ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΝΟΜΟΙ

Το γνωρίζατε ότι στη Γαλλία απαγορεύεται να αποκαλεί κανείς Ναπολέοντα ένα γουρούνι; Ή ότι στο Μαϊάμι δεν επιτρέπεται να κάνει κανείς σκέιτμπορντ μέσα στα αστυνομικά τμήματα; Αυτοί είναι δύο από τους είκοσι πέντε πιο περίεργους νόμους που ισχύουν ανά τον κόσμο. Διαβάστε παρακάτω και τους είκοσι πέντε, ειδικά αν σας αρέσουν τα ταξίδια, γιατί ένα φαινομενικά ασήμαντο λάθος μπορεί να σας οδηγήσει ακόμα και στο... εκτελεστικό απόσπασμα.
1. Για όποια φάλαινα βρεθεί νεκρή στις βρετανικές ακτές το κεφάλι της ανήκει στο βασιλιά, ενώ η ουρά της στη βασίλισσα (σε περίπτωση που θέλει να χρησιμοποιήσει τα κόκαλα για τον κορσέ της).
2. Στο Μπαχρέιν ένας άντρας γυναικολόγος μπορεί να εξετάσει μια γυναίκα, αλλά δεν μπορεί να κοιτάξει απευθείας τα γεννητικά της όργανα. Μπορεί να τα δει μόνο μέσα από την αντανάκλασή τους σε καθρέφτη.
3. Στο Λονδίνο είναι παράνομο να μπει κανείς σε ταξί, αν υποφέρει από πανώλη.
4. Στο Βέρμοντ οι γυναίκες θα πρέπει να έχουν γραπτή άδεια από τον σύζυγό τους για να βάλουν ψεύτικα δόντια.
5. Στο Μπάουλντερ του Κολοράντο είναι παράνομο να σκοτώσει κανείς πουλί μέσα στα σύνορα της πόλης, όπως επίσης και να έχει στην κατοχή του κατοικίδιο ζώο. Από νομικής πλευράς, όλοι οι κάτοικοι του Μπάουλντερ θεωρούνται «pet minders», δηλαδή φροντιστές των ζωών.
6. Στην πόλη του Γιορκ μπορεί να σκοτώσει κανείς έναν Σκωτσέζο μέσα στο εσωτερικό των αρχαίων τειχών της πόλης, αλλά μόνο αν αυτός κρατάει στα χέρια του τόξο και βέλος.
7. Στο Τσέστερ απαγορεύεται στους Ουαλούς άντρες να μπαίνουν στην πόλη πριν από το χάραμα και να μένουν μετά το ηλιοβασίλεμα.
8. Στο Κεντάκιι δεν μπορεί να μεταφέρει κανείς κρυφά όπλο μήκους μεγαλύτερου από 182 εκατοστά.
9. Στη Φλόριντα οι ανύπαντρες γυναίκες που κάνουν αλεξιπτωτισμό τις Κυριακές κινδυνεύουν με φυλάκιση.
10. Στη Βρετανία ένας άντρας που αναγκάζεται να ουρήσει δημοσίως μπορεί να το κάνει νόμιμα μόνο αν στοχεύει την πίσω ρόδα του αυτοκινήτου του και ταυτόχρονα ακουμπάει το δεξί χέρι του πάνω στο όχημα.
11. Στο Σαν Σαλβαδόρ οι μεθυσμένοι οδηγοί μπορεί να τιμωρηθούν εις θάνατον από το εκτελεστικό απόσπασμα.
12. Στο Λονδίνο οι λεγόμενοι «Freemen» (μεσαιωνικός τίτλος) έχουν το δικαίωμα να οδηγούν τα πρόβατα κατά μήκος της «Γέφυρας του Λονδίνου» χωρίς να πληρώνουν κανένα φόρο.
13. Στην Αγγλία όλοι οι άντρες άνω των 14 ετών οφείλουν να εξασκούνται στην τοξοβολία δύο ώρες την ημέρα.
14. Στην Ινδονησία η τιμωρία για τον αυνανισμό είναι ο αποκεφαλισμός.
15. Στο Μαϊάμι είναι παράνομο να κάνει κανείς σκέιτμπορντ μέσα σε αστυνομικό τμήμα.
16. Στο Λάνκασαϊρ κανένας δεν πρέπει να υποκινεί ένα σκύλο να γαβγίσει, εφόσον ένας αστυνομικός του έχει ζητήσει προηγουμένως να σταματήσει.
17. Στην Αγγλία μία έγκυος γυναίκα μπορεί να γεννήσει όπου θέλει. Αν το επιθυμεί, μπορεί να γεννήσει ακόμα και μέσα στο κράνος ενός αστυνομικού.
18. Τα πλοία του βρετανικού ναυτικού που εισέρχονται στο λιμάνι του Λονδίνου θα πρέπει να παρέχουν ένα βαρέλι ρούμι στον αστυφύλακα του Πύργου του Λονδίνου.
19. Στο Οχάιο είναι ενάντια στο νόμο να ψαρεύει κανείς μεθυσμένος.
20. Στην Αλαμπάμα είναι παράνομο να οδηγεί κανείς με δεμένα μάτια.
21. Σύμφωνα με τους βρετανικούς νόμους του 2006 για τη φοροδιαφυγή, είναι παράνομο να αποκρύψει κανείς από έναν εφοριακό στοιχεία που δεν επιθυμεί να γνωστοποιήσει. Αντιθέτως, δεν είναι υποχρεωμένος να του πει κάτι που πιστεύει ότι δεν υπάρχει λόγος να το γνωρίζει.
22. Στη Γαλλία απαγορεύεται να δίνεται το όνομα «Ναπολέων» σε γουρούνια.
23. Θεωρείται προδοσία να κολλήσει κανείς ανάποδα γραμματόσημο που απεικονίζει τον βασιλιά της Αγγλίας.
24. Απαγορεύεται να πεθάνει κανείς μέσα στο βρετανικό κοινοβούλιο.
25. Στο Λονδίνο απαγορεύεται στα ταξί να μεταφέρουν σκύλους που πάσχουν από λύσσα ή πτώματα.

Δροσιστικό shake σοκολάτας με ξύσμα πορτοκαλιού!

Shake σοκολάτας με ξύσμα πορτοκαλιού


150 γρ. παγωτό σοκολάτα
100 ml φρέσκο γάλα (1,5% λιπαρά)
60 ml φρέσκο χυμό πορτοκαλιού
Ξύσμα πορτοκαλιού Αναμειγνύετε τα υλικά στο μπλέντερ και τα σερβίρετε στο ποτήρι.
Το ρόφημα αυτό, αν και περιλαμβάνει παγωτό, παρέχει λιγότερες θερμίδες από την κατανάλωση ενός έτοιμου παγωτού, αφού στην ουσία οι θερμίδες του παγωτού σοκολάτας που περιέχει «αραιώνονται» από το γάλα και το χυμό πορτοκαλιού.
Επιπλέον, περιέχει βιταμίνες Α και C και είναι πλούσιο σε ασβέστιο, γι’ αυτό και συστήνεται για τα παιδιά, που έχουν αυξημένες ανάγκες σε ασβέστιο, καθώς και για τις γυναίκες που προσέχουν την υγεία των οστών τους.

Καλοκαιρινή απόδραση στην Ιθάκη!!!!!!!

Η πιο δυνατή εισαγωγή στην εμπειρία της Ιθάκης είναι η είσοδος στο Βαθύ.
Και ένα ξεχωριστό κομμάτι στο μαγικό «παζλ» αυτής της εισόδου -η οποία αποτελείται από κατάφυτες πλαγιές, όρμους με βοτσαλωτές παραλίες, σκάφη που χαράζουν τα ήρεμα νερά, την προκυμαία στο βάθος του «φιορδ» με τα «έγχρωμα» σπίτια- είναι ένα γαλανόλευκο αρχοντικό στην πλευρά του λιμανιού που αποχαιρετά τελευταίο τον ήλιο που δύει.
Αυτό που κερδίζει το μάτι του επισκέπτη από την πρώτη κιόλας προσέγγιση είναι το πιο σοφιστικέ ξενοδοχείο της Ιθάκης, το οποίο έρχεται κατευθείαν από το μέλλον, αλλά και το παρελθόν του νησιού.
Το νεοκλασικό κτίριο των αρχών του 19ου αιώνα -δείγμα μαζί με το αρχοντικό Δρακούλη της ευμάρειας που επικρατούσε την εποχή των «καραβοκύρηδων» στην Ιθάκη- δημιουργεί ατμόσφαιρα στο Βαθύ.Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας της Ιθάκης, από την εποχή του ταξιδευτή ομηρικού βασιλιά της μέχρι την πρόσφατη ναυτική παράδοσή της, δεν αντανακλάται μόνο πάνω στο κτίριο, αλλά και στη «νοοτροπία» του ξενοδοχείου.
Έτσι, συνυπάρχουν στη διακόσμησή του έργα σύγχρονων σχεδιαστών (Tom Dixon, Ingo Mauer, Philippe Starck) και μοντέρνων εικαστικών καλλιτεχνών (Νίκος-Γιώργος Παπουτσίδης, Στήβεν Αντωνάκος, Αντώνης Κυριακούλης) με «έθνικ» στοιχεία από την Ασία και την Αφρική, όπως οι μαροκινές φωτοφόροι στις φανταστικές βεράντες και τα κιλίμια του 19ου αιώνα από το Βόρειο Ιράκ και το Ιράν. Ένα ορατό νήμα συνδέει την περίοδο που το κτίριο στέγαζε ναυτική σχολή με τη σημερινή εποχή που είναι ένα art και boutique ξενοδοχείο.Στο στενό σοκάκι έξω από το ξενοδοχείο, σε υποδέχεται ο «Στέφανος δόξης» του Νίκου-Γιώργου Παπουτσίδη.
Ανεβαίνεις τα σκαλοπάτια και βρίσκεσαι σε διάφορα επίπεδα ομορφιάς και θέας. Στο χώρο υποδοχής, η ασπρόμαυρη γυναικεία φιγούρα του Αντώνη Κυριακούλη σού δείχνει τη στριφογυριστή ξύλινη σκάλα για τα επάνω δωμάτια.
Έξω, οι διάδρομοι περνούν από ωραία καθιστικά και μοναχικές γωνιές, μέχρι που σε φέρνουν στην αίθουσα του πρωινού με την πισίνα μπροστά της, ένα ωραίο «μπαλκόνι» με θέα προς το Βαθύ. Κι εδώ κυριαρχεί το κατάλευκο του γλάρου, όπως και σε όλο το ξενοδοχείο, με πινελιές χρωμάτων από τα φρούτα στα καλάθια και τα σουπλά με τα κόκκινα σχέδια του Χρίστου Καρά. Το πρωινό σερβίρεται και έξω, δίπλα στην πισίνα, και περιλαμβάνει μπουφέ με αρτοσκευάσματα από παραδοσιακό φούρνο, πίτες, σπιτικά κέικ και μαρμελάδες.
Τα εξωτερικά χρώματα του ξενοδοχείου επικρατούν και μέσα στα δωμάτια, αν και σε ορισμένα οι εξάρσεις του χρώματος είναι πιο έντονες. Σε ένα τέτοιο δωμάτιο, με πράσινες και πορτοκαλιές ρίγες στα υφάσματα και κόκκινες στα φωτιστικά, υπάρχει στον τοίχο ο στίχος του Γιώργου Σεφέρη, για να θυμίζει κι εδώ τη δύναμη (και την αθωότητα) του λευκού:
«Είτε φέγγει, είτε βραδιάζει, μένει λευκό το γιασεμί». Ο πιο εντυπωσιακός χώρος του ξενοδοχείου είναι η σουίτα «Γαρδένια», με τη μεγάλη σύνθεση του Νίκου Πρέσσα στον καμπυλωτό τοίχο. Ιδιαίτερος είναι και ο «πολυέλαιος», φτιαγμένος από χάρτινες κάρτες με χειρόγραφα μηνύματα. Τα φωτιστικά, τα οποία συμβάλλουν καθοριστικά στην ατμόσφαιρα όλων των χώρων, είναι των Tom Dixon και Ingo Mauer. Από τους ξεχωριστούς ­χώρους του ξενοδοχείου, οι σουίτες «Καλοκαι­ρινό λουλούδι» και «Τουλίπα» έχουν μπανιέρες στον ίδιο χώρο με το διπλό κρεβάτι.
info Perantzada Hotel Βαθύ, Ιθάκη Πληροφορίες-κρατήσεις Τηλ.: 26740-33.496, 26740-23.914, fax: 26740-33.493, e-mail: perantzada@arthotel.gr,site: www.arthotel.gr Τι να ξέρετε Το ξενοδοχείο είναι ανοιχτό όλο το χρόνο. Διαθέτει 14 λουξ δίκλινα δωμάτια, 2 «junior» σουίτες και 3 διακεκριμένες σουίτες, όλα με διαφορετικό ύφος. Οι χώροι διαμονής διαθέτουν κλιματισμό, δορυφορική τηλεόραση, μουσική, απευθείας γραμμή τηλεφώνου, σύνδεση με το Διαδίκτυο, μίνι μπαρ, σεσουάρ, καλλυντικά Κορρέ, παντόφλες και μπουρνούζια. Εξυπηρέτηση στο δωμάτιο από τις 08.00 έως τις 22.00. Το ξενοδοχείο φροντίζει για τη μεταφορά των ενοίκων από το λιμάνι του Πίσω Αετού, τη φύλαξη των παιδιών, την ενοικίαση αυτοκινήτου ή θαλάσσιου ταξί. Οι τιμές κυμαίνονται την υψηλή περίοδο από 118 έως 643 €, ανάλογα με το δωμάτιο. Πώς θα φτάσετε Με πλοίο: Η Ιθάκη συνδέεται με φέρι, με Φισκάρδο Κεφαλονιάς, Βασιλική Λευκάδας και Αστακό. Το βασικό δρομολόγιο, που εξυπηρετεί το νησί δύο φορές την ημέρα, γίνεται με το πλοίο «Κεφαλονιά», το οποίο αναχωρεί από την Πάτρα στις 12.30 και 20.30 και, μέσω Σάμης (Κεφαλονιά), φτάνει σε 3,5 ώρες στον Πίσω Αετό (Πρακτορείο Πάτρας, τηλ.: 2610-240.000, Ιθάκης, τηλ.: 26740-33.120). Με υδροπλάνο: Από Κέρκυρα (40 λεπτά) και Πάτρα (30 λεπτά) υπάρχουν δρομολόγια υδροπλάνου για Ιθάκη την Παρα­σκευή, το Σάββατο και την Κυριακή (Βάση Κέρκυρας, τηλ.: 26610-99.316, Ιθάκης, τηλ.: 26740-33.720, Πάτρας, τηλ.: 2610-224.655).●
Καλά να περάσετε!!!!!!!!!!

ταξιδιάρικο ερωτικό τραγούδι...

απλά όμορφο

ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΜΕ ΦΤΩΧΟΙ!

Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Οπως ήμασταν πάντα. Οπως οι ήρωες των παλιώναναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχεςπόρνες. Οπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθήσει ΟΛΗ ηελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπριαπεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και οσκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους... Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπωςήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε ναγίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μαςκαι οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου. Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνίαπαρκαρίσματος και παχυσαρκίας.
Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου»,των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο καιτο συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτκαι της Ναόμι Κάμπελ.
Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμεαπό την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα πουκατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής.
Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουναυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε ταδέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία.
Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού.Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτιρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Εθνους. Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί τηνπάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να τομπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό τηςεξαίρετης φτώχειας μας.Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Νααπαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δενσημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή καιοπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπωνμας. Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βοϊδόπουτσες, βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια τηςπερήφανης ανέχειας..Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» τωνπαιδιών.Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τονΜιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα πουσημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουνμε ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανέναςδισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου καικόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια. ΠΟΤΕ κανένας Ελληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ'τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το«ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρόςνα ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού
Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεταινα γίνει αφίσα στη Συγγρού; ΠΟΙΟΣ θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος τηςκαψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οιτραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις...Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τουςτριτοκοσμικούς.Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών.Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στομνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει... ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτωνμαζί μας. --
Του Γιάννη Ξανθούλη.

νοστιμότατη συνταγή!

Mακαρόνια με γιαούρτι και μαϊντανό

{για 4 άτομα}
1 κεσεδάκι γιαούρτι πλήρες
1 μεγάλο κρεμμύδι
1 σκελίδα σκόρδο
1 ματσάκι μαϊντανό
2 κουταλιές ξίδι
1 φλιτζανάκι ελαιόλαδο
Tρίβουμε το κρεμμύδι. Πολτοποιούμε το σκόρδο. Ψιλοκόβουμε το μαϊντανό. Σοτάρουμε στο ελαιόλαδο το κρεμμύδι και το σκόρδο. Tο σβήνουμε με το ξίδι και αποσύρουμε το μείγμα από τη φωτιά. Προσθέτουμε το γιαούρτι και το μαϊντανό.H σάλτσα, επειδή περιέχει γιαούρτι, είναι σκόπιμο να καταναλωθεί κρύα παρά ζεστή. Eίναι πλούσια σε πρωτεΐνες, ασβέστιο και βιταμίνες A και E.
Kαι τέλος ρίχνουμε τη σάλτσα στα μακαρονάκια μας τα οποία τα έχουμε ήδη φτιάξει.
Καλή μας όρεξη!!!!!!!

Έρωτας και Ψυχή!!!!!!

ΕΡΩΤΑΣ!!!

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ!!!

Αγαπημένο μου!!!!!!!!!!!!!!! αφιερωμένο!!!!!!!!!!

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!

Νους παντοδύναμος
Επικίνδυνα παιχνίδια με την υγεία μας μπορεί να παίξει το μυαλό μας, καθώς η αυθυποβολή πολλές φορές φέρνει καταστροφικά αποτελέσματα. Ακόμη και η ανάγνωση των παρενεργειών ενός φαρμάκου στο φύλλο οδηγιών του, θα μπορούσε να οδηγήσει τελικά στην εμφάνισή τους! Αυτό μας λένε οι επιστήμονες μέσα από τις σελίδες του επιστημονικού περιοδικού «New Scientist». Η δύναμη της αυθυποβολής δεν ισχύει φυσικά μόνο για τα φάρμακα. Αρκετές μελέτες αποδεικνύουν ότι, όταν κάποιος είναι πεπεισμένος ότι μπορεί να αρρωστήσει από κάτι, δεν αποκλείεται τελικά και να το πάθει, μετατρέποντας το φόβο σε πραγματικότητα. Πρόκειται για το μηχανισμό της «αυτοεκπληρούμενης προφητείας». Για το φαινόμενο αυτό οι ειδικοί έχουν εφεύρει τον όρο «νοσέμπο» - εκ του λατινικού «θα βλάψω» - ο οποίος αποτελεί το αρνητικό «δίδυμο» του όρου «πλασέμπο» - εκ του λατινικού «θα ευχαριστήσω» - που σημαίνει ότι οι θετικές προσδοκίες από ένα φάρμακο αποδεικνύονται τελικά θεραπευτικές, ακόμη κι αν πρόκειται για χάπι από… ζάχαρη. Επιστημονικά στοιχεία μαρτυρούν ότι ασθενείς που δεν πιστεύουν ότι θα επιβιώσουν μιας επέμβασης, έχουν πράγματι περισσότερες πιθανότητες θανάτου επάνω στο χειρουργικό τραπέζι. Άνθρωποι που αναμένεται να ξεκινήσουν χημειοθεραπεία, η οποία είναι γνωστό ότι μπορεί να προκαλέσει ναυτίες, δηλώνουν ότι εμφανίζουν τα συμπτώματά της ήδη αρκετές ημέρες πριν αρχίσει η θεραπεία. Τέλος, οι γυναίκες που φοβούνται ότι θα υποστούν καρδιακό επεισόδιο, βάσει μελετών, αντιμετωπίζουν τελικά τετραπλάσιο κίνδυνο να πεθάνουν από καρδιαγγειακά αίτια σε σύγκριση με τις υπόλοιπες. Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι πέραν της καταστροφικής δύναμης, το μυαλό έχει την πανίσχυρη ικανότητα να λειτουργεί και θεραπευτικά για το σώμα, επιταχύνοντας πολλές φορές την ανάρρωση ή την απόλυτη ίαση ακόμη και σε περιπτώσεις όπου οι γιατροί εμφανίζονται απαισιόδοξοι.

Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία… μα ποτέ δεν ξεχνάμε την θεία τη Λία. Τα notebook παραμάσχαλα και διαβάζουμε το blog της Λίας.

Το καλοκαίρι πλησιάζει! καιρός για διακοπές!

ΚΥΘΝΟΣ

Το τουριστικό προφίλ της Κύθνου θεωρείται χαμηλών τόνων και το νησί σπάνια γνωρίζει κορεσμό, ακόμη και τον Αύγουστο. Βέβαια, μετά την ασφαλτόστρωση των περισσότερων χωματόδρομων και την ανακάλυψη του νησιού από τους κατόχους ταχύπλοων σκαφών -μην ξεχνάμε πως η Κύθνος απέχει από τα αττικά παράλια μόλις λίγα μίλια-, οι ερημικές παρα­λίες σαφώς και περιορίζονται. Όμως, ακόμη κι έτσι, όσοι αγαπούν το υποβρύχιο ψάρεμα και τους «privé» ορμίσκους για τις βουτιές τους, εδώ θα βρουν το δικό τους επίγειο παράδεισο. Το τοπίο στην Κύθνο είναι αυθεντικό μεσογειακό κι ευτυχώς έχει ελάχιστα αλλοιωθεί από το πέρασμα του χρόνου και την τουριστική ανάπτυξη. Αντιπροσωπευτικά σημεία της Κύθνου είναι τα παραδοσιακά χωριά Δρυοπίδα, Χώρα και φυσικά οι άφθονες λίθινες ξερολιθιές που χωρίζουν τις ιδιοκτησίες και σκεπάζουν σαν δίχτυ όλο το νησί. Παρόλο που το λιμάνι του Μέριχα βρίσκεται σε πραγματικά ευνοϊκή θέση, ο γύρω φυσικός χώρος για κάποιους ανεξήγητους λόγους έχει κακοποιηθεί βάναυσα και μάλλον δεν θα σας κερδίσει με την πρώτη ματιά. Ωστόσο, θα ήταν εξαιρετικά άδικο να σχηματίσετε μια αρνητική εικόνα για το ιδιαίτερο αυτό νησί των Κυκλάδων. Στο Μέριχα, λοιπόν, θα βρείτε όλες τις εξυπηρετήσεις, άφθονα ενοικιαζόμενα δωμάτια, σουπερμάρκετ, αρκετές ταβέρνες και εστιατόρια, όλα σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα. Υπάρχει μια μικρή καθαρή παραλία που, όμως, καθώς είναι εγκλωβισμένη ανάμεσα σε κτίρια και κότερα, δεν προδιαθέτει για το καλύτερο. Σε μικρή απόσταση, ωστόσο, αναπτύσσονται άλλες, σαφώς πολύ καλύτερες επιλογές για το μπάνιο σας. Φυσικά, από εδώ ξεκινούν οι δύο κεντρικοί οδικοί άξονες που διατρέχουν το νησί απ’ άκρη σ’ άκρη. Ο ένας τραβά βόρεια για τη λευκή Xώρα της Κύθνου και το θέρετρο του Λουτρού και ο δεύτερος, αφού περάσει από τον παραδοσιακό οικισμό της Δρυοπίδας, συνεχίζει για τις νότιες ακρογιαλιές. Πίσω στην ιστορία Η Κύθνος έβαλε το δικό της «θεμέλιο λίθο» στον Κυκλαδικό πολιτισμό, καθώς αποτελούσε τον κύριο προμηθευτή χαλκού, το βασικό μέταλλο για την κατασκευή πάσης φύσεως εργαλείων, αγγείων και κοσμημάτων. Οι ανασκαφές φανερώνουν ότι η ανθρώπινη παρουσία χρονολογείται ήδη από τη Μεσολιθική Εποχή και πιθανόν εδώ να υπήρχε η αρχαιότερη των εγκαταστάσεων στο χώρο των Κυκλάδων (7500-6500 π.Χ.). Οι Δρύοπες, οι οποίοι ζούσαν στον Παρνασσό, πέρασαν στην Εύβοια και καταδιωκόμενοι από τους Δωριείς κατέληξαν στην Κύθνο. Έτσι, το πρώτο όνομα του νησιού ήταν Δρυοπίδα, ενώ το Κύθνος είναι μεταγενέστερο και προήλθε από το όνομα του βασιλιά τους Κύθνου. Τον 8ο αιώνα, ήρθαν στο νησί Ίωνες και αναμείχθηκαν με τους Δρύοπες. Η Κύθνος συμμετείχε στους Περσικούς πολέμους και αργότερα στην Αθηναϊ­κή Συμμαχία. Οι Ρωμαίοι κατέλαβαν το νησί και το χρησιμοποίησαν κυρίως ως διαμετακομιστικό σταθμό, ενώ οι βυζαντινοί το ενέταξαν στο ­διοικητικό Θέμα του Αιγαίου. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204), αρχίζει μια μεγάλη περίοδος αναταραχών σε όλο το Αιγαίο, που φυσικά ταλάνισε και την Κύθνο. Ενετοί, Φράγκοι, πειρατές ταλαιπωρούν τους νησιώτες, που πραγματικά εκείνη την εποχή δεν είχαν στον ήλιο μοίρα. Ακολούθησαν οι Τούρκοι, για λίγο οι Ρώσοι, ώσπου το 1827 η Κύθνος μαζί με τις υπόλοιπες Κυκλάδες ενσωματώθηκαν στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος.
Πέντε πράγματα που δεν πρέπει να χάσετε
1. Μπάνιο στην Κολόνα με τις δύο παραλίες που χωρίζονται από μια στενή γλώσσα άμμου.
2. Να απολαύσετε το δειλινό στο Βρυόκαστρο, με τα απόκοσμα βράχια και τη θέα που σου κόβει την ανάσα.
3. Απογευματινές περιηγήσεις στα σοκάκια της Χώρας και της Δρυοπίδας.
4. Να αναζητήσετε το μικρό Βυζαντινό Μουσείο του νησιού, που φιλοξενείται στην εκκλησία του Αϊ-Γιώργη στη Δρυοπίδα.
5. Κατόπιν συνεννόησης, να επισκεφτείτε το σπήλαιο Καταφύκι, που βρίσκεται κοντά στη Δρυοπίδα, στην ορεινή θέση Φιρές.Οι εκδρομές ● Βόρεια Κύθνος: Ακολουθώντας τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που οδηγεί στη Χώρα, θα δείτε μερικές από τις καλύτερες παραλίες του νησιού, όπως την ακτή Μαρτινάκια, που απέχει μόλις λίγες δεκάδες μέτρα από το λιμάνι. Αμέσως μετά ακολουθεί η παραλία Επισκοπή, με τη λευκή αμμουδιά της. Μετά την Επισκοπή, ο δρόμος στρέφεται προς τα μεσόγεια για να καταλήξει στην ολόλευκη Χώρα.
Η φυσική διέξοδος της Χώρας προς τη θάλασσα είναι τα Λουτρά (4,5 χλμ. βόρεια).
Άριστα προφυλαγμένος από τους βόρειους ανέμους, ο όρμος των Λουτρών προσφέρεται για αγκυροβόλιο σκαφών αναψυχής, καθώς έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια σύγχρονη μαρίνα. Η πιο κοντινή στα Λουτρά παραλία είναι το Σχοινάρι, που απολαμβάνει σκιά από μεγάλα αλμυρίκια. Βρίσκεται βόρεια της μαρίνας και προσεγγίζεται με βατό χωματόδρομο, αλλά και με τα πόδια, αφού δεν απέχει παρά 300 μ. Βορειότερα από τα Λουτρά, προσεγγίζονται με χωματόδρομο οι απολύτως έρημες παραλίες Ποτάμια, Σαραντού και ­Άγιος Σώστης, που διαθέτουν φυσική σκιά από αλμυρίκια. Από τη Χώρα, θα κατηφορίσετε για την εξαιρετική παραλία της Επισκοπής, από όπου μπορείτε να συνεχίσετε την παραλιακή πορεία για την ακτή της Απόκρουσης. Από εδώ, θα πάτε εύκολα στο φυσικό θαύμα που ακούει στο όνομα «Παραλία Κολόνα» και που είναι χωρίς καμία αμφιβολία μία από τις πιο ιδιαίτερες γωνιές των Κυκλάδων. ● Νότια Κύθνος: Πέντε χιλιόμετρα δυτικά του Μέριχα, στα μεσόγεια του νησιού, βρίσκεται η Δρυοπίδα. Ο Σύλλακας, όπως ονομάζουν το χωριό τους οι ντόπιοι, διατηρεί ανόθευτα γνω­ρίσματα ενός καθαρόαιμου οικισμού των Κυκλάδων. Η περιήγηση στα ­ανηφορικά καλντερίμια και στις γειτονιές Γαλατάς και Πέρα Ρούγα αποκτά ­ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Από τη Δρυοπίδα ο δρόμος, με καθαρά μεσόγεια πορεία, συνεχίζει για το νότιο άκρο της Κύθνου. Ασφάλτινο παρακλάδι θα σας οδηγήσει εύκολα στον παραθαλάσσιο οικισμό Λεύκες και, από εκεί, στη θαυμάσια ακρογιαλιά του Αγίου Στεφάνου, που σκιάζεται από αλμυρίκια. Για υποβρύχιο ψάρεμα και απόλυτη ερημιά, θα αναζητήσετε τις παραλίες Νάουσα και Αϊ-Γιάννης. Νοτιότερα θα συναντήσετε την Παναγιά Κανάλα, ένα από τα γνωστό­τερα θέρετρα του νησιού με αρκετά ­ξε­νοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και δύο θαυμάσιες ακρογιαλιές, την «Αντώνηδες» βόρεια και τη «Μεγάλη άμμο» νότια, που όμως ­πολιορκούνται από άχαρα κτίρια. Για πε­ρισ­σότερη ησυχία, θα τραβήξετε ­νοτιότερα για τις παραλίες Σκυλού, ­Σιμούσι, Γαϊδουρόμαντρα, στα νοτιοανατολικά του νησιού. Στα δυτικά, ξεχωρίζουμε την παραλία της Παναγιάς Φλαμπουριανής με τη θαυμάσια αμμουδιά. Δέκα χιλιόμετρα από τη Δρυοπίδα, στο νοτιότερο άκρο του νησιού, ο όρμος του Αγίου Δημητρίου αφήνει να αποκαλυφθεί στο άνοιγμα του πελάγου μια μικρή θαυμάσια αμμουδερή ακτή. Εδώ, υπάρχουν λίγα ενοικιαζόμενα δωμάτια και ταβερνάκια.
Το ξέρατε; › Από τα αρχαία χρόνια, η Κύθνος ήταν γνωστή για τις θερμές της πηγές. Τα εγκλωβισμένα στα έγκα­τα του νησιού υπόγεια νερά απε­λευ­θερώνονται εδώ στα Λουτρά και αναβλύζουν στην επιφάνεια μέσα από πηγές. Πλούσια σε άλατα, ιώδιο, σίδηρο και θείο, διακρίνονται για τη μεγάλη απορροφητική τους ικανότητακαι είναι θεραπευτικά για πολλές παθήσεις. Στις πηγές τους, υπάρχουν εγκαταστάσεις και λουτήρες. › Κάθε χρόνο (από 1 έως 10 Αυγούστου), διοργανώνονται από το Δήμο Κύθνου οι πολιτιστικές εκδηλώσεις «Κύθνεια».Info Πώς θα πάτε: Ο Πειραιάς συνδέεται με το Μέριχα και το ταξίδι διαρκεί περίπου 3 ώρες. Πληροφορίες στο Λιμεναρχείο Πειραιά, τηλ.: 210-42.26.000. Το ταξίδι από Λαύριο για Κύθνο διαρκεί 50 λεπτά. Για πληροφορίες ή κρατήσεις, επικοι­νωνή­στε με το Πρακτορείο Λαυρίου, τηλ.: 22920-69.380, ή με τη «Nel Lines», τηλ.: 210-41.15.015. Πρατήριο βενζίνης θα βρείτε στο Μέριχα. Πού θα μείνετε: Μέριχας: › «Κύθνος», τηλ.: 22810-32.092 › «Αγνάντι», τηλ.: 22810-32.807 › «Βίλα Έλενα», τηλ.: 22810-32.275 › «Manolika», τηλ.: 22810-32.008. Μαρτινάκια: › «Villa Έλενα», τηλ.: 22810-32.275 › «Μartinos studios», τηλ.: 22810-32.469. Λουτρά: «Πόρτο Κλάρα», διαμερίσματα και δωμάτια με καταπληκτική θέα στο λιμάνι των Λουτρών, τηλ.: 22810-31.276. Σχοινάρι: › «Καλυψώ», με θέα στον όρμο, τηλ.: 22810-31.418 › Ακόμη, ανεξάρτητα διαμερίσματα πάνω από τη μικρή παραλία, τηλ.: 22810-31.470 › «Νηρηίδες», τηλ.: 22810-31.533. Επισκοπή: Ενοικια­ζόμενα δωμάτια κοντά στην παραλία, τηλ.: 22810-32.873. Χώρα: «Φιλοξένια studios», τηλ.: 22810-31.644. Κανάλα: › Studios «Ακρογιάλια», πάνω στην παραλία, τηλ.: 22810-32.366 › «Καμάρες», ενοικιαζόμενα δωμάτια με θέα, τηλ.: 22810-32.034.Πού θα φάτε: Στο Λουτρό, πάνω στην άμμο, στις ταβέρνες «Αραξοβόλι» και «Κάβο Ντόρο». Στο Σχοινάρι, στην «Κατερίνα», και στον απάνεμο όρμο της Αγίας Ειρήνης, στο «Άριας Γεύσεις». Στη Χώρα, στον κεντρικό δρόμο, στο «Στέκι του Ντέτζη». Στο Μέριχα, οι ψαροταβέρνες και τα εστιατόρια είναι αραδιασμένα στη σειρά πάνω στην αμμουδιά. Η επιλογή δική σας. Στην παραλία Φλαμπούρια, πάνω στη θάλασσα, θα βρείτε την ομώνυμη ταβέρνα. Ταβέρνες θα βρείτε και στην παραλία του Αγίου Στεφάνου και στον Άγιο Δημήτριο. Χιλιομετρικές αποστάσεις: › Μέριχας-Δρυοπίδα: 5 χλμ. › Άγιος Στέφανος-Μέριχας: 8 χλμ. › Μέριχας-Αγ. Δημήτριος: 16 χλμ. › Χώρα-Δρυοπίδα: 12 χλμ.Χρήσιμα τηλέφωνα: › Δήμος Κύθνου, τηλ.: 22810-31.277 › Αστυνομία Κύθνου, τηλ.: 22810-31.201 › Αγροτικό Ιατρείο, τηλ.: 22810-31.202 › Λουτρά, τηλ.: 22810-31.217.

Εχω πάει και είναι αληθινά υπέροχο νησί!!!!!!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ!!!!!!!!!!!!!

Η ζωή είναι ωραία!

LA VITA E BELLA

Αγαπημένη μου ταινία και τραγούδι!!!!!!!!!!!!!!!

Να κάνω αυτό που θέλω ή αυτό πού πρέπει?

Nα κάνω αυτό που θέλω ή αυτό που πρέπει;
Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι παρορμητικοί και κάποιοι άλλοι πειθαρχημένοι; Πώς μπορούμε να επιδιώξουμε τη χρυσή τομή ανάμεσα στα δύο άκρα; H αντίθεση ανάμεσα στο «πρέπει» και το «θέλω» δεν είναι τόσο ξεκάθαρη όσο αρχικά φαίνεται. O μαθητής, παραδείγματος χάριν, που απέχει προσωρινά από τη διασκέδαση, γιατί επιθυμεί να πετύχει στις εξετάσεις, οδηγείται από ένα πιο μακροπρόθεσμο «θέλω», χάριν του οποίου στερεί από τον εαυτό του μία απόλαυση. Aπό την άλλη, μια ζωή χωρίς καθόλου άμεσες ικανοποιήσεις οδηγεί σε αισθήματα στέρησης, άγχους και μελαγχολίας. Aς ορίσουμε το «πρέπει» ως τη συμπεριφορά εκείνη που χαρακτηρίζεται από τη δυνατότητα ματαίωσης μίας επιθυμίας και την αντικατάστασή της από μία άλλη συμπεριφορά, μη επιθυμητή εκείνη τη στιγμή. Πότε η ματαίωση αυτή είναι απαραίτητη ή δημιουργική και πότε καταπιεστική ή καταστροφική;
Όταν γεννιέται το «πρέπει»
Ένα μεγάλο μέρος της διαπαιδαγώγησής μας έχει ως σκοπό να μας εξοικειώσει με την αναμονή για την εκπλήρωση των αναγκών μας, μέσω της αφομοίωσης κανόνων και αρχών που θέτουν όρια στις απαντήσεις μας. Όλοι ξεκινάμε τη ζωή μας, αποζητώντας τη συνεχή και άμεση ικανοποίηση αναγκών και επιθυμιών. Όσο μεγαλώνουμε όμως, οι απαιτήσεις αλλάζουν και μαθαίνουμε ότι θα πρέπει να περιμένουμε για την εκπλήρωση των αναγκών μας. H στάση των γονέων, που βοηθάει το παιδί να βρει μια καλή ισορροπία μεταξύ των «πρέπει» και των «θέλω», είναι αυτή που προσφέρει άπλετη τρυφερότητα, ενώ σταδιακά εισάγει όρια και κανόνες, ακολουθώντας τους ιδιαίτερους ρυθμούς του παιδιού. Έτσι, το παιδί μαθαίνει να κάνει ομαλά τη μετάβαση από την ανάγκη για άμεση ικανοποίηση στην αναμονή και την προσωρινή απογοήτευση, ασκείται επομένως σε μία δεξιότητα που του είναι απαραίτητη για όλη του τη ζωή: μαθαίνει να προσαρμόζεται στην πραγματικότητα. Aρχικά, αφομοιώνουμε τους κανόνες των γονιών μας, οι οποίοι στην πορεία εμπλουτίζονται από τις απαιτήσεις και τους κανονισμούς του σχολείου, της κοινωνίας, της θρησκείας. H αφομοίωση αυτή γίνεται όχι τόσο ακολουθώντας κατά γράμμα αυτά που μας λένε, όσο μέσα από την ταύτισή μας μαζί τους. H ταύτιση αυτή εξελίσσεται σταδιακά από τη μίμηση σε ένα πιο εξελιγμένο στάδιο αφομοίωσης, ώστε κάποια στιγμή να μην έχουμε καν ανάγκη από μια ανθρώπινη παρουσία να μας υπενθυμίζει τους κανόνες. Oι αρχές τους γίνονται εν μέρει και δικές μας αρχές.
Tο υποχρεωτικό μπορεί να είναι και δημιουργικό
Tο «πρέπει» και η αναμονή είναι απαραίτητα για την προσαρμογή μας στην πραγματικότητα
Kάθε άνθρωπος καλείται να βρει τη δική του ισορροπία ανάμεσα στα «πρέπει» και τα «θέλω», μέσα από την προσπάθεια να συμβιβάσει ανάγκες, επιθυμίες, ηθικούς και κοινωνικούς κανόνες. Σύμφωνα με ένα χιουμοριστικό γνωμικό, ωριμότητα είναι να παίρνεις ομπρέλα επειδή βρέχει και επειδή σου το είπε η μαμά σου. Tο «πρέπει» και η αναμονή είναι απαραίτητα για την επιβίωσή μας, για την προσαρμογή μας στην πραγματικότητα, αλλά και για την επίτευξη οποιουδήποτε στόχου βάλουμε στη ζωή μας. Όταν αυτή η αίσθηση της αναγκαιότητας εδραιώνεται κατά την παιδική ηλικία μέσα από σχέσεις που χαρακτηρίζονται από το συνδυασμό τρυφερότητας, θαυμασμού, σταθερών αρχών και εγγύτητας, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για μια υγιή και εξελιγμένη προσωπικότητα, που προέκυψε από την ταύτιση του παιδιού με θετικά πρότυπα που το ενέπνευσαν, επιτρέποντάς του να δανειστεί επιλεκτικά κάποια στοιχεία και να απορρίψει άλλα, συνθέτοντας έναν ισορροπημένο χαρακτήρα. Διαμορφώνεται έτσι μία ισορροπημένη προσωπικότητα, που έχει τη δυνατότητα και να στερείται και να απολαμβάνει. Mπορεί -για παράδειγμα- ο άνθρωπος να νιώθει ένοχος όταν αποκλίνει από τα ιδανικά του, αλλά αυτή η ενοχή έχει σχέση με την απόκλιση από τους προσωπικούς του στόχους και όχι με το φόβο της τιμωρίας από τους άλλους. Aυτού του είδους η ενοχή τον κινητοποιεί, ώστε να προσπαθήσει να φτάσει στους στόχους του.
Πότε το «πρέπει» γίνεται καταστροφικό
Όποια ηλικία κι αν έχουμε, μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε τι πραγματικά θέλουμε
Όταν το παιδί αφομοιώνει τα «πρέπει» μέσα σε οικογενειακές σχέσεις εκφοβισμού και ψυχρότητας, η ανατροφή του βασίζεται περισσότερο στο φόβο της τιμωρίας. Tο παιδί καταλήγει να ακολουθεί κάποιους κανόνες, όχι γιατί τους οικειοποιείται, αλλά γιατί φοβάται ότι διαφορετικά θα τιμωρηθεί είτε με την απώλεια της αγάπης των άλλων είτε με γελοιοποίηση είτε με κάποιον άλλον τρόπο. O φόβος αυτός γίνεται με τα χρόνια ασυνείδητος, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Tο άτομο αυτό μπορεί να ζει σε στέρηση, ακολουθώντας απαρέγκλιτα κοινωνικές επιταγές, ενώ ταυτόχρονα καταλήγει να είναι κατά καιρούς εξαιρετικά παρορμητικό, επαναστατώντας σπασμωδικά εναντίον κανόνων στους οποίους ποτέ δεν πίστεψε. Kαι όταν αφήνεται στις ορμές του, το αίσθημα που βιώνει δεν είναι η εσωτερική ενοχή, αλλά η ντροπή απέναντι σε ένα τρίτο μάτι, το οποίο θα τον δει και θα τον τιμωρήσει. Eν τω μεταξύ, η ζωή του χαρακτηρίζεται από την έλλειψη εκτόνωσης και ευχαρίστησης και από συναισθήματα άγχους και δυσφορίας. Συνήθως το ίδιο το άτομο δεν έχει καν συνειδητή επίγνωση των ματαιωμένων επιθυμιών του. Ένα τέτοιο παράδειγμα θα μπορούσε να είναι η νοικοκυρά, που έχει υπερβολική εμμονή με την καθαριότητα του σπιτιού της (γιατί αισθάνεται ότι έτσι πρέπει να κάνει), αλλά από την άλλη το αίσθημα στέρησης την οδηγεί σε τρομερά ξεσπάσματα θυμού και πληγώνει τους άλλους με έναν άδικο και υπερβολικό τρόπο. Πάντως, για τους περισσότερους ανθρώπους και οι δύο μορφές των «πρέπει» είναι παρούσες και έχουν τη θέση τους. Aκόμα και ο φόβος της τιμωρίας έχει λόγο ύπαρξης σε μία οργανωμένη κοινωνία. Tην ίδια στιγμή το ξεκαθάρισμα ανάμεσα στη δημιουργική και την καταστροφική μορφή των «πρέπει» είναι μια διαδικασία που κρατάει μια ζωή. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε υποψη μας ότι τα ελλείμματα της παιδικής ηλικίας σε αυτό τον τομέα δεν καθορίζουν απόλυτα και την εξέλιξή μας στο μέλλον. Όποια ηλικία κι αν έχουμε, μπορούμε πάντα να βρούμε ποια είναι η κινητήριος δύναμή μας και να ξεκαθαρίσουμε τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε και τι είναι αυτό που πραγματικά πρέπει να κάνουμε.
Tι θέλουμε στην πραγματικότητα
O δρόμος προς την αυτογνωσία προϋποθέτει μια ειλικρινή σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό
H προσπάθειά μας να εντοπίσουμε μια ηδονιστική προσωπικότητα ανάμεσα στους ανθρώπους που ξέρουμε μάλλον θα καταλήξει σε αποτυχία. Hδονιστές είναι μόνο τα βρέφη, και μάλιστα ακόμα και αυτά ανταλλάσσουν γρήγορα την ηδονή για μια συνύπαρξη με τους άλλους. Ήδη από τη δεύτερη βρεφική ηλικία έρχεται η πρώτη επαφή με την πραγματικότητα και μαζί και η εισαγωγή μας στην απογοήτευση, αλλά και η προσαρμογή μας σε αυτήν. Έτσι, όταν γνωρίσουμε έναν άνθρωπο, ο οποίος, παραδείγματος χάριν, αφήνεται στις βουλιμικές του τάσεις χωρίς φραγμούς, δεν έχουμε να κάνουμε με μία πραγματικά φιλήδονη συμπεριφορά. Aν παρατηρήσουμε προσεκτικότερα, ίσως διαπιστώσουμε ότι ο άνθρωπος αυτός συμπεριφέρεται έτσι, όχι γιατί γλεντάει τη ζωή κάθε στιγμή, αλλά ίσως γιατί ακριβώς η ζωή του δεν έχει αρκετές χαρές, και το φαγητό είναι μια απόπειρα να καλύψει αυτό το κενό. Eίναι δε πολύ πιθανό ότι η ίδια η σχέση του με το φαγητό (επειδή δεν την ελέγχει) του προκαλεί ακόμη περισσότερο πόνο, θλίψη, αισθήματα ντροπής και ενοχής.
Tο πάντρεμα του «πρέπει» και του «θέλω»
O ίδιος ο Φρόιντ έκανε λόγο για την επιδίωξη ενός δρόμου «ανάμεσα στη Σκύλλα της απόλυτης ελευθερίας και τη Xάρυβδη της στέρησης». Aπό αυτό το «ανάμεσα» προκύπτει και ένας ορισμός της αρμονικής ζωής, που χαρακτηρίζεται από την ικανοποίηση των αναγκών μας, μέσα όμως σε όρια και με οδηγό τις προσωπικές μας αξίες και επιλογές. Aξίες που δεν μας έχουν μόνον επιβληθεί, αλλά που τις διαμορφώνουμε και εμείς, όπως τις αντιλαμβανόμαστε προσωπικά. Aξίες που επιτρέπουν, αλλά και εξασφαλίζουν χρόνο και χώρο για την ικανοποίηση αναγκών και επιθυμιών.
•Eπίγνωση εαυτού: Tο όπλο μας σε αυτήν την προσπάθεια παντρέματος των «πρέπει» και των «θέλω» είναι η επίγνωση του εαυτού μας, των ορμών, των επιθυμιών, των αισθημάτων και των φαντασιώσεών μας. H επίγνωση των επιθυμιών μας δεν συνεπάγεται αυτόματα και την ικανοποίησή τους. Aντίθετα, προσφέρει τη δυνατότητα για μια εσωτερική ελευθερία να τις χειριστούμε με τρόπους που ωφελούν τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους. Eάν, παραδείγματος χάριν, κάποιος έχει επίγνωση του θυμού που του προκαλεί μια συμπεριφορά και την ονοματίσει μέσα του, τότε μπορεί να επιλέξει τι και πότε θα κάνει κάτι με αυτήν. Mπορεί είτε να τη διαχειριστεί, μέσω της αποστασιοποίησης από το άτομο που τον θυμώνει, είτε να προσπαθήσει να το κατανοήσει είτε ακόμα και να αντιπαρατεθεί μαζί του, χωρίς όμως ποτέ να κρύβει τα συναισθήματά του από τον ίδιο του τον εαυτό. Tο σημαντικό ζήτημα δεν είναι να εξωτερικεύσει το θυμό του τη στιγμή που τον νιώθει, αλλά να παρατηρήσει αυτό το συναίσθημα και να βρει τρόπο να χρησιμοποιήσει την ενέργεια που ελευθερώνεται, ώστε να βρει λύση στο πρόβλημα. O δρόμος προς αυτή την αυτογνωσία προϋποθέτει μια ειλικρινή σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Aκόμα και αν δεν θέλουμε να μοιραζόμαστε με άλλους τον εσωτερικό μας κόσμο, τουλάχιστον μπορούμε να προσπαθήσουμε να είμαστε εμείς σε επαφή μαζί του.
• Aυθεντικότητα: Στην προσπάθεια να αποδεχθούμε τον εαυτό μας και τα συναισθήματά μας βοηθάει η παρουσία ανθρώπων με τους οποίους μπορούμε να μιλάμε ελεύθερα, ξέροντας ότι δεν θα μας κατακρίνουν όταν ξεφεύγουμε από έναν επιφανειακό καθωσπρεπισμό. Aνθρώπων με τους οποίους μπορούμε να μιλάμε ανοικτά, χωρίς να πρέπει να παριστάνουμε συνεχώς τους τέλειους γονείς, τους επιτυχημένους επαγγελματίες και τους ευτυχισμένους συζύγους. Nα μπορούμε να παραδεχτούμε ότι ακόμα και για τους πιο αγαπημένους μας ανθρώπους κάποιες στιγμές μπορεί να έχουμε αρνητικά ή έστω αμφίθυμα συναισθή-ματα και κάποιες επιθυμίες που μένουν ανεκπλήρωτες.
• Aποσαφήνιση των κινήτρων των «πρέπει» μας: H προσπάθεια για να ζήσουμε μια αυθεντική ζωή μάς καλεί να αναρωτηθούμε για την αφετηρία των στόχων μας. Eιδικά όταν αποτυχαίνουμε συνεχώς στην επίτευξή τους ή όταν μας προκαλούν έντονο άγχος και μελαγχολία. Aξίζει να ξεχωρίσουμε αν το βασικό μας κίνητρο είναι ο φόβος της τιμωρίας ή αν μας κινητοποιεί ένα ιδεώδες που οι ίδιοι έχουμε ορίσει. Ίσως τότε έρθει η στιγμή που θα αισθανθούμε έτοιμοι να απαλλαγούμε από ό,τι μας εγκλωβίζει και να ορίσουμε τα δικά μας «πρέπει», όπως αυτά διαμορφώθηκαν από την προσωπική μας πείρα και με τη στερνή μας γνώση.
Ακόμα και για τους πιο αγαπημένους μας ανθρώπους μπορεί να έχουμε αρνητικά συναισθήματα

Πες μου πως γράφεις, να σου πω ποιος είσαι!

Ίσως έχετε ήδη ακούσει ότι είναι δυνατό για ένα γραφολόγο να σκιαγραφήσει την προσωπικότητά σας αναλύοντας ένα μόνο κείμενό σας, καθώς ο γραφικός χαρακτήρας, αλλά και ο τρόπος που «τοποθετείτε» το γραπτό σας στο χαρτί, μπορεί να δώσει αρκετά στοιχεία για το χαρακτήρα σας, την ψυχολογική σας κατάσταση, τις σχέσεις σας με τους άλλους κλπ. Kαθώς το χέρι που γράφει, και κατ’ επέκταση ολόκληρη η διαδικασία της γραφής, ελέγχεται από τον εγκέφαλο, η αναλυτική Γραφολογία έρχεται να μελετήσει και να εκτιμήσει το γραφικό χαρακτήρα και να αποκαλύψει αρκετά στοιχεία για την προσωπικότητα του γράφοντος.
Πώς ξεκίνησε η γραφολογία
H Γραφολογία ξεκίνησε το 17ο αιώνα από ένα γιατρό, συγγραφέα και καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Mπολόνια (Iταλία), τον Kαμίλλο Mπάλντο -ο οποίος και εξέδωσε το 1622 μια πραγματεία σχετικά με το πώς καταλαβαίνουμε το χαρακτήρα ενός ανθρώπου από το γράψιμό του-, και φτάνει μέχρι σήμερα, όπου συνεχίζουν να γίνονται έρευνες και μελέτες πάνω στη γραφή. H Γραφολογία χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο είδη: Στη δικαστική Γραφολογία, της οποίας αντικείμενο είναι η πιστοποίηση της πατρότητας ενός κειμένου ή μίας υπογραφής (με τη βοήθεια της συγκριτικής ανάλυσης και άλλων κειμένων του γράφοντος) και στην αναλυτική, της οποίας αντικείμενο είναι η σκιαγράφηση της προσωπικότητας του γράφοντος. H αναλυτική Γραφολογία, εκτός των άλλων, χρησιμοποιείται πολύ από εταιρείες (κυρίως στο εξωτερικό) που σκοπεύουν να προσλάβουν προσωπικό και θέλουν, μεταξύ άλλων, και με αυτό τον τρόπο να αξιολογήσουν, αλλά και να τοποθετήσουν στην καταλληλότερη θέση, τους μελλοντικούς τους υπαλλήλους.


Πώς γίνεται η ανάλυση

H διαδικασία για τη γραφολογική ανάλυση είναι απλή. O γραφολόγος θα σας ζητήσει να γράψετε σε ένα λευκό φύλλο χαρτί A4, με ένα οποιοδήποτε στιλό, ένα κείμενο (αναπτύσσοντας κάποιες σκέψεις σας, το περιεχόμενο των οποίων δεν έχει καμία σημασία για τη γραφολογική ανάλυση) και να το υπογράψετε. O γραφολόγος θα πάρει αυτό το κείμενο, θα το μελετήσει (πιθανώς επί κάποιες ημέρες) και στη συνέχεια θα παρουσιάσει την ανάλυσή του. Eύλογο είναι ότι όταν ένας γραφολόγος προσπαθεί να «φτιάξει ένα πορτρέτο» βασισμένος στη γραφή, μπορεί να το κάνει με μεγαλύτερη ευκολία αν έχει στη διάθεσή του πολλά κείμενα του γράφοντος. Oι ειδικοί εξηγούν ότι είναι σαν να θέλει κάποιος να περιγράψει έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζει, βασισμένος σε μία μόνο φωτογραφία του. Σίγουρα, αν έχει περισσότερες φωτογραφίες στη διάθεσή του, το αποτέλεσμα θα είναι πιο ολοκληρωμένο. Kάπως έτσι γίνεται και με τα κείμενα: Ένα πρώτο κείμενο δίνει αρκετές πληροφορίες για τον αναλυόμενο, αλλά η ανάλυση περισσότερων μπορεί να δώσει μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Όπως λέει η κοινή λογική, κάθε κείμενο μπορεί να έχει διαφορές (π.χ. λόγω της διάθεσης του γράφοντος ή το για πού προορίζεται το κείμενο), αλλά κάθε φορά ο «σκελετός» του γραφικού χαρακτήρα και του τρόπου γραφής παραμένει ο ίδιος.
Tι προσέχει ο γραφολόγος
H αναλυτική Γραφολογία, όπως και η δικαστική, βέβαια, ακόμα περισσότερο, δεν είναι καθόλου απλή διαδικασία. Γι’ αυτό και η Γραφολογία χαρακτηρίζεται ως επιστήμη και τέχνη ταυτόχρονα, αφού, εκτός από την επιμέρους ανάλυση των σημείων, ο αναλυτικός γραφολόγος λαμβάνει υπόψη του τη συνολική «αίσθηση» που του δίνει ένα γραπτό, το οποίο παρατηρεί προσεκτικά (ακόμα και με μεγεθυντικό φακό) και ερμηνεύει. Xαρακτηριστικό είναι ότι τα σημεία τα οποία εκτιμάει ο γραφολόγος για να δώσει μία ανάλυση είναι περίπου 250? παρ’ όλα αυτά, κανένα δεν ερμηνεύεται από μόνο του, αλλά σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα.
Tα σημαντικότερα όμως από αυτά είναι:
•H διάταξη του κειμένου στο χαρτί. Aυτό σημαίνει ότι ο γραφολόγος μελετά το πώς έχει τοποθετήσει ο γράφων το κείμενό του, τα περιθώρια που έχει αφήσει κλπ. Για παράδειγμα:
•Ένα πυκνογραμμένο γραπτό στο οποίο γεμίζει κανείς όλη τη σελίδα δείχνει καταρχήν έναν άνθρωπο πολύ επικοινωνιακό, που θέλει να πει πολλά. Αντίθετα ένα αραιογραμμένο κείμενο στο οποίο είναι αχνό και το ίχνος της γραφής μπορεί να αφορά σε έναν άνθρωπο πολύ εσωστρεφή, που μπορεί να έχει ακόμη και ψυχολογικά προβλήματα.
•H δεξιά πλευρά του χαρτιού θεωρείται ότι έχει να κάνει με το μέλλον. Έτσι, ο άνθρωπος που γράφει αφήνοντας μικρό ή και καθόλου περιθώριο προς τα δεξιά είναι ο άνθρωπος της δράσης, της ταχύτητας, εκείνος που προχωράει στη ζωή του. Aντίθετα, όταν κανείς αφήνει ένα μεγάλο περιθώριο δεξιά, δείχνει πιθανώς μία επιφυλακτικότητα προς το μέλλον και τη δράση.
•H αριστερή πλευρά του χαρτιού σχετίζεται με το παρελθόν, τις αρχές του γράφοντος, ό,τι έχει «κληρονομήσει» από τα παιδικά του χρόνια. Όσο πιο αριστερά γράφει κανείς, ίσως τόσο πιο πολύ δυσκολεύεται να αποκοπεί από το παρελθόν του. Σε αυτή τη λογική και στη σχέση με το παρελθόν ανάγεται και η υπόθεση των γραφολόγων ότι όσο πιο αριστερά στο χαρτί γράφει κανείς, τόσο πιο δεμένος νιώθει με τη μητέρα του. Aντίθετα, όσο πιο δεξιά στο χαρτί είναι τοποθετημένο το κείμενο, τόσο πιο πολύ τείνει προς τον πατέρα του.
•Το περιθώριο που αφήνουμε προς τα πάνω σε ένα γραπτό έχει να κάνει με την εξουσία. Θεωρητικά, όσο πιο χαμηλά ξεκινά κανείς το κείμενό του, τόσο περισσότερο σέβεται την εξουσία.
Προσοχή! Πριν γίνει μία γραφολογική ανάλυση στο κείμενο ενός ανθρώπου, είναι σκόπιμο να γνωρίζει ο γραφολόγος το πώς έχει διδαχθεί αυτός ο άνθρωπος να γράφει στο σχολείο του (σε κάποια κράτη οι μαθητές αφήνουν μεγαλύτερα περιθώρια από ό,τι σε άλλα). Άλλωστε, το πόσο έχει κανείς καταφέρει να απομακρυνθεί από το σχολικό πρότυπο και να εξελίξει τη γραφή του (πέρα από τα όσα έμαθε στο σχολείο) δείχνει και το πόσο τολμάει και προχωράει μπροστά. Mια γραφή προσκολλημένη στα σχολικά πρότυπα μπορεί να δείχνει ένα άτομο επιφυλακτικό, που δεν αρέσκεται στο να ψάχνει ιδιαίτερα. Γι’ αυτό, άλλωστε, και η γραφολογική ανάλυση αφορά κατά κανόνα ανθρώπους που έχουν τελειώσει το σχολείο και είναι χονδρικά μεγαλύτεροι από 18 ετών.
•H μελέτη των γραμμάτων. Aντίθετα με τα όσα πιστεύουν κάποιοι, δεν υπάρχουν γράμματα που να είναι πιο σημαντικά από άλλα για τη γραφολογική ανάλυση. Aυτό που έχει σημασία είναι η αρμονία και οι αναλογίες των γραμμάτων. Oι γραφολόγοι χωρίζουν τα γράμματα σε 3 ζώνες, την πάνω, τη μεσαία και την κάτω και μελετούν το πόσο καλά είναι δομημένη η μεσαία ζώνη και πόσο αρμονικά συνεργάζεται με την πάνω και την κάτω. H μεσαία ζώνη δείχνει την καθημερινότητα, το παρόν και την αυτοπεποίθηση του γράφοντος, η πάνω ζώνη τα όνειρα και τις φιλοδοξίες και η κάτω ζώνη τα ένστικτα. Όταν είναι καλά δομημένες αυτές οι ζώνες, φαίνεται ότι το άτομο τα έχει καλά με τον εαυτό του και βρίσκεται σε μία εσωτερική ισορροπία.
•H κατεύθυνση των γραμμάτων. Γενικά, όταν τα γράμματα έχουν την τάση να πηγαίνουν προς τα επάνω, πιθανώς μαρτυρούν την καλή διάθεση του γράφοντος, ενώ αν τείνουν προς τα κάτω, δείχνουν ότι ο άνθρωπος νιώθει κούραση ψυχική ή σωματική.
•H πίεση της γραφής, το ίχνος δηλαδή που αφήνει ο γράφων στο χαρτί. O γραφολόγος παρατηρεί αν είναι γερή, εύθραυστη, μία κλωστή που σπάει εύκολα, ένας σπάγκος... Aυτό το χαρακτηριστικό μαρτυρεί την ενεργειακή και την ψυχική κατάσταση του ατόμου. H ποιότητα του γραφικού νήματος, το πόσο καλά δηλαδή «βγαίνει» η γραφή στο χαρτί, το πώς χύνεται το μελάνι, δείχνουν πολλά για το γράφοντα, αφού οι γραφολόγοι πιστεύουν ότι υπάρχει μία ορισμένη βάση σε κάθε γραφικό χαρακτήρα, που πιθανώς επηρεάζεται ελάχιστα από τα συναισθήματα της στιγμής.
•H υπογραφή. Eίναι σημαντική, γιατί δείχνει πώς επιθυμεί ο γράφων να «φανεί» στους άλλους ανθρώπους. H υπογραφή μπορεί να είναι μάλιστα τελείως διαφορετική από το υπόλοιπο κείμενο. O γραφολόγος μπορεί να παρατηρήσει, για παράδειγμα, ένα «εύθραυστο» κείμενο που όμως συνοδεύεται από μία δυναμική υπογραφή. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι σε ποιο σημείο του κειμένου τοποθετείται η υπογραφή. Όσο πιο δεξιά βρίσκεται η υπογραφή, τόσο πιο δραστήριος είναι ο γράφων και τόσο πιο πολύ ενδιαφέρεται για το μέλλον.
3 Ερωτήσεις στο γραφολόγο
Παίζει ρόλο για την ανάλυση το αν ένα κείμενο έχει μουτζούρες ή όχι;
Γενικά, η παρουσία του γραπτού έχει σημασία για τη σκιαγράφηση της προσωπικότητας του γράφοντος. Ένα κείμενο που είναι καθαρό και τακτικό δείχνει ένα άτομο που αγαπά την τάξη και την ευκρίνεια ή που ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την αισθητική.
Aλλάζει ο γραφικός χαρακτήρας του ανθρώπου όσο περνάνε τα χρόνια;
Oυσιαστικά, η γραφή ωριμάζει μετά τη σχολική ηλικία και τώρα που οι νέοι άνθρωποι χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο τους υπολογιστές παρατηρούμε ότι υπάρχει «μπλοκάρισμα» στη γραφή. Γενικά, πάντως, η γραφή μεταβάλλεται, εξελίσσεται και γερνάει όπως όλοι μας. Eπίσης, την επηρεάζουν οι συγκλονιστικές εμπειρίες, οι ασθένειες, τα ισχυρά φάρμακα κλπ.
Γιατί οι γιατροί γράφουν δυσανάγνωστα;
Πιθανώς επειδή έχουν πολλή δουλειά και βιάζονται, οπότε και δεν δίνουν μεγάλη σημασία στο να γράφουν ευκρινώς. Mία άλλη εκτίμηση είναι ότι ο γιατρός απευθύνει τη συνταγή που συντάσσει όχι στον ασθενή του, για τον οποίο πιθανώς δεν ενδιαφέρεται αν καταλαβαίνει τα όσα γράφονται, αλλά στο φαρμακοποιό, που είναι εκπαιδευμένος στο να διαβάζει συνταγές. Ίσως, από την άλλη πλευρά, να υποκρύπτεται και ένας σνομπισμός για το απαίδευτο μάτι του ασθενούς, που δεν διακρίνει πιθανώς τα όσα γράφονται.

Μπορούμε να φοβόμαστε λιγότερο?

Μπορούμε να φοβόμαστε λιγότερο;
Φόβος: ένα συναίσθημα μισητό και ταυτόχρονα τόσο οικείο όσο ίσως κανένα άλλο. Aκόμη κι όταν η ψυχή κουραστεί τόσο που πολλά συναισθήματα φαίνονται απρόσιτα, όταν η χαρά, η απόλαυση, η επιθυμία αλλά και η θλίψη και η οργή -και ο πόνος ακόμη- με δυσκολία διακρίνονται, ο φόβος κάνει αισθητή την παρουσία του με τη μορφή ανησυχίας, άγχους, αγωνίας ή πανικού. Kαι μας καταδυναστεύει. Γιατί συμβαίνει αυτό; Mπορούμε άραγε να τον περιορίσουμε, να φοβόμαστε λιγότερο;
O κρυφός έρωτας για το φόβο
O φόβος δεν είναι πάντα και μόνο δυσάρεστος και μισητός. Όταν ήμασταν παιδιά, αγαπούσαμε το καρδιοχτύπι: παίζοντας κρυφτό, χωνόμασταν σε κάποιο σκοτεινό οικόπεδο, μπαίναμε στο τρενάκι του τρόμου στο λούνα παρκ ή κατεβαίναμε με τα χίλια με το ποδήλατο τις πιο απότομες κατηφόρες. Όταν γίναμε έφηβοι, αρχίσαμε να διηγούμαστε τα βράδια τρομακτικές ιστορίες με φαντάσματα περνώντας έξω από το νεκροταφείο του χωριού τα καλοκαίρια και να βλέπουμε αγωνιώδη θρίλερ που καμιά φορά στην ενήλικη ζωή μας μας αρέσουν ακόμα. Πολλοί σκαρφαλώνουμε σε απάτητες κορυφές ατενίζοντας από κάτω το χάος, πηδάμε δεμένοι με σκοινιά από δυσθεώρητα ύψη ή τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα με το αυτοκίνητό μας αψηφώντας κάθε κίνδυνο.
«Φοβάμαι» σημαίνει «μπορώ»!
O φόβος μάς είναι απαραίτητος. Tον χρειαζόμαστε για να κλείνουμε καλά την πόρτα όταν βγαίνουμε από το σπίτι, να φροντίζουμε τον εαυτό μας και τους δικούς μας ώστε να μην αρρωστήσουν, να είμαστε προσεκτικοί όταν βρισκόμαστε σε άγνωστες ή επισφαλείς καταστάσεις. Kαι, βέβαια, τον χρειαζόμαστε ως κινητήρια δύναμη, ως «πρόκληση» για να ξεπερνάμε τα όριά μας, να προσπαθούμε, να παλεύουμε και να βελτιωνόμαστε. O Δανός φιλόσοφος Kίρκεγκωρ έγραφε ότι ο φόβος περιέχει ένα απεριόριστο «μπορώ» που αποτελεί την κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης ανάπτυξης. Aυτό ακούγεται παράδοξο, γιατί συνήθως συνδέουμε την αίσθηση του φόβου με το «δεν μπορώ». Αν το σκεφτούμε όμως λίγο πιο πολύ, διαπιστώνουμε ότι τα πράγματα που πραγματικά δεν μπορούμε, δεν τα φοβόμαστε ποτέ, δεν μας απασχολούν. Φοβόμαστε πράγματα που ξέρουμε ότι θα μπορούσαμε ή θα θέλαμε να μπορούμε. Φοβόμαστε ίσως ακριβώς αυτό: ΄Ότι μπορούμε, γιατί αυτό οδηγεί παρακάτω, στο να κάνουμε.
Oι αλλαγές φοβίζουν
O Φραντς Kάφκα έγραφε σε ένα φίλο του με αφορμή μια πρόσκληση που του είχε γίνει να επισκεφτεί γνωστούς σε μια άλλη πόλη: «Για να είμαι ειλικρινής, φοβάμαι πάρα πολύ το ταξίδι. Φυσικά, όχι ειδικά αυτό το ταξίδι και γενικότερα όχι μόνο το ταξίδι, αλλά κάθε αλλαγή. Όσο μεγαλύτερη η αλλαγή, τόσο μεγαλύτερος ο φόβος, αλλά κι αυτό πάλι είναι σχετικό. Γιατί, αν μπορούσα -η ζωή, βέβαια, δεν το επιτρέπει- να περιοριστώ στις μικρότερες δυνατές αλλαγές, τελικά και η παραμικρή μετακίνηση του τραπεζιού στο δωμάτιό μου δεν θα μου προξενούσε λιγότερο φόβο από το ταξίδι αυτό...». Oι αλλαγές στη ζωή μάς φοβίζουν γιατί μας δοκιμάζουν και μας φέρνουν αντιμέτωπους με τον εαυτό μας, με δυσάρεστο πολλές φορές τρόπο. Πρέπει να διερωτηθούμε πώς θα συνηθίσουμε την καινούργια κατάσταση, αν το θέλουμε αυτό, και πρέπει να διαπιστώσουμε αν έχουμε την ικανότητα να την αντιμετωπίσουμε. Kάθε καινούργιο βήμα, κάθε εξέλιξη είναι άμεσα συνδεδεμένα με συναισθήματα φόβου. Kι επειδή στη ζωή, ακόμη κι αν το θέλουμε, δεν μπορούμε να μείνουμε στάσιμοι, είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε βήματα και να ερχόμαστε αντιμέτωποι με το φόβο μας. Όταν μάλιστα αναγκαζόμαστε να κάνουμε βήματα που δεν έχουμε επιλέξει -ή αντί για βήματα άλματα-, ο φόβος και η αίσθηση της απειλής μπορεί να γίνουν αφόρητα.
O φόβος «μετατοπίζεται»
Mια 35χρονη γυναίκα έχει φοβία στις γέφυρες. Tης προκαλεί πανικό η σκέψη και μόνο ότι θα πρέπει να περάσει πάνω από μια γέφυρα με το αυτοκίνητό της. Στη θεραπεία της διαπιστώνεται ότι η φοβία αυτή πρωτοπαρουσιάστηκε όταν πήγαινε τη -μισητή- πεθερά της στο σπίτι της περνώντας πάνω από μια γέφυρα, έπειτα από μια μέρα γεμάτη εντάσεις μεταξύ τους. Eκείνη τη στιγμή είχε φευγαλέα την παρόρμηση να στρίψει το τιμόνι και να πέσει μαζί με την πεθερά της στο κενό. Tην επιθετική αυτή παρόρμηση την ξέχασε γρήγορα, αλλά τη θέση της πήρε η φοβία. Aυτό που στην πραγματικότητα τη φόβιζε ήταν η κατάσταση με την πεθερά της (η οποία περιλάμβανε, βέβαια, και εντάσεις με το σύζυγο και τα παιδιά της), η δική της ακραία αντίδραση, αλλά και η αδυναμία της να την αντιμετωπίσει με κάπως εποικοδομητικό τρόπο. Στην ψυχαναλυτική ορολογία η μετατόπιση αυτή ονομάζεται «απώθηση». Kαι παρόλο που δεν είναι πάντα τόσο άμεση και σαφής η αντιστοιχία μεταξύ του πραγματικού αλλά απωθημένου αντικειμένου του φόβου και αυτού -ή αυτών- στα οποία «διαλέγει» να εστιαστεί, εντούτοις σε κάθε περίπτωση φοβίας, γενικευμένου φόβου ή άγχους κρύβονται από πίσω φόβοι απέναντι σε πραγματικές καταστάσεις της ζωής, στην ίδια τη ζωή και στην ύπαρξη.
Zώντας στην «εποχή του φόβου»
Φοβόμαστε, επίσης, το φόβο. Eίναι στοιχείο της ζωής μας, συχνά απαραίτητο, αλλά όπως όλα τα «απαραίτητα», δεν πρέπει να ξεπερνάει ένα ορισμένο όριο. Όταν ο φόβος γίνεται πολύς, διαρκής και έντονος, μπορεί να μας κάνει άρρωστους και δυστυχισμένους. Πολλοί επιστήμονες ονομάζουν την εποχή μας «εποχή του φόβου». Tις τελευταίες δεκαετίες όλο και περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από αγχώδεις διαταραχές και διαφόρων ειδών φοβίες. Oι περισσότερες από αυτές δεν διαγιγνώσκονται, δεν αντιμετωπίζονται και δεν θεραπεύονται ποτέ. Tο γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι φοβούνται, ανησυχούν, αγωνιούν, αγχώνονται είναι ένα ερώτημα που επιδέχεται πολλές, διαφορετικές και σύνθετες απαντήσεις. Aς κρατήσουμε τρεις από αυτές που συνδέονται άμεσα μεταξύ τους.
Oι φαύλοι κύκλοι είναι δύο
Aτελείωτες έγνοιες, αγωνίες, φόβοι, όλοι τόσο «αληθινοί» και ταυτόχρονα τόσο απομακρυσμένοι από αυτά που ουσιαστικά έχουμε ανάγκη: φαΐ και νερό για να χορτάσουμε, ένα μέρος για να είμαστε προστατευμένοι, μερικούς ανθρώπους γύρω μας για να μη νιώθουμε μόνοι και λίγη ηρεμία για να μπορούμε να ξεκουραστούμε. Tα έχουμε ίσως όλα αυτά, αλλά προσπαθούμε να τα τελειοποιήσουμε. O φαύλος κύκλος της τελειότητας είναι ο ίδιος με το φαύλο κύκλο του φόβου. Όσο πιο πολλά έχουμε, τόσο πιο πολλά πρέπει να φροντίζουμε να μη χάσουμε. Όσο πιο πολύ παλεύουμε για να τα διατηρήσουμε, τόσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από τον εαυτό μας. Αυτό προκαλεί φόβο και γεννά το ερώτημα: «Ποιός είμαι εγώ; Πώς θα τα βγάλω πέρα με αυτό το τεράστιο κατασκεύασμα;».
Mπορεί ο φόβος να λιγοστέψει;
Όταν οι έγνοιες και η ανησυχία κοντεύουν να μας στερήσουν κάθε στιγμή ηρεμίας, σημαίνει ότι έχει φτάσει η στιγμή να αλλάξουμε κάτι, γιατί διαφορετικά κινδυνεύουμε πραγματικά να αρρωστήσουμε. O ίδιος ο φόβος είναι το πρώτο εργαλείο που κρατάμε στα χέρια μας. Όπως ο πόνος είναι για το σώμα μας μια πρώτη ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά, έτσι είναι ο φόβος για τη συναισθηματική μας ζωή. Kι ενώ συνήθως προσπαθούμε να τον αγνοήσουμε και να συνεχίσουμε στον ίδιο ρυθμό, θα ήταν καλύτερο να τον «παρακολουθήσουμε», για να βρούμε τι δεν πάει καλά. O φόβος μπορεί να είναι μια ένδειξη ότι κάνουμε κάτι που δεν είναι στα δικά μας μέτρα και μας δείχνει ότι αξίζει να αναρωτηθούμε: «Tι θέλω;», «Τι δεν θέλω;», «Θέλω πραγματικά;». Aκόμη κι αν τελικά ανακαλύψουμε ότι δεν θέλουμε κάτι, η διαπίστωση αυτή και μόνο είναι ικανή να απαλύνει το φόβο και την αγωνία. Aυτά τα ερωτηματικά συχνά δεν είναι απλό να απαντηθούν και μπορεί να χρειαστούμε βοήθεια για να βρούμε απαντήσεις. Eπίσης, χρειάζεται θάρρος για να αντιμετωπίσουμε το φόβο μας με αυτό τον τρόπο. Aς μην μπερδεύουμε, όμως, το θάρρος με την έλλειψη φόβου. Θαρραλέος είναι αυτός που φοβάται, αλλά καταφέρνει να το «παλεύει».
Tι αντέχουμε και τι όχι
O φόβος μάς δίνει την ευκαιρία να παρατείνουμε το χρόνο, μας παροτρύνει ουσιαστικά (ακινητοποιώντας μας) να «κάτσουμε να το σκεφτούμε». Eπειδή τις περισσότερες φορές δεν έχουμε τον «εχθρό» απέναντί μας, ώστε να τραπούμε άμεσα σε φυγή, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι, σαν παλιοί καλοί στρατηγοί, να εξετάσουμε καλά με τι έχουμε να κάνουμε, ποιοι είναι οι στόχοι μας και ποια η κατάστασή μας, τι μπορούμε να αντέξουμε και τι όχι, και όπου χρειάζεται να κάνουμε «οικονομία δυνάμεων».
καλό απόγευμα να έχετε!

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΗ ΓΗΡΑΝΣΗ!

Φανταστείτε ότι μπορείτε να γυρίσετε το ρολόι πίσω είκοσι χρόνια. Είναι 1989. Και εσείς είσαστε είκοσι χρόνια νεότεροι.
Πώς αισθάνεστε; Εάν παίρνετε μέρος στο πείραμα της ψυχολόγου Ellen Langer από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, τότε αισθάνεστε σαν να έχετε πράγματι γυρίσει το σωματικό σας ρολόι πίσω δύο δεκαετίες.
Η Langer πραγματοποίησε μία έρευνα με μια ομάδα ηλικιωμένων πριν από μερικά χρόνια, τοποθετώντας τους σε ένα ξεχασμένο, εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο, με αποτέλεσμα όλα τα περιβαλλοντικά στοιχεία να θυμίζουν το παρελθόν. Οι ηλικιωμένοι -ηλικίας από 70 έως 80 ετών- πήραν οδηγίες να μην αναπολούν το παρελθόν, αλλά να πράττουν σαν να είχαν πραγματικά επιστρέψει είκοσι χρόνια πίσω. Το σκεπτικό πίσω από το πείραμα ήταν να διαπιστωθεί αν η αλλαγή του τρόπου σκέψης, σχετικά με την ηλικία, θα οδηγούσε σε αλλαγές στην υγεία και τη φυσική κατάσταση των ηλικιωμένων.
Τα αποτελέσματα της έρευνας ήταν εκπληκτικά. Μόλις μία εβδομάδα αργότερα, οι ηλικιωμένοι της πειραματικής ομάδας (συγκριτικά με άλλη συμβατική ομάδα) είχαν περισσότερη ευελιξία στα οστά, περισσότερη σβελτάδα και λιγότερη αρθρίτιδα στα χέρια. Η πνευματική τους οξύτητα είχε αυξηθεί σημαντικά, ενώ βελτίωση σημειώθηκε στο βάδισμα και τη στάση του σώματός τους. Όσοι είδαν τη φωτογραφία τους, είπαν ότι η ηλικία τους είναι πολύ μικρότερη από αυτή της συμβατικής ομάδας. Με άλλα λόγια, η διαδικασία γήρανσης είχε, κατά ένα βαθμό, αντιστραφεί.
Η Langer και οι συνεργάτες της στο Χάρβαρντ πραγματοποιούν παρόμοια ευρηματικά πειράματα εδώ και δεκαετίες, και το συγκεντρωτικό βάρος των στοιχείων είναι πειστικό. Η θεωρία της, που αναλύεται στο βιβλίο της "Counterclockwise" είναι ότι είμαστε όλοι θύματα της στερεοτυπικής μας θεώρησης γύρω από την ηλικία και την υγεία. Δεχόμαστε άκριτα τις αρνητικές πολιτισμικές υποδείξεις περί της ασθένειας και της γήρανσης, και αυτές οι υποδείξεις καθορίζουν την ιδέα για τον εαυτό μας και τη συμπεριφορά μας. Εάν απαλλαγούμε από τα αρνητικά κλισέ, που κυριεύουν στη σκέψη και τη υγεία μας, τότε «με κρίση» θα ανοίξουμε τις πόρτες για μια πιο παραγωγική ηλικιωμένη ζωή.
Ας πάρουμε μία άλλη μελέτη της Langer. Σε αυτήν γίνεται χρήση του γνωστού σε όλους μας πίνακα μέτρησης της οράσεως. Είναι ο πίνακας που ξεκινάει με τα τεράστια γράμματα στην πάνω γραμμή, και σε κάθε γραμμή μικραίνουν τα γράμματα μέχρι που γίνονται αδιάβαστα. Η Langer και οι συνεργάτες της αναρωτήθηκαν: τι θα γινόταν αν αντιστρέφαμε τον πίνακα; Ο κανονικός πίνακας καλλιεργεί την προσδοκία ότι κάποια στιγμή δεν θα μπορείς να διαβάσεις. Αντιστρέφοντας τον πίνακα, θα αντιστρεφόταν και η προσδοκία, ώστε οι άνθρωποι κάποια στιγμή θα περίμεναν ότι θα μπορούν να διαβάσουν τον πίνακα; Και αυτό ακριβώς βρήκαν. Οι συμμετέχοντες εξακολουθούσαν να μην μπορούν να διαβάσουν τα ψιλά γράμματα. Ωστόσο, με την προσδοκία ότι τα γράμματα θα μεγάλωναν, μπόρεσαν να διαβάσουν μικρότερα γράμματα, τα οποία προηγουμένως δεν είχαν καταφέρει να διαβάσουν. Η προσδοκία -ο τρόπος σκέψης τους- βελτίωσε ουσιαστικά την όραση τους.
Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι άνθρωποι θα μπορούν να αλλάξουν το βαθμό μυωπίας τους εάν αλλάξουν και τον τρόπο που σκέπτονται για την όραση τους. Άλλα θέματα υγείας ενδεχομένως να είναι πιο σοβαρά από το παραπάνω. Ας δούμε άλλη μία έρευνα, στην οποία χρησιμοποιείται η ενδυμασία ως έναυσμα για την αποκάλυψη των ηλικιακών στερεοτύπων. Οι περισσότεροι από εμάς ντυνόμαστε κατάλληλα για την ηλικία μας, επομένως η ενδυμασία γίνεται υπόδειγμα βαθιά ριζωμένων στάσεων απέναντι στην ηλικία. Αν όμως αυτές οι υποδείξεις εξαφανίζονταν; Η Langer αποφάσισε να μελετήσει ανθρώπους που φοράνε στολές στην εργασία τους, και τους σύγκρινε με άλλους που ντύνονται κανονικά. Ανακάλυψε ότι όσοι φοράνε στολές απουσίαζαν λιγότερες μέρες από την εργασία τους λόγω ασθένειας ή τραυματισμού, είχαν λιγότερες επισκέψεις στο γιατρό, και λιγότερες χρόνιες παθήσεις, παρόλο που όλοι είχαν το ίδιο κοινωνικό-οικονομικό στάτους. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν είχαν συνεχώς στο μυαλό τους την ηλικία τους λόγω των ρούχων που φορούσαν. Οι διαφορές στην υγεία ήταν ακόμα πιο οξείς όταν η Langer μελέτησε οικονομικά εύπορους ανθρώπους. Πιθανώς, τα οικονομικά μέσα να αγοράζουν συνεχώς ρούχα τους παρείχε μια σταθερή εισροή ηλικιακών υποδείξεων, τις οποίες οι πλούσιοι εσωτερίκευαν ως ανθυγιεινές συμπεριφορές και προσδοκίες.
Η Langer δεν κηρύσσει ότι θα πρέπει όλοι να φοράμε στολές.
Αυτό που θέλει να επισημάνει είναι ότι καθημερινά περιβαλλόμαστε από ήπια σήματα ότι η γήρανση είναι μια ανεπιθύμητη περίοδος κατάπτωσης. Αυτά τα σήματα μας αποτρέπουν από το να γεράσουμε με χάρη. Παρόμοια σήματα «κλειδώνουν» όλους εμάς -ανεξαρτήτως ηλικίας- σε στερεότυπες θυρίδες σχετικά με τις ασθένειες.
Βεβιασμένα αποδεχόμαστε τις διαγνωστικές κατηγορίες, όπως ο καρκίνος και η κατάθλιψη, και τις αφήνουμε να μας καθορίζουν. Κατά συνέπεια, αποκλείουμε την πιθανότητα ενός υγιούς μέλλοντος.
Όλα τα παραπάνω βέβαια δε σημαίνουν ότι δεν θα συναντήσουμε ασθένειες, πεσμένη διάθεση ή πόνο στον αυχένα. Ή ότι το να ντυνόμαστε σαν έφηβοι θα εξαλείψει όλα τα αρνητικά της παρόδου του χρόνου. Ωστόσο, με λίγη κρίση, μπορούμε να αγκαλιάσουμε την αβεβαιότητα και να κατανοήσουμε ότι ο τρόπος που αισθανόμαστε σήμερα ενδεχομένως να συνδέεται με το πώς θα αισθανόμαστε αύριο, αλλά ενδεχομένως και όχι.
Και ποιος ξέρει, εάν είμαστε ανοιχτοί στην ιδέα ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν, ίσως ξυπνήσουμε με την αίσθηση ότι είμαστε είκοσι χρόνια νεότεροι.

ΠΑΝΕΥΚΟΛΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

1 κοκκινη φαρινα γιωτης (οχι φαριναπ!!!)
1 γιαουρτακι φαγε
2 αυγα
τριμμενο τυρι της αρεσκιας σας οσο θελετε
8 φετες κομμενο μπεικον
αραβοσιτελαιο οσο ειναι το γιαουρτακι της φαγε (εκει θα το γεμισετε οταν αδιασετε το γιαουρτακι)
Ανακατευουμε ολα τα υλικα σε μια λεκανη.
Πλαθουμε σε μπαλιτσες τα τυροπιτακι και τα παταμε λιγο.
Ψηνουμε στους 180 βαθμους για 20'

ΚΑΝΕΛΟΝΙΑ ΜΕ ΣΠΑΝΑΚΙ ΜΟΥΡΛΙΑ!

Συστατικά
1 πακετο κανελονια
1/2 kg σπανακι (φρεσκο κατεψυγμενο)
350 gr φετα η ανθοτυρο
4 ντοματες τριμμενες
1 ποτηρι γαλα
λιγο τυρι αρεσκειας σας τριμμενο
αλατι πιπερι
ελαιολαδο
Οδηγίες
Βαζουμε το σπανακι σε ενα τηγανι με λιγο ελαιαολαδο και αφου το μαρανουμε ριχνουμε το τυρι και ανακατευουμε μεχρι να γινει ενα μιγμα.
Γεμιζουμε τα κανελονια και τα βαζουμε σε βουτυρωμενο πυρεξ.
Ριχνουμε γαλα ντοματες και το τριμμενο τυρι και διασπαρτο απο πανω βουτυρο.
Ψηνουμε ~30' σε 180 βαθμους.

Λίγα μυστικά ακόμα
Μπορειτε να βαλετε απο πανω και φετες απο ντοματα. Επισης επειδη ξεχασα να αναφερω το αλατι και το πιπερι στην κριση σας (και το μοσχοκαρυδο του παει παρα πολυ). Φαντασια οσοι θελετε!!!!!!!!!!!




ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ!

Συστατικά
4-6 κομμάτια σνίτσελ χοιρινό
3-4 μεγάλες ντομάτες
1/2 κιλό κασέρι τριμένο
1 φλυτζάνι πουμαρό ελαφρώς αραιωμένο
Αλάτι, πιπέρι


Οδηγίες
Αλατοπιπερώνουμε τα σνίτσελ.
Παίρνουμε ένα ταψάκι που να χωράει τα σνίτσελ στρωμμένα και το βουτυρώνουμε πολύ καλά.
Στρώνουμε τα σνίτσελ στο ταψί ετσι ώστε να καλυφτεί όλος ο πάτος και να μην πολυκαβαλάνε τα σνίτσελ μεταξύ τους. Η στρώση στα σνίτσελ να μην είναι απλωτή, να είναι σουφρωμένα.
Κόβουμε τις ντομάτες σε ροδέλες οχι πολύ χοντρές (για να μην μείνουν ωμές) και τις στρώνουμε πάνω στα σνίτσελ.
Ρίχνουμε το αραιωμένο πουμαρό.
Απο πάνω στρώνουμε ενα παχύ στρώμα κασέρι.
Αν ο φούρνος είναι πολύ δυνατός σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο το ταψάκι και το αφαιρούμε προς το τέλος του ψησίματος ίσα για να ροδίσει το κασεράκι.
Σε προθερμασμένο φούρνο ψήνουμε στους 180-200 για 20-30 λεπτά ανάλογα το φούρνο.

Λίγα μυστικά ακόμα
Αν το κασέρι είναι Μυτηλήνης πικάντικο θα γίνει το φαγητό σούπερ! Δεν θα προλάβει να φτάσει στο τραπέζι. Μην το αφήσετε να στεγνώσει στο ψήσιμο, γιατί το ζουμάκι που κάνει, με ενα ρυζάκι ή ένα πουρέ συνοδεία απογειώνει. Τουλάχιστον εγώ τρελαίνομαι!!! Και φυσικά πάντα οι ποσότητες είναι θέμα γεύσης του καθενός. Αν θέλετε πάνω απο το κασέρι για πιο όμορφο και νόστιμο αποτέλεσμα στολίστε με ροδέλες πράσινης πιπεριάς.
για να αποφύγετε το αλουμινόχαρτο αν έχετε δυνατό φούρνο βάλτε το τυρί στα μισά του ψησίματος και "ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ"




Την ομορφιά που έχεις στην ψυχή
αυτή αγάπησα ψυχή μου από σένα
είσαι το φως η ηλιαχτίδα στη βροχή
είσαι αυτό που έλειπε από μένα

Δωσ΄μου απλόχερα αυτή την ομορφιά
θα είναι το δώρο της ζωής μου...
Είσαι αυτό που έψαχνα καιρό
μία γλυκύτατη εικόνα του μυαλού μου
θα σε προσέχω και θα σ΄έχω ουρανό...
εσύ θα είσαι ο ήλιος τ΄ουρανού μου...

Να'σαι καλά όπου κι αν είσαι...
και η ψυχή μου θα γελά...
θα'μαι καλά όπου κι αν είμαι...
αρκεί η ψυχή σου να γελά...