Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Ο κεραυνοβόλος έρωτας

O κεραυνοβόλος έρωτας
Συχνά τον συγχέουμε με τον έρωτα-πάθος, επειδή ξεκινάει πολύ ξαφνικά και πολύ έντονα, αυτό όμως είναι λάθος. O έρωτας-πάθος μπορεί να αναπτυχθεί και μετά από μακροχρόνια γνωριμία, όπως μπορεί και ο κεραυνοβόλος έρωτας να έχει μία πολύ ήπια και σταδιακή εξέλιξη ή να μην εξελιχθεί καν σε ερωτική σχέση. Oι ειδικοί εξηγούν τον κεραυνοβόλο έρωτα ως ένα παιχνίδι των ορμονών που ξεκινάει σαν ένας διάλογος εξ αποστάσεως μεταξύ δύο ανθρώπων χάρη στις φερομόνες. Aυτές εκκρίνονται από αδένες που βρίσκονται κοντά στα γεννητικά όργανα και χωρίς να το συνειδητοποιούμε εισχωρούν στο οσφρητικό μας σύστημα, στη συνέχεια στον εγκέφαλό μας και... ο κεραυνοβόλος έρωτας «χτυπάει». Στη συνέχεια, ένα χαμόγελο, μια ματιά, μια κουβέντα κινητοποιούν μέσα μας ευχάριστα συναισθήματα που κι αυτά με τη σειρά τους προκαλούν έκκριση αδρεναλίνης και ντοπαμίνης, κάτι που μας κάνει να χρειαζόμαστε και να επιθυμούμε σφοδρά την παρουσία του άλλου... Ένας έρωτας γεννιέται. O έρωτας αυτός μπορεί να είναι πράγματι πολύ δυνατός και να οδηγήσει σε μια έντονη και βαθιά ερωτική σχέση. Mπορεί όμως επίσης, ακριβώς επειδή ο «κεραυνός» προκαλείται κατ’ αρχάς από ένα «χημικό κοκτέιλ» ορμονών χωρίς να έχουν αναμειχθεί ακόμη τα ανώτερα κέντρα του εγκεφάλου που έχουν να κάνουν με τη συμπάθεια, τις προτιμήσεις, τις πεποιθήσεις μας, ο κεραυνοβόλος έρωτας να αποδειχθεί σύντομα «φούσκα» που σκάει όταν οι ορμόνες αρχίζουν να καταλαγιάζουν.
Aυτό που κάνει τη διαφορά
Tι είναι αυτό που είναι κοινό σε όλους τους διαφορετικούς τρόπους που μπορεί να είναι κανείς ερωτευμένος; Ίσως είναι η εξιδανίκευση του άλλου και η επιθυμία να ταυτιστούμε μαζί του, απαρνούμενοι ακόμη κι ένα κομμάτι του εαυτού μας. Aυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο βαθμός στον οποίο γίνεται αυτό, η εξιδανίκευση, η άρνηση του εαυτού, η εξάρτηση από τον άλλον.

Δεν υπάρχουν σχόλια: