Orsalia - Land

παιχνίδι είναι η ζωή μας. Μας βοηθά να εκτονωνόμαστε, να ξεφεύγουμε από το άγχος, να είμαστε και να νιώθουμε παιδιά. Άλλωστε, ό,τι γίνεται σαν παιχνίδι έχει νόημα και μας αρέσει. Ακόμα και οι φιλίες έχουν το στοιχείο του παιχνιδιού. Αλλά και το διάβασμα, όταν είναι ευχάριστο και αποτελεί μέρος ενός παιχνιδιού που λέγεται "Πανεπιστήμιο", κουράζει λιγότερο. Ο αθλητισμός μας βοηθά να δενόμαστε, να γινόμαστε ομάδα, να μοιραζόμαστε την επιτυχία και την αποτυχία. Υπάρχει όμως και μια άλλη κατηγορία παιχνιδιών, αυτή που δεν απαιτεί παρέα. Φορτωμένα games στην οθόνη του υπολογιστή ή play station 1 και 2 στις τηλεοράσεις μας ή τα ηλεκτρονικά στην Ιάσονος υποκαθιστούν την διάθεσή μας για κοινωνικότητα, μας ευχαριστούν γιατί είναι εύκολο να παίξουμε κάθε στιγμή, αλλά και ταυτόχρονα μας βοηθούν να ξεχάσουμε το βάσανο της εφευρετικότητας και της στρατηγικής. Σίγουρα δεν είναι ό,τι χειρότερο κάνουμε στη ζωή μας τα ηλεκτρονικά. Μολονότι τα πιο εξελιγμένα περιλαμβάνουν άφθονη βία, φτηνό ερωτισμό ή και χυδαιότητα, μονότονους αγώνες, στηριγμένους στους ήχους και τα χρώματα, όπως είναι τα παιχνίδια με τη Φόρμουλα 1, και μια διαρκή επανάληψη ίδιων κινήσεων με σκοπό το υψηλό σκορ, δεν είναι "Αδύναμοι κρίκοι". Το ό,τι χάνεις δεν το ξέρει κανένας ούτε πρόκειται κάποιος να σε πειράξει επειδή δεν κέρδισες στο FIFA Soccer.Το πρόβλημα είναι ότι όλη αυτή η ηλεκτρονική μαγεία σε κάνει να ξεχνάς πόσο σπουδαίο είναι να χρησιμοποιείς το μυαλό σου δημιουργικά. Βέβαια, παίζουμε τέτοια παιχνίδια γιατί έχουμε κουράσει το μυαλό μας και θέλουμε να ξεφύγουμε από τις απαιτήσεις της ζωής. Ωστόσο, δεν παύουν οι ρυθμοί της εποχής να μας κυβερνούν κι εδώ. Οι μεγάλοι έπαιζαν επιτραπέζια παιχνίδια, έβαζαν το μυαλό τους να δουλεύει, δημιουργούσαν στρατηγικές και κάθε παιχνίδι ήταν μοναδικό κι ανεπανάληπτο. Σήμερα τραπέζι δεν υπάρχει, μόνο γραφείο με οθόνη. Σήμερα, δεν είναι εύκολο να βγει κανείς στη γειτονιά και να παίξει μπάλα, γιατί το πρόγραμμα τις καθημερινές περιλαμβάνει σχολείο- φροντιστήριο- φαγητό- διάβασμα και ύπνο. Άρα, το να πυροβολείς ασταμάτητα στην οθόνη, να καταπίνεις νομίσματα ή τελίτσες, να ανεβαίνεις τα πατώματα ενός τάφου ή μιας φυλακής, να τρέχεις με τη δική σου Φεράρι αποτελεί μια κάποια λύση.Ίσως θα ήταν καλύτερο να κλείναμε την οθόνη ή να βγαίναμε από το μαγαζί με τα ηλεκτρονικά ή να πατήσουμε το stop στο play station και να παίρναμε κάποιο τηλέφωνο τα πρόσωπα που νοιαζόμαστε. Μια κουβέντα με τους γονείς μας, το φυλλομέτρημα ενός βιβλίου, ένα βήμα έξω στη γειτονιά, ένας αγώνας που μπορεί να κανονιστεί στα γρήγορα, ένα επιτραπέζιο που καλούμε τους φίλους μας να αγωνιστούν μαζί μας, για να μετρήσουμε τις δυνατότητες του μυαλού μας να δημιουργήσει, αποτελούν παιχνίδια που μας βγάζουν από την μοναξιά μας και το "σκότωμα της ώρας".Και βέβαια, η πλήρης άρνηση του τζόγου, ο οποίος είναι το σήμα κατατεθέν της εποχής μας και περνά κυρίως μέσα από την εξοικείωσή μας με τον ηλεκτρονικό κόσμο, αποτελεί νεανική επιλογή. Τα μεγάλα σκορ τα οποία πετυχαίνουμε στα δικά μας παιχνίδια, μεταμορφώνονται σε κέρδος για τους μεγάλους σε αντίστοιχα δικά τους. Κι εκεί λείπει η κουβέντα, η ανθρωπιά, η παρέα. Κι εκεί σκοτώνεται ο νους και η δημιουργικότητά του στο όραμα της τύχης. Κι εκεί λείπει το κατεξοχήν στοιχείο του παιχνιδιού, η απόλαυση του πνεύματος.Χρειαζόμαστε το παιχνίδι σήμερα. Αυτό που αρνείται την μοναξιά και την ευκολία. Αυτό που είναι απλό και δημιουργικό. Αυτό που μας φέρνει κοντά στους άλλους. Αυτό που δεν τυποποιεί το μυαλό μας, αλλά ξεκουράζει πραγματικά τη ζωή μας. Αν κλείσουμε την οθόνη για κάποια στιγμή και νιώσουμε την αξία της παρέας, θα παραμείνουμε παιδιά. Κι αυτό το χρειαζόμαστε κι εμείς και ο κόσμος μας.
Η Ευτυχία βρίσκεται σε πράγματα μικρά
Πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά... "Τουλάχιστον έζησαν", λένε κάποιοι. Ζήσανε όμως πραγματικά; Ή μετέτρεψαν τη ζωή τους σ΄ έναν αγώνα για να βρουν την απομίμηση της ευτυχίας όπως κι εμείς; Τι είναι ευτυχία για σένα; Αχ όχι! Μη μου πει πάλι το club και η καφετέρια! Δε ρώτησα που νομίζεις ότι περνάς καλά, ρώτησα πότε νιώθεις αυτό που λέγεται Ευτυχία. Δε θυμάσαι ε; Έχεις καιρό να νιώσεις πραγματικά ευτυχισμένος; Τότε άφησέ με να σου μάθω αυτή τη λέξη, χωρίς λεξικό, να στη μάθω εμπειρικά...Η Ευτυχία βρίσκεται σε πράγματα μικρά. Μην τα χάνεις. Μην κοιτάς ψηλά για να τα βρεις. Είναι κοντά στο χέρι, κοντά στο πρόσωπό σου. Άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα γύρω σου. Δε μπορεί, κάπου θα διακρίνεις ένα κομμάτι Ευτυχίας. Έλα στη θάλασσα. Ανέβα σ' ένα καράβι και κοίτα τα θαλασσοπούλια που σ' ακολουθούν. Δεν είναι Ευτυχία αυτό; Ξέχνα για λίγο τις έγνοιες, το άγχος, τα προβλήματά σου. Ξέχνα τα και περπάτησε για λίγο σ' ένα μέρος διαφορετικό απ' την παραλία του Βόλου. Δεν είναι Ευτυχία αυτό; Κοίτα για λίγο γύρω σου και χάρισε ένα χαμόγελο σε όσους δεις. Θα στο ανταποδώσουν. Δεν είναι Ευτυχία αυτό; Ευτυχία είναι η επικοινωνία μ' ένα φίλο. Ευτυχία είναι οι παιδικές φωνές που ψάλλουν το "Πάτερ ημών" στη Λειτουργία. Εδώ όμως θα σ' αφήσω. Τώρα ξέρεις το δρόμο για την πραγματική Ευτυχία. Ακολούθησέ τον, όχι μόνος σου, αλλά μαζί με τους άλλους. Και να θυμάσαι. Δυστυχισμένος είναι όποιος αρνείται να είναι ευτυχισμένος!