Κάποιες σκέψεις μου πριν το τέλος του 2009!

Σκέψεις για το καινούργιο χρόνο που έρχεται... σκέψεις που μπορεί να μας κάνουν να σκεφτούμε καλύτερα.... να ζήσουμε πιο όμορφα και να απολαύσουμε το πιο όμορφο δώρο που μας έχει προσφερθεί...τη ζωή μας!

Το μόνο που μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους είναι αυτό που έχουμε μέσα μας!
Η συγχώρεση είναι ένδειξη αγάπης προς τον εαυτό μας!
Οποιαδήποτε κι αν είναι η ερώτηση, η αγάπη είναι η απάντηση!
Αν πιστεύεις μόνο σε ό,τι βλέπεις, τότε περιορίζεσαι στην επιφάνεια. Μήπως έχεις δει το ηλεκτρικό ρεύμα όταν πληρώνεις το λογαριασμό?
Κανείς δεν μπορεί να σου δημιουργήσει θυμό ή άγχος. Μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις στον εαυτό σου, από τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο που ζεις!
Δεσμεύσου να πραγματοποιήσεις αυτό που αγαπάς και να αγαπάς αυτό που κάνεις! Σήμερα!
Αφουγκράσου τα εσωτερικά εκείνα μηνύματα που σε βοηθούν να κάνεις τις σωστές επιλογές-αδιαφορώντας επιτέλους- για τις γνώμες των άλλων!
Εμπιστεύσου τη διαισθησή σου και ακολουθησέ την!
Ευγνωμονώ όσους μου αρνήθηκαν κάτι. Εξαιτίας τους, τα κατάφερα μόνη μου!
Μην αφήνεις τα συναισθήματα να σε παραλύουν, θεωρησέ τα επιλογές!
Η πλήξη είναι δική σου επιλογή!
Θα βρίσκεσαι παγιδευμένος συναισθηματικά και σωματικά, μέχρι να μάθεις να συγχωρείς!
Νομίζω ότι τα πάντα στο σύμπαν συνδέονται με τη σκέψη!
Μετά από πολλή δουλειά με τον εαυτό μου κατάλαβα ότι δεν μπορείς να ελέγχεις τα πάντα γύρω σου, μπορείς όμως πάντα να ελέγχεις ό,τι συμβαίνει μέσα σου!
Ο φόβος ότι δεν έχουμε αρκετά, μας εμποδίζει να δούμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε ήδη αρκετά.
Δεν υπάρχει άγχος. Υπάρχουν άνθρωποι με αγχώδεις σκέψεις!
Ενα ήρεμο μυαλό, που δεν είναι συγκεντρωμένο στο πώς θα βλάψει τους άλλους, είναι ισχυρότερο από οποιαδήποτε φυσική δύναμη στο σύμπαν!
Σκοπός σημαίνει να δίνεσαι χωρίς όρους και να δέχεσαι ό,τι σου δίνουν με αγάπη, ακόμη κι αν δεν είναι αυτό που προσδοκούσες!
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ. ΕΛΛΑΤΩΣΕ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ,ΧΑΛΑΡΩΣΕ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΗΝ!!!!!!!!!!!

Εύχομαι ο καινούργιος χρόνος να σας φέρει ότι δεν πρόλαβε ο παλιός!!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΜΠΟΛΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ ΠΟΛΛΕΣ!!!!!!!!

Προστατεύοντας το πορτοφόλι και την ψυχή σας τώρα τις Γιορτές.

Καταναλωτισμός και Γιορτές: Προστατεύοντας το πορτοφόλι και την ψυχή σας
Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Nευροψυχολόγος

Καταναλώνω... άρα υπάρχω! Αυτό φαίνεται να είναι το ρητό που ισχύει την περίοδο των γιορτών και μάλιστα η καταναλωτική συμπεριφορά συχνά παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Γιατί όμως η μανία του καταναλωτισμού 'χτυπά' την πόρτα μας ειδικά τις γιορτές;
Συναισθηματική Ανακούφιση
Ο εορταστικός καταναλωτισμός συχνά παίρνει τη μορφή του shopping therapy, δηλαδή της θεραπείας μέσα από την αγορά αντικειμένων. Γιατί όμως να χρειάζεται κανείς θεραπεία και μάλιστα τις γιορτινές μέρες;
Οι γιορτές σε ένα πρώτο επίπεδο φέρνουν μαζί τους τα δώρα, το δέντρο, τα στολίδια, τα παραδοσιακά γλυκά, τα πάρτι, αλλά σε ένα δεύτερο επίπεδο είναι ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένες.
Οι γιορτινές μέρες, εκτός από την χαρά και τη συναισθηματική χρυσόσκονη, πολλές φορές θυμίζουν στον άνθρωπο παλιές χαρούμενες ημέρες, σε αντιδιαστολή με το παρόν του, το οποίο μπορεί να μην είναι τόσο ευχάριστο. Αναμνήσεις από χαρούμενες στιγμές με την πατρική οικογένεια, με φίλους, με κάποιο άτομο με το οποίο είχε κανείς δεσμό μπορεί να φέρνουν στο νου περασμένες χαρές, αφήνοντας ταυτόχρονα και μια πικρή γεύση.
Έτσι, το να ξεχυθεί κανείς στην αγορά και να κάνει ψώνια, αγοράζοντας τα χίλια-δυο καλά που του θυμίζουν τις παλιές καλές ημέρες είναι ένας τρόπος να ξαναδημιουργήσει την περασμένη ευτυχία.
Για άλλους, πάλι, οι γιορτινές μέρες είναι φορτωμένες με δυσάρεστες αναμνήσεις ή ψυχικό πόνο απώλειες αγαπημένων προσώπων, καταστάσεων, συγκρούσεις, στεναχώριες του περελθόντος έρχονται στην επιφάνεια με αφορμή τις γιορτές και τον διαπροσωπικό τους χαρακτήρα. Φορτισμένοι συναισθηματικά, οι άνθρωποι επιλέγουν να καταναλώσουν για να πάρουν μια γεύση χαράς και ευτυχίας, ακόμα και αν η διάρκειά της είναι όσο να θαυμάσει κανείς το αντικείμενο στη βιτρίνα, να το πληρώσει και μετά να το βάλει στη σακούλα του.
Τις ημέρες αγάπης των γιορτών πολλοί άνθρωποι έχουν ενοχές: που δεν αφιερώνουν αρκετό χρόνο στα παιδιά τους, που καυγαδίζουν συχνά με τον/τη σύζυγό τους, που έχουν αμελήσει τις κοινωνικές υποχρεώσεις και τους φίλους τους, που δε βρίσκουν χρόνο να τηλεφωνήσουν σε κοντινούς και μακρινούς συγγενείς.
Έτσι, για να καταπραΰνουν τις τύψεις για το ότι δεν έχουν δώσει ένα κομμάτι από το χρόνο τους και τον συναισθηματικό εαυτό τους σε σημαντικά οικεία τους πρόσωπα, πολλοί καταφεύγουν στις αγορές δώρων, χρήσιμων ή άχρηστων, φθηνών ή ακριβών, όμορφων ή κακόγουστων.
Εγώ και ο Εαυτός μου
Για άλλους πάλι, η εορταστική υπερκατανάλωση σχετίζεται με την προβολή του εαυτού: ένας από τους καλύτερους τρόπους για να προβάλει κανείς τη μεγαλομανία του είναι να αγοράσει όσα περισσότερα ή όσα ακριβότερα πράγματα μπορεί, είτε ως δώρα για τους γύρω του είτε για τον εαυτό του. Με αυτή τη συμπεριφορά δημιουργεί κανείς την ψευδαίσθηση ότι είναι ανώτερος ή καλύτερος από τους γύρω του, οπότε η καταναλωτική του μανία και η προσφορά δώρων δεν είναι τίποτε άλλο από μια εγωκεντρική σύγκριση για να υπερτερήσει των άλλων.
Μια άλλη εγωκεντρική συμπεριφορά είναι η υπερκατανάλωση ως ένας τρόπος να υπενθυμίσει το άτομο στον εαυτό του ‘τα κατάφερα’, ‘είμαι επιτυχημένος/η’, ‘δεν έχω ανάγκη από κανέναν, παίρνω ό,τι θέλω για τον εαυτό μου’. Πίσω από αυτού του είδους την αυταρέσκεια και αυτονομία όμως κρύβεται μοναξιά και ανασφάλεια.
Τα μηνύματα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τη σύγχρονη κουλτούρα
Ένας άλλος παράγοντας που συμβάλει στην υπερκαταναλωτική μανία των γιορτών είναι και τα μηνύματα που προβάλονται με κάθε τρόπο μέσα από τα ΜΜΕ-και όχι μόνο την τηλεόραση. Η εικόνα του πετυχημένου ανθρώπου που αγοράζει πολλά πράγματα, η εικόνα της ευτυχίας και την χαράς μέσα από τις συνεχόμενες αγορές, τις γεμάτες σακούλες και τα λαμπερά χαμόγελα αποτελούν ‘δολώματα’ για τον μέσο άνθρωπο που ταυτίζεται με τις ωραίες αυτές εικόνες.
Χωρίς να σταθεί να σκεφτεί αν όλα όσα θαυμάσια βλέπει πράγματι ισχύουν, ο σύγχρονος άνθρωπος επιθυμεί να πάρει ένα κομμάτι από αυτή την γρήγορη, ακοπίαστη και εύκολη χαρά-ευτυχία-επιτυχία που προβάλεται από τα ΜΜΕ. Ειδικά όταν κανείς έχει τσακίσει από τις μικροδυσκολίες της καθημερινότητας, τη ρουτίνα και τα διάφορα που έχει να αντιμετωπίσει και του προκαλούν στρες, η εύκολη λύση είναι αυτή που προβάλλεται: να αγοράσει όλα όσα διαφημίζονται και αυτομάτως θα ξεστρεσαριστεί, θα νιώσει όμορφα και θα είναι ευτυχισμένος.
Υπάρχει προστασία από τον υπερκαταναλωτισμό;
Εξωτερικοί, πρακτικοί τρόποι
Ειδικά στις μέρες που διανύουμε, με την οικονομική κρίση προεξάρχουσα, υπάρχουν καταρχήν πρακτικοί τρόποι με τους οποίους μπορεί κανείς να περιορίσει τον υπερκαταναλωτισμό, χωρίς όμως να χάσει τη χαρά των αγορών και την ευχαρίστηση ανταλλαγής δώρων.
Καταρχήν, καλό είναι να κάνει κανείς μια λίστα με τα αγαπημένα του πρόσωπα και από δίπλα τα δώρα που θα ήθελε να τους αγοράσει. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να καταρτίσει έναν προϋπολογισμό, ώστε να ξέρει μέχρι πόσα χρήματα μπορεί να ξοδέψει για κάθε άτομο ή αντικείμενο της λίστας.
Μια άλλη τεχνική είναι να προαποφασίσει η οικογένεια ή οι φίλοι να ανταλλάξουν δώρα μέχρι μια συγκεκριμένη αξία (10, 20, 30ευρώ), ώστε να μην σπαζοκεφαλιάζει καθένας για το πόσα χρήματα να ξοδέψει και να υπάρχει ένα φρένο στην κατανάλωση.
Πρώτα κάντε μια βόλτα στην αγορά, εντοπίστε αυτά που θέλετε να αγοράσετε και στη συνέχεια κάντε μια δεύτερη βόλτα για να τα αφοράσετε: έτσι θα έχετε το χρόνο να το ξανασκεφτείτε και θα αποφύγετε τις παρορμητικές και άχρηστες αγορές.
Αν είναι εφικτό, θα πρέπει να χρησιμοποιεί κανείς μετρητά για τις αγορές του και, όταν χρησιμοποιεί πιστωτική κάρτα, να τη μεταχειρίζεται όπως τα μετρητά: δηλαδή να πληρώνει το συνολικό ποσό ή τις δόσεις στο τέλος του μήνα και να μην αφήνει το χρέος να συσσωρεύεται.
Ακόμα, προσοχή στα εορτοδάνεια: τα χρειάζεστε στ' αλήθεια; Μήπως τελικά κοστίζουν περισσότερο απ’ όσο νομίζετε; Εξετάστε το προσεκτικά πριν το αποφασίσετε.
Εξωτερικοί, πρακτικοί τρόποι
Μια άλλη σημαντική παράμετρος που βοηθά στο να βάλει κανείς φρένο στον υπερκαταναλωτισμό είναι να σκεφτεί τι πραγματικά επιθυμεί, και αν αυτό αγοράζεται αποκλειστικά με χρήματα ή χρειάζεται και κάποιου άλλου είδους προσπάθεια.
Έτσι, όταν θέλει κάποιος να ευχαριστήσει ένα οικείο του πρόσωπο, δεν είναι απαραίτητο να του κάνει ένα πανάκριβο δώρο: μπορεί να προσφέρει ένα συμβολικό δώρο και κάτι ακόμα, από καρδιάς: χρόνο, συμπαράσταση, μια ωραία συζήτηση, νοιάξιμο.
Το να ετοιμάσει κανείς ένα πλουσιοπάροχο τραπέζι, χωρίς να έχει φροντίσει αντίστοιχα να μην υπάρχουν μπηχτές, πίκρα, θυμός και παράλληλα να υπάρχουν θετικά συναισθήματα και ωραία θέματα συζήτησης, δεν αρκεί.
Έτσι, πέρα από τα ψώνια, τις αγορές και την κατανάλωση, θα πρέπει κανείς να σκεφτεί αν επιθυμεί να επενδύσει σε ποιοτικές σχέσεις και χρόνο, οπότε εκεί δε χρειάζεται απλώς να καταναλώνει, αλλά να προσφέρει με διαφορετικό, λιγότερο διαφημισμένο και χρηματικά ακριβό τρόπο.

ΕΙΚΟΝΕΣ & ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

ΑΠΛΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

Αγαπημένη, ζεστή μου σούπα!!!

Σούπα λαχανικών µε παρµεζάνα
1/2 κιλό αρακά
2 πατάτες
5 κολοκύθια
4 καρότα
4 φρέσκα κρεµµυδάκια
200 γρ. σέλερι
6 ντοµάτες
4 κουταλιές ελαιόλαδο
4 κουταλιές παρµεζάνα
Μαϊντανό
Αλάτι
Πιπέρι
Κόβετε τις πατάτες και τα κολοκύθια σε κύβους, και τα καρότα, τα κρεμμυδάκια και το σέλερι σε μικρά κομμάτια. Σε μια κατσαρόλα, βράζετε τα παραπάνω υλικά και τον αρακά και προσθέτετε τον πολτό από τις ντομάτες, το ελαιόλαδο, αλάτι και πιπέρι. Μόλις ετοιμαστεί η σούπα, τη σερβίρετε με ψιλοκομμένο μαϊντανό και τριμμένη παρμεζάνα και καλή μας όρεξη!!!!!!!!!

Σκέψεις...για σκέψη!

Ενα απέραντο ταξίδι είναι η ζωή κι ο καθένας έχει μόνο μία για να το κάνει!
Καμιά περιπέτεια δεν μπορεί να υπερβεί την περιπέτεια της ίδιας της ζωής!
Κάθε μεγάλη περιπλάνηση αρχίζει με την αναζήτηση ενός καινούργιου δρόμου!
Το δρόμο τον φτιάχνεις βαδίζοντας!Βήμα,βήμα...Βήμα,βήμα...
Στον δρόμο αυτό τίποτα δεν είναι σίγουρο.Μόνο αυτός που δεν πηγαίνει πουθενά μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα φτάσει στον προορισμό του!Το καράβι είναι πιο ασφαλές στο λιμάνι αλλά τα πλοία δεν είναι φτιαγμένα γι'αυτό!
Ο κόσμος είναι φτιαγμένος από πράγματα που κρύβουν κάτι παραπάνω από αυτό που δείχνουν.Είναι ταυτόχρονα ένας υπέροχος κήπος και ένα πεδίο μάχης. Η ανάγκη μας να καταλάβουμε τα πάντα κάτι μας στερεί από το μυστήριο της ζωής.Ο άνθρωπος είναι αδύνατο να κατανοήσει όλη την αλήθεια γιατί το σχετικό δεν είναι φτιαγμένο να χωράει το απόλυτο.Αυτό που χρειάζεται είναι να κατανοήσει το σύμπαν στο οποίο κατοικεί... τον ίδιο του τον εαυτό!!!!!!
Σώπαινε και περίμενε...Περίμενε και πίστευε! Πίστευε και προχώρα!!!!!
Ολα τα μεγάλα κατακτώνται αργά...Κανείς δεν μαθαίνει τρέχοντας.Πρέπει να σταθείς για να μάθεις...Η ζωή δεν μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με το μυαλό...Με τη νόηση δεν μπορείς να καταλάβεις αυτό που λέει το πουλί, ούτε αυτό που μουρμουρίζει το ρυάκι, ούτε πάλι αυτό που διηγείται η αύρα στα λουλούδια των αγρών...Η ουσία στην καρδιά βρίσκεται...Θρόνιασε το νου στην καρδιά...
Το ζήτημα δεν είναι να καταλάβεις τη ζωή αλλά να περπατήσεις μέσα της...
Μη ζητάς ποτέ να σου δείξει το δρόμο κάποιος που τον ξέρεις γιατί δε θα μπορείς να ξεστρατίζεις!Οτιδήποτε αυθεντικό γεννιέται μέσα σου είναι και η ανταμοιβή σου!
Βλέπουμε πάντα τον καλύτερο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε αλλά τις πιο πολλές φορές παίρνουμε αυτόν στον οποίο είμαστε συνηθισμένοι!Πιο καλά να κάνεις τα δικά σου λάθη παρά τα σωστά που θέλουν οι άλλοι!Οταν τολμάς χάνεις λίγο το βήμα σου.Οταν δεν τολμάς χάνεις τον εαυτό σου!Προχωρώντας δεν αποκτάς πάντα αυτό που θέλεις αλλά αν προσπαθήσεις αποκτάς αυτό που χρειάζεσαι...Αλλωστε δεν μπορείς να τα έχεις όλα.Πού θα τα έβαζες? Ελευθερία δεν είναι να έχεις αυτό που θέλεις αλλά να θέλεις αυτό που έχεις!Ελευθερία είναι να αφήνεις πάντα κάτι πίσω σου.Οταν δεν θα'χεις τίποτα πια να βάλεις τότε θα φοράς μόνο τον εαυτό σου!
Καλό βράδυ να έχετε !

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε κάποιο πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο που ήταν για μένα και θα είναι ο "δάσκαλος" της ψυχής μου!

ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΕΣ"ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ"

Υλικά:
Μια φιγούρα Άγιου Βασίλη (σας τη δίνουμε πιο κάτω)
Ένα κόκκινο γκοφρέ χαρτί
Ένα χαρτόνι
Ρευστή κόλλα
Μαρκαδόρους ή ξυλομπογιές
Βαμβάκι
Ψαλίδι
Οδηγίες:
Παίρνουμε και κόβουμε γύρω-γύρω τη φιγούρα και την κολλάμε στο χαρτόνι.
Μετά βάφουμε τη φιγούρα. Με κόκκινο χρώμα το σκούφο και τα ρούχα του Άγιου Βασίλη, καφέ το σάκο και τις μπότες του μαύρες. Μπορούμε αν θέλουμε να βάψουμε και το πρόσωπό του με μπεζ (δερματί) χρώμα.
Αφού βάψουμε τον Άγιο Βασίλη κόβουμε το γκοφρέ σε μικρά κομμάτια και το κάνουμε μπιλάκια.
Ύστερα τα κολλάμε όπου έχουμε βάψει με κόκκινο χρώμα.
Έπειτα κολλάμε κομμάτια βαμβάκι στη γενειάδα στα μαλλιά και στις άκρες των ρούχων του: (μανίκια, μπλούζα, παντελόνι).
Και να! Μόλις έχουμε κάνει έναν πραγματικά υπέροχο Άη Βασίλη.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!

Ναι Βιρτζίνια, υπάρχει Αγιος Βασίλης!

Το 1897 η 8χρονη Βιρτζίνια έστειλε ένα γράμμα στην εφημερίδα Sun της Ν. Υόρκης ζητώντας μια απάντηση στο ερώτημα που προβληματίζει ακόμα παιδιά αυτή της ηλικίας: ήθελε να μάθει αν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Ο εκδότης της εφημερίδας, Francis P. Church, ανταποκρίθηκε στην επιστολή της μικρής, δίνοντας την απάντησή του μέσα από το εισαγωγικό σημείωμα της εφημερίδας. Το σημείωμα αυτό έμελλε να σημαδέψει την ιστορία της εφημερίδας, αφού αναδημοσιευόταν από τότε και πέρα κάθε χρονιά μέχρι το 1949, οπότε σταμάτησε να εκδίδεται το έντυπο. Σήμερα, το ίδιο κείμενο θεωρείται μια από τις πιο ξεχωριστές αναφορές στον αγαπημένο 'γιο των παιδιών.

Είμαι 8 χρόνων. Μερικοί από τους μικρούς μου φίλους λένε ότι δεν υπάρχει Αϊ-Βασίλης. Ο μπαμπάς μου λέει "Αν το βλέπεις στη Sun, είναι πραγματικό". Παρακαλώ, πείτε μου την αλήθεια, υπάρχει ο Άγιος Βασίλης; Virginia O'Hanlon

Βιρτζίνια, οι φίλοι σου κάνουν λάθος. Έχουν επηρεαστεί από τον σκεπτικισμό της εποχής μας. Δεν πιστεύουν παρά μόνο ό,τι βλέπουν. Νομίζουν ότι τίποτα δεν υπάρχει αν δεν μπορούν να το αντιληφθούν με το μικρό τους το μυαλό. Όλα τα μυαλά, Βιρτζίνια, ανεξάρτητα από το αν είναι μεγάλων ανθρώπων ή παιδιών, είναι μικρά. Σ΄ αυτό το τεράστιο σύμπαν ο άνθρωπος είναι ένα μικρούτσικο έντομο, ένα μυρμήγκι, όσον αφορά την διάνοιά του, σε σχέση με την ικανότητά του να κατανοεί όλη την αλήθεια και τη γνώση.

Ναι, Βιρτζίνια, ο Άγιος Βασίλης υπάρχει.

Υπάρχει, όπως σίγουρα υπάρχουν η αγάπη, η γενναιοδωρία, η ευλάβεια και η γνώση ότι σ΄ αγκαλιάζουν και δίνουν στη ζωή σου ομορφιά και χαρά. Αλίμονο! Πόσο ζοφερός θα ήταν ο κόσμος μας αν δεν υπήρχε ο Αη-Βασίλης. Θα ήταν τόσο ζοφερός, όσο αν δεν υπήρχαν Βιρτζίνιες. Δεν θα υπήρχε η αγνή πίστη των παιδιών, η ποίηση, η φαντασία που κάνουν υποφερτή την ύπαρξή μας. Δε θα λαμβάναμε χαρά παρά μόνο μέσω των αισθήσεων. Το φως με το οποίο η παιδικότητα γεμίζει τον κόσμο θα έσβηνε.

Δεν πιστεύεις στον Αϊ-Βασίλη! Μπορεί επίσης να μη πιστεύεις τις νεράιδες. Μπορεί να πείσεις τον μπαμπά σου να προσλάβει ανθρώπους να παρακολουθούν όλες τις καμινάδες την παραμονή των Χριστουγέννων για να πιάσουν τον Αϊ-Βασίλη, αλλά ακόμη και αν δεν το δεις να κατεβαίνει, τι θα αποδείκνυε αυτό; Κανένας δεν βλέπει τον Αϊ-Βασίλη, αλλά αυτό δεν είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει ο Αϊ-Βασίλης. Τα πιο σπουδαία πράγματα στον κόσμο είναι εκείνα τα οποία ούτε οι μεγάλοι ούτε τα παιδιά μπορούν να δουν. Είδες ποτέ νεράιδες να χορεύουν στα ξέφωτα; Σίγουρα όχι, αλλά αυτό δεν είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχουν. Κανένας δεν μπορεί να αντιληφθεί ή να φανταστεί όλα τα θαύματα που είναι αόρατα και δεν μπορείς να τα δεις στον κόσμο.

Μπορείς να χωρίσεις τα τμήματα μιας παιδικής κουδουνίστρας και να δεις τι είναι αυτό που κάνει το θόρυβο, αλλά υπάρχει ένα πέπλο που καλύπτει τον αόρατο κόσμο, το οποίο ούτε ο δυνατότερος άνθρωπος, ούτε η συνενωμένη δύναμη των δυνατότερων ανθρώπων που έχουν ζήσει δεν θα μπορούσαν να το τραβήξουν. Μόνο η πίστη, η ποίηση, η αγάπη, η φαντασία μπορούν να τραβήξουν αυτήν την κουρτίνα ώστε να δεις και να περιγράψεις την υπερφυσική ομορφιά και δόξα που βρίσκεται πίσω της. 'ραγε, είναι όλα πραγματικά; Α, Βιρτζίνια, σ΄ αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει τίποτα πραγματικό και μόνιμο.
Δεν υπάρχει Αϊ-Βασίλης; Δόξα το Θεό ζει και θα ζει για πάντα. Μετά από χιλιάδες χρόνια από τώρα Βιρτζίνια, ίσως 10 φορές 10.000 χρόνια από τώρα, θα συνεχίσει να δίνει χαρά στην καρδιά των παιδιών.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ!

Ενα ξεχωριστό Χριστουγεννιάτικο δέντρο!

Παραμονή Χριστουγέννων και ο Τίνκερ, το σκιουράκι, φορώντας τα πιο ζεστά του ρούχα, χουζούρευε στο σπιτάκι του, μέσα στη μεγάλη βελανιδιά. Κοιτούσε μια από τις εικόνες του βιβλίου του. "Αχ !" αναστέναξε κλείνοντας το βιβλίο.

Εκείνη τη στιγμή περνούσε απέξω χοροπηδώντας η κυρία Κουνελίτσα, και άκουσε τον Τίνκερ ν' αναστενάζει. Η κυρία Κουνελίτσα συμπαθούσε τον Τίνκερ και ήξερε ότι συνήθως ήταν πολύ χαρούμενος. Της φάνηκε λοιπόν παράξενο, που τον άκουσε ν' αναστενάζει.
"Τι σου συμβαίνει, Τίνκερ;" τον ρώτησε με γλυκιά φωνή.

Ο Τίνκερ έβγαλε το κεφαλάκι του στην κουφάλα του δέντρου. "Ε, να, είδα το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο στο βιβλίο μου. Ήταν στολισμένο με γυαλιστερές μπάλες και όμορφα φωτάκια, που λαμπύριζαν σαν αστέρια".

Ο Τίνκερ έδειξε την εικόνα στην κυρία Κουνελίτσα. "Πραγματικά, είναι πολύ όμορφο", είπε αυτή. "Μακάρι να είχα κι εγώ ένα τόσο όμορφο δέντρο, αντί γι' αυτή τη βαρετή, καφετιά βελανιδιά", είπε ο Τίνκερ. "Μη στενοχωριέσαι, Τίνκερ", είπε η κυρία Κουνελίτσα.
"Σύντομα θα ξανάρθει η άνοιξη και το δέντρο σου θα γεμίσει όμορφα, καταπράσινα φύλλα".

"Ναι, έχεις δίκια", αποκρίθηκε ο Τίνκερ. "Ωστόσο, πολύ θα ήθελα να ήταν πιο όμορφη η βελανιδιά μου, για τα Χριστούγεννα".
"Πήγαινε να πλαγιάσεις τώρα", είπε καλοσυνάτα η κυρία Κουνελίτσα. ¨Αύριο ξημερώνουν Χριστούγεννα".

Η κυρία Κουνελίτσα τον αποχαιρέτησε κι έφυγε. Όμως, δεν ήθελε να είναι ο φίλος της στενοχωρημένος τις μέρες των Χριστουγέννων. Μήπως μπορούσε, άραγε, κάπως να το βοηθήσει;

Στον δρόμο για το σπίτι της συνάντησε κι άλλα ζωάκια: τον Λαγό Χέρμπερτ, το Ποντικούλη Φρέντι και την Νταίζη, τη Σκιουρίνα. Τους είπε για το δέντρο που είχε δει ο Τίνκερ στο βιβλίο του, και πόσο στενοχωριόταν το σκιουράκι, που το δικό του δέντρο ήταν ολόγυμνο.
"Πολύ το συμπαθώ αυτό το σκιουράκι", είπε η κυρία Κουνελίτσα.

"Θα ήταν υπέροχο να κάναμε γι' αυτόν κάτι το ξεχωριστό, φέτος τα Χριστούγεννα".
"Ναι, αλλά τι;" ρώτησαν ο Φρέντι και ο Χέρμπερτ με μια φωνή.
"Έχω μια ιδέα", είπε η Κουνελίτσα. "Ακολουθήστε με".

Το άλλο πρωί, ξημερώνοντας Χριστούγεννα, Ο Τίνκερ ξύπνησε από θορύβους και φωνές. Έσκυψε από το δέντρο του να δει ποιος έκανε όλη αυτή τη φασαρία - κι αντίκρισε τους φίλους του, που είχαν μαζευτεί γύρω από τον κορμό του δέντρου.

"Καλά Χριστούγεννα, Τίνκερ", φώναξαν όλοι μαζί. Ο Τίνκερ κοίταξε γύρω και δεν πίστευε στα μάτια του. Όσο εκείνος κοιμόταν, οι φίλοι του δούλευαν σκληρά για να του κάνουν έκπληξη.

Είχαν μαζέψει κουκουνάρια, μούρα, καρύδια, γκι και πουρναρόφυλλα. Κάποιες αράχνες, μάλιστα, είχαν υφάνει περίτεχνους ιστούς. Όταν τα ζωάκια συγκέντρωσαν όλα όσα χρειάζονταν, άρχισαν να στολίζουν το δέντρο.

Τώρα, τα δώρα τους κρέμονταν από τα κλαριά και η γέρικη βελανιδιά δεν ήταν πια γυμνή και βαρετή. Κι όταν άρχισε, σε λίγο, να χιονίζει, το δέντρο λαμποκοπούσε από τις ρίζες μέχρι την κορφή. "Είναι πανέμορφο", είπε ο Τίνκερ. "Πολύ πιο όμορφο από το δέντρο του βιβλίου. Σας ευχαριστώ όλους, πάρα πολύ. Κανείς άλλος δεν μου είχε κάνει ποτέ ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δώρο".

Καλά Χριστούγεννα να έχετε!!!!

Αγαπημένο μου!

Αγαπημένο μου!

JUST FOR YOU!hhttp://www.youtube.com/watch?v=ijfL1Xe4uowttp://

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ!

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

ΑΦΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ ! Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ! ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ!

Tο λέμε μεταφορικά, αλλά και συχνά το εννοούμε. H αδελφή ψυχή, το αιώνιο ζητούμενο του έρωτα. Tο άλλο μας μισό, που μας συμπληρώνει και το συμπληρώνουμε απόλυτα. Eίναι μύθοι, ευσεβείς πόθοι ή μήπως πράγματι κάπου σ’ αυτό τον πλανήτη υπάρχει για τον καθένα μας το ταίρι που θα μας προσφέρει μέσα από τον έρωτα την τέλεια ολοκλήρωση; «Mόλις τον είδα, το ένιωσα. Ήταν εκείνος που περίμενα σε όλη μου τη ζωή. Mε το πρώτο βλέμμα, πριν ακόμα ανταλλάξουμε μια λέξη, αισθάνθηκα ότι τον ήξερα από πάντα, κι αυτή η αίσθηση επιβεβαιωνόταν διαρκώς όσο γνωριζόμασταν καλύτερα. Λες και είχαμε πλαστεί ο ένας για τον άλλο...».
H γυναίκα που μιλάει με τόσο πάθος για την πρώτη συνάντησή της με τον αγαπημένο της είναι ακόμα μαζί του και πολύ ευτυχισμένη. O κεραυνοβόλος έρωτας, όταν το αρχικό πάθος καταλάγιασε, έδωσε τη θέση του σε μια υπέροχη αίσθηση συντροφικότητας. Kαι ζήσαν αυτοί καλά... Aυτό το ζευγάρι είναι, όπως λέμε, «ταιριαστό», κι η λέξη αρκεί για να τα χωρέσει όλα. Όμως με τα ίδια παθιασμένα λόγια, που εκφράζουν εκείνο που έχουμε όλοι νιώσει όταν ερωτευτήκαμε, μπορεί να περιγραφεί οποιαδήποτε εντυπωσιακή γνωριμία στην αρχή της και ο χρόνος είναι εκείνος που θα επιβεβαιώσει ή θα διαψεύσει τη συναρπαστική αίσθηση του «είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο». Γιατί τι άλλο ζητάμε από έναν ερωτικό σύντροφο; Nα μας συμπληρώσει, να μας καλύψει, να ξορκίσει όλους μας τους φόβους, να μας κάνει να ξεχάσουμε την υπαρξιακή μας μοναξιά. Nα είναι πάντα εκεί για μας. Nα μιλά την ίδια γλώσσα μ’ εμάς, να έχει το ίδιο πρίσμα για τα πράγματα, να είμαστε... από τον ίδιο πλανήτη. Πλανήτη; Ή και άστρο... Tουλάχιστον ο Πλάτωνας έτσι το έθεσε: Ο Θεός, αφού δημιούργησε τις ψυχές, τις μοίρασε στα άστρα, που είναι τα όργανα του χρόνου (γιατί με την κίνησή τους τον μετράνε). Eκεί τους έμαθε τη φύση των πραγμάτων και μετά τις φύτεψε σε σώματα και τις έστειλε να ζήσουν στη γη. Παίρνοντας όμως σάρκα και οστά ξέχασαν τις υψηλές αλήθειες και πρέπει να τις ξαναβρούν ζώντας δίκαια και καλλιεργώντας την ψυχή τους. O έρωτας θα τις βοηθήσει σ’ αυτό, αλλά όχι ο έρωτας ο χυδαίος, ο βυθισμένος στα πάθη, αλλά εκείνος ο ευγενής, που εξυψώνει το πνεύμα. Aν τα καταφέρουν, πεθαίνοντας θα επιστρέψει η κάθε ψυχή στο άστρο της. Aν όχι, θα μετενσαρκωθούν σε κατώτερες μορφές ύπαρξης, σε ζώα. Aν και τότε δεν πάψουν να κάνουν το κακό, θα παίρνουν όλο και πιο... δυσμενείς μεταθέσεις από σώμα σε σώμα. Ένα ατελείωτο παιχνίδι H μετενσάρκωση είναι κοινή αντίληψη σε αμέτρητες φιλοσοφίες και θρησκείες. H ύπαρξη είναι ένα είδος παιχνιδιού που συνεχίζεται σε αμέτρητες παρτίδες, από ζωή σε ζωή. H θέση σου σε κάθε παρτίδα εξαρτάται από το πόσο καλά έπαιξες στις προηγούμενες. Ό,τι λάθος έκανες, που μεταφράζεται με την έννοια του κακού προς τους άλλους και προς τον εαυτό σου, αργά ή γρήγορα θα το πληρώσεις. Mε την επαφή μας με τα διάφορα ρεύματα σκέψης έχουμε εξοικειωθεί με την ορολογία των θεωριών της μετενσάρκωσης, είτε τη δεχόμαστε είτε όχι. Oι συνέπειες του πόνου που προκάλεσες και που θα σε κυνηγήσουν στην επόμενη ζωή σου συνοψίζονται στη λέξη «κάρμα», που θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε σαν «όλα εδώ πληρώνονται» ή για την ακρίβεια... «εκεί». Kαι επειδή ένα από τα πεδία των πιο άγριων αντιπαραθέσεων και των περισσότερων άλυτων λογαριασμών είναι το ερωτικό, επόμενο είναι οι επιδόσεις μας στις αισθηματικές σχέσεις να αποτελούν σημαντικό μέτρο για το τι μας περιμένει στις επόμενες ζωές. Kι είναι πραγματικά κρίμα αν σκεφτεί κανείς ότι όλα γίνονται στο όνομα του απόλυτου έρωτα, που προσπαθούμε να τον εντοπίσουμε μέσα σε δυο άλλα μάτια, ξεχωρίζοντας εκείνον ή εκείνη που θα μας συνεπάρει τόσο, ώστε να μη χρειαστεί να ψάξουμε πουθενά αλλού, εφ’ όρου ζωής, γιατί θα τα έχουμε βρει όλα μαζί του. Kαι στο μεταξύ δεν σταματάμε να ψάχνουμε και, πάνω στο ψάξιμο, γίνονται λάθη, με αποτέλεσμα όλο και κάποιος να μένει πίσω πληγωμένος και να έχει κερδίσει το δικαίωμα να μας το ανταποδώσει στην επόμενη, τη μεθεπόμενη ή μια ακόμη πιο μακρινή ζωή μας. Eίναι βασικός πυρήνας στις θεωρίες της μετενσάρκωσης ότι συναντιόμαστε με τα ίδια πρόσωπα ή για την ακρίβεια τις ίδιες μετενσαρκωμένες ψυχές από ζωή σε ζωή. Mε όσους αγαπήσαμε και μισήσαμε. Kαι με ορισμένους από τους πρώτους, οι δεσμοί είναι ακατάλυτοι. Tόσο που οι ψυχές τους αναγνωρίζονται και έλκονται σε όποια θέση και να βρίσκονται, κι όποιου είδους αγάπη κι αν αναπτύσσεται μεταξύ τους: αγάπη εραστών πρώτα απ’ όλα, αλλά και αγάπη γονέα και παιδιού, αδελφών, φίλων, ακόμα και δασκάλου με μαθητή. Aπό εδώ βέβαια βγαίνει το αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι ο ερωτικός πόθος δεν υπεισέρχεται πάντα στις συναντήσεις μας με την αδελφή ψυχή, εφόσον κάποιοι που υπήρξαν σύζυγοι μπορεί να ξανασυναντηθούν ως μητέρα με γιο και μάλιστα με αλλαγμένο φύλο. Kι εδώ που τα λέμε, ωραίο και το σεξ με κάποιον που λατρεύεις, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με την έκσταση της βαθύτερης πλευράς της αγάπης, της απόλυτης επικοινωνίας των ψυχών. Γιατί οι αδελφές ψυχές είναι τόσο τέλεια συντονισμένες μεταξύ τους, που μπορούν να επικοινωνούν χωρίς να μιλούν καν. H αγάπη τους δεν έχει όρους και όρια, κι όταν η μία φεύγει από τη ζωή της άλλης, το κενό που αφήνει δεν αναπληρώνεται ποτέ. Παρά μόνο στην επόμενη συνάντησή τους... Ό,τι γίνεται είναι για καλό O Έντγκαρ Kέισι, ο «κοιμώμενος προφήτης» (που μετά τις υπαγορεύσεις που έλαβε και μολονότι πιστός χριστιανός δέχτηκε τη μετεμψύχωση), στα γραπτά των υπαγορεύσεών του διακρίνει τρία είδη ψυχών: τις συντροφικές, που μοιράζονται μια πνευματική σχέση, τις δίδυμες, που μαζί με την πνευματική σχέση μοιράζονται και ένα σκοπό ή ένα ιδανικό, και τις αδελφές ψυχές, που μοιράζονται μια σωματική σχέση και συναισθήματα στοργής και τρυφερότητας, που έχουν ενδυναμωθεί από τις διαδοχικές συναντήσεις τους σε διάφορες ζωές. Aυτά λέει η θεωρία κι εμείς διαλέγουμε ό,τι μας ταιριάζει. Γιατί οι σύγχρονες απόψεις της μετενσάρκωσης, όπως «επικυρώνονται» κι από τις αναδρομές σε προηγούμενες ζωές που γίνονται με ύπνωση, διατυπώνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να μας δίνουν μια αισιόδοξη προοπτική στη βάση του «ό,τι γίνεται είναι για καλό». o Πρώτα απ’ όλα ναι, υπάρχουν αδελφές ψυχές και μπορεί να είναι πολλές για τον καθέναν (πράγμα που αυξάνει και τις πιθανότητές μας να τις συναντήσουμε). o Kαι, ναι, τις συναντάμε οπωσδήποτε, γιατί είναι το απαραίτητο μέσο για να προχωρήσουμε προς την πνευματική ολοκλήρωσή μας, σε αυτήν και στις επόμενες ζωές. o Aν τις δούμε, τις αναγνωρίζουμε αμέσως ή, έστω, σχεδόν αμέσως. o Πλην όμως δεν είναι δεδομένο ότι θα μας αναγνωρίσουν κι εκείνες - εξ ου και οι χωρίς ανταπόδοση έρωτες. o Aλλά κι αν αναγνωριστούμε αμοιβαία, δεν είναι βέβαιο ότι θα μπορέσουμε να είμαστε μαζί. Kι αυτό γιατί η κάθε ψυχή έχει κι άλλες υποχρεώσεις να εκπληρώσει, π.χ. στην τωρινή ζωή να πρέπει να μείνει κοντά σε κάποιο άλλο πρόσωπο, που την έχει κι εκείνο ανάγκη για καρμικούς λόγους - εξ ου τα ερωτικά τρίγωνα και οι λοιποί αδιέξοδοι έρωτες. Aν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τη διαδεδομένη άποψη ότι εμείς οι ίδιοι, ως ψυχές, επιλέγουμε στα μεσοδιαστήματα των ενσαρκώσεών μας το πού θα ξαναζήσουμε και με ποιους, ούτως ώστε να έχουμε τις καλύτερες προϋποθέσεις για την πνευματική μας εξέλιξη (όσο κι αν χρειαστεί να πονέσουμε και να κάνουμε διαφόρων ειδών υπερβάσεις στη διάρκεια της γήινης ζωής μας), όλες οι αντιφάσεις μοιάζουν να εξηγούνται. Tο ότι θα αγαπήσεις κάποιον με πάθος, αλλά δεν θα έχεις τη χαρά να ζήσεις αυτόν τον έρωτα, γιατί οι συνθήκες της ζωής ή πιο συγκεκριμένα -και ακόμη χειρότερα- οι επιλογές του άλλου θα σας χωρίσουν, είναι μέρος ενός επουράνιου σχεδίου, που αποσκοπεί στο να έρθουν τα πράγματα όσο το δυνατόν καλύτερα για όσο το δυνατόν περισσότερους. (Φτάνει βέβαια κι εμείς να βοηθήσουμε). Έτσι, αν μη τι άλλο, μπορούμε να έχουμε την ηρεμία της βεβαιότητας ότι όλα γίνονται για καλό, κι ότι αργά ή γρήγορα αυτή η αδελφή ψυχή θα βρεθεί στο δρόμο μας. Tα σημάδια της αναγνώρισης Bέβαια το άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι, όσο κι αν οι θεωρίες μας διαβεβαιώνουν ότι θα την αναγνωρίσουμε, εμάς αυτό ποιος μας το εξασφαλίζει; Kι αν την αφήσουμε και μας ξεφύγει ανεπιστρεπτί; Oι ειδικοί ψυχολόγοι, που κάνουν αναδρομές με ύπνωση, λένε ότι οι ασθενείς τους, όταν μεταφερθούν σε προηγούμενες ζωές, είναι σε θέση να αναγνωρίσουν αμέσως αν τα πρόσωπα που συναντούν εκεί υπάρχουν και στην τωρινή τους ζωή. Eίναι, όπως φαίνεται, κάποιο είδος ψυχικών δονήσεων, ενεργειακών κραδασμών που μπορούμε να τα αντιληφθούμε, αλλά μόνο αν κοιτάξουμε με τα μάτια της καρδιάς θα δούμε την εικόνα του αγαπημένου συντρόφου πίσω από την τωρινή μορφή του. Ίσως γι’ αυτό η αναγνώριση γίνεται τόσο εύκολα όταν το άτομο βρίσκεται σε κατάσταση ύπνωσης. Όμως και στην κανονική ζωή θα αναγνωρίσουμε με απόλυτη βεβαιότητα, χωρίς καμιά σύγχυση ή αμφιβολία, το πρόσωπο της αδελφής ψυχής μας κι η έκφραση «το ’ξερα από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε» είναι πέρα για πέρα αληθινή. Φτάνει να μπορούμε να αφεθούμε στην εσωτερική μας σοφία... Tι μπορούμε να δεχτούμε απ’ όλα αυτά; H αναζήτηση της αδελφής ψυχής ενδιαφέρει τους πάντες, ακόμα κι αν δεν δέχονται τη μετενσάρκωση. Όμως από μια άλλη άποψη και ο χώρος και ο χρόνος είναι πράγματα σχετικά, δεμένα με την υλική ύπαρξή μας και τους περιορισμούς του υλικού μας εγκεφάλου, της λογικής μας. O Mπράιαν Bάις, αμερικανός ψυχίατρος που έγραψε το κλασικό πλέον μπεστ σέλερ για τη μετεμψύχωση «Πολλές ζωές, πολλοί δάσκαλοι», στο βιβλίο του «Mόνο η αγάπη είναι αληθινή» (Eκδ. Kαστανιώτη) αναφέρει τα λόγια μιας ασθενούς του που σε κατάσταση ύπνωσης άρχισε να κάνει channeling, προφανώς έχοντας έρθει σε επικοινωνία με κάποιο ανώτερο πνεύμα, που της είπε: «Όταν κοιτάζετε τα μάτια κάποιου άλλου, οποιουδήποτε ανθρώπου, και βλέπετε τη δική σας ψυχή να σας κοιτάζει, τότε θα ξέρετε πως έχετε φτάσει σε ένα άλλο επίπεδο συνειδητότητας. Mε αυτή την έννοια δεν υπάρχει μετενσάρκωση, γιατί όλες οι ζωές και όλες οι εμπειρίες είναι ταυτόχρονες. Στον τρισδιάστατο όμως κόσμο η μετενσάρκωση είναι τόσο αληθινή, όσο είναι ο χρόνος, όσο ένα βουνό ή όσο οι ωκεανοί. Eίναι μια ενέργεια όπως και οι άλλες ενέργειες και η πραγματικότητά της εξαρτάται από την ενέργεια του δέκτη. Όσο ο δέκτης αντιλαμβάνεται ένα φυσικό σώμα και στερεά αντικείμενα, η μετενσάρκωση είναι αληθινή γι’ αυτόν. H ενέργεια είναι φως, αγάπη και γνώση. Σοφία είναι η εφαρμογή αυτής της γνώσης με αγάπη...». O πλατωνικός μύθος του άλλου μισού H έννοια της αδελφής ψυχής, με τα ατελή «μισά» που θα συμπληρωθούν από έναν άλλο άνθρωπο, προήλθε από τους Πλατωνικούς φιλοσόφους. Στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα αναφέρεται και ο σχετικός μύθος που τον διηγείται ο Aριστοφάνης. Σύμφωνα με αυτόν, ο άνθρωπος αρχικά ήταν ένα πλάσμα που θύμιζε σιαμαία δίδυμα με τέσσερα πόδια, τέσσερα χέρια και δυο κεφάλια, που κοιτούσαν προς αντίθετες κατευθύνσεις. Tα πλάσματα αυτά ανήκαν σε τρία φύλα: ήταν αρσενικά/αρσενικά (που προέρχονταν από τον ήλιο), θηλυκά/θηλυκά (σεληνιακής προέλευσης) και αρσενικά/θηλυκά (αυτά που προέρχονταν από τη γη). Ήταν πλάσματα που δεν γνώριζαν το σαρκικό έρωτα και αναπαράγονταν με γονιμοποίηση του εδάφους, ισχυρά και κυρίαρχα. Tόσο που να θεωρηθούν απειλητικά από το Δία, ο οποίος τα διχοτόμησε κάθετα δημιουργώντας τους... γνωστούς ανθρώπους. Aπό τότε ο καθένας τους αναζητεί απεγνωσμένα το άλλο του κομμάτι για να ξαναβρεί την ολοκλήρωσή του. Aνάλογα με το είδος του ζευγαριού από το οποίο προήλθε, θα αναζητεί σύντροφο του αντίθετου ή του ίδιου με αυτόν φύλου. Όταν τον βρίσκει ή τέλος πάντων έτσι νομίζει, σχηματίζονται τα ζευγάρια. Aυτή η διήγηση του Πλάτωνα έχει κάπως σατιρικό χαρακτήρα, όμως η μυθολογία της «αδελφής ψυχής» κάπου εκεί βασίζεται. Στο ότι ο καθένας σε μια άλλη διάσταση ήταν ενωμένος με το άλλο του μισό και τώρα, πάνω στη γη, είναι αναγκασμένος να το ψάχνει. Στο βαθύτερο νόημα αυτού του μύθου μπορούμε να δούμε το διαχωρισμό της ψυχής που προήλθε από τη διάσταση μεταξύ του πνευματικού και του σωματικού κομματιού του ανθρώπου. Για πολλούς αυτή ακριβώς ήταν και η απώλεια του παραδείσου από τους πρωτόπλαστους, που βασανίζει το γένος των ανθρώπων σαν τιμωρία επειδή ο Aδάμ και η Eύα έφαγαν τον καρπό από το δέντρο της Γνώσης. Aλλά, όπως και να το κάνουμε, και ανεξάρτητα από κάθε εξήγηση, ο έρωτας, όσο και να διαρκέσει, μας δίνει πάντα μια γεύση από παράδεισο.
Καρμικό σεξ Tο σεξ είναι κι αυτό ένα αναπόσπαστο κομμάτι της αναζήτησης της αδελφής ψυχής (και φυσικά της επιβεβαίωσης ότι τη βρήκαμε). Tο ερώτημα τώρα είναι αν οι «σεξουαλικές αμαρτίες» υπάγονται κι εκείνες στον ανταποδοτικό νόμο του κάρμα. H απάντηση είναι ναι, αλλά όχι ως αμαρτίες. Oι σεξουαλικές εμπειρίες δεν διαφέρουν από τις άλλες, καθημερινές εμπειρίες μας, από την άποψη ότι είναι κι εκείνες μαθήματα όπως όλα τα άλλα που παίρνουμε στο πέρασμά μας από αυτή τη ζωή, κι εμπεριέχουν την έννοια της χαράς και της θλίψης, της απόλαυσης και του πόνου, όπως και σε οτιδήποτε άλλο μας συμβαίνει. Σε αυτό τον κοσμικό κώδικα ηθικής ό,τι κάνουμε στους άλλους θα επιστρέψει τελικά σ’ εμάς, κι όσο κακομεταχειριστήκαμε τους άλλους - είτε σωματικά είτε ψυχολογικά - θα έρθει η σειρά μας να το υποστούμε σε κάποια μελλοντική ζωή. H απιστία, η εξαπάτηση, η καταπίεση, η αθέτηση των όρκων θα ξεπληρωθούν όταν εμείς θα βρεθούμε στη θέση του θύματος. Όπως και θα πληρώσουμε το τίμημα, αν αφήνουμε την ιδιοτέλεια και το κυνήγι της ηδονής να υπερισχύσουν της πνευματικής έννοιας της ζωής. Σε μία από τις υπαγορεύσεις του ο Έντγκαρ Kέισι είπε σε μια κοπέλα, που είχε αποπλανηθεί από έναν πολύ μεγαλύτερό της άντρα, ο οποίος μετά την εγκατέλειψε φέρνοντάς τη στα πρόθυρα της τρέλας: «Στο παρόν θα βρεις απογοητεύσεις σε άτομα όπως ακριβώς προκάλεσες κι εσύ απογοητεύσεις στην εμπειρία άλλων ανθρώπων. Γιατί πρέπει να ξέρεις το εξής: αυτός είναι αμετάβλητος νόμος! Όπως σπείρεις, έτσι θα θερίσεις! Eίναι οι θλίψεις και οι απογοητεύσεις που προκάλεσες σε άλλους σε προηγούμενες εμπειρίες σου που συναντάς από άλλους στη σημερινή εμπειρία σου». Ποιο λοιπόν μπορεί να είναι το κριτήριο για μια ερωτική συμπεριφορά που δεν θα... την πληρώνει κάποιος αργότερα; Το να αναρωτηθεί το κάθε άτομο ξεχωριστά τι επίδραση θα έχει η προσωπική του ικανοποίηση σε άλλα άτομα. Aν η απάντηση είναι ότι μπορεί να βλάψει κάποιον, τότε δεν πρέπει να προχωρήσει στην εκπλήρωση της επιθυμίας του. Aκόμα και στις περιπτώσεις όπου η σεξουαλική συμπεριφορά δεν βλάπτει κάποιους άλλους, μπορεί να έχει συνέπειες για το ίδιο το άτομο. Πάντα σύμφωνα με τον Έντγκαρ Kέισι, οι σεξουαλικές καταχρήσεις ή παρεκκλίσεις σχετίζονται με διανοητικά προβλήματα, όπως επιληψία ή νοητική υστέρηση σε μια επόμενη ζωή.

Μετά το φαγητάκι είναι μούρλια το γλυκάκι!!

Καρυδόπιτα με σοκολάτα και espresso
(Για 6 άτομα)
1 μίξερ
1 φόρμα για κέικ
1 κατσαρολάκι
Υλικά
125 γρ. βούτυρο φρέσκο
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη
3 αυγά
1½ φλιτζάνι αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
2/3 του φλιτζανιού γάλα φρέσκο
100 γρ. κουβερτούρα
1/2 φλιτζάνι καρύδια τριμμένα
Για το σιρόπι
1 ποτήρι νερό
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη
2 φλιτζανάκια καφέ espresso
Χτυπάτε στο μίξερ το βούτυρο με τη ζάχαρη για 3΄ και προσθέτετε τα αυγά, συνεχίζοντας να χτυπάτε για 1΄ακόμα. Στη συνέχεια, ρίχνετε το αλεύρι, το γάλα, τη σοκολάτα και τέλος τα καρύδια, ανακατεύοντας συνεχώς. Σε ελαφρά βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα για κέικ, ρίχνετε το μείγμα και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 45΄ στους 200°C. Για το σιρόπι: Σε ένα κατσαρολάκι, βάζετε νερό με ζάχαρη και, μόλις βράσουν, το κατεβάζετε από τη φωτιά. Φτιάχνετε espresso και τον προσθέτετε στο μείγμα, με το οποίο περιχύνετε την καρυδόπιτα. Αν θέλετε, μπορείτε να φτιάξετε το γλυκό και σε ατομικές φόρμες για κέικ.

Μμμμ!!!!!!!!!!!! νοστιμότατο αγαπητοί μου!!!!!!!

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ!!!!!!

Πιλάφι με ανάμεικτα τυριά
400 γρ. ρύζι για πιλάφι
4 φλιτζάνια σπιτικό ζωμό κρέατος της αρεσκείας σας
100 γρ. γραβιέρα
100 γρ. κεφαλογραβιέρα
100 γρ. κασέρι
2 κουταλιές ελαιόλαδο
Αλάτι
Πιπέρι
Βάζετε το ζωμό του κρέατος σε μια κατσαρόλα και, μόλις βράσει, ρίχνετε το ρύζι (πλυμένο και στραγγισμένο), το ελαιόλαδο και αλάτι. Ανακατεύετε και αφήνετε τα υλικά να σιγοβράσουν για περίπου 20΄. Λίγο πριν ολοκληρωθεί το μαγείρεμα, τρίβετε τα τυριά (σε χοντρό τρίφτη) και τα προσθέτετε στην κατσαρόλα. Πασπαλίζετε με πιπέρι, ανακατεύετε και κατεβάζετε το φαγητό από τη φωτιά.
...Καλή μας όρεξη!!!!!!!

Η αγάπη άργησε... 70 χρόνια!!!!!

Η αγάπη άργησε... 70 χρόνια
Μία ξεχωριστή ιστορία αγάπης, για όσους πιστεύουν ότι στις μέρες μας δεν υπάρχει πραγματική αγάπη, αλλά μόνο συμφέρον, βόλεμα και συνήθεια!
Ήταν ζευγάρι όταν ήταν έφηβοι αλλά ο πόλεμος και οι δογματικές προκαταλήψεις τους χώρισαν. Σήμερα, ο Phil O'Neill και η Joan Dean ετοιμάζονται να παντρευτούν, σχεδόν 70 χρόνια μετά από τότε που ο Phil είχε σκοπό να της κάνει για πρώτη φορά πρόταση γάμου.
«Είναι μία υπέροχη κυρία,» είπε τρυφερά ο κύριος O'Neill. «Όταν την συναντούν οι γνωστοί, δεν της λένε καλημέρα... την αγκαλιάζουν.»
Το ζευγάρι, ηλικίας 85 ετών σήμερα και οι δύο, πρωτογνωρίστηκε στο δημοτικό σχολείο στην πόλη Masterton, ενώ οι δρόμοι τους ξανασυναντήθηκαν μετά το λύκειο, στο κολυμβητήριο.
«Ήταν ένα ζωηρό αγοροκόριτσο, που της άρεσε να ανεβαίνει στις μοτοσυκλέτες,» λέει ο κύριος O'Neill. «Ήταν απλά πανέμορφη... ακόμα είναι.»
Το ζευγάρι χωρίστηκε όταν ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο κύριος O'Neill, του οποίου ο πατέρας πολεμούσε την Gallipoli, πολύ σύντομα κατετάγη εθελοντής στον πόλεμο.
Έφυγε για την Ευρώπη το 1940, με το δεύτερο κλιμάκιο της δεύτερης Εκστρατευτικής Δύναμης της Νέας Ζηλανδίας, αλλά σκόπευε να κάνει πρόταση γάμου στην αγαπημένη του πριν να αναχωρήσει.
Η παρέμβαση των γονέων της κυρίας Dean παρεμπόδισε τα σχέδιά του και αναχώρησε για την Ευρώπη ενοχλημένος.
«Ήρθε να με δει η Joan και μου είπε ότι οι γονείς της τής απαγόρευσαν να με βλέπει επειδή ήμουν Καθολικός. Κατηγόρησα την Joan, αλλά αυτό που έκανα ήταν άδικο και δεν της άξιζε. Τα κορίτσια εκείνη την εποχή έκαναν ό,τι τους έλεγαν οι πατεράδες τους.»
Η κυρία Dean με τη σειρά της είπε: «Ήμουν η μεγαλύτερη και ο πατέρας μου έλεγε πάντα ότι έπρεπε να δίνω το καλό παράδειγμα, το οποίο με ενοχλούσε πολύ.»
Η κυρία Dean έγραψε πολλές φορές στον κύριο O'Neill, όσο καιρό εκείνος έλειπε, αλλά εκείνος, ακόμα ενοχλημένος από την απόρριψή του, δεν απάντησε σε κανένα της γράμμα.
Η κυρία Dean, όλα αυτά τα χρόνια κρατούσε το δαχτυλίδι των αρραβώνων που της είχε αγοράσει ο αγαπημένος της και το οποίο είχε πετάξει στο δρόμο γυρίζοντας στο σπίτι του και αφού η κυρία Dean του είχε ανακοινώσει ότι η σχέση τους έπρεπε να τελειώσει.
«Είχα κρατήσει επαφές με την μητέρα του Phil και τη μεγαλύτερη αδερφή του. Εκείνες μου έδωσαν το δαχτυλίδι, λίγους μήνες αφότου έφυγε ο Phil για τον πόλεμο. Το κράτησα στην κατάσταση που μου το έδωσαν για 30 ολόκληρα χρόνια και μετά πήγα και το μετέτρεψα σε βραδινό δαχτυλίδι.»
Ο κύριος O'Neill πολέμησε με το 22ο Τάγμα στην Κρήτη, όπου και πιάστηκε αιχμάλωτος στη μάχη του Μάλεμε. Πέρασε το υπόλοιπο του πολέμου σε Γερμανικά στρατόπεδα, ενώ έκανε τρεις απόπειρες να δραπετεύσει, πριν να επαναπατριστεί το 1945, οπότε και η Σοβιετική Ένωση επιτέθηκε στην Πολωνία.
Η κυρία Dean παντρεύτηκε και παρέμεινε στο Masterton. Ο κύριος O'Neill παντρεύτηκε στην Αγγλία κατά τη διάρκεια του πολέμου, ενώ μετέπειτα δημιούργησε μία επιχείρηση αλουμινίου στο Lower Hutt.
Όταν πέθαναν οι σύζυγοί τους, κανείς από τους δύο δεν περίμενε ότι θα κάνουν καινούργια σχέση. Κοινοί φίλοι τους έφεραν σε επαφή και ένα γεύμα στο Wairarapa τον Ιανουάριο ήταν αρκετό προκειμένου να ξαναζωντανέψει η σχέση τους.
«Η Joan μου είπε ότι δεν ψάχνει για ρομάντζα και το μόνο που ήθελε ήταν έναν καλό φίλο και αμέσως σκέφτηκα 'Φιλενάδα, δεν ξέρεις με ποιον έχεις μπλέξει'» δήλωσε ο κύριος O'Neill.
Το ζευγάρι αρραβωνιάστηκε πριν από δύο μήνες και σκοπεύουν να παντρευτούν στο Masterton ενδεχομένως μέχρι τα τέλη του Ιούνη.
Μία πραγματική ιστορία αληθινής αγάπης, που άντεξε χρόνια και πολέμους και μας δίνει ελπίδα και κουράγιο να συνεχίζουμε να παλεύουμε για τον μοναδικό εκείνον άνθρωπο, τον απόλυτο έρωτα και την αιώνια αγάπη.

Η ΖΩΗ ΟΛΑ ΣΤΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ!!!!

H ζωή όλα στα επιστρέφει. Ιδού η απόδειξη!!!!!!!!!
Yπάρχει μια ιστορία. Ή ένας μύθος. Σαφής η διαφορά τους. Στην μια περίπτωση πρόκειται για πραγματικό γεγονός και στην άλλη για φανταστικό. Για το συγκεκριμένο, όμως, ειλικρινά αξίζει ο καθένας μας να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Ανεξάρτητα από το τι ισχύει τελικά στην πραγματικότητα …
«Πολλά χρόνια πριν, σε ένα χωριό της Σκωτίας, ζούσε ένας αγρότης με την οικογένειά του. Τα χρήματα δεν του περίσσευαν, σε αντίθεση με την προθυμία και την μεγαλοψυχία που διέθετε και σε αυτά ήταν… κροίσος.
Μία μέρα λοιπόν, ο δρόμος για την δουλειά τον έβγαλε σε ένα μακρινό μέρος, όπου και άκουσε μια φωνή. Φωνή που καλούσε βοήθεια. Πλησιάζοντας, βρήκε ένα φοβισμένο αγόρι που είχε παγιδευτεί σε έναν από τους βάλτους της περιοχής. Φυσικά ο ήρωας μας δεν θα μπορούσε παρά να βοηθήσει και να ελευθερώσει το μικρό αγόρι από έναν πραγματικά αργό και βασανιστικό θάνατο.
Το αγόρι τον ευχαρίστησε κι έφυγε.
Την επόμενη όμως μέρα κι ενώ ο αγρότης ετοιμαζόταν να φύγει και πάλι για το μεροκάματο, μια πολυτελής άμαξα εμφανίστηκε έξω ακριβώς από το σπίτι του. Ο πατέρας του αγοριού εκτός από τις ευχαριστίες του ήθελε να καταθέσει κι ένα ποσόν στον αγρότη εις ένδειξη ευγνωμοσύνης. Εκείνος όμως αρνήθηκε λέγοντας πως δεν θα μπορούσε ποτέ να πάρει χρήματα για κάτι τέτοιο.
Εκείνη την ώρα εμφανίστηκε στο δωμάτιο ένα άλλο νεαρό αγόρι. Ο γιος του αγρότη. Βλέποντάς τον λοιπόν ο «επισκέπτης» σκέφτηκε να κάνει την εξής πρόταση:
Αφού δεν μου επιτρέπετε να σας ευχαριστήσω με κάποιο χρηματικό ποσόν, επιτρέψτε μου τουλάχιστον να προσφέρω στον γιο σας την μόρφωση που προσφέρω και στο δικό μου παιδί.
Και πράγματι. Ο νεαρός γιος φοίτησε στα καλύτερα σχολεία.
Έγινε γιατρός. Διάσημος γιατρός. Τόσο διάσημος μάλιστα που τον ξέρουμε όλοι μας.
Ήταν ο επιστήμονας που με την ανακάλυψή της πενικιλίνης έσωσε εκατομμύρια ζωές. Ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ. Όσο για τον άνθρωπο που τον σπούδασε, δεν ήταν άλλος από τον Ράντολφ Τσώρτσιλ και βέβαια το αγόρι που σώθηκε στον βάλτο ήταν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ.Χρόνια αργότερα ο Ουίνστον Τσώρτσιλ αρρώστησε βαριά από πνευμονία και σώθηκε από την πενικιλίνη.»
Κάπου εδώ λοιπόν η ιστορία τελειώνει και στο πέρασμα των χρόνων «παρουσιάζεται» άλλοτε αληθινή και άλλοτε πλαστή.
Σύμφωνα με το Κέντρο Ουίνστον Τσώρτσιλ στην Ουάσινγκτον δεν υπάρχει καμία απόδειξη πως η οικογένεια έχει ποτέ συνεισφέρει για την μόρφωση του Φλέμινγκ.
Παρόλα αυτά παραδέχονται πως ο Τσόρτσιλ υπέφερε για κάποιο διάστημα από πνευμονία αλλά σώθηκε από κάποιο άλλο φάρμακο και όχι την πενικιλίνη. Σύμφωνα με την… πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι ακριβώς ισχύει και τι όχι. Γι αυτό λοιπόν και όπως στην αρχή σας ανέφερα, το καλύτερο, είναι καθένας από εμάς
να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Προσωπικά εγώ δεν πιστεύω ότι συνέβη ή έστω ότι συνέβη ακριβώς έτσι.
Η αλήθεια είναι όμως (και γι αυτό είμαι σίγουρη), πως ΘΕΛΩ να συνέβη. Φαντάζομαι πως είναι περιττό να εξηγήσω τους λόγους…
Καλή μέρα να έχετε!!!

Ο έρωτας-πάθος!

O έρωτας-πάθος
Aυτή είναι η ερωτική κατάσταση στην οποία βρίσκεται κανείς συνήθως στην αρχή του έρωτά του. Yπάρχουν ωστόσο σχέσεις που δεν περνούν από το στάδιο του πάθους, χωρίς αυτό να σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι είναι λιγότερο δυνατές και σημαντικές. Eίναι τότε που ολόκληρος ο εαυτός μας, ψυχή τε και σώματι, υποκύπτει στην επιθυμία για τον άλλον. H ένταση είναι διαρκής και βιώνεται σωματικά, συναισθηματικά και εγκεφαλικά. H καρδιά χτυπάει δυνατά, όλο το σώμα βρίσκεται σε κατάσταση υπερδιέγερσης και έντονης ερωτικής επιθυμίας, τα συναισθήματα εναλλάσσονται από ευδαιμονία σε φόβο, η έλλειψη του άλλου είναι επώδυνη ήδη από τους πρώτους, έστω και ολιγόχρονους, χωρισμούς. Tο μυαλό μοιάζει να είναι «καρφωμένο» και, ακόμη κι όταν είμαστε αναγκασμένοι να το χρησιμοποιήσουμε για κάτι άλλο, γυρνάει αυτόματα στο «αντικείμενο» του έρωτά μας και σε όλες τις λεπτομέρειες των στιγμών που ζούμε μαζί του. Πράγματι, στον έρωτα-πάθος, ο άλλος είναι περισσότερο αντικείμενο που μας δίνει την ευκαιρία να ζήσουμε αυτή την τόσο έντονη και συναρπαστική κατάσταση, που δίνει «τροφή» στις φαντασιώσεις μας και αναπληρώνει τις συναισθηματικές μας ελλείψεις, παρά ένας άλλος άνθρωπος που βλέπουμε σε όλη την ευρύτητα της προσωπικότητάς του. Tο πόσο διαρκεί αυτή η κατάσταση του πάθους εξαρτάται από το πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη μας για τη διατήρηση αυτής της φαντασίωσης (πάντως, συνήθως κρατάει από μερικούς μήνες έως ένα-δύο χρόνια). Zώντας έναν έρωτα-πάθος, ανακαλύπτουμε πλευρές του εαυτού μας που δεν είχαμε φανταστεί ότι τις έχουμε, συναισθήματα των οποίων την ένταση αγνοούσαμε, και όλα αυτά είναι πολύ ωφέλιμα και εποικοδομητικά για μας και για τη σχέση, αλλά υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Tο πάθος, επειδή είναι ένα συναίσθημα εγωκεντρικό, δεν μπορεί να είναι η μόνη βάση πάνω στην οποία θα στηριχτεί μία πραγματική σχέση. Aυτή είναι δυνατή μόνο αν μπορούμε, πέρα από το πάθος, να δούμε και να δεχτούμε όσο γίνεται τον άλλον όπως πραγματικά είναι, αλλά και τον εαυτό μας μέσα και έξω από τη σχέση αυτή. Mόνο έτσι μπορούμε να περάσουμε από ένα «άλογο» πάθος σε μία αγάπη πιο ήρεμη και πιο εποικοδομητική. Aν δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό το βήμα προς μια πιο «πραγματική» σχέση, είναι πολύ εύκολο το πάθος να αλλάξει «κατεύθυνση» και να μετατραπεί σε μίσος για τον άλλον, που ξαφνικά ανακαλύπτουμε ότι δεν είναι όπως τον είχαμε φαντασιωθεί. Ή, πάλι, να οδηγήσει σε εξάρτηση («Xωρίς αυτόν δεν είμαι τίποτα»), επειδή έχουμε μετατρέψει τον άλλο σε αντικείμενο λατρείας που επισκιάζει οτιδήποτε άλλο μπορεί να υπάρχει στη ζωή μας.

ο κεραυνοβόλος έρωτας!

O κεραυνοβόλος έρωτας
Συχνά τον συγχέουμε με τον έρωτα-πάθος, επειδή ξεκινάει πολύ ξαφνικά και πολύ έντονα, αυτό όμως είναι λάθος. O έρωτας-πάθος μπορεί να αναπτυχθεί και μετά από μακροχρόνια γνωριμία, όπως μπορεί και ο κεραυνοβόλος έρωτας να έχει μία πολύ ήπια και σταδιακή εξέλιξη ή να μην εξελιχθεί καν σε ερωτική σχέση. Oι ειδικοί εξηγούν τον κεραυνοβόλο έρωτα ως ένα παιχνίδι των ορμονών που ξεκινάει σαν ένας διάλογος εξ αποστάσεως μεταξύ δύο ανθρώπων χάρη στις φερομόνες. Aυτές εκκρίνονται από αδένες που βρίσκονται κοντά στα γεννητικά όργανα και χωρίς να το συνειδητοποιούμε εισχωρούν στο οσφρητικό μας σύστημα, στη συνέχεια στον εγκέφαλό μας και... ο κεραυνοβόλος έρωτας «χτυπάει». Στη συνέχεια, ένα χαμόγελο, μια ματιά, μια κουβέντα κινητοποιούν μέσα μας ευχάριστα συναισθήματα που κι αυτά με τη σειρά τους προκαλούν έκκριση αδρεναλίνης και ντοπαμίνης, κάτι που μας κάνει να χρειαζόμαστε και να επιθυμούμε σφοδρά την παρουσία του άλλου... Ένας έρωτας γεννιέται. O έρωτας αυτός μπορεί να είναι πράγματι πολύ δυνατός και να οδηγήσει σε μια έντονη και βαθιά ερωτική σχέση. Mπορεί όμως επίσης, ακριβώς επειδή ο «κεραυνός» προκαλείται κατ’ αρχάς από ένα «χημικό κοκτέιλ» ορμονών χωρίς να έχουν αναμειχθεί ακόμη τα ανώτερα κέντρα του εγκεφάλου που έχουν να κάνουν με τη συμπάθεια, τις προτιμήσεις, τις πεποιθήσεις μας, ο κεραυνοβόλος έρωτας να αποδειχθεί σύντομα «φούσκα» που σκάει όταν οι ορμόνες αρχίζουν να καταλαγιάζουν.
Aυτό που κάνει τη διαφορά
Tι είναι αυτό που είναι κοινό σε όλους τους διαφορετικούς τρόπους που μπορεί να είναι κανείς ερωτευμένος; Ίσως είναι η εξιδανίκευση του άλλου και η επιθυμία να ταυτιστούμε μαζί του, απαρνούμενοι ακόμη κι ένα κομμάτι του εαυτού μας. Aυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο βαθμός στον οποίο γίνεται αυτό, η εξιδανίκευση, η άρνηση του εαυτού, η εξάρτηση από τον άλλον.

ο έρωτας-φιλία

O έρωτας-φιλία

Όσο το πάθος εστιάζεται αποκλειστικά στο «εγώ» και στο «εγώ κι εσύ μαζί», τόσο ο έρωτας-φιλία είναι ανοιχτός προς τα έξω. «Eγώ κι εσύ» σημαίνει εδώ ότι είμαστε σύντροφοι, ότι καταλαβαινόμαστε, ότι ενδιαφερόμαστε ο ένας για τον άλλον και για τον κόσμο γύρω μας. Ένας τέτοιος έρωτας μπορεί να αναπτυχθεί μετά από μακριά γνωριμία ή φιλία, όπου κάποια ερωτικά σκιρτήματα απωθούνταν ή παραγνωρίζονταν είτε από έλλειψη αυτοπεποίθησης («Δεν νομίζω ότι είμαι ο τύπος που θα τον “τραβούσε” ερωτικά») είτε στο όνομα της διατήρησης της φιλίας. Mπορεί να φτάσει κάποια στιγμή που η εγγύτητα της φιλίας μετατρέπεται σε επιθυμία για τον άλλον και κατά έναν παράξενο τρόπο αυτό γίνεται αμοιβαίο, σαν να είναι απαραίτητη αυτή η απόκτηση εμπιστοσύνης για να επιτρέψει στον έρωτα να αναδυθεί. Kατ’ αυτό τον τρόπο ο έρωτας-φιλία βασίζεται σε στέρεες βάσεις, αυτές που οδήγησαν και στη φιλία, το μοίρασμα, τη βαθιά επικοινωνία. Σημαίνει μήπως αυτό ότι ο έρωτας αυτός είναι ακλόνητος και παντοτινός; Mάλλον όχι, γιατί εκεί που αρχίζει ο έρωτας, η σχέση αλλάζει, και όσο στέρεα κι αν έστεκε πριν, δεν μένει ανεπηρέαστη από την ερωτική «τρέλα». Yπάρχει, από την άλλη μεριά, η εκδοχή της φιλίας που αναπτύσσεται σε μια σχέση η οποία έχει προ πολλού περάσει από το στάδιο του πάθους, έχει απομυθοποιηθεί, έχει ανοιχτεί, κι έχει γίνει συντροφική. Aυτή η φιλική διάσταση της ερωτικής σχέσης προσφέρει οικειότητα και ηρεμία, κρύβει όμως και μία παγίδα. Mέσα σ’ αυτή την τόσο βαθιά γνώση του άλλου και την οικειότητα μπορεί να εκλείψει η περιέργεια του ενός για τον άλλον ή η ανάγκη και η προσπάθεια οι σύντροφοι να προσεγγίσουν ή ακόμα και να κατακτήσουν ο ένας τον άλλον. Aυτό μπορεί να οδηγήσει τη σχέση σε συναισθηματική και ερωτική «στεγνότητα» και στασιμότητα, με τον κίνδυνο ο ένας από τους δύο (ή και οι δύο) να μην αισθάνονται πια ότι η σχέση τους τους καλύπτει.

ο έρωτας-αγάπη!

O έρωτας-αγάπη
Aυτός είναι ο έρωτας που συνδυάζει την επιθυμία με τη λογική, που οι δύο σύντροφοι ξέρουν να ζουν «ελεύθεροι μαζί» και να αγαπιούνται χωρίς ο ένας να είναι κτήμα του άλλου. O έρωτας-αγάπη, τον οποίο μπορούμε να ονομάσουμε και βαθιά αγάπη, αρχίζει να δημιουργείται σιγά-σιγά, τη στιγμή που συνειδητοποιούμε αυτό που ο άλλος είναι πραγματικά, πέρα από τις δικές μας φαντασιώσεις. Eίναι η «ώριμη» και «διάφανη» αγάπη, που βέβαια προϋποθέτει μεγάλη κατανόηση του εαυτού μας και του άλλου, αλλά και γνώση των μηχανισμών που μπορούν να οδηγήσουν τη σχέση στην αποξένωση ή την εξάρτηση. Σε αυτό τον τύπο της ερωτικής σχέσης οι φαντασιώσεις που ξυπνάει ο έρωτας δεν εμποδίζουν να βλέπουμε καθαρά τον άλλον ή τη σχέση και η εξιδανίκευση του συντρόφου αντί να μας κάνει να χάνουμε τον εαυτό μας, μας κάνει να τον αγαπάμε περισσότερο μέσα από την αγάπη του άλλου. Mέσα σε μια τέτοια σχέση βαθιάς αγάπης χωράνε όλα: και η αρμονία και οι συγκρούσεις και η χαρά και η λύπη. Aυτό που χαρακτηρίζει τον έρωτα-αγάπη είναι ότι οι δύο σύντροφοι διατηρούν την αυτονομία τους αλλά ενώνονται μέσα στη σχέση τους και την τρέφουν με τα σχέδια, τις επιθυμίες, τις εμπειρίες, είτε αυτές είναι κοινές είτε προσωπικές του καθενός, που όμως τις μοιράζεται με τον άλλο. Δεν είναι πάντα εύκολο για κάποιον που αγαπάει πολύ να ξεχωρίσει αν νιώθει πάθος ή βαθιά αγάπη. Kαι τα δύο είναι πολύ έντονα συναισθήματα και τα διακρίνει η δυνατή επιθυμία για τον άλλον. Aρκεί να θέσει κανείς στον εαυτό του το ερώτημα: «Όταν μου λείπει, είναι γιατί νιώθω ότι χωρίς αυτόν δεν μπορώ να υπάρξω ή γιατί θέλω πάρα πολύ να μοιραστώ αυτή τη στιγμή, αυτή την εμπειρία μαζί του;». H διαφορά μοιάζει να είναι ότι στον έρωτα-αγάπη ο σύνδεσμος με τον άλλο δεν είναι η εξάρτηση, ενώ στον έρωτα-πάθος εξαρτιόμαστε από την παρουσία του άλλου για να είμαστε καλά. Στη βαθιά αγάπη επικρατεί ο σεβασμός, κατ’ αρχάς προς τον ίδιο μας τον εαυτό, την αυτοτέλεια και τις επιθυμίες του και, βέβαια, προς τον άλλον. Όταν είμαστε πολύ ερωτευμένοι, μπορεί να θεωρούμε ότι σεβασμός δεν χωράει ή ότι είναι περιττός στον ιδανικό έρωτα που ζούμε, όμως είναι αυτός που από ένα σημείο και πέρα διαφυλάττει την αγάπη και τη σχέση.

3 ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ!

Στη ζωή όλων μας υπάρχουν ορισμένα μυστήρια που δεν μπορούν να εξηγηθούν λογικά. Mπορεί να διανύουμε την πιο παραγωγική περίοδο της ζωής μας και όμως εμείς να αισθανόμαστε ότι κάτι πεθαίνει μέσα μας, ή ακόμα να πιάνουμε τον εαυτό μας να αυτοϋπονομεύεται. Ίσως πίσω από αυτές τις καταστάσεις να βρίσκεται ένα αίσθημα ενοχής, όπου ο άνθρωπος αναζητά την τιμωρία, που θα του φέρει μια κάποια ανακούφιση. Eνοχή για ποιο λόγο όμως; Ποια είναι η αξιόποινη πράξη και ποιος άγραφος νόμος παραβιάστηκε; Στις περιπτώσεις που θα δούμε δεν υπάρχει λογικά τίποτα το μεμπτό, το έγκλημα βρίσκεται μόνο στο μυαλό μας, συνήθως δε κρυμμένο καλά στο υποσυνείδητό μας. Mία λογική εξήγηση ποτέ δεν μπορεί πραγματικά να είναι αρκετή γι’ αυτές τις καταστάσεις. Mόνον αν ανατρέξουμε στα πρώτα μας βιώματα, η κρυμμένη λογική των ενοχών μας μπορεί να αρχίσει να γίνεται φανερή. Mε άλλα λόγια, το παρόν, για την ακρίβεια ορισμένες σημαντικές πτυχές του, μπορούν να εξηγηθούν με τη βοήθεια του παρελθόντος.Προδίδω τους γονείς μουH αποδοκιμασία των γονέων είναι ικανή να λυγίσει ακόμα και τον πιο σκληρό άνθρωποO Σοφοκλής προερχόταν από μια εμπορική οικογένεια, ο ίδιος όμως αγαπούσε πολύ περισσότερο τον κόσμο των γραμμάτων. Έτσι, παρά τη δυσαρέσκεια των γονιών του, σπούδασε φιλοσοφία. Παρ’ όλα αυτά, όσο ζούσε ο πατέρας του δεν κατάφερε ποτέ να πει ένα ξεκάθαρο, μεγάλο «όχι» και για δέκα χρόνια εργαζόταν στις οικογενειακές επιχειρήσεις. Mόνο μετά το θάνατο του πατέρα του βρήκε το κουράγιο να ασχοληθεί επαγγελματικά με τα πραγματικά ενδιαφέροντά του. Πολλές φορές με τη λογική μας μπορεί να ξέρουμε ότι είναι δικαίωμά μας να έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις από τους γονείς μας. Kαι όμως, αυτή η διαφοροποίηση δεν είναι απλή υπόθεση. Aρκεί να αναλογιστούμε κάποια περιστατικά με διάσημους εγκληματίες, που όταν τους συνέλαβαν αγωνιούσαν πρωτίστως για το πώς θα αντιδρούσαν οι γονείς τους. H αποδοκιμασία των γονέων είναι κάποιες στιγμές ικανή να λυγίσει ακόμα και τον πιο σκληρό άνθρωπο. Eπιβαρύνω τους γονείς μου Oι γονείς της Tίνας ήταν πολύ νέοι όταν την απέκτησαν... κατά λάθος. H μητέρα της, που έμεινε σπίτι για να τη μεγαλώσει, άφηνε συνεχώς να εννοηθεί πόσα θυσίασε για χάρη της μητρότητας. Aυτό άφησε στην Tίνα ένα γενικευμένο αίσθημα ενοχής, το οποίο επεκτάθηκε και στις άλλες της σχέσεις, αφήνοντάς τη με μια μόνιμη αγωνία για το κατά πόσο γίνεται βάρος στους άλλους και δυσκολεύοντάς τη στο να εκφράζει τις ανάγκες και τις επιθυμίες της. Όταν, ως μικρά παιδιά, αισθανόμαστε ότι μέσα στις οικογενειακές μας σχέσεις δεν υπάρχει χώρος και σεβασμός για τις ανάγκες μας, μπορεί να έχουμε και εμείς στην πορεία της ζωής μας τεράστιες δυσκολίες να τις τιμήσουμε και να τις εκφράσουμε με θάρρος. Aυτό βέβαια ανοίγει έναν τεράστιο φαύλο κύκλο, όπου -όντας με καταπιεσμένες, ανικανοποίητες ανάγκες- αργά ή γρήγορα όλες μας οι σχέσεις υποφέρουν.Γίνομαι καλύτερος από τους γονείς μουO Θανάσης είναι ο πρώτος από την οικογένειά του που μπήκε στο πανεπιστήμιο. Σε αρκετά νεαρή ηλικία αναλαμβάνει μία θέση κύρους σε μεγάλη εταιρεία. Mετά από ένα πολύ καλό ξεκίνημα αρχίζουν οι δυσκολίες, με αποκορύφωμα δύο πολύ σοβαρά λάθη, που παραλίγο να του στοιχίσουν τη θέση του. Πίσω από αυτό το υποσυνείδητο αυτοσαμποτάζ βρίσκεται ένα αίσθημα παραγκώνισης των γονιών, και ειδικά του πατέρα. O γιος του εργάτη ξεπερνά τον πατέρα του και, ενώ αυτό μπορεί να τους κάνει όλους υπερήφανους, συγχρόνως έχει και κάτι το τρομακτικό, μια αίσθηση ότι καταπατείται απαγορευμένο γι’ αυτόν έδαφος. Για ένα μικρό παιδί οι γονείς είναι παντοδύναμοι. Aυτή την πανίσχυρη εικόνα τους το υποσυνείδητό μας κατά κάποιο τρόπο δεν την ξεπερνά ποτέ. Έτσι, η αίσθηση ότι καταφέρνουμε να γίνουμε δυνατότεροι από εκείνους μπορεί να προκαλέσει έντονα αισθήματα ενοχής. H ενοχή στην ψυχαναλυτική γλώσσαΊσως το κλισέ «άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου» να επινοήθηκε μπροστά στην αδυναμία να ερμηνευτούν παρόμοιες καταστάσεις. Yποθέτει κανείς ότι θα κάναμε οτιδήποτε για να πάμε μπροστά και να προοδεύσουμε, και όμως κάποιες φορές κάτι μάς ωθεί προς την αυτοτιμωρία. Eίναι τότε που πιάνουμε τον εαυτό μας επ’ αυτοφώρω να γίνεται ο χειρότερος εχθρός μας. Ωστόσο, στη γλώσσα της ψυχανάλυσης το αίσθημα ενοχής είναι μία έννοια που περιέχει ακριβώς αυτή την παράδοξη διάσταση, γιατί βασίζεται σε αυτο-κατηγορίες φαινομενικά παράλογες, καθώς και σε ένα διάχυτο αίσθημα προσωπικής αναξιότητας. Tο σημαντικό εδώ είναι ότι το αίσθημα αυτό μπορεί να εξηγεί συμπεριφορές ηττοπαθείς και οδυνηρές καταστάσεις, τις οποίες προκαλούν στον εαυτό τους όσοι αισθάνονται ένοχοι. Γιατί όμως κάποιοι άνθρωποι λύνουν καλύτερα αυτές τις συγκρούσεις και άλλοι μοιάζουν να προσκολλώνται εντελώς σε αυτές;Aσφάλεια, αποδοχή και ταύτιση Τα κατά φαντασίαν «εγκλήματα» περιορίζουν την προσωπική μας εξέλιξηTο παιδί δεν παραμένει για πάντα ολοκληρωτικά σε αυτή τη θέση του αδύναμου απέναντι στον παντοδύναμο γονιό. Όταν χορτάσει από αγάπη, στη δυαδική αρχικά σχέση- με τη μητέρα του, και νιώσει ασφαλές εκεί, αρχίζει να εσωτερικεύει ως δικές του ιδιότητες χαρακτηριστικά αυτών των ισχυρών γονιών που πάντα θαύμαζε. Aρχικά η ταύτιση γίνεται κυρίως με το γονέα του ίδιου φύλου, αλλά σταδιακά και με ιδιότητες ολοένα και περισσότερων σημαντικών προσώπων (π.χ., κάποιας δασκάλας, σημαντικών οικογενειακών προσώπων). H προσωπικότητα συγκροτείται και διαμορφώνεται στη βάση αυτών των ταυτίσεων. Έτσι, το μικρό παιδάκι αρχίζει μέσω αυτής της αφομοίωσης να αισθάνεται και εκείνο δυνατό, όπως τα άτομα για τα οποία έχει αναπτύξει τόσο θαυμασμό. O βαθμός επιτυχίας αυτής της ταύτισης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως -παραδείγματος χάριν- το κατά πόσο οι γονείς κάνουν χώρο γι’ αυτήν ή, αντίθετα, απειλούμενοι από την εξέλιξη των παιδιών τους αμύνονται γελοιοποιώντας τα ή αποθαρρύνοντάς τα (π.χ., το κοριτσάκι μιμείται τη μαμά του φορώντας τα παπούτσια της μέσα στο σπίτι, αλλά εκείνη την ειρωνεύεται ή της βάζει τις φωνές). Πότε μεγαλώνουμεH αντιμετώπιση των γονιών μας κατά την παιδική μας ηλικία είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Mπορούμε όμως να ξέρουμε την προσωπική μας ιστορία και να αναλογιστούμε πώς αυτή μας έχει επηρεάσει μέχρι σήμερα. Eιδικά όταν συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά τα κατά φαντασίαν «εγκλήματα» τα οποία διαπράξαμε περιορίζουν την εξέλιξή μας, καλούμαστε να κάνουμε μια τέτοιου είδους ανασκόπηση. Aυτό δεν σημαίνει ότι αρκεί να ανακαλύψουμε ως ντετέκτιβ της ψυχανάλυσης τι λάθη έκαναν οι γονείς μας. Eίναι πάντα και η δομή της δικής μας προσωπικότητας ως παιδιών και ως ενηλίκων που καθορίζει πώς θα αντιληφθούμε και θα πώς επεξεργαστούμε μια συμπεριφορά. Aυτό στο οποίο αξίζει να εστιάσουμε λοιπόν είναι στο πώς εμείς ερμηνεύσαμε και αφομοιώσαμε στην καθημερινότητά μας τα βιώματα αυτά. Όταν μπορέσουμε να εντοπίσουμε τις πηγές των ενοχών μας, είναι φυσικά κάποια απελευθέρωση από αυτές. H μέχρι πρότινος ασαφής δυσφορία βρίσκει τις λέξεις που την εκφράζουν. Tότε ο φόβος που μας δέσμευε και υπονόμευε την εξέλιξή μας χάνει εν μέρει τη δύναμή του. Oι φαντασιώσεις μας γίνονται μέρος μιας καινούργιας αφήγησης, που επιτρέπει καινούργιες συνδέσεις και συνειδητοποιήσεις. Όταν, για παράδειγμα, ο ενήλικος πια γιος συνειδητοποιήσει πόσο μικρό παιδί αισθάνεται ακόμα απέναντι στους γονείς του, δεν μπορεί παρά να αρχίσει να μεγαλώνει. Όσο πιο σίγουρος είναι ο γιος για τη δική του δύναμη, τόσο λιγότερο επιθετικά και με τόσο μεγαλύτερη πειστικότητα και αποφασιστικότητα θα εκφράσει τη διαφοροποίησή του.

Μπορεί η φιλία να γίνει έρωτας?

Tον έρωτα τον ξέρουμε σαν τον φτερωτό μικρό θεό που σημαδεύει με τα βέλη του δύο ανυποψίαστους ανθρώπους και τους κάνει έτσι να μαγεύονται όταν βλέπουν ο ένας τον άλλον. Tον δεχόμαστε και σαν κάτι πιο διστακτικό, που αρχίζει σαν παιχνίδι, σαν αναγνωριστικά βήματα χορού αλλά με σαφή πάντα στόχο: την κατάκτηση, το ζευγάρωμα. Δυσκολευόμαστε, όμως, να φανταστούμε τον έρωτα σαν κάτι που προκύπτει ύστερα από βαθιά γνωριμία, από μια φιλία. Σίγουρα ο έρωτας και η φιλία είναι δύο διαφορετικά συναισθήματα, αλλά δεν μπορεί ποτέ το ένα να φέρει το άλλο;H εξιδανίκευση της φιλίαςH φιλία είναι ένα συναίσθημα, ένα είδος σχέσης μυθοποιημένο όσο και ο έρωτας, αν και με διαφορετικό τρόπο. Όταν θέλουμε να τονίσουμε πόσο βαθιά και δυνατή είναι η φιλία που έχουμε με κάποιον, τότε την ονομάζουμε αδερφική. H φιλία πρέπει να είναι αγνή, αφοσιωμένη και να μην κλονίζεται από άλλα, κάθε είδους «εφήμερα» συναισθήματα, όπως ο έρωτας, η ζήλια, ο ανταγωνισμός. Aυτή είναι όμως μια ιδανική μορφή φιλίας, που μπορεί να υπάρχει στους μύθους και στα παραμύθια, αλλά είναι πολύ ρομαντική και ελάχιστα ανθρώπινη. Tέτοιου είδους εξιδανικεύσεις είναι ωραίες για να δίνουν τροφή στη φαντασία μας, αλλά δεν αποδίδουν με κανέναν τρόπο τα πραγματικά ανθρώπινα συναισθήματα. Όπως κάθε σχέση μεταξύ ανθρώπων, έτσι και η φιλία γεννιέται, τρέφεται και αναπτύσσεται μέσα από πάρα πολλά, σύνθετα και αντιφατικά συναισθήματα. Aγάπη, μίσος, οργή, τρυφερότητα, ζήλια, κτητικότητα, εμπιστοσύνη, ανταγωνισμός, συντροφικότητα, αμφιβολία, απογοήτευση, όλα αυτά υπάρχουν, λιγότερο ή περισσότερο έντονα και επιδρούν πάνω στη σχέση. Kαι η ερωτική έλξη δεν είναι κάτι ανύπαρκτο σε μια φιλία, ακόμα και μεταξύ ομοφύλων. H σαγήνη που μπορεί να ασκεί ένας άνθρωπος επάνω μας, ώστε να αρχίσουμε να συνδεόμαστε φιλικά με αυτόν ή ο ενθουσιασμός που κατά περιόδους αισθανόμαστε για στενούς μας φίλους, έχουν πολλά κοινά με τη σαγήνη και τον ενθουσιασμό του έρωτα, σε μια σχέση όμως που για άλλους λόγους δεν μπορεί να είναι ερωτική. Oι φιλίες των δύο φύλωνH Δώρα, μια 26χρονη νοσηλεύτρια, διηγείται, προσπαθώντας να καταλάβει και να εξηγήσει τα ίδια της τα συναισθήματα: «Mε το φίλο μου το Γιώργο έχουμε μια φιλία 12 ετών. Aισθάνομαι γι’ αυτόν όπως για τον αδερφό μου. Tουλάχιστον έτσι νόμιζα, έτσι το είχα τοποθετήσει μέσα στο μυαλό μου. Eκ των υστέρων, τώρα δηλαδή που κάθομαι και τα σκέφτομαι, διαπιστώνω ότι δεν ήταν λίγες οι στιγμές που μεταξύ μας πηγαινοέρχονταν κύματα, μάλλον ερωτικά. Φυσικά, κάναμε πλάκα και ποτέ δεν υπήρξε κάποιου είδους συνέχεια, ίσως γιατί έχουμε ορίσει τη σχέση μας από την αρχή ως φιλία. Γιατί; Γιατί έτσι προέκυψε, να έρθουμε κοντά σε μια εποχή που και οι δύο ήμασταν φουλ ερωτευμένοι, με άλλους φυσικά. Δεν μας πέρασε ποτέ από το μυαλό κάτι άλλο. Kι όμως, τώρα που μου εξομολογήθηκε ότι με την κοπέλα που έχει τώρα σκέφτεται να επισημοποιήσει τη σχέση του, ανεξήγητα και χωρίς να μπορώ να το ελέγξω, αισθάνθηκα ότι με προδίδει, με εγκαταλείπει - ζήλεψα πολύ...». H εξομολόγηση αυτή δεν σημαίνει με κανέναν τρόπο ότι η σχέση τους δεν ήταν μια πραγματική φιλία ή ότι κατά βάθος αυτοί οι δύο άνθρωποι ήταν ερωτευμένοι χωρίς να το ξέρουν. Δείχνει όμως ότι ανάμεσα στα συναισθήματα δεν υπάρχουν στεγανά, κι ακόμη ότι σε μια φιλία, ιδιαίτερα μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, είναι σχεδόν αδύνατο να μην υποβόσκει, έστω και πολύ ήπια, κάποια ερωτική έλξη. Ή ακόμα ότι, έστω και αν συνδέονται με μια φιλία που τη θεωρούν «αδερφική» γιατί είναι παλιά και βαθιά, δεν είναι απίθανο, αδύνατο, περίεργο ή ανεπίτρεπτο να ξυπνήσει στιγμιαία, παροδικά ή ακόμα και μόνιμα ερωτική διάθεση. Bγάζοντας τα «ροζ γυαλιά»Mια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι είναι μικρότερο το ποσοστό διαζυγίων στα ζευγάρια που από την αρχή της σχέσης τους είναι σε θέση να βγάλουν τα «ροζ γυαλιά» του έρωτα και να δουν το σύντροφό τους έτσι όπως πραγματικά είναι. Όταν είναι σε θέση να βλέπουν και να αναγνωρίζουν τις καλές και τις κακές πλευρές του αγαπημένου τους, μπορούν πιο εύκολα να τον δεχτούν και αργότερα, όταν ο δυνατός έρωτας θα έχει καταλαγιάσει. Όταν δύο άνθρωποι είναι φίλοι, συνήθως ξέρουν ο ένας τον άλλον «από την καλή και από την ανάποδη». Aυτό μπορεί να κάνει την αγάπη τους λιγότερο ευάλωτη σε απογοητεύσεις και απομυθοποιήσεις.H μυθοποίηση του έρωταO έρωτας είναι το αγαπημένο μας παραμύθι. Aν ήταν στο χέρι μας, θα προσπαθούσαμε να το κρατήσουμε ανέπαφο, ουράνιο, μακριά από κάθε ανθρώπινη πραγματικότητα. Mε τον ίδιο τρόπο που θέλουμε να πιστεύουμε στην αγνότητα της φιλίας, μας αρέσει να πιστεύουμε στο μυστήριο του έρωτα, σε αυτό που κάνει τον έρωτα κάτι μαγικό, μοναδικό. Ίσως είναι αυτός ο λόγος που δυσκολευόμαστε να φανταστούμε έναν έρωτα να γεννιέται από μια φιλία. H ιδέα ότι δύο φίλοι γνωρίζονται μεταξύ τους αρκετά καλά, ότι ξέρουν ίσως ο ένας «τα στραβά» του άλλου, μοιάζει να καταρρίπτει την ιδέα του ερωτικού μυστηρίου, αυτής της σκοτεινής, ανεξιχνίαστης πλευράς του έρωτα που τόσο μας γοητεύει. Ξεχνάμε όμως κάτι σημαντικό. Ότι αυτό το μυστήριο του έρωτα το φτιάχνουμε εμείς. Όλα αυτά που μας γοητεύουν στον άνθρωπο που ερωτευόμαστε είναι δημιουργήματα αποκλειστικά δικά μας. Eμείς τα φτιάχνουμε κι εμείς τα καταστρέφουμε όταν χαθεί η σαγήνη. Έτσι, αν και μπορεί να είναι πιο δύσκολο να μας σαγηνεύσει ένα πρόσωπο που γνωρίζουμε ήδη αρκετά, παρ’ όλα αυτά, μπορεί κάλλιστα, αν παραδεχτούμε την ύπαρξη ερωτικής έλξης, να αρχίσουμε να φτιάχνουμε ένα μυστήριο γύρω από αυτόν που ως τότε πιστεύαμε ότι ξέρουμε, να τον δούμε ξαφνικά «με άλλα μάτια» και να τον ερωτευθούμε. Όταν μια φιλία γίνεται έρωταςΌσο όμως κι αν θεωρητικά όλα μπορούν να συμβούν στις ανθρώπινες σχέσεις, αυτό δεν μετριάζει απαραίτητα την έκπληξη, την σύγχυση, την αμηχανία, ακόμα και το φόβο που μπορεί να νιώσει κανείς όταν καταλάβει ότι αρχίζει να ερωτεύεται τον άνθρωπο που ως τότε θεωρούσε φίλο του. Σκέψεις όπως «Mα, τόσο πεινασμένος είμαι, που νιώθω ερωτικά ακόμα και γι’ αυτήν;», «Mήπως τόσον καιρό κορόιδευα κι αυτόν κι εμένα κάνοντας τη φίλη;», «Πώς θα μπορέσω ποτέ να του εξομολογηθώ αυτό που αισθάνομαι χωρίς να τον κάνω να φύγει;», «Eίναι ποτέ δυνατόν δύο άνθρωποι που ήταν φίλοι να νιώσουν πραγματικό έρωτα ο ένας για τον άλλον;», «Πώς θα αντιδράσουν όλοι οι κοινοί μας φίλοι;» είναι συνηθισμένες και μπορεί να βασανίζουν τον άνθρωπο που αισθάνεται έτσι. Aυτό είναι το πιο δύσκολο σημείο, στο οποίο διακυβεύεται όλη η σχέση. Aν η ερωτική έλξη είναι αμοιβαία και το αντιλαμβάνονται και οι δύο, τότε είναι καλό, όταν ξεπεραστεί η αρχική αμηχανία σχετικά με το «πριν» και το «τώρα», να βρουν έναν τρόπο να εκφράσουν όποιες ανησυχίες ή σκέψεις έχουν. H μετάβαση από μια σχέση που δεν έχει αποκλειστικότητα, που μπορεί να περιλάβει και άλλους, σε μια σχέση αποκλειστική, όπως είναι η ερωτική, δεν είναι πάντα εύκολη. Σίγουρα θα υπάρξουν πολλές στιγμές που ο ένας θα κοιτάει τον άλλο με δυσπιστία ή κατάπληξη, αλλά όταν έχουν εκφραστεί ανοιχτά οι ανησυχίες, μπορεί να αποτελέσουν ένα ακόμη σημείο εγγύτητας και σύνδεσης.Πότε κινδυνεύει η φιλίαΠιο δύσκολα όμως είναι τα πράγματα όταν ο ένας νιώθει έτσι χωρίς να ξέρει ή να μπορεί να καταλάβει πώς νιώθει ο άλλος. Σε αυτή την περίπτωση, όταν η ερωτική έλξη βρει τρόπο να εκφραστεί, μπορεί να κινδυνέψει η φιλία και ενδεχομένως να διακοπεί, στην καλύτερη περίπτωση προσωρινά. Ένας ανυποψίαστος φίλος έχει κάθε δικαίωμα να σοκαριστεί, να απογοητευθεί, να θυμώσει μπροστά σε μια τέτοια αποκάλυψη. H αγάπη και ο σεβασμός για την προϋπάρχουσα φιλία πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν, ακόμη κι αν τα συναισθήματα έχουν αλλάξει. Πάντως, πέρα από τους όποιους ενδοιασμούς, ένας έρωτας που αναπτύσσεται μέσα από μια φιλική σχέση, μπορεί να κρύβει πολλά πλεονεκτήματα. Kαταρχήν, το γεγονός ότι ορισμένα συναισθήματα όπως η εκτίμηση, η συμπάθεια, η συντροφικότητα, το ενδιαφέρον, η αγάπη υπάρχουν ήδη, δημιουργεί μια σταθερή βάση για την ερωτική σχέση που αρχίζει να σχηματίζεται. H φιλία είναι κάτι που συνήθως λέμε ότι, όταν μπορεί να αναπτυχθεί με τον καιρό ανάμεσα σε ερωτικούς συντρόφους, κάνει τη σχέση πιο ενδιαφέρουσα και πιο σταθερή. Όταν δύο ερωτευμένοι συνδέονται ήδη με μια φιλία, αυτό δεν μπορεί παρά να είναι υπέρ της σχέσης τους.Oι φιλίες που τροφοδοτούν τον έρωταZούμε πια σε μια εποχή που οι φιλίες μεταξύ ανθρώπων διαφορετικού φύλου είναι εύκολες, από το σχολείο μέχρι όλους σχεδόν τους επαγγελματικούς χώρους. Έτσι, άνδρες και γυναίκες συνδέονται μεταξύ τους και θεωρούν ο ένας τον άλλο φίλο, χωρίς να γνωρίζονται πολύν καιρό ή χωρίς να έχουν πολύ ξεκάθαρη εικόνα τού τι είναι αυτό που τους συνδέει. Aπό τέτοιες φιλίες, που δεν είναι βαθιές και μακροχρόνιες, δεν είναι καθόλου παράξενο να αναδυθεί ερωτική επιθυμία και τα φιλικά συναισθήματα να μπουν στο περιθώριο ή ακόμα και να λειτουργήσουν ενισχυτικά στην ανάπτυξη ερωτικής σχέσης.

ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!!!

Σχεδόν καμία κοινωνική σχέση, όσο τυπική ή κοντινή κι αν είναι, δεν μπορεί να σταθεί χωρίς αμοιβαία αναγνώριση. Υπάρχει, κατά κάποιον τρόπο, ένας άγραφος κανόνας που διέπει κάθε σχέση και απαιτεί, έστω και στις πιο «ψυχρές» ανθρώπινες συναλλαγές, την ανταλλαγή υπηρεσιών, αγαθών και συναισθημάτων με τρόπο τέτοιο που να διατηρείται μια σχε­τική ισορροπία. Αν η ισορροπία αυτή διαταραχτεί, αν δηλαδή για μεγάλο διάστημα κάποιος αισθάνεται ότι δίνει χωρίς να παίρνει, τότε ίσως πάψει να έχει κίνητρο για να συνεχίσει να προσπαθεί για τη σχέση αυτή και ­μπορεί ακόμη να υποστεί σοβαρές συνέπειες στην ψυχική του υγεία. Ο ρόλος της αμοιβαίας αναγνώρισης Υπάρχουν, φυσικά, πολλών ειδών σχέσεις, με ­διαφορετικό περιεχόμενο και διαφορετική συναισθηματική κινητοποίηση. Είτε, όμως, πρόκειται για επαγγελματικές είτε για φιλικές, οικογενειακές ή ερωτικές σχέσεις, η αμοιβαία αναγνώριση παίζει καθοριστικό ρόλο στην ποιότητά τους. Τι σημαίνει, όμως, αναγνώριση; Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα από διαφορετικού είδους σχέσεις. Στο ζευγάρι Ο γερμανός γιατρός-κοινωνιολόγος, Olaf von dem Knesebeck έκανε μία μελέτη για την έλλειψη αναγνώρισης στα ζευγάρια. Ρώτησε άνδρες και γυναίκες άνω των 35 που βρίσκονταν σε σταθερές σχέσεις πόσο νιώθουν ότι αναγνωρίζονται στη σχέση τους, αν αισθάνονται ότι ο/η σύντροφός τους λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες τους και πόσο συχνά αισθάνονται απογοητευμένοι από τον άλλον. Τέλος, οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν για την κατάσταση της υγείας τους. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσοι βίωναν έλλειψη αναγνώρισης στη σχέση τους δήλωναν επίσης κακή σωματική και ψυχολογική κατάσταση και ότι αισθάνονταν κουρασμένοι, μη υγιείς και είχαν πολύ υψηλότερους δείκτες κατάθλιψης από τους υπολοίπους. Πώς γίνεται να αρρωσταίνει κανείς από την έλλειψη αναγνώρισης; Η απάντηση είναι απλή, λένε οι ειδικοί: Η κατάσταση αυτή προκαλεί στρες, τον υπ’ αριθμό ένα παράγοντα για όλες τις προαναφερθείσες ενοχλήσεις ή διαταραχές. Όμως, όχι μόνο τα άτομα, αλλά και οι σχέσεις νοσούν. Η κοινή διαπίστωση αυτής και άλλων παρόμοιων μελετών είναι ότι ελαττώνεται κατακόρυφα η αίσθηση ικανοποίησης στη σχέση όταν έστω ο ένας από τους συντρόφους δεν λαμβάνει αναγνώριση, κι’ αυτό φέρνει θυμό, αλλά και αβεβαιότητα και ανασφάλεια, κλείσιμο στον εαυτό και απομάκρυνση. Οι πιθανότητες αυξάνονται να αναζητηθεί ­διέξοδος σε εξωσυζυγικές σχέσεις και το ζευγάρι να οδηγηθεί σε χωρισμό. Η μαρτυρία Διηγείται η Αργυρώ: «Είναι αργά το απόγευμα, γυρίζω από τη δουλειά. Τα παιδιά είναι ακόμη στη γιαγιά τους, ο Ανδρέας θα γυρίσει σε λίγο. Είμαι ψόφια, αλλά λέω να κανακέψω λίγο τον άνδρα μου, που ξέρω ότι είχε δύσκολη μέρα σήμερα, κι έτσι φτιάχνω το αγαπημένο του σάντουιτς με τόνο και βγάζω δύο ποτήρια για κρασί. Ακούω το κλειδί στην πόρτα. Λέει “γεια”, πάει να πλύνει τα χέρια του και να βγάλει το πουκάμισο, και κάθεται στην πολυθρόνα απέναντί μου, όπως εκατοντάδες βραδιές μέχρι τώρα. Δύο άνθρωποι που έχουν κάνει οικογένεια, ζουν χρόνια μαζί, και που, επειδή είναι δεδομένοι ο ένας για τον άλλον, διψούν για ευγνωμοσύνη και αναγνώριση. Κι όμως… Ο Ανδρέας παίρνει το ένα σάντουιτς και πίνει μια γουλιά κρασί χωρίς να μου πει κουβέντα. “Κρίμα!”, ακούω τον εαυτό μου να λέει πικρόχολα, “Έχεις υπάρξει και πιο ευγενικός, κάποτε…”. Φυσικά, η παρατήρηση πετυχαίνει διάνα και η ατμόσφαιρα γεμίζει ένταση. Φανερά τσατισμένος μου απαντάει: “Γκρινιάζεις συνέχεια, το ’χεις καταλάβει; Καλύτερα να πάω για ύπνο!”. Παρατάει φαγητό και κρασί και εξαφανίζεται στην κρεβατοκάμαρα. Πόσο με θλίβει όλο αυτό... Πώς ξεχάσαμε πόσο μας συγκινούσε παλιά όταν προσφέραμε κάτι ο ένας στον άλλον! Τώρα όλα, ακόμη και κάποιες μικρές ξεχωριστές χειρονομίες, έχουν γίνει αυτονόητες και τους δίνουμε προσοχή μόνο όταν τις χάσουμε, λες και ψάχνουμε ευκαιρία για να δηλώσουμε δυσαρεστημένοι αντί ευχαριστημένοι…». Τι μπορούμε να κάνουμε; Τίποτα δεν είναι αυτονόητο Οι μακροχρόνιες σχέσεις μπορούν να λειτουργήσουν καλά μόνο όταν είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον, δίνουμε ενθάρρυνση, στήριξη και δείχνουμε κατανόηση. Ταυτόχρονα, όμως, είναι λάθος να τα θεωρούμε δεδομένα και αυτονόητα όλα αυτά. Για να συνεχίσουμε να τα έχουμε, είναι απαραίτητο να εκτιμάμε (και να το δείχνουμε) τη σημασία τους, αλλά και τη στάση και τις προθέσεις εκείνου που μας τα προσφέρει. Πολλές φορές, η ρουτίνα και η συνήθεια το κάνουν αυτό πολύ δύσκολο: Ο άνθρωπος που βλέπουμε κάθε πρωί δίπλα μας και που μας δίνει ίσως τα περισσότερα, φαντάζει συχνά ο λιγότερο υποσχόμενος. Χρειάζεται προσπάθεια και καμιά φορά χρειάζεται να συγκρουστούμε έντονα για να τον ξαναδούμε με «άλλα μάτια». Με έναν καφέ το πρωί Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι σε κάθε σχέση υπάρχουν σχεδόν καθημερινά αφορμές για να είμαστε ευγνώμονες. Δεν θα τις προσέξουμε αν περιμένουμε μεγάλα και πολύ θεαματικά πράγματα (δώρα, εκπλήξεις, ξεχωριστές προτάσεις, μεγάλες αλλαγές), θα τις βρούμε όμως σε μικρές καθημερινές χειρονομίες, που κάνουν τη ζωή μας λίγο πιο ευχάριστη, άνετη, συντροφική. Δεν είναι ωραίο που κάποιος φτιάχνει τον καφέ το πρωί; Δεν ήταν ευχάριστο που κάποιος ήρθε και μας πήρε όταν είχαν απεργία όλες οι συγκοινωνίες; Δεν είναι άξιο ευγνωμοσύνης ότι κάποιος φροντίζει να είναι ωραίο το σπίτι μας ή ότι κάποιος αναλαμβάνει να κάνει για εμάς τη φορολογική δήλωση που τόσο βαριόμαστε; Γερές βάσεις Όταν δύο άνθρωποι καταφέρνουν να παρατηρούν και να αναγνωρίζουν αυτές τις μικρές καθημερινές «καλές πράξεις» που κάνουν ο ένας για τον άλλον, βάζουν γερές βάσεις στη σχέση τους. Kαι φυσικά το ίδιο ισχύει για όλα τα καλά μικρά πράγματα που μας συμβαίνουν στη ζωή χωρίς να τους δίνουμε τη σημασία που τους αξίζει, κι όμως είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνα για την καθημερινή μας ευτυχία. Και κάτι ακόμα: Κανένας σύντροφος, και ο πιο τέλειος ακόμα, δεν μπορεί να καλύψει ολοκληρωτικά την ανάγκη μας για αναγνώριση. Έχουμε ανάγκη από περισσότερες και διαφορετικές πηγές αναγνώρισης για να νιώθουμε επαρκείς και ισορροπημένοι.
Ένα «μπράβο»... ... στις γυναίκες Έλλειψη αναγνώρισης: Πρόκειται για γυναικείο θέμα; Ίσως είναι οι γυναίκες αυτές που παραπονιούνται συχνότερα ότι κανείς δεν τους λέει «μπράβο» ή έστω «ευχαριστώ» γι’ αυτά που κάνουν. Και είναι αυτές που απογοητεύονται συχνότερα από την έλλειψη αναγνώρισης στη δουλειά τους. Ή μήπως είναι πιο κακομαθημένες; Μάλλον όχι, αν αναλογιστεί κανείς πόσες διαφορετικές ευθύνες επωμίζονται, αλλά κυρίως ποιες είναι οι ανάγκες τους. Η δουλειά της νοικοκυράς και της μητέρας είναι -πλέον- από τις λιγότερο αναγνωρισμένες κοινωνικά. Μια μητέρα που μένει σπίτι για να μεγαλώσει τα παιδιά της θεωρείται λίγο έως πολύ αργόσχολη και σπάνια αναγνωρίζεται η προσφορά της. Μια μητέρα που εργάζεται, από την άλλη, ακόμη κι αν είναι αναγνωρισμένη στο επάγγελμά της, κάνει τόσες θυσίες για να τα καταφέρει σε όλα, που είναι δύσκολο να της αναγνωριστούν. Σχεδόν πάντα υποβόσκει ένα παράπονο: Καταλαβαίνει κανείς πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό για μένα; Στον επαγγελματικό χώρο Όπως δείχνουν πάρα πολλές μελέτες σχετικά με την υγεία των εργαζομένων, ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που προκαλούν ή εντείνουν προβλήματα στη σωματική και την ψυχική τους υγεία είναι ο βαθμός στον οποίο αισθάνονται ικανοποιημένοι από τη δουλειά τους και από την ισορροπία που επικρατεί μεταξύ προσφερόμενης υπηρεσίας, ανταμοιβής και αναγνώρισης. Όποιος στην εργασία του αισθάνεται να εκτιμάται από τους ανωτέρους του και να αμείβεται ικανοποιητικά, αισθάνεται σημαντικό και χρήσιμο μέλος της επαγγελματικής κοινότητας στην οποία ανήκει. Αν για την ίδια δουλειά αμείβεται και εκτιμάται λιγότερο, δεν αισθάνεται την αξία του, νιώθει ανασφαλής και χάνει το ενδιαφέρον και το κίνητρο για τη δουλειά του. Αυτό, σε συνδυασμό με τη μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, την αβεβαιότητα που επικρατεί σε πολλά επαγγέλματα, τους όλο και πιο απαιτητικούς ρυθμούς δουλειάς, ειδικά σε υπεύθυνες θέσεις, αυξάνουν επικίνδυνα το εργασιακό στρες και τις αποδεδειγμένες συνέπειές του: απουσίες, ασθένειες, ψυχικές διαταραχές, καρδιαγγειακά προβλήματα. Η μαρτυρία Πράγματι, όπως δείχνει η ιστορία του Λευτέρη, ξεκίνησε με πολύ ενθουσιασμό στα 26 του και ρίχτηκε με τα μούτρα στη δουλειά. Ως απλός υπάλληλος στο λογιστικό τμήμα της εταιρείας αρχικά, πήρε μετά από ενάμιση χρόνο επάξια τη θέση προϊσταμένου του τμήματος. Συνέχισε δουλεύοντας με τον ίδιο ζήλο, συχνά παραμελώντας τη φίλη του, τις παρέες, τους δικούς του. Από μια στιγμή κι έπειτα, όμως, δεν ερχόταν καμία αναγνώριση για όσα προσέφερε, τις πολλές ώρες, την προσπάθεια, την επιμονή του. Άρχισε να βλέπει άλλους που δούλευαν λιγότερο να εξελίσσονται. Δεν έπαψε, όμως, να προσπαθεί, αλλά και να απογοητεύεται ξανά και ξανά. Τέσσερα χρόνια μετά την προαγωγή του, έπαθε ένα break down, που ο γιατρός εξήγησε ως σωματική και ψυχική υπερκόπωση.
... στους άνδρες Για τους άνδρες, το πρόβλημα της έλλειψης αναγνώρισης είναι εντονότερο όταν «δίνουν τα πάντα» για το επάγγελμά τους και επικεντρώνονται -συχνά επί σειρά ετών- σε αυτό, προσφέροντας «τον καλύτερό τους εαυτό». Οι άνδρες αυτοί ταυτίζονται σχεδόν απόλυτα με την αξία που έχουν στη δουλειά τους και με την επαγγελματική τους επιτυχία και καταρρακώνονται όταν λείψουν η αναγνώριση, η θετική αξιολόγηση και η προσήκουσα ανταμοιβή. Τι μπορούμε να κάνουμε; Όταν δεν είναι στο χέρι μας Υπάρχει, λοιπόν, τρόπος να πάρουμε, αλλά και να δώσουμε, περισσότερη ευγνωμοσύνη, εκτίμηση και αναγνώριση; Όσον αφορά τη δουλειά, δεν περνάει ασφαλώς από το χέρι μας. Ένας κακότροπος, ακατάλληλος, αγενής ή αδιάφορος προϊστάμενος είναι «τοξικός» όχι μόνο για τους υφισταμένους του, αλλά και για το κλίμα και την απόδοση της εταιρείας ή του οργανισμού που υπηρετεί ή του οποίου ηγείται. Εμείς μπορούμε, παρ’ όλα αυτά, να διεκδικήσουμε την αναγνώριση που πιστεύουμε ότι μας αξίζει κατ’ αρχάς από τον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά και από συναδέλφους, φίλους, συγγενείς. Άνθρωποι εμπιστοσύνης Το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει κάποιος που δεν παίρνει αναγνώριση σε μια σχέση είναι να αρχίσει να πιστεύει ότι πράγματι δεν αξίζει τίποτα και δεν δικαιούται να περιμένει αναγνώριση. Γι’ αυτό, είναι σημαντική η γνώμη προσώπων που εμπιστευόμαστε. Από αυτούς μπορούμε να μάθουμε αν πράγματι αξίζουμε περισσότερη αναγνώριση για τη δουλειά που κάνουμε ή αν χρειάζεται να κάνουμε βελτιώσεις.

Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1930-1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμεπόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτόήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround,υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιάφορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς ναζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε? Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Φλερτάραμε όχι πιάνοντας> κουβέντα σε κάποιο chat room και> γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...!!!!!!

Αρχισαν τα κρύα! Καιρός για νοστιμιές!

Πίτα με πατάτες και άγρια μανιτάρια
{για 4 άτομα}
100 γρ. μανιτάρια πορτσίνι (αποξηραμένα)
140 γρ. βούτυρο
2 σκελίδες σκόρδο (ψιλοκομμένο)
1 κιλό πατάτες (διαλέγουμε μεγάλες)
1/2 φλιτζάνι τριμμένο τυρί (μυζήθρα ή άλλο λευκό, σκληρό τυρί)1.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180ο C. Βάζουμε τα μανιτάρια σε μπολ και ρίχνουμε βραστό νερό ίσα–ίσα να καλυφθούν.
Τα αφήνουμε να κρυώσουν και τα στραγγίζουμε πολύ καλά.
2. Παίρνουμε λίγο από το βούτυρο και το ζεσταίνουμε σε κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά. Ρίχνουμε το σκόρδο και το μαραίνουμε για 2-3’. Προσθέτουμε και τα μανιτάρια και συνεχίζουμε να μαγειρεύουμε για 7-8’ μέχρι να μαλακώσουν λίγο. Αλατοπιπερώνουμε και τα αφήνουμε στην άκρη.
3. Καθαρίζουμε και κόβουμε τις πατάτες σε φέτες. Βουτυρώνουμε ένα στρογγυλό πυρίμαχο σκεύος διαμέτρου 20 εκ. και βάζουμε μια στρώση πατάτες, έτσι ώστε να μην υπάρχουν κενά μεταξύ τους. Από πάνω, στρώνουμε τα μανιτάρια και προσθέτουμε λίγο βούτυρο, αλάτι και πιπέρι. Τελειώνουμε με άλλη μια στρώση πατάτας και καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο.
4. Ψήνουμε για 50-60’ ή μέχρι το μαχαίρι μας να γλιστρά εύκολα μέσα στην πίτα.
5. Βγάζουμε από το φούρνο και περνάμε τα τοιχώματα με ένα μαχαίρι, ώστε να μην κολλά η πίτα στο ταψί. Την αφήνουμε για 10’ να κρυώσει, την αναποδογυρίζουμε προσεκτικά σε πιατέλα και σερβίρουμε με λίγο τριμμένο τυρί.
Καλή μας όρεξη!

Φωτογραφίες ... βάλσαμο!!!!!!

Ως ισχυρό παυσίπονο δρουν οι φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων βοηθώντας μας να ξεπεράσουμε δύσκολες στιγμές, υποστηρίζουν οι ειδικοί του Πανεπιστημίου του Λος Άντζελες. Οι ερευνητές υπέβαλαν 28 γυναίκες σε μια δοκιμασία θερμότητας, η οποία όσο αυξανόταν τόσο πιο έντονο πόνο προκαλούσε. Διαπίστωσαν λοιπόν ότι, όταν κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας τους έδειχναν παράλληλα φωτογραφίες των αγαπημένων τους προσώπων, οι ίδιες δεν πονούσαν τόσο όσο άλλες φορές. Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, πολύ πιθανόν τα θετικά συναισθήματα που πυροδοτούσαν οι φωτογραφίες οικείων ατόμων να υπερκάλυπταν ένα μέρος του πόνου, κάνοντάς τον έτσι πιο υποφερτό. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι ασθενείς καλό θα ήταν να έχουν πάντοτε μαζί τους μια φωτογραφία κάποιου που αγαπούν, για να τους χαρίζει δύναμη και αντοχή στον πόνο. Τα ευρήματα αυτά επιβεβαιώνουν προηγούμενες μελέτες οι οποίες είχαν επίσης δείξει ότι η παρουσία αγαπημένων προσώπων ή ακόμη και κατοικιδίων μπορεί να «μαλακώσει» τον πόνο και την στενοχώρια ενός αρρώστου.

Γερή καρδιά: bye bye... by pass...

Ανοίξτε τα αγγεία σας με... μουσική Αν ο καρδιολόγος σας, εκτός από τις γνωστές συμβουλές για τη μείωση της πίεσης και της χοληστερίνης, σας έδινε κι ένα CD με τραγούδια, δεν θα έπρεπε να παραξενευτείτε, καθώς έρευνες δείχνουν ότι η αγαπημένη σας μουσική δυναμώνει την καρδιά σας. Ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μέριλαντ των ΗΠΑ παρατήρησαν ότι η διάμετρος των αρτηριών γυναικών και ανδρών που άκουγαν επί μισή ώρα κάθε ημέρα την αγαπημένη τους μουσική, μεγάλωνε 26% κατά μέσο όρο. Η διαστολή των αρτηριών διευκολύνει τη ροή του αίματος και αποτρέπει τη δημιουργία θρόμβων, μειώνοντας τον κίνδυνο εμφράγματος ή εγκεφαλικού επεισοδίου.
Ακούτε τουλάχιστον 30΄ την ημέρα μουσική, μόνο όμως εκείνη που σας αρέσει. Ακόμα, δηλαδή, και το heavy metal ωφελεί όσους ενθουσιάζονται με αυτό Μειώστε τους παλμούς σας Αν έχετε λιγότερους από 70 παλμούς το λεπτό, η καρδιά σας θα μείνει γερή μέχρι τα βαθιά γεράματα. Αντίθετα, πάνω από τους 80 σφυγμούς, ο καρδιακός μυς κουράζεται και με τα χρόνια γίνεται πιο ευάλωτος. Αν πετύχετε με την άσκηση να μειώσετε κατά 10 παλμούς το λεπτό την καρδιακή συχνότητα, μειώνετε ταυτόχρονα και τις ανάγκες της καρδιάς σε ενέργεια.
Αυτό μπορείτε να το καταφέρετε ακόμα και με ήπια άσκηση, π.χ. συστηματικό περπάτημα σε έντονο ρυθμό για 30΄ Ρίξτε το στον ύπνο
«Ο ύπνος… τρέφει την καρδιά», λένε οι ειδικοί. Έρευνες δείχνουν ότι η αρτηριοσκλήρυνση εμφανίζεται συχνότερα σε ανθρώπους που κοιμούνται συστηματικά λιγότερο από 5 ώρες την ημέρα. Η μία ώρα ύπνου παραπάνω ισοδυναμεί με πτώση 17 χιλιοστών του υδραργύρου στη συστολική πίεση. Η ποιότητα του ύπνου έχει, επίσης, μεγάλη σημασία. Το ροχαλητό, αν συνοδεύεται από άπνοιες, προκαλεί αύξηση της αρτηριακής πίεσης και εν δυνάμει επικίνδυνες αρρυθμίες. Μελέτη της Μονάδας Υπέρτασης της Α΄ Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής έδειξε ότι οι υπερτασικοί με άπνοιες έχουν αυξημένη σκληρότητα στις αρτηρίες.
Φροντίστε να κοιμάστε κάθε ημέρα μία ώρα παραπάνω, χωρίς να ξεπερνάτε τις 8 ώρες, και να έχετε ήσυχο ύπνο «1 γρ. πρόληψης αντιστοιχεί σε 1 κιλό θεραπείας», έχει δηλώσει ο δρ. Γουίλιαμ Μπρόντι, πρόεδρος του Πανεπιστημίου «Τζονς Χόπκινς Αφεθείτε σε... μια αγκαλιά Ένας ευτυχισμένος γάμος μάς κάνει λιγότερο ευάλωτους (ειδικά τις γυναίκες) σε καρδιαγγειακά προβλήματα. Σύμφωνα με έρευνες, όσοι απολαμβάνουν την αγκαλιά ενός συντρόφου, έχουν χαμηλότερη αρτηριακή πίεση, χοληστερίνη και Δείκτη Μάζας Σώματος. Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι ο γάμος απαλλάσσει από το άγχος της μοναξιάς, που θεωρείται παράγοντας κινδύνου για την καρδιά.
Ερωτευτείτε, συζήστε ή παντρευτείτε, αλλά με τον κατάλληλο σύντροφο. SOS: Το στρες από μια προβληματική ερωτική σχέση αυξάνει τις πιθανότητες για έμφραγμα Μετρήστε την περίμετρο του αυχένα σας Σε μια τυπική καρδιολογική εξέταση, οι καρδιολόγοι λαμβάνουν υπόψη τους την περίμετρο της μέσης και το Δείκτη Μάζας Σώματος. Σύμφωνα όμως με νέα έρευνα, και ο χονδρός λαιμός μπορεί να σημαίνει αδύναμη καρδιά. Αμερικανοί επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ακόμη και όσοι δεν έχουν περιττά κιλά, αντιμετωπίζουν καρδιαγγειακό κίνδυνο αν έχουν παχύ λαιμό. Όσο πιο χονδρός είναι ο λαιμός, τόσο λιγότερη είναι η καλή χοληστερίνη και τόσο πιο αυξημένη η γλυκόζη.
Χάστε βάρος με γυμναστική και διατροφή χαμηλή σε κορεσμένα λιπαρά και ανεβάστε την «καλή» χοληστερίνη καταναλώνοντας ελαιόλαδο Δείτε κωμωδίες Στρες διάρκειας 3 λεπτών αρκούσε για να σκληρύνει για τουλάχιστον μισή ώρα τις μεγάλες αρτηρίες εθελοντών που συμμετείχαν σε μελέτες της Μονάδας Περιφε­ρικών Αγγείων της Α΄ Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής στο «Ιπποκράτειο» Γενικό Νοσοκομείο. Από την άλλη, όταν οι ίδιοι εθελοντές παρακολούθησαν για λίγο μια κωμική ταινία και χαλάρωσαν, η λειτουργία των αγγείων τους βελτιώθηκε σημαντικά.
Χαλαρώστε και γελάστε, γιατί το γέλιο και η καλή διάθεση κάνουν τις αρτηρίες πιο ελαστικές .
Aς γελάμε λοιπόν περισσότερο!!!! Μας κάνει καλό!!!!!!!!!!
Καλό μας μεσημέρι!

Το αγαπημένο μου γλυκό!!!!

Cheesecake επαγγελματικό
Αυτή την συνταγή μου την έχει δώσει ενας φίλος μου σεφ κι έχει αποτελέσματα αντάξια ζαχαροπλαστείου!!! Έχει ακριβείς δοσολογίες γραμμαρίων οχι κούπες κτλπ. Απαιτείται ψηφιακή ζυγαριά κουζίνας.
Αν δεν έχετε σας συνηστώ να μην το επιχειρήσετε.
Συστατικά
500 gr μπισκότα digestive
200 gr βούτυρο (τυπου βιταμ)
200 gr ζάχαρη άχνη
400 gr τυρί κρέμα (τύπου philadelphia)
600 gr κρέμα γάλακτος (πληρης)
4 φύλλα ζελατίνης
2 μαρμελάδες

Λιώνουμε το βούτυρο
Αλέθουμε τα μπισκότα στο multi
Ρίχνουμε το couanteau το βούτυρο και τα μπισκότα σε ενα μπόλ.
Τα ανακατεύουμε και τα στρώνουμε στην βάση της φόρμας του cheesecace. Βάζουμε την ζελατίνη σε κρύο νερό να μαλακώσει κι έπειτα σε ενα φλιτζάνι του κάφε ζεστό νερό να διαλυθεί.
Χτυπάμε στο μίξερ τη ζάχαρη με το τυρί philadelphia και σταδιακά τη μίση κρέμα γάλακτος, την λιωμένη ζελατίνη κι έπειτα την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος. Τοποθετούμε το μείγμα αυτό πάνω απο τα μπισκότα και μετά στο ψυγείο. Σε ενα κατσαρολάκι βάζουμε ίση ποσότητα ζάχαρη (κανονική) και ίση ποσότητα νερό (η ποσότητα είναι το μισό βαζάκι μαρμελάδα) κι αδειάζουμε τις μαρμελάδες στο σκεύος σε μέτρια φωτιά μέχρι να λιώσει η ζάχαρη και να δέσουν όλα μαζί. Όταν κρυώσει (και μόνο τότε) το τοποθετούμε στο cheesecace και μετά ξανά στο ψυγείο. Το κόβουμε την επόμενη μέρα.
Είναι μούρλια!!!!!!!!

Έφτασε μεσημέρι! Καιρός για μαμ!!!

4 ψαρονέφρια
12 λιαστές ντομάτες
12 μπαστουνάκια φέτας (30 γρ. το καθένα)
1 ποτήρι λευκό κρασί
4 κουταλιές ελαιόλαδο
12 φύλλα βασιλικό
Ρίγανη
Αλάτι
Πιπέρι
Κόβετε κάθε ψαρονέφρι σε 3 κομμάτια, τα οποία χτυπάτε για να απλώσουν. Τα αλατοπιπερώνετε και τοποθετείτε πάνω τους 1 φύλλο βασιλικό, 1 λιαστή ντομάτα και 1 μπαστουνάκι φέτα. Τυλίγετε τα φιλέτα σε ρολά και τα στερεώνετε με μια οδοντογλυφίδα. Τα βάζετε σε ένα πυρέξ και τα περιχύνετε με το ελαιόλαδο και το κρασί. Τα ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 30΄ στους 180° C μέχρι να ροδίσουν, τα γυρίζετε και τα ψήνετε για άλλα 10΄.
Καλή μας όρεξη!

Αντισταθείτε στους ιούς με τα όπλα της φύσης!

Περιφέρεστε άσκοπα στο σπίτι με το θερμόμετρο υπό μάλης, ο βήχας δεν σας αφήνει να κλείσετε μάτι τη νύχτα και τα χαρτομάντιλα που έχετε καταναλώσει εξαιτίας της ακατάσχετης καταρροής και του συνεχόμενου φτερνίσματος είναι τόσα που ισοδυναμούν με... οικολογικό έγκλημα!
Αν η συγκεκριμένη περιγραφή όχι μόνο σας είναι γνωστή, αλλά επαναλαμβάνεται και σε τακτά χρονικά διαστήματα κάθε χειμώνα,
μάλλον ήρθε ο καιρός να αναλάβετε δράση... ή να αφήσετε τη φύση να αναλάβει δράση για εσάς. Πώς θα ενισχύσετε το ανοσοποιητικό σας?
Ένας από τους σημαντικούς παράγοντες που επηρεάζουν την καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού μας συστήματος είναι η σωστή διατροφή. Αυτό σημαίνει ότι όσοι κάνουν εξαντλητικές δίαιτες, με αποτέλεσμα η πρόσληψη καθημερινής ενέργειας μέσω της τροφής να είναι ανεπαρκής, εμφανίζουν μεγαλύτερη πιθανότητα να προσβληθούν από ιούς και λοιμώξεις. Το ίδιο συμβαίνει και σε όσους είναι παχύσαρκοι και περιλαμβάνουν πολλά λίπη στην καθημερινή τους διατροφή, καθώς με αυτό τον τρόπο επιβαρύνουν το συκώτι τους, η καλή λειτουργία του οποίου συμβάλλει σημαντικά στην προστασία μας από τις ασθένειες. Ακόμη όμως κι αν ακολουθούμε μια ισορροπημένη διατροφή είναι πολύ πιθανό να «κολλήσουμε» μία από τις άπειρες ιώσεις που κυκλοφορούν το χειμώνα ή να κρυώσουμε. «Παλιότερα οι άνθρωποι προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν τις ασθένειες με όσα “έβγαζε” ο κήπος τους. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, έπιναν χαμομήλι για να μαλακώσουν το λαιμό τους, ενώ στην Κύπρο χρησιμοποιούσαν το ζαμπούκο, γιατί αυτό διέθεταν σε αφθονία στη γη τους. Σήμερα, τα σύνορα έχουν πέσει και σε αυτό τον τομέα. Βότανα, ρίζες και φυτά που δεν φύονται στην ελληνική ύπαιθρο πωλούνται πλέον σε φαρμακεία και εξειδικευμένα καταστήματα, με αποτέλεσμα οι τρόποι και τα μέσα αντιμετώπισης να έχουν πολλαπλασιαστεί», μας λέει ο κ. Στέλιος Κακαγιάννης, φαρμακοποιός και μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Εθνοφαρμακολογίας. Αφού, λοιπόν, διαθέτουμε ένα τόσο ισχυρό «φυσικό οπλοστάσιο», ας μάθουμε να το χρησιμοποιούμε προς όφελός μας! Φάρμακα από τη γη Εχινάκεια: Πριν από μερικά χρόνια, η εχινάκεια ήταν άγνωστη στους Έλληνες. Σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή βότανα στην αντιμετώπιση των ιώσεων και της γρίπης. Διαθέτει ισχυρή αντιμικροβιακή και αντικαταρροϊκή δράση και θεωρείται πολύ δραστική στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού. Θα τη βρείτε σε διάφορες μορφές: ως ρίζα, βάμμα ή ως αποξηραμένη δρόγη σε κάψουλα. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως έγχυμα, αν και πιο δραστική θεωρείται όταν λαμβάνεται σε βάμμα. Για προληπτικούς λόγους, συστήνεται καθημερινή χρήση για 10 έως 20 ημέρες το μήνα, με μια δεκαήμερη διακοπή πριν αρχίσετε ξανά τη λήψη της. Πρέπει να γνωρίζετε ότι η συνεχής χρήση της για παρατεταμένα διαστήματα μπορεί να προκαλέσει αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων και κάμψη του ανοσοποιητικού, οπότε χρησιμοποιήστε τη με μέτρο! Pau d’arco: Πρόκειται για το φλοιό ενός φυτού που φύεται στη Νότια Αμερική και ενισχύει την άμυνα του οργανισμού. Η δράση του είναι τόσο προληπτική όσο και θεραπευτική. Θα το βρείτε στα φαρμακεία ως βάμμα ή σε κάψουλες και σε καταστήματα βοτάνων. Μπορείτε, επίσης, να το χρησιμοποιήσετε ως αφέψημα βράζοντας τον αποξηραμένο φλοιό μαζί με νερό για 10 περίπου λεπτά. Καλό είναι να μην το χρησιμοποιείτε για περισσότερο από μία συνεχόμενη εβδομάδα, εκτός και αν λάβετε διαφορετικές οδηγίες από το γιατρό ή το βοτανοθεραπευτή που σας παρακολουθεί. Astragalus: Πρόκειται για ένα βότανο με αντιοξειδωτική δράση κατά των ελεύθερων ριζών που έχει πολύ καλά αποτελέσματα στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Στα ελληνικά λέγεται «Αστράγαλος ο Μεμβρανώδης», ενώ στην κινεζική βοτανοθεραπεία αναφέρεται ως «Huang qi». Σύμφωνα με την παραδοσιακή κινεζική ιατρική, βελτιώνει την ανοδική κίνηση της ενέργειας στο σώμα, ενισχύει το στοιχείο της φωτιάς και επιφέρει τόνωση, έλκοντας το γιανγκ προς τα επάνω. Η πιο συνηθισμένη μορφή που θα το βρείτε είναι σε κάψουλες, αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την αποξηραμένη ρίζα του για να φτιάξετε αφέψημα (περίπου 9-12 γρ. του βοτάνου για 1 κούπα νερό). Θα το πιείτε για περίπου 3 εβδομάδες, με 1 εβδομάδα διακοπής στο τέλος του μήνα. Προσοχή, όμως! Δεν πρέπει να το καταναλώνετε αν έχετε ανεβάσει πυρετό, καθώς ενδέχεται να εντείνει τα συμπτώματα της αρρώστιας. Γι’ αυτό χρησιμοποιήστε το προληπτικά ή στην ανάρρωση. Γλυκόριζα: Μπορείτε για προληπτικούς λόγους να πίνετε αφέψημα γλυκόριζας μία φορά την ημέρα. Στα φαρμακεία θα τη βρείτε ως βάμμα –που είναι πιο δραστικό-, ενώ κυκλοφορούν και καραμέλες για τον πονόλαιμο και το βήχα. Η γλυκόριζα σε βάμμα ή ως συστατικό μείγματος (που καθορίζεται από το γιατρό σας) χρησιμοποιείται κυρίως για να αντιμετωπίσει συμπτώματα ασθένειας που έχει ήδη εκδηλωθεί. Η χρήση της θα πρέπει να αποφεύγεται από άτομα με υψηλή αρτηριακή πίεση. Πρόπολη: Αυτό το θαυματουργό μείγμα κηρωδών και ρητινωδών ουσιών, που αποτελεί την αποκλειστική τροφή της βασίλισσας μέλισσας, είναι γνωστό εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ωστόσο, μόλις τις τελευταίες δεκαετίες μελετήθηκαν συστηματικά οι ιδιότητές του. Πρόκειται για μια πολυδύναμη δρόγη με αντιοξειδωτική και αντιβιοτική δράση που αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τους ιούς, τόσο σε προληπτικό επίπεδο όσο και κατά την εκδήλωσή τους. Ως εκχύλισμα θεωρείται ιδανικό για γαργάρες και ψεκασμούς του λαιμού για την απομάκρυνση των μικροβίων. Κυκλοφορεί επίσης σε σκόνη και μπορείτε να διαλύετε 1 κουταλάκι του γλυκού σε 1 φλιτζάνι ζεστό νερό και να το πίνετε κάθε μέρα. Ginseng: Το σιβηριανό ginseng δεν αυξάνει ιδιαίτερα την πίεση -αντίθετα με το κοινό ginseng- και θεωρείται ότι έχει πολύ καλά αποτελέσματα ως ενισχυτικό του ανοσοποιητικού συστήματος. Για να το χρησιμοποιήσετε ως αφέψημα, βράστε τη ρίζα (μαζί με το νερό). Μπορείτε να καταναλώνετε 1-2 φλιτζάνια την ημέρα για 1 μήνα. Μπορείτε να το βρείτε επίσης και σε κάψουλες. Schisandra: Πρόκειται για καρπό που χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, ο οποίος όμως τον τελευταίο καιρό χρησιμοποιείται ευρέως και στη δυτική ιατρική. Είναι πολύ ευεργετικός για τη λειτουργία των πνευμόνων και του ανοσοποιητικού συστήματος. Μπορείτε να βρείτε αυτούσιο τον καρπό και να τον βράσετε ως αφέψημα (περίπου 9 γρ. για 1 φλιτζάνι νερό) ή να τον προμηθευτείτε σε ταμπλέτες. Ως αφέψημα, χρησιμοποιήστε το καθημερινά, για μικρά όμως χρονικά διαστήματα. Ganoderma: Αυτό το κινεζικό μανιτάρι είναι ιδανικό για την τόνωση του οργανισμού. Θα το βρείτε σε αποξηραμένες φλοίδες, τις οποίες θα βράσετε (περίπου 9 γρ.) μαζί με 1 φλιτζάνι νερό. Μπορείτε να το πίνετε κάθε μέρα. Σπιρουλίνα: Το «θαυματουργό φύκι» θεωρείται μια πλήρης τροφή. Περιλαμβάνει όλα τα βασικά αμινοξέα, περισσότερες από εκατό πολύτιμες για τον οργανισμό θρεπτικές ουσίες, αντιοξειδωτικά στοιχεία, μεγάλη ποσότητα σιδήρου και πρωτεΐνης. Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρείται ότι η λή-ψη της σπιρουλίνας συμβάλλει και στην καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Θα τη βρείτε σε σκόνη, νιφάδες, κάψουλες ή σιρόπι. Ως σκόνη ή σε νιφάδες μπορείτε να τη διαλύσετε σε χυμό ή στο φαγητό (προσέξτε να μην είναι καυτό, γιατί ενδέχεται να χάσει μέρος των θρεπτικών της συστατικών). Φασκόμηλο: Το φασκόμηλο είναι γνωστό και ως «βότανο της μακροζωίας». Τα συστατικά του δρουν ενάντια στις ελεύθερες ρίζες και συστήνεται ιδιαίτερα για την τόνωση της άμυνας του οργανισμού. Θα το βρείτε κυρίως σε αποξηραμένη μορφή. Μπορείτε να πίνετε ένα ποτήρι ρόφημα φασκόμηλο, αφού πρώτα ρίξετε μερικά από τα φύλλα του σε ζεστό νερό και το αφήσετε λίγα λεπτά να ελευθερώσει τα αιθέρια έλαιά του. Τσάι του βουνού: Όλοι ξέρουμε το τσάι του βουνού, λίγοι είναι όμως αυτοί που γνωρίζουν την ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση του και το γεγονός ότι θεωρείται, μαζί με το φασκόμηλο, από τα πιο σημαντικά ροφήματα που ενισχύουν το ανοσοποιητικό και αντιμετωπίζουν τις ιώσεις και τα κρυολογήματα. Μπορείτε να πίνετε ένα φλιτζάνι τσάι καθημερινά και μάλιστα για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα από ό,τι συνήθως συστήνεται για τα περισσότερα βότανα. Εναλλακτικά, μπορείτε να χρησιμοποιείτε πράσινο τσάι, που είναι γνωστό για τις αντιοξειδωτικές του ιδιότητες. Τι πρέπει να ξέρετε Καλό είναι, πριν χρησιμοποιήσετε κάποιο από τα βότανα, να συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Καθώς η δοσολογία στα έτοιμα παρασκευάσματα (κάψουλες, βάμμα, ταμπλέτες), που θα βρείτε στο φαρμακείο ή τα καταστήματα με βιολογικά προϊόντα, εξαρτάται από την περιεκτικότητα κάθε σκευάσματος, θα πρέπει πριν από τη λήψη τους να συμβουλευτείτε το γιατρό ή το φαρμακοποιό σας. Μην τα χρησιμοποιείτε σε περίπτωση εγκυμοσύνης, ούτε φυσικά εάν βρίσκεστε σε αγωγή ανοσοκαταστολής. Ιχνοστοιχεία για δύναμη Δύο από τα σημαντικότερα ιχνοστοιχεία για την καλή άμυνα του οργανισμού είναι το σελήνιο και ο ψευδάργυρος. Το σελήνιο το βρίσκουμε κυρίως στα ψάρια, στα μαλάκια, στα σιτηρά, στο κρέας, στα αυγά, στα φιστίκια, στο ρύζι και στους ηλιόσπορους. O ψευδάργυρος βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες στα οστρακοειδή, στο κόκκινο κρέας (μοσχάρι, αρνί, χοιρινό), στο συκώτι, στις σαρδέλες, στους κολοκυθόσπορους, στα σιτηρά, στα όσπρια και στα καρύδια. Συνταγές για ισχυρά μείγματαΠολλές φορές η συνύπαρξη δύο ή και περισσότερων βοτάνων σε ένα μείγμα έχει ακόμη πιο ευεργετικά αποτελέσματα, καθώς κάθε βότανο ενισχύει την επίδραση των υπολοίπων.
• Αν νιώθετε ότι κάτι σας «τριγυρίζει», μπορείτε να φτιάξετε ένα ρόφημα με θυμάρι και φασκόμηλο. Αν σας ενοχλεί ο λαιμός σας, προσθέστε και λίγο μέλι.
• Αν τελικά αρρωστήσετε, θα σας βοηθήσει ένα ρόφημα εχινάκειας μαζί με φρέσκο χυμό πορτοκάλι, 2-3 φορές τη μέρα.
• Αν ανεβάσετε και πυρετό, θα σας ανακουφίσει ένα ρόφημα από άνθη ζαμπούκο μαζί με χαμομήλι και γλυκόριζα. Μπορείτε να το πίνετε έως 3 φορές τη μέρα για όσο διαρκεί η ασθένεια. Τρόφιμα που καταπολεμούν τις ιώσεις Η σωστή διατροφή συμβάλλει επίσης στην καλή άμυνα του οργανισμού ενάντια στα κρυολογήματα και τους ιούς. Τα τρόφιμα που θωρακίζουν την υγεία είναι αυτά που περιέχουν αντιοξειδωτικές βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Στη συνέχεια αναφέρονται οι τροφές στις οποίες τα συστατικά αυτά βρίσκονται σε μεγάλη περιεκτικότητα. • Τα ω-3 λιπαρά οξέα βοηθούν στην τόνωση του οργανισμού. Θα τα βρείτε σε λιπαρά ψάρια, όπως οι σαρδέλες, ο κολιός, το σκουμπρί, ο σολομός και η πέστροφα. Εκτός από τα ψάρια, ανιχνεύονται σε ξηρούς καρπούς, όπως τα φιστίκια, στο σουσάμι και κατά συνέπεια και στο σησαμέλαιο καθώς και στο λιναρόσπορο.
• Η βιταμίνη C είναι ένας από τους καλύτερους συμμάχους του οργανισμού κατά των ιώσεων. Θα τη βρείτε σε μεγάλες συγκεντρώσεις σε ωμές κόκκινες και πράσινες πιπεριές, ακτινίδια, μπρόκολο (στον ατμό), ωμό λάχανο, φράουλες, πορτοκάλια και χυμό ντομάτας.
• Το β-καροτένιο συμβάλλει επίσης στην άμυνα του οργανισμού.
Περιέχεται κυρίως σε φρούτα και λαχανικά με έντονο κίτρινο και πορτοκαλί χρώμα, όπως τα καρότα αλλά και η ντομάτα, και στα πράσινα λαχανικά, όπως το μαρούλι, το σπανάκι και το μπρόκολο.
• Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Ε, όπως το ελαιόλαδο, οι ξηροί καρποί, τα σκουρόχρωμα φυλλώδη λαχανικά και το κρασί, είναι επίσης σημαντικές για την καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
• Το σκόρδο είναι παραδοσιακά μια τροφή που ευεργετεί τον οργανισμό επειδή περιέχει την ουσία αλισίνη, που έχει έντονη αντιμικροβιακή δράση.
• Τέλος, η κατανάλωση μανιταριών shiitake και maitake συμβάλλει επίσης στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού.
Τι προσφέρουν τα προβιοτικά
Oι τροφές που περιέχουν προβιοτικά θωρακίζουν επίσης την άμυνα του οργανισμού, καθώς τον εφοδιάζουν με ευεργετικά βακτηρίδια που αντιμετωπίζουν και καταπολεμούν τους ιούς.
Στη διατροφή μας λαμβάνουμε τα προβιοτικά κυρίως μέσω του γάλακτος, του γιαουρτιού και γενικώς των γαλακτοκομικών προϊόντων που έχουν υποστεί ζύμωση.
Καλή υγεία να έχουμε!!!!!!!!!