ) σήμαινε την κατάσταση του ραβδοσκόπου που δεν μπορούσε να κάνει προγνώσεις λόγω «απουσίας των άστρων». Kάπως έτσι είμαστε όταν νιώθουμε μεγάλο έρωτα: Προχωράμε στα σκοτεινά, χωρίς σημεία αναφοράς. Όπως λέει ο συγγραφέας και ψυχαναλυτής Άλντο Kαροτενούτο, «ο έρωτας μας ξεστρατίζει, μας βγάζει από τα γνωστά μας πράγματα, μας προκαλεί ψυχική αναταραχή, εδραιώνει νέες σχέσεις και εισάγει νέους στόχους». Aξίζει όμως τον κόπο; Ποιος ο λόγος να ονειρευόμαστε ή να ψάχνουμε κάτι που δεν ξέρουμε πού θα μας οδηγήσει κι αν θα μας φέρει τελικά την ευτυχία;
Tι λέει η λογική
Kυκλοφορούν πολλά λογικά επιχειρήματα που θέλουν να μας πείσουν ότι δεν αξίζει. Ότι ο έρωτας μας τυφλώνει και δεν βλέπουμε ποιος πραγματικά είναι αυτός που έχουμε απέναντί μας. Ότι όταν ερωτευόμαστε, ξεκινάμε μια σχέση με υπερβολικές προσδοκίες, κι αυτό οδηγεί σε απογοήτευση και αποτυχία. Ότι ο έρωτας, και μάλιστα ο πολύ δυνατός, δεν είναι κριτήριο ότι ταιριάζουμε με τον άλλον. Ότι ο έρωτας δεν κρατάει για πάντα. Ότι η αναζήτηση του αληθινού και μεγάλου έρωτα μας εμποδίζει να εκτιμήσουμε σχέσεις που θα μπορούσαν να είναι πολύ ουσιαστικές. Kάποιοι σοφολογιότατοι ψυχολόγοι έχουν επιχειρήσει να ερμηνεύσουν την επιθυμία για το μεγάλο και αληθινό έρωτα και να τη βγάλουν παθολογική. Oι οπαδοί της προόδου, πάλι, λένε ότι ο έρωτας μας κάνει επιπόλαιους, παράλογους, μη λειτουργικούς και μη παραγωγικούς.
O έρωτας σπάει τα όρια
Mπορεί όλα αυτά να περιέχουν και αλήθεια. Όμως, είναι λάθος να συγχέουμε την επιθυμία, την ανάγκη ίσως των ανθρώπων να ερωτεύονται, με τη ρομαντική και αφελή ιδέα ότι όταν ερωτευόμαστε, έχουμε εξασφαλίσει διά βίου ευτυχία και ευημερία. Tο γεγονός ότι ο έρωτας δεν τηρεί αυτά που υπόσχεται, δεν τον κάνει ούτε λιγότερο όμορφο ούτε λιγότερο αναγκαίο. Kαι ευτυχώς, πολλοί από μας δεν πτοούνται από το άγνωστο και άπιαστο του έρωτα και διατηρούν την επιθυμία για το μεγάλο έρωτα. Πολλοί αισθάνονται τη ζωή τους χωρίς νόημα αν δεν ονειρεύονται τουλάχιστον τον πραγματικό έρωτα. Nιώθουν πως μέσα σε μια πολύ αυστηρά και στενά δομημένη ζωή, που συχνά γίνεται «στενός κορσές», ο έρωτας μπορεί να σπάει τα όρια και να υπερνικά τη μετριότητα. Aκόμη κι αν είναι απειροελάχιστες οι πιθανότητες ο έρωτας να μας ανοίξει τις πύλες της αιώνιας ευτυχίας, θα συμφωνήσουμε με τον Σαίξπηρ:
«It is better to have loved and lost, than never have loved at all».

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Απο την Ανθή Αγγελοπούλου

« Έρωτας - Ασπασμός των Αγγέλων στ’ άστρα» Βίκτωρ Ουγκώ

«Το μίσος δε αντιμετωπίζει το μίσος. Μόνο η Αγάπη μπορεί» Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ


Έψαξα την ορολογία δυο σημαντικών λέξεων (ΕΡΩΤΑΣ – ΑΓΑΠΗ)
Γύρω από αυτές χτίζονται ή γκρεμίζονται ολόκληρες ζωές, ποδοπατούνται όνειρα, πεθαίνουν ψυχές, τρελαίνονται μυαλά, αλλάζουν χαρακτήρες, μεταμορφώνονται άνθρωποι.
Ο όρος αγάπη περιγράφει ένα έντονο συναισθηματικό δεσμό ή κατάσταση. Με την ύπαρξή της η καλοσύνη, η ομορφιά ή δημιουργία και η αφθονία αποτελούν στοιχεία του πυρήνα της.
Ο έρωτας πάλι είναι ένα συναίσθημα που χρόνια δεν κοιτά θα το έλεγα; που αυτός που το βιώνει μπορεί να φτάσει στα άκρα; που δεν συμβαδίζει ποτέ με οτιδήποτε λογικό; που όπως πολύ σωστά προείπε ο Σοφοκλής «Έρως ανίκατε μάχαν».
Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να κρατάει χρόνια ακόμα και μια ολόκληρη ζωή όπως λένε οι ειδικοί. Ο έρωτας είναι πιο τσαχπίνης και ανατρεπτικός. Έρχεται ξεκούδουνα κάποια στιγμή μας τσιμπάει την καρδιά, μας σκοτώνει τη λογική και μας βάζει να κάνουμε τα πιο ανατρεπτικά πράγματα. Και όπως απρόβλεπτα έρχεται έτσι απρόβλεπτα μπορεί και να φύγει. Μερικές φορές μπορεί να εξελιχθεί σε μια σταθερή αγάπη, άλλες πάλι είναι απλός ένας έντονος πόθος και μόλις αποκτήσουμε το αντικείμενο του πόθου μας φεύγει και ο έρωτας…
Αγάπη είναι να βλέπεις στα μάτια κάποιου ολόκληρο τον κόσμο και μάλιστα όμορφο….
Για να μπορούμε όμως να νιώσουμε αυτά τα δυο μεγάλα συναισθήματα προϋπόθεση είναι να είμαστε ερωτευμένοι πρωτίστως με τον ίδιο τον έρωτα…

Για να μπορούμε να βρούμε τον άνθρωπο που θα κάνει αυτό το μεγάλο κλικ στην καρδιά μας πρέπει εμείς οι ίδιοι να έχουμε αφήσει την πόρτα της ανοιχτή και να έχουμε νιώσει τα τσιμπήματα του έρωτα με τον ίδιο τον «Έρωτα».
Να έχουμε αγαπήσει την ιδέα του να «Αγαπήσουμε». Γιατί αν η καρδιά και η ψυχή μας είναι κλειστές, αν το μυαλό μας είναι γεμάτο αρνητικές σκέψεις, αν το χαμόγελο έχει φύγει από τα χείλη μας, αν το αίσθημα της αισιοδοξίας έχει ξεχάσει να επισκεφθεί το μπαούλο των συναισθημάτων μας, τότε είναι τραγικά δύσκολο να νιώσουμε αυτές τις όμορφες ανατριχίλες, τα πεταρίσματα της καρδιάς, να αποκτήσουμε το χαμόγελο του «ηλιθίου» και να βλέπουμε τον ήλιο να λάμπει ακόμα και τις συννεφιασμένες μέρες.
Έρωτας και λογική δυο πράγματα που δεν γίνετε να συμβαδίσουν ποτέ…
Ο Άγιος Βαλεντίνος πιστός στο ραντεβού του κάθε χρόνο στις 14 Φεβρουαρίου έρχεται να μας αναστατώσει όλους τον καθένα από μας διαφορετικά.
Άλλοι τον περιμένουν με προσμονή. Είναι ερωτευμένοι γαρ, πιστεύουν στην ιδέα της «Ημέρας του Έρωτα» και θέλουν να τον γιορτάσουν όσο πιο εντυπωσιακά γίνετε.
Άλλοι πάλι δεν πιστεύουν στην «Ημέρα των Ερωτευμένων» παρόλο που οι ίδιοι μπορεί να είναι ερωτευμένοι γιατί θεωρούν ότι την αγάπη μας για τον άνθρωπο της ζωής μας πρέπει να την δείχνουμε καθημερινά και όχι μια συγκεκριμένη μέρα.
Υπάρχει φυσικά και μια μερίδα ατόμων τα γνωστά «μπακούρια» ή αλλιώς εκλεπτυσμένα «οι αδέσμευτοι». Τα μπακούρια συνήθως είναι συνειδητοποιημένα άτομα που αρέσκονται στην ελευθερία τους και την μοναξιά τους και την αντιμετωπίζουν με χιούμορ.
Οι αδέσμευτοι οι πιο εκλεπτυσμένοι του είδους είναι άτομα που έχουν φάει πρόσφατες χυλόπιτες ή στραπάτσα ερωτικά και τα αντικείμενα του πόθου τους «άντρες ή γυναίκες» βράζουν στο ίδιο καζάνι. Τους ακούμε πολύ συχνά να λένε ξεστομίζουν τις εκφράσεις «όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν», «άντρες πεταμένα λεφτά», «όλες οι γυναίκες είναι ίδιες» και άλλα τέτοια όμορφα και μερικές φορές «πολύ κομψά».
Αυτοί όχι μόνο δεν αγαπούν την μέρα των ερωτευμένων αλλά την μισούν θανάσιμα «τουλάχιστον μέχρι να ξαναγαπήσουν οι ίδιοι» και φυσικά περνάνε από το κόσκινο της κακογλωσσιάς τους όσους έκαναν το τραγικό λάθος εκείνη την Ημέρα να τους ευχηθούν έστω και για αστείο «Χρόνια Πολλά».
Σε όλους αυτούς αφιερώνουμε το νόστιμο τραγουδάκι του Χρήστου Χατζηνάσιου «Δος μου την καρδιά μου πίσω να ξαναγαπήσω τη ζωή ξανά…».
Πολύ καλό πιστέψτε με (το σιγοτραγουδώ και εγώ συχνά πυκνά).
Στους υπόλοιπους μπορούμε να αφιερώσουμε όλα τα καψουροτράγουδα εποχιακά και μη.
Τέλος υπάρχει και μια «μικρή» θέλω να πιστεύω μερίδα αυτών που γιορτάζουν διπλά εκείνη την Ημέρα. «Από δω η γυναίκα μου και από κει το αίσθημα μου» που έλεγε κι ένα παλιό άσμα.
Διπλά τα δωράκια, διπλά τα έξοδα, διπλή η κούραση αν πρόκειται να ικανοποιήσουν και τα 2 πρόσωπα την ίδια μέρα, διπλός ο φόβος της αποκάλυψης, διπλό το δείπνο και τα περιττά κιλά, διπλή και η χαρά θα μου πείτε….λέμε τώρα.
Αυτοί ας ρίξουν μια ματιά και στ’ άστρα για εκείνη την ημέρα, όχι τίποτα άλλο αλλά για να αποφύγουν τις κακοτοπιές.
Ο Ελύτης είχε πει κάποτε «Η ζωή είναι μια αστραπή, ότι προλάβεις»…μεγάλος λόγος παιδιά αρκεί να τον εμπεδώσουμε.
Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί, πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, πότε μεγάλωσα, πότε άσπρισαν τα μαλλιά μου, πότε τα παιδιά τελείωσαν το σχολείο και τώρα ετοιμάζονται να ανοίξουν τα φτερά τους μακριά μας και άλλα τέτοια που μας μαυρίζουν μεμιάς την καρδιά.
Μην χάνουμε λοιπόν άλλο χρόνο. Τα προβλήματα, οι υποχρεώσεις, οι δουλειές θα είναι πάντα εδώ και θα μας ακολουθούν όλους μας άγρυπνα και ακούραστα. Ας μην χάσουμε άλλο χρόνο ζωής όμως. Δικής μας ζωής, γιατί μέσα σε όλα αυτά πολλοί από μας ξεχάσαμε να ερωτευθούμε, να αγαπήσουμε, να ζήσουμε!!!!
Μπορεί να κοροϊδεύουμε την γιορτή του Βαλεντίνου όμως ενδόμυχα όλοι θα θέλαμε να μπορούμε να γιορτάζουμε «έστω και μέσα μας» εκείνη την ημέρα.
Ας ανοίξουμε λοιπόν διάπλατα τα παραθύρια της καρδιά μας και ας αφήσουμε τον έρωτα να φωλιάσει και να βρει ζεστασιά. Τι κι αν πονέσουμε κάποια στιγμή. Όλα στο παιχνίδι της ζωής δεν είναι. Άλλωστε τώρα που βιώνουμε την μοναξιά δεν πονάμε το ίδιο και μάλιστα μόνοι μας;
Συμβουλή μου, όσοι είναι στην παρέα των ερωτευμένων ας φροντίσουν να παραμείνουν εκεί και να γιορτάζουν όσο πιο τακτικά μπορούν. Ο έρωτας δίνει ζωή και η ζωή είναι τόσο όμορφη. Ο έρωτας είναι γέλιο, είναι χαρά, είναι αστείες φατσούλες, είναι γκάφες, είναι μια δόση πρώιμου Αλτσχάιμερ, είναι ζήλιες, είναι χτυποκάρδια, είναι καυγαδάκια, είναι τόσα πολλά αλλά είναι όλα τόσο όμορφα αν το σκεφτούμε καλά.
Ο έρωτας έχει πρόσωπο, έχει οσμή, έχει γεύση….έχει όλα τα χαρακτηριστικά που θα του δώσουμε εμείς ανάλογα με τον άνθρωπο που θα επιλέξουμε να αγαπήσουμε.
Ας νιώσουμε την ζωντάνια του, την ομορφιά του, το χαμόγελο του, ας πάρουμε μέρος στις σκανταλιές του και ας τον αφήσουμε να μας τρυπήσει ανάλαφρα ή γιατί όχι και μέχρι το μεδούλι, το είναι μας για να μπορούμε να βγούμε στους δρόμους τραγουδώντας ή χορεύοντας. Το επιτάσσει η μέρα άλλωστε.
Αν νιώθετε και εσείς αυτά τα τρελά τσιμπήματα και πιστεύεται στον Άγιο Βαλεντίνο βάλτε στα δωράκια σας την δικής σας πινελιά. Ένα δείπνο έκπληξη, μια βόλτα ρομαντική, μια δροσερή σαμπάνια για δύο με συνοδεία σοκολατάκια, ένα προκλητικό γλειφιτζούρι, χειροπέδες για μια ακόλαστη βραδιά, το έργο με το οποίο έχουν παρομοιάσει ή φανταστεί κάπως έτσι τη ζωή τους μεγάλη μερίδα γυναικών «Sex and City» το οποίο κυκλοφορεί σε ειδική συσκευασία δώρου, κάποιο κοσμηματάκι ίσως; (αγοράκια σε σας απευθύνομαι για τα δυο τελευταία). Είμαι σίγουρη ότι όλοι μας κάτι θα βρούμε.
ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΦΙΚΤΟ έλεγε ο Janus Arony κάντε τα και τα δύο, μπορείτε!

ΧΑΡΑΜΑΔΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

"Ο έρωτας είναι φθαρτός/Γεννημένος θνητός/Ταγμένος να ζήσει μαζί μας/
Να πεθάνει μαζί μας/Να ευτελιστεί/ Ή να ξεψυχήσει στα χέρια μας.
/ Ο έρωτας που δεν ζήσαμε/Δραπετεύει απο τη χαραμάδα στο χρόνο/
Μας κυνηγάει στην άλλη ζωή/Οι αβίωτοι έρωτες στοιχειώνουνε.
(Από το βιβλίο της Πόλυ Γαλιατσάτου-Αλμπαντάκη- ΧΑΡΑΜΑΔΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ)...

ΧΑΡΑ! ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ!

Η χαρά έρχεται όταν είμαστε αμέριμνοι, όταν δηλαδή δεν έχουμε μέσα μας άγχος και αγωνία για κάτι.
Αμεριμνησία δε σημαίνει να μην κάνουμε τίποτε. Μερικές φορές πέφτουμε στην παγίδα να νομίζουμε ότι αν εγκαταλείψουμε τους στόχους και τις επιδιώξεις μας, θα είμαστε πιο αμέριμνοι και άρα πιο χαρούμενοι. Η αλήθεια όμως είναι ότι δε χρειάζεται να πληρώσουμε ένα τόσο ακριβό τίμημα για τη χαρά: Είναι αρκετό να είμαστε εσωτερικά αμέριμνοι, να επιμελούμαστε δηλαδή κάθε μέρα ό,τι έχουμε μπροστά μας, χωρίς όμως να μας απασχολεί το αύριο, χωρίς να μας απασχολούν πράγματα που είναι πέραν του δικού μας ελέγχου.
Αν αποκτήσουμε αυτή την κατάσταση, τότε το σώμα και το μυαλό μας θα μεριμνά και θα φροντίζει, η ψυχή μας όμως θα είναι - την ίδια ώρα – ήρεμη, ξεκούραστη και χαρούμενη.
Υπάρχει βέβαια και μια άλλη χαρά, βαθύτερη και πιο ουσιαστική: Είναι η χαρά που έρχεται όταν ξεχνάμε τον εαυτό μας για χάρη κάποιου άλλου, όταν δινόμαστε χωρίς να μας κρατά πίσω, ούτε η βαριεστιμάρα μας ούτε η φιλαυτία μας. Αυτή είναι μια φωτεινή χαρά, γεμάτη ηρεμία και περιπέτεια ταυτόχρονα, που μας μεταμορφώνει ως ανθρώπους και μας ανοίγει νέους ορίζοντες.
Να 'στε πάντα χαρούμενοι!!!!!!!!!

ΕΡΩΤΑΣ

Έρωτας


Τι πιο φυσικό, τι πιο απλό στη ζωή, από το να ερωτευτείς; Όση όμως δύναμη έχει ο έρωτας για να ανεβάσει κάποιον στον Ουρανό, άλλη τόση δύναμη έχει για να τον ρίξει στον Άδη.
Ένας κίνδυνος είναι όταν τα συναισθήματα δεν προχωρούν με αμοιβαίο τρόπο και για τους δύο ανθρώπους. Σε αυτή την περίπτωση, αυτός που νιώθει περισσότερα ενδέχεται να πληγωθεί, ιδιαίτερα αν αρχίσει να υπόσχεται υποχωρήσεις για χάρη του άλλου, υποχωρήσεις όμως που κατά βάθος δε θέλει να κάνει, ώστε να κερδίσει την ανταπόκρισή του. Ο άλλος ίσως εκμεταλλευτεί την κατάσταση, ίσως όχι, πιθανότατα όμως δε θα “συγκινηθεί” όπως ήταν “το σχέδιο”, αλλά μάλλον θα βιώνει όλο και περισσότερη αδιαφορία, με τελικό αποτέλεσμα το χωρισμό.
Καλύτερη προσέγγιση όταν ο άλλος βιώνει αδιαφορία, είναι να του δώσεις κάποιο χώρο ώστε να ξεκαθαρίσει τι θέλει και να βρει την ευκαιρία να κινηθεί προς εσένα – αν θέλει – με δική του πρωτοβουλία. Ο τρόπος για να δώσεις στον άλλο αυτό τον ελεύθερο χώρο, είναι να τηρείς μια μέτρια στάση, μην επιτρέποντας στον εαυτό σου ούτε να πέσει σε θυμό και ψυχρότητα, ούτε σε υπερβολική οικειότητα, αλλά απλά να είσαι εκεί για τον άλλο άνθρωπο, έτοιμος ή έτοιμη να ανταποκριθείς όταν εκείνη ή εκείνος δείξει αναζωπυρωμένο ενδιαφέρον. Αν μετά από κάποιο καιρό διαφανεί ότι δεν υπάρχει το ενδιαφέρον που θα ήθελες, είναι καλύτερα να το πάρεις εσύ απόφαση και να φύγεις, παρά να μένεις και να πληγώνεις άσκοπα τον εαυτό σου.
Ένας άλλος κίνδυνος είναι όταν υπάρχει βιασύνη στη σχέση, ώστε να προχωρά το ζευγάρι πρόωρα σε καταστάσεις που δεν είναι ακόμη της ώρας του. Οι ολοκληρωμένες σχέσεις έπειτα από μια εβδομάδα γνωριμίας, ή η συμβίωση έπειτα από ένα μήνα δεσμού, δεν προμηνύουν καλό τέλος: Τέτοιες σχέσεις έχουν συνήθως ένα σύντομο κύκλο ζωής, όπου τον ενθουσιασμό και τη θέρμη γρήγορα διαδέχεται η ψυχρότητα και η αδιαφορία.
Η άποψη ότι όπου υπάρχει έρωτας, εκεί πρέπει να υπάρξουν και ολοκληρωμένες σχέσεις, δεν είναι κατ' ανάγκη σωστή: Η ουσία του έρωτα δεν είναι η ένωση δύο σωμάτων, αλλά η ένωση δύο ψυχών. Το πρώτο ζητούμενο λοιπόν είναι να γνωρίσουμε τον άλλο ως άνθρωπο, ως ψυχή που χαίρεται, που πονά, που οραματίζεται, που αγαπά. Αυτή η γνωριμία με το βαθύτερο κόσμο του άλλου απαιτεί και χρόνο, και την ικανότητα να υπερβαίνουμε τα εξωτερικά πράγματα ώστε να βλέπουμε τον άλλο άνθρωπο κατ' ευθείαν στην ψυχή. Όταν όμως η σωματική ένωση έρχεται "με τον πρώτο ενθουσιασμό", τότε χάνεται η όρεξή μας για να γνωρίσουμε σε βάθος τον άλλο και οι δυνατότητες της σχέσης περιορίζονται. Ας μη βιαζόμαστε λοιπόν να τα δίνουμε όλα από την αρχή: Αν η σχέση είναι καλή, και προχωρά με αυθεντικότητα και αμοιβαία αφοσίωση, θα έλθει και η ώρα της ωρίμανσης και ολοκλήρωσής της.
Ένας άλλος εχθρός του έρωτα, είναι η λεγόμενη "συνήθεια". Όταν είμαστε με κάποιο άνθρωπο για αρκετό καιρό, υπάρχει η τάση να μη δίνουμε πια τον καλύτερό μας εαυτό όταν είμαστε μαζί του. Εκνευριζόμαστε εύκολα, γινόμαστε επικριτικοί, καβγαδίζουμε, και χάνουμε την προθυμία να κάνουμε πράγματα για χάρη του συντρόφου μας. Τι πάθαμε; Απλά, ο χρόνος μας έχει δείξει τις αδυναμίες και τα ελαττώματα του άλλου ανθρώπου, που πιθανότατα δεν προσέξαμε στην αρχή της γνωριμίας μας. Εδώ είναι και η μεγάλη πρόκληση για μια σχέση: Θα αντιμετωπίσουμε το άλλο πρόσωπο ώριμα, με υπομονή και πραγματική αγάπη, ή θα αφεθούμε να μας απογοητεύσει το γεγονός ότι ο άλλος είναι "άνθρωπος", και όχι "άγγελος" όπως στην αρχή πιστέψαμε; Αν μπορέσουμε να υπερβούμε αυτό το εμπόδιο, αν δηλαδή αποδεχθούμε τον άλλο με τα καλά και τα κακά του, χωρίς παράπονα και απαιτήσεις, τότε ο έρωτας μας θα αναζωπυρωθεί και μάλιστα με τέτοια ισχύ που να παραμένει ζωντανός πολλά χρόνια αργότερα.