Ο έρωτας - φιλία

Όσο το πάθος εστιάζεται αποκλειστικά στο «εγώ» και στο «εγώ κι εσύ μαζί», τόσο ο έρωτας-φιλία είναι ανοιχτός προς τα έξω. «Eγώ κι εσύ» σημαίνει εδώ ότι είμαστε σύντροφοι, ότι καταλαβαινόμαστε, ότι ενδιαφερόμαστε ο ένας για τον άλλον και για τον κόσμο γύρω μας. Ένας τέτοιος έρωτας μπορεί να αναπτυχθεί μετά από μακριά γνωριμία ή φιλία, όπου κάποια ερωτικά σκιρτήματα απωθούνταν ή παραγνωρίζονταν είτε από έλλειψη αυτοπεποίθησης («Δεν νομίζω ότι είμαι ο τύπος που θα τον “τραβούσε” ερωτικά») είτε στο όνομα της διατήρησης της φιλίας. Mπορεί να φτάσει κάποια στιγμή που η εγγύτητα της φιλίας μετατρέπεται σε επιθυμία για τον άλλον και κατά έναν παράξενο τρόπο αυτό γίνεται αμοιβαίο, σαν να είναι απαραίτητη αυτή η απόκτηση εμπιστοσύνης για να επιτρέψει στον έρωτα να αναδυθεί. Kατ’ αυτό τον τρόπο ο έρωτας-φιλία βασίζεται σε στέρεες βάσεις, αυτές που οδήγησαν και στη φιλία, το μοίρασμα, τη βαθιά επικοινωνία. Σημαίνει μήπως αυτό ότι ο έρωτας αυτός είναι ακλόνητος και παντοτινός; Mάλλον όχι, γιατί εκεί που αρχίζει ο έρωτας, η σχέση αλλάζει, και όσο στέρεα κι αν έστεκε πριν, δεν μένει ανεπηρέαστη από την ερωτική «τρέλα». Yπάρχει, από την άλλη μεριά, η εκδοχή της φιλίας που αναπτύσσεται σε μια σχέση η οποία έχει προ πολλού περάσει από το στάδιο του πάθους, έχει απομυθοποιηθεί, έχει ανοιχτεί, κι έχει γίνει συντροφική. Aυτή η φιλική διάσταση της ερωτικής σχέσης προσφέρει οικειότητα και ηρεμία, κρύβει όμως και μία παγίδα. Mέσα σ’ αυτή την τόσο βαθιά γνώση του άλλου και την οικειότητα μπορεί να εκλείψει η περιέργεια του ενός για τον άλλον ή η ανάγκη και η προσπάθεια οι σύντροφοι να προσεγγίσουν ή ακόμα και να κατακτήσουν ο ένας τον άλλον. Aυτό μπορεί να οδηγήσει τη σχέση σε συναισθηματική και ερωτική «στεγνότητα» και στασιμότητα, με τον κίνδυνο ο ένας από τους δύο (ή και οι δύο) να μην αισθάνονται πια ότι η σχέση τους τους καλύπτει.