Τροφή για τη σκέψη σας....

Υπάρχει μια ιστορία. Ή ένας μύθος. Σαφής η διαφορά τους. Στην μια περίπτωση πρόκειται για πραγματικό γεγονός και στην άλλη για φανταστικό.
Για το συγκεκριμένο, όμως, ειλικρινά αξίζει ο καθένας μας να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Ανεξάρτητα από το τι ισχύει τελικά στην πραγματικότητα …
«Πολλά χρόνια πριν, σε ένα χωριό της Σκωτίας, ζούσε ένας αγρότης με την οικογένειά του. Τα χρήματα δεν του περίσσευαν, σε αντίθεση με την προθυμία και την μεγαλοψυχία που διέθετε και σε αυτά ήταν… κροίσος.
Μία μέρα λοιπόν, ο δρόμος για την δουλειά τον έβγαλε σε ένα μακρινό μέρος, όπου και άκουσε μια φωνή. Φωνή που καλούσε βοήθεια. Πλησιάζοντας, βρήκε ένα φοβισμένο αγόρι που είχε παγιδευτεί σε έναν από τους βάλτους της περιοχής. Φυσικά ο ήρωας μας δεν θα μπορούσε παρά να βοηθήσει και να ελευθερώσει το μικρό αγόρι από έναν πραγματικά αργό και βασανιστικό θάνατο.
Το αγόρι τον ευχαρίστησε κι έφυγε.
Την επόμενη όμως μέρα κι ενώ ο αγρότης ετοιμαζόταν να φύγει και πάλι για το μεροκάματο, μια πολυτελής άμαξα εμφανίστηκε έξω ακριβώς από το σπίτι του. Ο πατέρας του αγοριού εκτός από τις ευχαριστίες του ήθελε να καταθέσει κι ένα ποσόν στον αγρότη εις ένδειξη ευγνωμοσύνης. Εκείνος όμως αρνήθηκε λέγοντας πως δεν θα μπορούσε ποτέ να πάρει χρήματα για κάτι τέτοιο.
Εκείνη την ώρα εμφανίστηκε στο δωμάτιο ένα άλλο νεαρό αγόρι. Ο γιος του αγρότη. Βλέποντάς τον λοιπόν ο «επισκέπτης» σκέφτηκε να κάνει την εξής πρόταση:
Αφού δεν μου επιτρέπετε να σας ευχαριστήσω με κάποιο χρηματικό ποσόν, επιτρέψτε μου τουλάχιστον να προσφέρω στον γιο σας την μόρφωση που προσφέρω και στο δικό μου παιδί.
Και πράγματι. Ο νεαρός γιος φοίτησε στα καλύτερα σχολεία.
Έγινε γιατρός. Διάσημος γιατρός. Τόσο διάσημος μάλιστα που τον ξέρουμε όλοι μας.
Ήταν ο επιστήμονας που με την ανακάλυψή της πενικιλίνης έσωσε εκατομμύρια ζωές. Ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ. Όσο για τον άνθρωπο που τον σπούδασε, δεν ήταν άλλος από τον Ράντολφ Τσώρτσιλ και βέβαια το αγόρι που σώθηκε στον βάλτο ήταν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ.
Χρόνια αργότερα ο Ουίνστον Τσώρτσιλ αρρώστησε βαριά από πνευμονία και σώθηκε από την πενικιλίνη.»
Κάπου εδώ λοιπόν η ιστορία τελειώνει και στο πέρασμα των χρόνων «παρουσιάζεται» άλλοτε αληθινή και άλλοτε πλαστή.
Σύμφωνα με το Κέντρο Ουίνστον Τσώρτσιλ στην Ουάσινγκτον δεν υπάρχει καμία απόδειξη πως η οικογένεια έχει ποτέ συνεισφέρει για την μόρφωση του Φλέμινγκ.
Παρόλα αυτά παραδέχονται πως ο Τσόρτσιλ υπέφερε για κάποιο διάστημα από πνευμονία αλλά σώθηκε από κάποιο άλλο φάρμακο και όχι την πενικιλίνη.
Σύμφωνα με την… πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι ακριβώς ισχύει και τι όχι. Γι αυτό λοιπόν και όπως στην αρχή σας ανέφερα, το καλύτερο, είναι καθένας από εμάς να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.