Orsalia - Land

Να γράφεις να τηλεφωνείς...
Ανοίγει διάπλατα η πόρτα σου όταν έρχομαι!
Και πλημμυρίζει μουσικές η κάμαρά σου.
Τρέχουνε πίσω σου οι καρέκλες να μην στέκομαι.
Κι απ' το παράθυρο το σκάει η ερημιά μου.

Τα κρύα χείλη μου γυρεύουν τα δικά σου.
Τσιγάρο σκέτο σου προσφέρει το πακέτο μου
κι όλα τα σπίρτα μου ανάβουν στο άγγιγμά σου!

Να γράφεις να τηλεφωνείς κι ας μην ξανάρθω εδώ ποτέ.
Αφού το ξέρω θα χαθώ... τόση αγάπη δεν μπορώ!
Κρύβεται μέσα στην καρέκλα το ρολόι μου.
Για να κερδίζω δευτερόλεπτα κοντά σου.

Να γράφεις να τηλεφωνείς...
Μια πίκρα το δωμάτιο πλημμυρίζει.
Εγώ κοιμάμαι... να μη δω που απομακρύνεσαι!
Και η ερημιά μου απ' το παράθυρο γυρίζει.

Φοβάμαι να σου ξομολογηθώ...
φοβάμαι μην σε χάσω...
αρνιέμαι τούτο που αισθάνομαι...
το "παίρνω βόλτα" και σε χάνω...

Να γράφεις να τηλεφωνείς...
Να ακούω τη φωνή σου...
Να σκέφτομαι τί έκανα...
τώρα που δεν είμαι μαζί σου...

Ομορφα συναισθήματα ένιωσα...
πρωτόγνωρα και τρυφερά...
όμως φοβήθηκα...φοβήθηκα...
και τώρα φεύγω...
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ!