ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ!

Κάθε άνθρωπος δημιουργήθηκε σαν μια ψυχή ολόκληρη και αυτόνομη, χωρίς την ανάγκη άλλων। Όμως το μάθημά μας για να μπορέσουμε να αγγίξουμε το Όλον και να γίνουμε ένα μαζί Του υπήρξε το να διαχωριστούμε και να αναζητούμε συνέχεια το κομμάτι που μας λείπει. Ενώ προσπαθούμε να ξαναγίνουμε ολόκληροι, μαθαίνουμε πολλά, διότι μόνο έτσι θα μπορούσαμε να δώσουμε σημασία στο τι συμβαίνει γύρω μας και όχι μόνο μέσα μας. Έτσι, όσο ζούμε σε αυτήν την υλική υπόσταση που ονομάζουμε ζωή, γεννιόμαστε μαζί με την ανάγκη της παρουσίας άλλων και αναζητούμε συνέχεια την συντροφιά τους, προσπαθούμε να συμβιώνουμε αρμονικά, διότι δεν είμαστε ολόκληροι, δεν είμαστε αυτόνομοι. Αλλά στην ουσία αναζητούμε απεγνωσμένα τα κομμάτια που μας λείπουν και όχι την οποιαδήποτε συντροφιά…»Αυτή είναι η ασιατική φιλοσοφία που αφορά τις αδελφές ψυχές και προσπαθεί να εξηγήσει τον λόγο ύπαρξής τους, λαμβάνοντας βέβαια ως δεδομένο ότι υπάρχουν… υπάρχουν όμως; Τι συμβαίνει με τις αδελφές ψυχές;«Σε γνωρίζω μόλις λίγες ώρες/μέρες, αλλά αισθάνομαι σα να σε ξέρω χρόνια!» Άραγε πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτή τη κουβέντα και άλλες πόσες την έχουμε πει οι ίδιοι; Πόσες από αυτές τις φορές είναι πράγματι η αλήθεια και όχι ο ενθουσιασμός που γνωρίσαμε έναν άνθρωπο που να επικοινωνούμε ή πολύ απλά ο… κεραυνοβόλος έρωτας; Εάν «φιλτράρουμε» όλες αυτές τις φορές, θα δούμε ότι πολύ λίγες ήταν ειλικρινής, ίσως και καμία! Σύντομα, αυτός ο ξαφνικός ενθουσιασμός για έναν άλλο άνθρωπο, που λανθασμένα ερμηνεύουμε αρχικά ως «αδελφή ψυχή», καταλαγιάζει και ατονεί. Δεν αποκλείεται μάλιστα να μην κρατήσουμε καν επαφές, αντίθετα σιγά-σιγά να επιτρέψουμε το να «χαθούμε». Αρχικά λοιπόν ας μην μπερδεύουμε τον ενθουσιασμό για τον νέο φίλο/φίλη ή τον κεραυνοβόλο έρωτα με την ανάγκη μας να βρούμε την αδελφή ψυχή μας. Καλλίτερα ν’ αφήνουμε τον χρόνο να κυλήσει για να μπορέσουμε να κρίνουμε τα συναισθήματά μας καλλίτερα και πιο αντικειμενικά αργότερα. Οι αδελφές ψυχές δεν περιορίζονται σε μια έντονη επικοινωνία ή/και ερωτική έλξη, οι ρίζες είναι πολύ πιο βαθιές και δεν ατονούν με τον χρόνο. Υπάρχει η ανάγκη του να βρίσκονται μαζί συνέχεια και ούτ’ αυτό ατονεί με τον χρόνο, αντίθετα ενδυναμώνεται διαρκώς, όπως ενδυναμώνεται και η επικοινωνία, που μπορεί να φτάσει σε επίπεδα τηλεπάθειας τέτοια, που κάποια στιγμή πλέον τα λόγια περιττεύουν. Η ερωτική επιθυμία -εάν υπάρχει- ατονεί και εξαφανίζεται πολύ γρήγορα και την θέση της παίρνει μια αγάπη με έννοια βαθιά και ειλικρινής, όμοια με αυτή που δένει τον γονιό με το παιδί του ή τα αδέλφια μεταξύ τους. Τα ίδια γούστα, προτιμήσεις, σκέψεις, είναι μονάχα η κορυφή του παγόβουνου. Ενεργειακή / Αυρική συμβατότηταΟ κάθε άνθρωπος έχει μια ξεχωριστή αύρα και ενέργεια, η οποία του αποδίδει μια συγκεκριμένη ταυτότητα. Νιώθουμε πολλές φορές σαν να γνωρίζουμε κάποιον, χωρίς καλά καλά να του έχουμε μιλήσει. Αυτό οφείλεται στην ιδιαίτερη αίσθηση που μας αποδίδει η αύρα του. Η θεωρία της ενεργειακής συμβατότητας συνδέεται με αυτήν των αδερφών ψυχών. Η συμβατότητα αυτή, όταν είναι σχεδόν απόλυτη, συμβαίνει μεταξύ αυτού που ονομάζουμε αδερφές ψυχές και είναι ιδιαίτερα σπάνια.Συνήθως, η σύνδεση που νιώθουν μεταξύ τους τα άτομα και πολλές φορές λανθασμένα την αποδίδουν ως την εύρεση της αδερφής ψυχής τους, είναι λόγω μερικής αυρικής/ενεργειακής ταύτισης και έτσι “δημιουργούνται” οι σχέσεις μεταξύ “ψευτο-αδερφών ψυχών”.Ο δεσμός αυτός, απόλυτος ή μη, υφίσταται συνήθως σε δύο περιπτώσεις:1. Οι ενέργειες είναι ταυτόσημες -ή παρόμοιες- οπότε ανακαλύπτουν τα άτομα μεταξύ τους κοινά σημεία και ενδιαφέροντα, όμοια ψυχολογία και συναισθήματα (πάνω σε αυτό το σημείο έρχεται το λάθος του ερωτισμού), ακόμα και παρόμοιες εμπειρίες, το οποίο είναι λογικό, αν σκεφτούμε το πόσο επηρεάζουν οι εμπειρίες μας την συναισθηματική, οπότε και την ενεργειακή, ταυτότητά μας.2. Οι ενέργειες είναι πολικά αντίθετες. Εδώ έχουμε την ενεργειακή πολικότητα (θετικό-αρνητικό, αρσενικό-θηλυκό) και την μεταξύ των ατόμων έλξη λόγω αυτής. Σε αυτές τις περιπτώσεις βλέπουμε τον καθρεφτισμό μας στο πρόσωπο του άλλου και ταυτιζόμαστε αντιθετικά λέγοντας π.χ. “είμαι δειλός, μα κοίτα πόσο θαρραλέος είναι ο Τάδε!” και “ας ήμουν και ‘γω όπως ο Τάδε...” Ως κοινώς, είναι αυτό που λέμε “βρήκα/είδα/γνώρισα (επιτέλους?) τον evil tween μου...” Πόσες είναι; Γιατί εμφανίζονται;Μπορεί να ζήσουμε μια ολόκληρη ζωή χωρίς να συναντηθούμε με την αδελφή ψυχή μας, μπορεί να την γνωρίσουμε σε πολύ νεαρή ηλικία ή σε πιο προχωρημένη. Αυτός ο διαχωρισμός λέγεται πως άμεσα συνδεδεμένος με το πότε είμαστε έτοιμοι να συναντηθούμε. Οι αδελφές ψυχές δεν συναντιούνται ποτέ σε κάποιο τυχαίο χρονικό σημείο, αντιθέτως εμφανίζονται όταν είναι ώρα όλα τα «κομμάτια» να μάθουν κάτι. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι μια «άλλη μας πλευρά» και κυρίως μια πλευρά που έχει κάτι να μας διδάξει.Για να συνδέσουμε το θέμα «γιατί εμφανίζονται» με το «πόσες είναι» θα πρέπει να αναφερθούμε στην θεωρία που υποστηρίζει ότι έχουμε 8 εγώ.Μπορεί ν’ ακούγεται ως… σύνδρομο πολλαπλής προσωπικότητας, αλλά εάν το καλοσκεφτείτε, δεν είστε μόνο μια προσωπικότητα μέσα σε αυτό το σώμα που σας φιλοξενεί: 1 & 2 - Η πλευρά που δείχνουμε στον ευρύ κόσμο την οποία διχάζουμε σε αυτήν για τους κοντινούς μας ανθρώπους και αυτήν για όλους τους άλλους (σίγουρα θα έχετε προσέξει ότι άλλος άνθρωπος είστε π.χ. με το αφεντικό στην δουλειά σας και άλλος με το φιλαράκι σας), 3 - η συνειδητή πλευρά (όλες οι συνειδητές μας σκέψεις που συχνά δεν συμβαδίζουν με τις συνειδητές μας πράξεις), 4 - η ασυνείδητη πλευρά (όλα όσα κρύβονται βαθύτερα μέσα μας και επηρεάζουν άμεσα την κρίση μας και τις συνειδητές μας σκέψεις), 5 - η σκοτεινή πλευρά (όταν θυμώνουμε, στεναχωριόμαστε κλπ. και πως αντιδράμε τότε), 6 - η φωτεινή πλευρά (όταν είμαστε χαρούμενοι, όταν αγαπάμε κλπ. και πως αντιδράμε τότε), 7 - η ανώτερη (η «σοφή» μας πλευρά, ο ανώτερος εαυτός εάν θέλετε) 8 - και η κατώτερη (η «κακιά» μας πλευρά, όλα τα βαθιά βίαια, πρωτόγονα συναισθήματα που όλοι μας διαθέτουμε δυστυχώς). Καμία όμως από αυτές δεν είναι ολοκληρωμένες, από κάθε μια λείπει κάτι. Αυτό το υπόλοιπο «κάτι» είναι που κατέχουν οι αδελφές μας ψυχές, που και από αυτές λείπει αυτό που εμείς κατέχουμε. Έτσι, καλούνται όταν είναι ώρα να… ενωθούν τα κομμάτια και να γνωριστούν καλλίτερα.Μάλλον σας μπέρδεψα λίγο, γι αυτό ας μιλήσουμε πιο απλά:Ίσως έχετε ακούσει κάποιος να σας λέει ή να έχετε πει εσείς σε κάποιον άλλο «μου βγάζεις ότι καλλίτερο έχω μέσα μου» ή το αντίστροφο ή κάτι παρόμοιο. Κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα θέματος αδελφών ψυχών, έχει κάτι να μας προσφέρει και κατά κανόνα αυτό που προσφέρει είναι τα συναισθήματα και σκέψεις που μας προκαλεί και που από αυτά μπορούμε να μάθουμε πολύ περισσότερα για εμάς και όχι μόνο. Όταν συναντιούνται οι αδελφές ψυχές, αυτή η «πρόκληση» είναι πολύ πιο έντονη και δραστική. Πέρα από την εντυπωσιακή επικοινωνία, συμφωνία σε γούστα, προτιμήσεις, τρόπο σκέψης κλπ, προκαλούν, «ταρακουνάνε» θα μπορούσα να πω, η μια στην άλλη μια πλευρά τους που βρίσκεται σε «νάρκη» να ξυπνήσει και να βγει στην επιφάνεια, να επηρεάσει το συνειδητό, με σκοπό να αντιμετωπισθεί και έτσι ή να εξορκιστεί (εάν πρόκειται για κάτι κακό) ή να συνειδητοποιηθεί και ασπαστεί (εάν πρόκειται για κάτι καλό). Αυτό όμως δε σημαίνει ότι την πλευρά που προκαλούν, αυτήν και αντιπροσωπεύουν, αντιθέτως! Εάν αντιπροσωπεύουν για παράδειγμα τον ανώτερο εαυτό, τότε θα προκαλέσουν τον κατώτερο να «ξυπνήσει», από άμυνα και αντίδραση μαζί, όπως και το αντίστροφο και η πάλη ουσιαστικά συμβαίνει μέσα μας, όχι ανάμεσά μας.Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο ερώτημα «πόσες είναι οι αδελφές ψυχές;». Η απάντηση είναι: από 1 έως 8! Υπάρχουν έως 8 άνθρωποι στον κόσμο που κρατούν ένα κομμάτι σας και κρατάτε εσείς ένα δικό τους! Ίσως να μην τους γνωρίσετε ποτέ σ’ αυτή τη ζωή… ίσως κάποιους από αυτούς να τους γνωρίσετε αλλά να μην το καταλάβετε και οι δύο, διότι το κομμάτι που κρατούσαν ή κρατούσατε ήταν εύκολο να «πάρετε πίσω», μιας και ίσως αυτό το μικρούλι κομματάκι που λείπει από το συνειδητό σας για παράδειγμα, ίσως να μην χρειαστεί καν να γνωρίσετε την αδελφή ψυχή σας για να καταλάβετε ότι λείπει και να το «ξαναχτίσετε» μόνοι σας. Το πραγματικό «ταρακούνημα» έρχεται από αυτούς τους 3 ανθρώπους που κρατούν τα κομμάτια του ανώτερου εαυτού, του κατώτερου εαυτού και του υποσυνείδητού σας. Αυτή είναι και η πραγματική πρόκληση της γνωριμίας σας. Είναι αυτοί οι 3 άνθρωποι που θα βγάλουν στην επιφάνεια ότι βαθύτερο έχετε, ότι πιο άγνωστο και ότι πιο δυνατό μέσα σας. Αντίστοιχα και εσείς σε αυτούς.Από πού έρχονται οι αδελφές ψυχές;Για την ασιατική φιλοσοφία πάνω σε αυτό το ερώτημα, μιλήσαμε ήδη. Πέρα όμως από αυτήν την θεωρία, υπάρχει και μια άλλη που υποστηρίζει ότι κάποια από αυτά μας τα «κομμάτια» δεν είχαν διαχωριστεί από την αρχή του κύκλου μας στην επίγεια ζωή, αλλά κατά την διάρκεια. Δηλαδή, μετά από την ολοκλήρωση κάποιας ζωής, δημιουργήθηκε η ανάγκη να διαχωριστεί ένα κομμάτι, είτε ως τιμωρία, είτε ως λύτρωση! Έτσι, ενώ αρχικά ήταν μια ψυχή ολόκληρη σε ένα ανθρώπινο σώμα, αργότερα ήταν μία σε 2 ανθρώπινα σώματα ή 3 ή 4… Αυτή όμως η θεωρία αναιρεί την μη αυτονομία της ψυχής αρχικά, επομένως ματαιώνεται ο λόγος της επίγειας ύπαρξής της, μιας και είναι ήδη αυτόνομη! Αυτό το «κενό» καλύπτεται με την πίστη ότι ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο ναι μεν ολόκληροι, αλλά με κάποιο «βάρος», κάποιο χρέος που πρέπει να πληρώσουμε ή κάποια μαθήματα που πρέπει να μάθουμε ή πολύ απλά, ακριβώς για να αποδιώξουμε αυτά τα κομμάτια μας ώστε να μπορέσουμε να ξαναγίνουμε ένα με το Αιώνιο. Αυτή είναι η κάπως πιο πεσιμιστική θεωρία πάνω στο θέμα.Η μοίρα των αδελφών ψυχώνΣε αυτό το σημείο υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ των ανθρώπων που ερευνούν το θέμα:Άλλοι λένε ότι ο χωρισμός είναι αναπόφευκτος, μιας και αυτή καθ’ αυτή η συνάντηση ήταν λάθος εξ’ αρχής, διότι οι αδελφές ψυχές δεν πρέπει να συναντηθούν! Υποστηρίζουν ότι δυστυχώς όλ’ αυτά είναι μεν πανέμορφα, αλλά καταδικασμένα. Δεν επιτρέπεται στις πραγματικές αδελφές ψυχές να είναι μαζί για πολύ καιρό. Ο λόγος είναι απλούστατος: εάν παραμείνουν μαζί, θα αποκοπούν από τον υπόλοιπο κόσμο και αυτό δεν θα τους επιτρέψει να προχωρήσουν και να μάθουν όλα όσα πρέπει να μάθουν σε αυτήν την υλική τους υπόσταση. Μαζί, είναι ολόκληροι και αυτόνομοι, δεν έχουν ανάγκη άλλης επικοινωνίας και συναναστροφής με οτιδήποτε άλλο, γι αυτό και πρέπει να χωρίσουν. Ο χωρισμός αυτός μπορεί να έρθει σε μικρό χρονικό διάστημα από την ημέρα συνάντησής τους ή σε πολύ μεγάλο, μα όποτε κι αν συμβεί είναι πάντα επώδυνος, απότομος και όχι τύπου «…απλά χαθήκαμε…». Άλλοι ναι μεν συμφωνούν στο ότι είναι λάθος το να συναντηθούν, αλλά εάν συμβεί, μπορεί να αποφευχθεί ο χωρισμός τους έαν μπορέσουν να διατηρήσουν τις ισορροπίες και δεν αφεθούν να απομονωθούν η μια στην άλλη κλείνοντας τον υπόλοιπο κόσμο απ’ έξω, εάν επιτρέψουν να εξελιχθούν και δεν απορροφηθούν ο ένας στον άλλο.Άλλοι διαφωνούν κάθετα και με τις 2 προαναφερόμενες θεωρίες και υποστηρίζουν ότι όταν οι αδελφές ψυχές συναντηθούν είναι σημάδι ότι η ψυχή ως ολότητα εξελίσσεται, πλησιάζει πιο κοντά στο Αιώνιο και ίσως αυτή να είναι η τελευταία της παρουσία στην επίγεια ζωή, μιας και το ταξίδι της ολοκληρώθηκε και ο κύκλος μάθησής της έκλεισε. Υπό τον όρο φυσικά ότι έχει συναντήσει όλα της τα «κομμάτια» (σε μια ή περισσότερες ζωές) και τους έχει επιτρέψει να δράσουν ορθά και να ενωθούν αρμονικά. Όμως, ακόμα κι αν η συνάντησή τους απέτυχε στην εξέλιξή της ως ολότητα και πάλι το γεγονός ότι συναντήθηκαν είναι κάθε άλλο παρά δυσοίωνο. Ίσως αποτύχει σε αυτή τη ζωή, αλλά θα έχει την ευκαιρία της στην επόμενη, αλλά η συνάντησή τους από μόνη της σηματοδοτεί την αρχή του τέλους στο ταξίδι της μάθησης και την «τελική ευθεία» για τον ασπασμό με το Όλον.Τελικά, υπάρχουν αδελφές ψυχές;Αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο θα πρέπει ο καθένας να δώσει τη δική του απάντηση. Όσοι έχουν αισθανθεί το αίσθημα έστω και των «ψευτο-αδελφών ψυχών», υποστηρίζουν πως ναι, υπάρχουν. Άλλοι είναι πιο κατηγορηματικοί και ορθολογιστές και λένε πως όχι, δεν υπάρχουν, απλά συγχέουμε τα τρυφερά και βαθιά μας συναισθήματα για κάποιους ανθρώπους με τον μύθο των αδελφών ψυχών.Τα συμπεράσματα είναι δικά σας, μιας και αυτό το θέμα ανήκει στην μεγάλη κατηγορία των θεμάτων που δεν μπορούν να απαντηθούν με το μυαλό, αλλά με την καρδιά και φυσικά την… ψυχή.

ΚΑΛΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ!

Η ΖΩΗ ΜΑΣ!

Βιάζονται να μεγαλώσουν και μετά αναστενάζουν για τη χαμένη τους νεότητα।Χάνουν την υγεία τους για να αποκτήσουν χρήματα... και στη συνέχεια χάνουν τα χρηματα τους για να έχουν υγεία।Σκέφτονται με άγχος το μέλλον, ώστε αμελούν το παρόν και τελικά ζούν σαν να μην εμπρόκειτο να πεθάνουν ποτέ και πεθαίνουν σα να μην είχαν ζήσει ποτέ...Paulo Coelho

ΓΥΝΑΙΚΑ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ ή ΓΙΝΕΣΑΙ?

Eχει περάσει περισσότερο από μισός αιώνας από τότε που η διάσημη γαλλίδα συγγραφέας, σύμβολο του φε­μινισμού, Σιμόν ντε Μποβουάρ, στο βιβλίο της «Το δεύτερο φύλο», διατύ­πωσε την άποψη ότι «Δεν γεννιέσαι γυναίκα, αλλά γίνεσαι». Αυτό σήμαινε ότι η θηλυκότητα δεν είναι παρά ένα επίκτητο σύνολο χαρακτηριστικών που μια γυναίκα το μαθαίνει αναγκαστικά μέσα στην οικογένεια και έξω στην κοινωνία. Δεν είναι δύσκολο να εξηγήσουμε την ακρότητα αυτής της θέσης που αρνείται την ύπαρξη άλλων διαφορών μεταξύ των δύο φύλων, εκτός των καθαρά σωματικών-βιολογικών. Ο φεμινισμός έθεσε ως σκοπό του, και σε μεγάλο βαθμό το κατόρθωσε, να απαλλάξει τη γυναίκα από το βάρος των κοινωνικών προκαταλήψεων για το φύλο της, που ως τότε την καθιστούσαν υποδεέστερη του άνδρα σωματικά και διανοητικά και, ως εκ τούτου, εξαρτημένη και υποταγμένη σε αυτόν. Οι γυναίκες έπρεπε επιτέλους να πιστέψουν ότι είναι ίδιες, άρα ίσες, με τους άνδρες, και να χειραφετηθούν. Τα αντιφατικά μηνύματα της εποχής μας Σήμερα, 50 χρόνια μετά, οι γυναίκες απολαμβάνουν τους καρπούς αυτής της χειραφέτησης, αλλά ταυτόχρονα παλεύουν και με όλες τις παράπλευρες απώλειες: την κούραση από την προσπάθεια να αναλαμβάνουν πολλούς ρόλους ταυτόχρονα, την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια του «ανδρικού» κόσμου, τη «μάχη» με το άλλο φύλο που δεν λέει να λάβει τέλος, την αποξένωση από ένα κομμάτι του εαυτού τους. Στην προσπάθεια να ανακαλύψουν ξανά τη γυναίκα μέσα τους, οι σημερινές γυναίκες ψηλαφίζουν τη θηλυκότητα, προσπαθούν να τη βρουν μέσα τους, αλλά και να την αντλήσουν από όπου υπάρχει γύρω τους. Η αναζήτηση αυτή δεν είναι πάντα εύκολη, τουλάχιστον όχι όταν προσπαθεί κανείς να οδηγηθεί από τη μόδα, η οποία δίνει αντιφατικά μηνύ­ματα. Από τη μια απαιτεί ανορε­ξικά, σχεδόν αγορίστικα κορμιά που τα ονομάζει «σέξι» και από την άλλη αποθεώνει τις «θηλυκές καμπύλες» κάποιων σταρ με αποκαλυπτικές τουαλέτες. Με το ένα μάτι θαυμάζει τις επιθετικές πόζες ανδρόγυνων μοντέλων και με το άλλο αλληθωρίζει προς την κομψότητα και τη θηλυκή χάρη άλλων εποχών. Σύμφωνα πάντα με τη μόδα, η θηλυκότητα και η σεξουαλικότητα είναι δύο έννοιες που συχνά δεν συμβαδίζουν, όμως πόσο αντικατοπτρίζει αυτό την πραγματικότητα των καθημερινών γυναικών και ποια γυναίκα ταυτίζεται με αυτή την αντίληψη; Τα πολλά πρόσωπα της θηλυκότητας Αν ρωτήσουμε διαφορετικές γυναίκες, θα πάρουμε διαφορετικές απαντήσεις στο ερώτημα «Τι είναι θηλυκότητα;». «Θηλυκότητα σημαίνει βέβαια να είσαι γυναίκα, αλλά όχι μόνο με τη βιολογική σημασία της λέξης. Νομίζω πως θηλυκότητα σημαίνει να έχεις συνείδηση της γυναικείας σου φύσης, όλων αυτών των σωματικών και ψυχικών ιδιαιτεροτήτων που κουβαλάς και σε κάνουν διαφορετική από το άλλο φύλο… », πιστεύει η Έλενα, 32 ετών. «Για μένα η θηλυκότητα είναι συνυφασμένη με τη σχέση που έχω με το σώμα μου και, φυσικά, με το πόσο το αγαπάω και το φροντίζω, για μένα αλλά και για αυτούς στους οποίους θέλω να αρέσω… », υποστηρίζει η Μαριάνθη, 27 ετών. «Ένιωσα βαθιά τι σημαίνει θηλυκότητα, όταν γέννησα την κόρη μου. Σημαίνει ότι μέσα σου υπάρχει αυτή η απίστευτη δυνατότητα να δίνεις ζωή και να φροντίζεις για τη ζωή. Αυτό υπάρχει νομίζω σε κάθε γυναίκα και την καθορίζει, άσχετα με το αν έχει παιδιά ή όχι… », εξομολογείται η Ντόρα, 38 ετών. «Θηλυκότητα; Είναι μια ήρεμη, αλλά πολύ μεγάλη δύναμη, που επηρεάζει τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, προς το καλύτερο. Αυτό εμείς οι ίδιες πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε πρώτα από όλα και να το κερδίσουμε για τον εαυτό μας. Ο φεμινισμός μάς έμαθε να χρησιμοποιούμε ανδρικά όπλα, να είμαστε διεκδικητικές και ανταγωνιστικές, αλλά μήπως τελικά έτσι ξεχάσαμε τι σημαίνει να αφήνεσαι και να δίνεις; Και μήπως είναι κι αυτός ένας λόγος που ο κόσμος έχει αγριέψει έτσι;», αναρωτιέται η Δέσποινα, 52 ετών. «Περιέργως, η θηλυκότητα για μένα είναι κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω και να διακρίνω στον εαυτό μου, τη βλέπω όμως σε άλλες γυναίκες και θα την περιέγραφα σαν ένα ιδιαίτερο είδος αυτοπεποίθησης που συνδυάζει σταθερότητα και ελαφρότητα, διαίσθηση και βαθιά κατανόηση των πραγμάτων, κάτι πολύ ισορροπη­μένο… Και ξέρεις, οι γυναίκες που αποπνέουν αυτή τη θηλυκότητα είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους: νέες, ηλικιωμένες, ωραίες, άσχημες, κοκέτες, ατημέλητες, λεπτές, χοντρές, γυναίκες καριέρας ή νοικοκυρές, πάντα όμως έχουν έναν ιδιαίτερο αέρα γοητείας. Πολύ θα ήθελα να την έβλεπαν και οι άλλοι σε μένα!», εύχεται η Βέτα, 43 ετών… Τι σημαίνει «Είμαι γυναίκα» Δεν είναι καθόλου περίεργο το γεγονός ότι όλες οι γυναίκες που συμβουλευτήκαμε μας έδωσαν διαφορετικές εκδοχές για τη θηλυκότητα, γιατί αυτές αντικατοπτρίζουν την ίδια την πολύπλευρη φύση της. Τα διαφορετικά στοιχεία της γυναικείας ταυτότητας αναπτύσσονται και εκφράζονται διαφορετικά σε κάθε γυναίκα. Αυτό είναι αποτέλεσμα τόσο της ιδιο­συγκρασίας της όσο και των βιωμάτων της. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες λίγο-πολύ «σταθερές» στον τρόπο που όλες οι γυναίκες αποκτούν συνείδηση της γυναικείας τους φύσης. ● Η διαρκής «υπενθύμιση» από το σώμα. Το ίδιο το σώμα συνεχώς υπενθυμίζει μέσα από «ρυθμικές», δηλαδή επαναλαμβανόμενες περιοδικά, σωματικές και ψυχολογικές αλλαγές σε κάθε γυναίκα το φύλο της. Από αυτό το γεγονός και μόνο προκύπτει μια ιδιαίτερη σχέση της γυναίκας με το σώμα της, αλλά και με το χρόνο, τις ανάγκες, τις δυνατότητές του. Η συνεχής υπενθύμιση του φύλου της αναγκάζει τη γυναίκα να βιώνει πιο συνειδητά το φύλο της από ό,τι ο άνδρας το δικό του. ● Το βλέμμα των άλλων. Η ανάγκη να τη βλέπουν οι άλλοι, να αποδεικνύει ότι μπορεί να αρέσει και να εισπράττει επιβεβαίωση για αυτό είναι μια καθημερινή συνθήκη για τις γυναίκες. Μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς, να διαμαρτύρεται και να θεωρεί άδικο το γεγονός ότι η ομορφιά είναι «καθήκον» για τις γυναίκες. Είναι άδικο, αλλά είναι δύσκολο να αμφισβητήσουμε ότι «έτσι είναι τα πράγματα». Η θηλυκότητα ταυτίζεται με τη φροντίδα της εμφάνισης, το στολισμό, μια ελάχιστη έστω επίδειξη των θηλυκών «προσόντων». ● Η μητρότητα. Η μητρότητα είναι σημαντική με τη διευρυμένη έννοια του όρου. Δεν συνίσταται μόνο στη γέννηση και το μεγάλωμα των παιδιών, αλλά αποτελεί γενικά αυτό το στοιχείο που κάνει τις γυναίκες να είναι «πιο κοντά στη ζωή» και τους ανθρώπους, να προσφέρουν και να φροντίζουν τους άλλους, να «δίνουν ζωή» στα πράγματα που κάνουν. ● Η σημασία των σχέσεων Οι γυναίκες νιώθουν έντονα την ανάγκη να υπάρχουν άνθρωποι γύρω τους, κοντινές σχέσεις, και οι σχέσεις αυτές να είναι καλές, αρμονικές. Αυτή η ανάγκη κάνει συχνά τις σημερινές εργαζόμενες γυναίκες να ξεπερνούν τα όρια της αντοχής τους, προσπαθώντας να «τους έχουν όλους ευχαριστημένους». Το ότι οι σχέσεις είναι τόσο σημαντικές κάνει τις γυναίκες από πολύ μικρές να έχουν ιδιαίτερα οξυμένη αντίληψη των συναισθηματικών διακυμάνσεων των άλλων, αλλά και του εαυτού τους (η περίφημη «γυναικεία διαίσθηση»). Αυτό τις κάνει να μπορούν να εναλλάσσουν ελαφρότητα και παιχνιδιάρικη διάθεση με σοβαρότητα και σταθερότητα, να φαίνονται άλλοτε ευάλωτες και αδύναμες και άλλοτε πολύ δυνατές.
Ο άνδρας δρα, η γυναίκα είναι Η Λου Σαλομέ, μεγάλος έρωτας του Νίτσε, μαθήτρια του Φρόυντ και ερωμένη του μεγάλου γερμανού ποιητή Ρίλκε, θεωρήθηκε σύμβολο του φεμινισμού, παρά το γεγονός ότι διεκδίκησε την ισότητα των φύλων, όχι μέσω της ταύτισης της γυναίκας με τον άνδρα, αλλά μέσω της αναγνώρισης της ιδιαίτερης φύσης της γυναίκας. Στο δοκίμιό της «Η ανθρώπινη φύση της γυναίκας» γράφει: «Η γυναίκα ξεπληρώνει τα χρέη της προς τη ζωή με ένα μόνο νόμισμα: Όχι με αυτό που ­κάνει, αλλά με αυτό που είναι… Εξαντλεί τον πλούτο του φύλου της ζώντας διαρκώς με όλο της το Είναι, σαν κάτι στο οποίο βγάζουν εκατό χρυσές πύλες και στο οποίο καταλήγουν εκατό χαρμόσυνοι, γιορταστικοί δρόμοι… Η φροντίδα και η άνθιση της θηλυκότητας Αν δεχτούμε ότι ο σπόρος της θηλυκότητας υπάρχει σε κάθε γυναίκα, τότε δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι χρειάζεται «συστηματική φροντίδα» για να ανθίσει. Και όντως, οι σχέσεις μέσα στις οποίες ζει, μεγαλώνει και αποκτά συνείδηση της θέσης της, παίζουν αποφασιστικό ρόλο στο πώς κατανοεί κάθε γυναίκα τη θηλυκότητά της. ● Η «οικογενειακή ατμόσφαιρα» Πολλά εξαρτώνται από τα υποσυνείδητα μηνύματα που μεταδίδονται από μητέρα σε κόρη. Τα μικρά κορίτσια καταλαβαίνουν εύστοχα πόσο καλά νιώθει η μητέρα τους μέσα στο σώμα της, αν της αρέσει η εμφάνισή της ή όχι, αν αισθάνεται τη μητρότητα σαν βάρος ή σαν δώρο, αν είναι ευχαριστημένη ή όχι από τις σχέσεις της με τους άλλους και από τον εαυτό της. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των μηνυμάτων της μητέρας τους αφομοιώνεται από τα κορίτσια. Μετατρέπεται αυτόματα σε δικά τους συναισθήματα και συμπεριφορές. Αλλά κι ο πατέρας, βέβαια, δεν είναι αμέτοχος σε αυτή την ιστορία. Μπορεί να ενισχύσει ή να ελαττώσει τη μητρική επιρροή, ανάλογα με τη δική του ματιά και τα δικά του συναισθήματα για την κόρη του. ● Η μεταφορά εμπειρίας Ευτυχώς, στη διάρκεια της ζωής μιας γυναίκας προστίθενται συνεχώς κι άλλοι «σύμβουλοι» θηλυκότητας: οι άλλες γυναίκες, αδερφές, φίλες, γυναίκες-πρότυ­πα, εραστές. Οι γυναίκες μαθαίνουν η μία από την άλλη, δημιουργώντας ­είτε στενές και πολύ εμπιστευτικές σχέσεις μεταξύ τους, στις οποίες μπορούν να εκφράσουν αυτά που αισθάνονται για τον εαυτό τους, το σώμα τους, το σεξ, τους άλλους, είτε πρότυπα θηλυκότητας από το περιβάλλον τους: η όμορφη ξαδέρφη, η δυναμική φίλη της μαμάς, η τρυφερή γιαγιά, η αγαπημένη θεία. Με αυτό τον τρόπο παίρνουν τη θηλυκότητα στα χέρια τους, δίνοντας πολλές φορές στον εαυτό τους την ευκαιρία να διορθώσει κάποια πράγματα που «πήγαν στραβά» στην οικογένειά τους. Μαθαίνουν έτσι να πλάθουν και να δημιουργούν τον εαυτό τους, «παίζοντας» με τη γυναικεία τους φύση και με όλες τις διαφορετικές πλευρές της. ● Το ερωτικό ξύπνημα Η ερωτική συνάντηση, η ματιά του άνδρα που είναι ερωτευμένος, το ξύπνημα του έρωτα και της επιθυμίας, ξυπνούν ταυτόχρονα και τη θηλυκότητα σε κάθε γυναίκα. Ο έρωτας αντανακλάται σε κάθε άνθρωπο όταν τον ζει πραγματικά και στη γυναίκα γίνεται άμεσα αισθητός και εμφανής. Της δίνει την αίσθηση του εαυτού της και αυτού που προκαλεί στον άλλον, τη συμφιλιώνει με το σώμα της και την εικόνα της, την κάνει να αισθάνεται επαρκής και πλήρης. Η θηλυκότητα στην πλήρη άνθισή της.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ!

ΧΑΜΟΓΕΛΑ!!!!Ε ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΜΙΛΑΩ!!!!!!!!
Χαμογέλα μου ... Άκουσε αυτό που σου ψιθυρίζει η ψυχούλα σου। Πίσω από τα γκρίζα σύννεφα στο διάφανο της βροχής σου κλείνει το μάτι μια ηλιαχτίδα που ονειρεύεται το καλοκαίρι

Χαμογέλα για σένα χαμογέλα για όλα όσα ονειρεύεσαι χαμογέλα γι αυτά που ζεις Μια καλούμπα αφήνω στης φαντασίας σου την αγκαλιά Τι θές να παίρνει σχήμα και βάρος στην άκρη της Ένας πολύχρωμος χαρταετός με την ουρά του βουτηγμένη στου ήλιου το φως Μπαλόνια που κλέψαν παιδικές ματιές δραπέτες της πιό αθώας φαντασίας Ένα αερόστατο γεμάτο μουσικέςκαι φιλιά μελωμένα κι ιστορίες για τα χαμόγελα που ταξιδέψαν στα μάτια σου ; Εγώ φαντάζομαι έναν γλάρο να κρατά την άκρη της στο ράμφος του και να την ταξιδεύει πάνω από θάλασσες χρυσαφένιες στο φως του ήλιου πάνω από νησιά και φάρους και λιμάνια οπτασίες καλοκαιριού πάνω στα κύματα Χαμογέλα μάτια μου στις μικρές μου λέξεις τις φευγαλέα παιδικές ... ΄Το χαμόγελό σου σαν αναπνοή μου, το χαμόγελό σου μόνη ανάμνησή μου το χαμόγελό σου είναι αυτό που λείπει και διψούν για σένα της καρδιάς μου όλοι οι χτύποι στη ζωή μου χρώμα το χαμόγελό σου ήρθες και κατάργησες για πάντα το χειμώνα ........ ... ...το χαμόγελό σου χρώμα στη ζωή μου στο χαμόγελό σου μοιάζουν όλα αληθινά.............

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ!!!!!!

Ταξίδι στην Αμοργό!

Η ψηλόλιγνη, στιβαρή κορμοστασιά της Αμοργού, φτιαγμένη από κατακόρυφους βράχους και βουνοκορφές που δέρνουν από παντού οι άνεμοι, σε γοητεύει με την άγρια ομορφιά της, την ανέπαφη ακόμη ενδοχώρα της και τους φιλόξενους ανθρώπους της. Τα Κατάπολα και η Αιγιάλη είναι τα δύο λιμάνια του νησιού που μαζί με τη Χώρα αποτελούν τα κυριότερα τουριστικά κέντρα. Το οδικό δίκτυο είναι στο μεγαλύτερο μέρος του καλό και σίγουρα δεν θυμίζει σε τίποτα το πολύ πρόσφατο παρελθόν, τότε που για να πας από το ένα λιμάνι στο άλλο ήθελες μισή μέρα και καινούργια αμορτισέρ! Η Αμοργός είναι μια «σειρήνα» του Αιγαίου που, όμως, δεν σε μαγεύει από μακριά. Δεν θέλει περαστικούς και πρόσκαιρους επισκέπτες, σε κατακτά μόνο αν τη γνωρίσεις καλά. Θα σου ζητήσει να περπατήσεις στη ράχη της, να σκαρφαλώσεις στα βράχια της, να ανηφορίσεις στα μονοπάτια της, κάτω από τον ανελέητο αιγαιοπελαγίτικο ήλιο, να καταγράψεις το μόχθο των ανθρώπων της, να μάθεις για το παρελθόν της, να μοιραστείς το παρόν της… Να καταθέσεις ένα κομμάτι της ψυχής σου και να γίνεις παντοτινός φίλος της. Κατάπολα, η «πρώτη γεύση» Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, τα Κατάπολα θεωρούνταν ένα από τα πιο γραφικά λιμάνια των Κυκλάδων. Σήμερα, είναι το πιο πολυσύχναστο σημείο του νησιού, με διαρκή κίνηση. Ευτυχώς, το καλοκαίρι ο δρόμος που «τρέχει» κατά μήκος της προκυμαίας κλείνει, κι έτσι μπορείς να απολαύσεις τη βόλτα σου. Υπάρχουν καταστήματα, ταβέρνες, καφετέριες και ουζερί παραταγμένα στη σειρά, πάνω στην προκυμαία. Λίγο πιο πίσω θα δεις τους ναούς του Αγίου Γεωρ­γίου και της Παναγίας, καθώς και υπολείμματα μυκηναϊκών τάφων. Βόρεια από το λιμάνι, μπροστά από τον οικισμό Ξυλοκερατίδι, απλώνεται η ομώνυμη παραλία κι αμέσως μετά το ακρογιάλι Τρεις Ιεράρχες. Έπειτα ο δρόμος καταλήγει σε αδιέξοδο, από όπου ξεκινά το μονοπάτι για το εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα, που ασπρίζει πάνω στα βράχια (400 μ. απόσταση), μα και για τη γειτονική παραλία Μαλτέζι. Η Αιγιάλη και τα χωριά της Ο οικισμός της Αιγιάλης αναπτύσσεται στο μυχό ενός γραφικού όρμου, 15 χλμ. βόρεια από τη Χώρα, και είναι μαζί με τα Κατάπολα το πλέον τουριστικό σημείο του νησιού. Σε όλο το μήκος της προκυμαίας «τρέχει» ο δρόμος, με τα μαγαζιά παραταγμένα από την πάνω πλευρά. Νότια από το λιμάνι η ακτή είναι βραχώδης, ενώ η αμμουδιά του Γιαλού, που αναπτύσσεται προς βορρά, σκιάζεται από θεόρατα αρμυρίκια. Για περισσότερη ησυχία, θα τραβήξετε βορειότερα από τα απομεινάρια των Ρωμαϊκών Λουτρών, προς Φωκιότρυπα. Μικροσκοπική, μα εξαιρετικά δημοφιλής ακρογιαλιά είναι η Λεβρωσσός, όπου όμως θα πάτε με τα πόδια. Μονοπάτι από τη Λεβρωσσό οδηγεί μετά από 30 λεπτά στην Ψιλή Άμμο, μια μικρή ακτή με βοτσαλάκι, ψιλή άμμο και αρμυρίκια. Ερχόμενοι από Κατάπολα, αμέσως μετά τον αρχαιολογικό χώρο Ρίχτι, διακρίνουμε τη χαρακτηριστική «γλώσσα» του Αγίου Παύλου. Η βοτσαλιά αυτή μαζεύει αρκετό κόσμο. Υπάρχει ταβέρνα, ενώ από εδώ φεύγουν οι λάντζες για τη νησίδα Νικουριά, όπου απλώνεται μια μικρή παραλία. Στη μαγευτική Χώρα Αν και αθέατη από το λιμάνι των Καταπόλων, η Χώρα της Αμοργού σε εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά. Εκκλησίες, ερειπωμένοι ανεμόμυλοι, πλακόστρωτες πλατείες και δεκάδες μικρά και μεγαλύτερα κυβόσχημα σπίτια σχηματίζουν ένα καλαίσθητο σύνολο. Οι ολόλευκες γειτονιές της έχουν υμνηθεί από ποιητές και έχουν γίνει πίνακες από πολλούς επώνυμους και ανώνυμους ζωγράφους. Ο οικισμός δημιουργήθηκε βαθμηδόν γύρω από τον οχυρωμένο βράχο από τους Ενετούς και συγκεκριμένα από τη βενετσιάνικη οικογένεια των Γκίζη, το 13ο αιώνα. Υπάρχουν δύο χώροι στάθμευσης, οι οποίοι συχνά δεν επαρκούν. Ο ένας είναι κοντά στο κάστρο και στην αρχή του κεντρικού καλντεριμιού, ενώ ο δεύτερος βρίσκεται στην πίσω είσοδο του οικισμού, κοντά στο κτίριο του ΟΤΕ. Εύκολα με τα πόδια θα φτάσεις μέχρι το μικροσκοπικό Πλατεάκι, όπου δεσπόζουν οι Τρεις Εκκλησίες και χτυπά η καρδιά της νησιωτικής πρωτεύουσας. Μην παραλείψεις το δειλινό να βρεθείς στην πάνω γειτονιά, στο ύψωμα με τους δέκα ανεμόμυλους, για να απολαύσεις το φανταστικό ηλιοβασίλεμα. 4 κοντινές εκδρομές Μονή Χοζοβιώτισσας Σύμφωνα με την παράδοση, η Μονή Χοζοβιώτισσας ιδρύθηκε το 1088 από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ τον Κομνηνό. Ο θρύλος θέλει την εικόνα της Παναγίας να ήρθε με τρόπο θαυματουργό από τα Χόζοβα της Ιεριχούς (Παλαιστίνη), την εποχή των Εικονομαχιών (9ος αιώνας). Στην πάροδο των αιώνων, το μοναστήρι επεκτάθηκε και έγινε πασίγνωστο σε όλο το Αιγαίο για τα πλούτη του. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θα σου μείνει αξέχαστο, όταν ανηφορίσεις τα ατέλειωτα σκαλιά, είναι η συγκλονιστική θέα προς το βαθυγάλανο Αιγαίο, που εδώ νιώθεις πως βρίσκεσαι στην καρδιά του, καθώς ξανοίγεται διάπλατο γύρω σου. Aπό Αγία Άννα προς Κάτω Μεριά Η μικροσκοπική παραλία της Αγίας Άννας με τα πελαγίσια νερά και το λευκό ξωκκλήσι να ασπρίζει πάνω στα βράχια είναι πλέον διάσημη. Μετά την Αγία Άννα, ο δρόμος συνεχίζει για το νότιο τμήμα του νησιού, την αγροτική περιοχή της Κάτω Μεριάς και τα χωριά Καμάρι, Βρούτσης, Ραχίδι, Αρκεσίνη και Κολοφάνα. Από το Καμάρι, ένας βατός χωμάτινος δρόμος οδηγεί στην παραλία Μούρου, όπου και τερματίζει στην είσοδο ταβέρνας. Στο σημείο αυτό ξεκινά μονοπάτι που κατεβαίνει έως την αμμουδιά, η οποία είναι πλαισιωμένη με βράχους. Πολύ καλή είναι και η παραλία Παραδείσα, με τα ερείπια παλαιοχριστιανικής εκκλησίας. Συνεχίζοντας νοτιότερα, θα βρεθείτε στον απάνεμο όρμο της Καλοταρίτισσας. Αν ο καιρός το επιτρέπει, θα περάσετε με εκδρομικό πλοιάριο απέναντι, στη νησίδα Κραμπούσσα ή Γραμβούσσα, όπου υπάρχει μια πανέμορφη αμμουδιά με ξανθή ψιλή άμμο. Αρχαία Μινώα - Φοινικιές Από το χώρο στάθμευσης των Καταπόλων, στενός τσιμεντένιος δρόμος ανηφορίζει το βουνό και καταλήγει στη θέση όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη Μινώα (2,5 χλμ.). Λίγο πριν την είσοδό του, χωμάτινος δρόμος αριστερά συνεχίζει για τις απόμερες παραλίες Φοινικιές, Άγιοι Σαράντα και τα ξεχασμένα χωριά Λεύκες και Αγία Θέκλα. Θολάρια - Λαγκάδα Από την Αιγιάλη θα ανηφορίσετε για Θολάρια. Στην είσοδο του χωριού, εκεί όπου σταματά η άσφαλτος, δεσπόζει η μεγαλόπρεπη εκκλησία των Αγίων Αναργύρων. Από εδώ και πέρα συνεχίζετε με τα πόδια. Θα περάσετε την κεντρική καμάρα με το παλιό καφενείο (λειτουργεί πάνω από 200 χρόνια) και θα χαθείτε στις γειτονιές του παραδοσιακού οικισμού. Από τη βόρεια άκρη του, πίσω από τις ζωγραφιστές στέγες (μία ακόμη ιδιομορφία της Αμοργού,) απολαμβάνεις τη θέα σε όλο το κεντρικό Αιγαίο, ενώ από τις νότιες γειτονιές δεν χορταίνεις να χαζεύεις τον όρμο της Αιγιάλης. Ακολουθώντας από την Αιγιάλη είτε τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο (4 χλμ.) είτε το αναπαλαιωμένο λιθόστρωτο καλντερίμι (45 λεπτά), θα βρεθείτε στη Λαγκάδα, ένα από τα πιο γραφικά χωριά της Αμοργού. Ο οικισμός χωρίζεται σε πέντε συνοικίες, την Κάτω Γειτονιά, τα Βορινά, τη Λόζα, το Φανό και την Πικραγριλιά, ενώ καμιά δεκαριά σπιτάκια ξεχασμένα στη ρεματιά αποτελούν το Στρούμπο, την πιο παραδοσιακή οικιστική γωνιά της Λαγκάδας. To Vita προτείνει Χαλαρώστε με θαλασσοθεραπεία και spa Το ξενοδοχείο «Aegialis Hotel & Spa» βρίσκεται πάνω από τον όρμο της Αιγιάλης, στο δρόμο για Θολάρια, σε σημείο πραγματικό αγνάντι του κόλπου και των βουνών. Ανάμεσα στις άλλες υψηλού επιπέδου υπηρεσίες περιλαμβάνεται και η λειτουργία του Κέντρου Θαλασσοθεραπείας και Ομορφιάς «Λάλον Ύδωρ», που διαθέτει σάουνα, χαμάμ, εσωτερικό και εξωτερικό τζακούζι, εσωτερική πισίνα με θαλασσινό νερό, άρτια εξοπλισμένο γυμναστήριο, κομμωτήριο, δωμάτια μασάζ και περιποιήσεων. Αναπνεύστε Αιγαίο στα παλιά καλντερίμια Στην Αμοργό, οι ντόπιοι προς τιμήν τους έδωσαν έμφαση στην αναπαλαίωση των παλιών καλντεριμιών και όχι στη διάνοιξη καινούργιων δρόμων. Έτσι, αν αγοράσετε έναν καλό χάρτη, θα δείτε ότι υπάρχουν αρκετά χιλιόμετρα σηματοδοτημένων μονοπατιών. Κατάλληλη για όλους είναι η διαδρομή Λαγκάδα - Παναγία Πανωχωριανή. Από το χώρο στάθμευσης στη Λαγκάδα, θα ακολουθήσετε το φαρδύ καλντερίμι που διακλαδίζεται αριστερά προς την εκκλησούλα του Παντελεήμονα στο Δρυ (500 μ.), ενώ δεξιά συνεχίζει για ακόμη 300 μ., όπου και πάλι διακλαδίζεται, δεξιά για Θεολόγο (3 χλμ.) και Σταυρό (6 χλμ.), ενώ αριστερά για Παναγιά Πανωχωριανή (500 μ.). Πανηγυρίστε! Μόνο αν παρευρεθείς σε κάποιο τοπικό πανηγύρι θα καταλάβεις την πραγματική ψυχή της Αμοργού. Σε σημαιοστολισμένο για την περίσταση ξωκκλήσι, οι πεζοπόροι προσκυνητές και φυσικά οι μουσικοί δίνουν το πρόσταγμα για το χορό. Το φαγητό και το κρασί στις περισσότερες περιπτώσεις είναι δωρεές των κατοίκων. Ενημερω­θείτε από το δήμο για τα πανη­γύρια του καλοκαιριού. Γευτείτε το ρακόμελο Από τα μαγαζιά της Χώρας θα προμηθευτείτε το εξαιρετικό ντόπιο ρακόμελο (θεωρείται το καλύτερο του Αιγαίου), που το παρασκευάζουν μικροί παραγωγοί. Ένα επίσης υπέροχο τοπικό γλύκισμα είναι τα ξεροτήγανα - πιθανόν να σας τα προσφέρουν στο κατάλυμα που θα μείνετε, διαφορετικά θα τα προμηθευτείτε από τη Χώρα.
info Πώς θα πάτε Τα πλοία σαλπάρουν καθημερινά από Πειραιά και Ραφήνα για Νάξο, Κουφονήσια, Αμοργό। Τελευταία, έχουν δρομολογηθεί και ταχύπλοα σκάφη που καλύπτουν την απόσταση σε 6 περίπου ώρες. Από τη Νάξο αναχωρεί για Μικρές Κυκλάδες το «Σκοπελίτης Express». Πιάνει Ηρακλειά, Σχοινούσα, Κουφονήσια, Δονούσα και καταλήγει στην Αμοργό. Πληροφορίες: • Λιμεναρχείο Πειραιά, τηλ.: 210-42.26.000 • Λιμεναρχείο Ραφήνας, τηλ.: 22940-28.888 • Λιμεναρχείο Νάξου, τηλ.: 22850-22.300 • Λιμεναρχείο Αμοργού, τηλ.: 22850-71.259. Πού θα μείνετε Αιγιάλη: • «Aegialis Hotel & Spa» στο δρόμο για Θολάρια, τηλ.: 22850-73.394 • «Yperia», τηλ.: 22850-73.084 • «Ελίχρυσον», τηλ.: 22850-73.145 • «Φιλοξενία», τηλ.: 22850-73.453 • «Αγνάντι», τηλ.: 22850-73.009 • «Λακκί», τηλ.: 22850-73.252 • «Πέλαγος», τηλ.: 22850-73.206 • «Καρκισία», τηλ.: 22850-73.180 • «Γρίσπος», τηλ.: 22850-73.412. Κατάπολα: • «Καστελόπετρα», τηλ.: 22850-71.360 • «Βίλα Καταπολιανή», τηλ.: 22850-71.064 • «Ινόα», τηλ.: 22850-71.480 • «The big Blue», τηλ.: 22850-71.094 • «Απάγκιο», τηλ.: 22850-71.536 • «Μαρούσα», τηλ.: 22850-71.038. Που θα φάτε Αιγιάλη: Θα πάτε στο «Κοράλλι» κοντά στο λιμάνι για θέα, φρέσκο ψάρι και ζωντανούς αστακούς. Η «Κυρά Μαρία» βρίσκεται στο σοκάκι του οικισμού (εδώ θα έρθετε κυρίως για μαγειρευτά). Το «Λακκί Village», στο τέλος του Γιαλού, διαθέτει φυσική σκιά από αρμυρίκια και είναι πάνω στο κύμα. Στην παραλία Λεβρωσσός θα βρείτε την ομώνυμη ταβέρνα. Στα Θολάρια καλές είναι οι ταβέρνες «Θαλασσινό Όνειρο», «Σαντουράκι» και «Πανόραμα». Στη Λαγκάδα υπάρχουν η ταβέρνα «Ο Νίκος» και στην πλατεία το καφέ- μεζεδοπωλείο «Η Λόζα». Κατάπολα: Στην προκυμαία οι ταβέρνες «Μουράγιο» και «Καπεταν Δήμος» και στο Ξυλοκερατίδι ο «Βιτσέντζος». Χώρα: Στο καλντερίμι θα βρείτε τις ταβέρνες «Καστάνης», «Βασιλικός» και το μεζεδάδικο-καφενείο «Το Χύμα». Κάτω από το κεντρικό καλντερίμι, το εστιατόριο «Λιοτρίβι» έχει δροσερή αυλή. Για καφέ, γλυκό και ποτό υπάρχει το λιλιπούτειο «Γιασεμί». Κάτω Μεριά: Στην Αρκεσίνη, η ταβέρνα «Μαρουσώ» και στην Κολοφάνα, πάνω στο δρόμο, η ταβέρνα «Απάνεμο». Χρήσιμα τηλέφωνα • Δήμος Αμοργού, τηλ.: 22850-71.100 • Αστυνομία, τηλ.: 22850-71.210 • Μονή Χοζοβιώτισσας, τηλ.: 22850-71.274 • Ιατρείο Χώρας, τηλ.: 22850-71.207.

Αληθινά είναι υπέροχα!!!!!!!!!!!!

ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ?

"Η λύση για την κρίση;"
"Το κατοστάρικο που μας έσωσε ""Σε ένα μικρό χωριό που ζει από τον τουρισμό λόγω της κρίσης τα πάντα έχουν νεκρωθεί। Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλο। Ο καιρός περνά μέσα σ' αυτή τη θλιβερή ατμόσφαιρα ώσπου μια μέρα...
έρχεται ένας τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού।Ο ξενοδόχος του λέει την τιμή και εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 Ευρώ.Πριν ακόμα ανέβει στο δωμάτιο του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στο χασάπη στον οποίο χρωστάει ακριβώς 100 Ευρώ.Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει να το δώσει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας.Ο κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και πηγαίνει να το δώσει στην πουτάνα του χωριού που της χρωστάει κάποιες τρυφερές ώρες που πέρασαν μαζί.Εκείνη με τη σειρά της τρέχει και το δίνει στον ξενοδόχο που του χρωστάει μερικές βραδιές που χρησιμοποίησε τα δωμάτια του με τους πελάτες της.Όπως άφηνε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, ο τουρίστας που μόλις κατέβηκε από το δωμάτιο του λέγοντας στον ξενοδόχο ότι δεν του αρέσει και άλλαξε γνώμη, αρπάζει το χαρτονόμισμα και φεύγει !!!!!Τελικά, τίποτα δεν ξοδεύτηκε, κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε και όλα τα χρέη ξεχρεώθηκαν!Μήπως κάπως έτσι θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση?
ΚΑΛΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ!

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!

Η Eλληνική οικογένεια Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ είναι µια πολύ αγαπηµένη οικογένεια। Είναι ο αγαπηµένος µου µπαµπάς, η αγαπηµένη µου µαµά, ο αγαπηµένος µου αδελφός। Τον αγαπηµένο µου µπαµπά δεν τον ßλέπω ποτέ, γιατί φεύγει το πρωί για τη δουλειά και γυρίζει τα µεσάνυχτα। Δηλαδή κανονικά γυρίζει στις 7।00 µ। µ., αλλά κάνει και πέντε ώρες γύρω - γύρω το τετράγωνο µέχρι να ßρει να παρκάρει. Κι όταν έρχεται δεν είναι και πολύ χαρούµενος και καθόλου δεν µοιάζει µε τους µπαµπάδες των διαφηµίσεων που µπαίνουν µέσα µε δωράκια και σοκολάτες και τα παιδιά πηδάνε στην αγκαλιά του κι αυτός γελάει και τα στριφογυρίζει ψηλά. Εµάς λέει: «Άι σιχτίρι, το κωλοκράτος µου µέσα!!» και ßροντάει τα κλειδιά στο συρτάρι. Την αγαπηµένη µου µαµά δεν τη ßλέπω επίσης, γιατί κι αυτή δουλεύει αλλά έρχεται σπίτι µε το λεωφορείο. Και µετά πλένει, σιδερώνει, σφουγγαρίζει, µαγειρεύει και ßρίζει τον µπαµπά που δεν πήρε τυρί τριµµένο από το σούπερ µάρκετ. Και δεν µοιάζει καθόλου µε τις µαµάδες των διαφηµίσεων, γιατί δεν µαγειρεύει ßαµµένη ούτε µε ψηλοτάκουνα. Κι όταν λερώσουµε το µπλουζάκι µε σοκολάτες δεν γελάει χαρούµενη που έχει το σωστό απορρυπαντικό, αλλά µας λέει: «Ε, ßέßαια. Άµα έχετε τη δουλάρα!! Άντε ßγάλτο, τελείωνε, ΤΕΛΕΙΩΝΕ λέµε, την τύχη µου που στραßώθηκα και τον παντρεύτηκα!!». Τον αγαπηµένο µου αδελφό δεν τον ßλέπω ποτέ, γιατί λείπουµε κι οι δυο στο σχολείο και µετά εκείνος πηγαίνει φροντιστήριο και µετά κλείνεται στο δωµάτιό του και µετά ανοίγει το κοµπιούτερ του και µετά ψάχνει γυµνές κυρίες και µετά τις ßρίσκει και µετά χαίρεται. Ο µπαµπάς µου, η µαµά µου, ο αδελφός µου κι εγώ είµαστε µια πολύ αγαπηµένη οικογένεια και κάθε Κυριακή µεσηµέρι κάνουµε ένα πολύ αγαπηµένο οικογενειακό τραπέζι κι εκεί έχουµε όλο τον χρόνο να τσακωθούµε µεταξύ µας. Ο µπαµπάς µαλώνει τον αδελφό µου που δεν διαßάζει αρκετά και µετά µαλώνει εµένα που δεν τα τρώω τα παντζάρια. Και µετά η µαµά µαλώνει τον µπαµπά µου γιατί µας µαλώνει, γιατί είναι «αντιπαιδαγωγικό» λέει. Και µετά η µαµά µου µαλώνει τον αδελφό µου που πετάει τα µποξεράκια του στη µοκέτα κι έχει και τη µέση της και µετά µαλώνει εµένα που θέλω να µου πάρουνε κινητό. Και µου λέει: «Έκανε κι η µύγα κώλο και ζητάει κινητό». Κι εγώ της λέω: «Η Ευαγγελία γιατί έχει κινητό που είναι και 27 µέρες µικρότερη;». Κι η µαµά µου µού λέει: «Δεν µε νοιάζει τι κάνει η Ευαγγελία, εµένα µε νοιάζει τι κάνει το δικό µου το παιδί». Και φωνάζει και ο µπαµπάς τής λέει: «Τώρα που ουρλιάζεις εσύ, δεν είναι αντιπαιδαγωγικό;» Κι η µαµά τού λέει: «Δεν ουρλιάζω, συζήτηση κάνουµε». Κι ο µπαµπάς µου της λέει: «Ναι, έχεις δίκιο. Μπορεί στο ισόγειο να µη σ' άκουσαν!». Κι η µαµά του λέει: «Έχε χάρη που είναι τα παιδιά, αλλιώς θα σου ´λεγα τώρα!». Και δεν του λέει. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν µιλάει για πολλή ώρα. Κι ακούγονται µόνο τα πιρούνια, τα µαχαίρια κι ο αδελφός µου που κάνει κλάπα κλούπα µε τη γλώσσα του. Κι η µαµά τού λέει: «Δεν µπορείς να φας σαν άνθρωπος;» Κι ο αδελφός µου της λέει: «Σαν άνθρωπος τρώω». Κι η µαµά µου του λέει: «Θα σε καλέσουνε σε κάνα σπίτι, ρεζίλι θα γίνουµε». Κι ο µπαµπάς µου της λέει: «Μπορείς να σταµατήσεις µία στιγµή, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α, αυτό το µπουρ µπουρ µπουρ, µες στ´ αυτί µου;;. Έλεος δηλαδή, ΕΛΕΟΣ, Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!». Κι η µαµά µου λέει: «Δεν φτάνει που έχω γίνει χίλια κοµµάτια να σας υπηρετώ όλους εδώ µέσα, µια καλή κουßέντα να ακούσω, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α». Κι ο µπαµπάς µου της λέει: «Έριξες πολύ αλάτι, λύσσα το ´κανες». Κι η µαµά τού λέει: «Ορίστε, εκεί που µας χρωστάγανε, µας πήραν και το ßόδι». Κι εγώ ρωτάω: «Πότε είχαµε ßόδι και µας το πήρανε;». Κι ο αδελφός µου µού λέει: «Είσαι µαλακισµένο». Κι εγώ ßάζω τα κλάµατα και λέω: «Με λέει µαλακισµένο». Κι ο µπαµπάς µου του λέει: «Μη λες την αδελφή σου µαλακισµένο». Κι ο αδελφός µου λέει: «Αφού είναι!» Κι η µαµά µου λέει: «Δεν θέλω να ακούω τέτοιες λέξεις εδώ µέσα!». Κι ο αδελφός µου της λέει: «Όταν τις λέει ο µπαµπάς είναι καλά;». Κι η µαµά µου λέει στον µπαµπά µου: «Ορίστε, είδες το παράδειγµα που δίνεις στα ίδια σου τα παιδιά». Κι ο µπαµπάς µου λέει: «Μια µπουκιά δεν µπορούµε να φαρµακώσουµε σ´αυτό το σπίτι, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α». Κι η µαµά µου του λέει: «Τι µπουκιά, εσύ δεν είπες είναι λύσσα; Κι άµα δεν σ´ αρέσει, να πας να σου µαγειρεύει η Βιßή». Κι εγώ λέω: «Ποια είναι η Βιßή». Κι η µαµά λέει: «Ποια είναι η Βιßή, Μανώλη; Πες στο παιδί σου, στο σπλάχνο σου, στην κόρη σου ποια είναι η Βιßή, Μανώλη». Κι ο πατέρας µου λέει: «Η κυρία Βιßή είναι µια εξαίρετη συνάδελφος κι η µάνa σας είναι µια τρελή γυναίκα». Κι η µαµά λέει: «Γι´ αυτό γυρίζουµε µεσάνυχτα, Μανώλη; Επειδή η Βιßή είναι µια εξαίρετη συνάδελφος, Μανώλη;». Κι ο µπαµπάς λέει: «Γυρίζουµε µεσάνυχτα, διότι τα µεσάνυχτα ßρίσκουµε να παρκάρουµε. Άντε να δούµε πού θα φτάσει ο πληθωρισµός πια». Κι η µαµά µου του λέει: «Έχε χάρη που είναι τα παιδιά, αλλιώς σου ´λεγα εγώ». Κι ο µπαµπάς της λέει: «Τι θα µου ´λεγες εσύ;». Κι η µαµά του λέει: «Το δισάκι µου στον ώµο, για τον δρόµο, για τον δρόµο, αυτό θα σου ´λεγα εγώ». Κι εγώ λέω: «Έγιν´ η ßροχή χαλάζι, δεν µε νοιάζει, δεν µε νοιάζει ει ει ει ει ». Κι ο µπαµπάς κι η µαµά µού λένε: «ΣΤΑΜΑΤΑ!!!» και σταµατάω. ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΛΙ µια σιωπή, ντράγκα ντούγκα τα πιρούνια. Κι ο αδελφός µου λέει: «Έφαγα, πάω µέσα». Κι ο µπαµπάς µου του λέει: «Δεν έχει να πας πουθενά. Τώρα τρώµε όλοι µαζί σαν οικογένεια». Κι η µαµά µου του λέει: «Έχει δίκιο ο πατέρας σου, να κάτσεις εκεί που κάθεσαι». Και καθόµαστε όλοι εκεί που καθόµαστε.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ।