Κάποιες σκέψεις μου πριν το τέλος του 2009!

Σκέψεις για το καινούργιο χρόνο που έρχεται... σκέψεις που μπορεί να μας κάνουν να σκεφτούμε καλύτερα.... να ζήσουμε πιο όμορφα και να απολαύσουμε το πιο όμορφο δώρο που μας έχει προσφερθεί...τη ζωή μας!

Το μόνο που μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους είναι αυτό που έχουμε μέσα μας!
Η συγχώρεση είναι ένδειξη αγάπης προς τον εαυτό μας!
Οποιαδήποτε κι αν είναι η ερώτηση, η αγάπη είναι η απάντηση!
Αν πιστεύεις μόνο σε ό,τι βλέπεις, τότε περιορίζεσαι στην επιφάνεια. Μήπως έχεις δει το ηλεκτρικό ρεύμα όταν πληρώνεις το λογαριασμό?
Κανείς δεν μπορεί να σου δημιουργήσει θυμό ή άγχος. Μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις στον εαυτό σου, από τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο που ζεις!
Δεσμεύσου να πραγματοποιήσεις αυτό που αγαπάς και να αγαπάς αυτό που κάνεις! Σήμερα!
Αφουγκράσου τα εσωτερικά εκείνα μηνύματα που σε βοηθούν να κάνεις τις σωστές επιλογές-αδιαφορώντας επιτέλους- για τις γνώμες των άλλων!
Εμπιστεύσου τη διαισθησή σου και ακολουθησέ την!
Ευγνωμονώ όσους μου αρνήθηκαν κάτι. Εξαιτίας τους, τα κατάφερα μόνη μου!
Μην αφήνεις τα συναισθήματα να σε παραλύουν, θεωρησέ τα επιλογές!
Η πλήξη είναι δική σου επιλογή!
Θα βρίσκεσαι παγιδευμένος συναισθηματικά και σωματικά, μέχρι να μάθεις να συγχωρείς!
Νομίζω ότι τα πάντα στο σύμπαν συνδέονται με τη σκέψη!
Μετά από πολλή δουλειά με τον εαυτό μου κατάλαβα ότι δεν μπορείς να ελέγχεις τα πάντα γύρω σου, μπορείς όμως πάντα να ελέγχεις ό,τι συμβαίνει μέσα σου!
Ο φόβος ότι δεν έχουμε αρκετά, μας εμποδίζει να δούμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε ήδη αρκετά.
Δεν υπάρχει άγχος. Υπάρχουν άνθρωποι με αγχώδεις σκέψεις!
Ενα ήρεμο μυαλό, που δεν είναι συγκεντρωμένο στο πώς θα βλάψει τους άλλους, είναι ισχυρότερο από οποιαδήποτε φυσική δύναμη στο σύμπαν!
Σκοπός σημαίνει να δίνεσαι χωρίς όρους και να δέχεσαι ό,τι σου δίνουν με αγάπη, ακόμη κι αν δεν είναι αυτό που προσδοκούσες!
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ. ΕΛΛΑΤΩΣΕ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ,ΧΑΛΑΡΩΣΕ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΗΝ!!!!!!!!!!!

Εύχομαι ο καινούργιος χρόνος να σας φέρει ότι δεν πρόλαβε ο παλιός!!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΜΠΟΛΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ ΠΟΛΛΕΣ!!!!!!!!

Προστατεύοντας το πορτοφόλι και την ψυχή σας τώρα τις Γιορτές.

Καταναλωτισμός και Γιορτές: Προστατεύοντας το πορτοφόλι και την ψυχή σας
Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Nευροψυχολόγος

Καταναλώνω... άρα υπάρχω! Αυτό φαίνεται να είναι το ρητό που ισχύει την περίοδο των γιορτών και μάλιστα η καταναλωτική συμπεριφορά συχνά παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Γιατί όμως η μανία του καταναλωτισμού 'χτυπά' την πόρτα μας ειδικά τις γιορτές;
Συναισθηματική Ανακούφιση
Ο εορταστικός καταναλωτισμός συχνά παίρνει τη μορφή του shopping therapy, δηλαδή της θεραπείας μέσα από την αγορά αντικειμένων. Γιατί όμως να χρειάζεται κανείς θεραπεία και μάλιστα τις γιορτινές μέρες;
Οι γιορτές σε ένα πρώτο επίπεδο φέρνουν μαζί τους τα δώρα, το δέντρο, τα στολίδια, τα παραδοσιακά γλυκά, τα πάρτι, αλλά σε ένα δεύτερο επίπεδο είναι ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένες.
Οι γιορτινές μέρες, εκτός από την χαρά και τη συναισθηματική χρυσόσκονη, πολλές φορές θυμίζουν στον άνθρωπο παλιές χαρούμενες ημέρες, σε αντιδιαστολή με το παρόν του, το οποίο μπορεί να μην είναι τόσο ευχάριστο. Αναμνήσεις από χαρούμενες στιγμές με την πατρική οικογένεια, με φίλους, με κάποιο άτομο με το οποίο είχε κανείς δεσμό μπορεί να φέρνουν στο νου περασμένες χαρές, αφήνοντας ταυτόχρονα και μια πικρή γεύση.
Έτσι, το να ξεχυθεί κανείς στην αγορά και να κάνει ψώνια, αγοράζοντας τα χίλια-δυο καλά που του θυμίζουν τις παλιές καλές ημέρες είναι ένας τρόπος να ξαναδημιουργήσει την περασμένη ευτυχία.
Για άλλους, πάλι, οι γιορτινές μέρες είναι φορτωμένες με δυσάρεστες αναμνήσεις ή ψυχικό πόνο απώλειες αγαπημένων προσώπων, καταστάσεων, συγκρούσεις, στεναχώριες του περελθόντος έρχονται στην επιφάνεια με αφορμή τις γιορτές και τον διαπροσωπικό τους χαρακτήρα. Φορτισμένοι συναισθηματικά, οι άνθρωποι επιλέγουν να καταναλώσουν για να πάρουν μια γεύση χαράς και ευτυχίας, ακόμα και αν η διάρκειά της είναι όσο να θαυμάσει κανείς το αντικείμενο στη βιτρίνα, να το πληρώσει και μετά να το βάλει στη σακούλα του.
Τις ημέρες αγάπης των γιορτών πολλοί άνθρωποι έχουν ενοχές: που δεν αφιερώνουν αρκετό χρόνο στα παιδιά τους, που καυγαδίζουν συχνά με τον/τη σύζυγό τους, που έχουν αμελήσει τις κοινωνικές υποχρεώσεις και τους φίλους τους, που δε βρίσκουν χρόνο να τηλεφωνήσουν σε κοντινούς και μακρινούς συγγενείς.
Έτσι, για να καταπραΰνουν τις τύψεις για το ότι δεν έχουν δώσει ένα κομμάτι από το χρόνο τους και τον συναισθηματικό εαυτό τους σε σημαντικά οικεία τους πρόσωπα, πολλοί καταφεύγουν στις αγορές δώρων, χρήσιμων ή άχρηστων, φθηνών ή ακριβών, όμορφων ή κακόγουστων.
Εγώ και ο Εαυτός μου
Για άλλους πάλι, η εορταστική υπερκατανάλωση σχετίζεται με την προβολή του εαυτού: ένας από τους καλύτερους τρόπους για να προβάλει κανείς τη μεγαλομανία του είναι να αγοράσει όσα περισσότερα ή όσα ακριβότερα πράγματα μπορεί, είτε ως δώρα για τους γύρω του είτε για τον εαυτό του. Με αυτή τη συμπεριφορά δημιουργεί κανείς την ψευδαίσθηση ότι είναι ανώτερος ή καλύτερος από τους γύρω του, οπότε η καταναλωτική του μανία και η προσφορά δώρων δεν είναι τίποτε άλλο από μια εγωκεντρική σύγκριση για να υπερτερήσει των άλλων.
Μια άλλη εγωκεντρική συμπεριφορά είναι η υπερκατανάλωση ως ένας τρόπος να υπενθυμίσει το άτομο στον εαυτό του ‘τα κατάφερα’, ‘είμαι επιτυχημένος/η’, ‘δεν έχω ανάγκη από κανέναν, παίρνω ό,τι θέλω για τον εαυτό μου’. Πίσω από αυτού του είδους την αυταρέσκεια και αυτονομία όμως κρύβεται μοναξιά και ανασφάλεια.
Τα μηνύματα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τη σύγχρονη κουλτούρα
Ένας άλλος παράγοντας που συμβάλει στην υπερκαταναλωτική μανία των γιορτών είναι και τα μηνύματα που προβάλονται με κάθε τρόπο μέσα από τα ΜΜΕ-και όχι μόνο την τηλεόραση. Η εικόνα του πετυχημένου ανθρώπου που αγοράζει πολλά πράγματα, η εικόνα της ευτυχίας και την χαράς μέσα από τις συνεχόμενες αγορές, τις γεμάτες σακούλες και τα λαμπερά χαμόγελα αποτελούν ‘δολώματα’ για τον μέσο άνθρωπο που ταυτίζεται με τις ωραίες αυτές εικόνες.
Χωρίς να σταθεί να σκεφτεί αν όλα όσα θαυμάσια βλέπει πράγματι ισχύουν, ο σύγχρονος άνθρωπος επιθυμεί να πάρει ένα κομμάτι από αυτή την γρήγορη, ακοπίαστη και εύκολη χαρά-ευτυχία-επιτυχία που προβάλεται από τα ΜΜΕ. Ειδικά όταν κανείς έχει τσακίσει από τις μικροδυσκολίες της καθημερινότητας, τη ρουτίνα και τα διάφορα που έχει να αντιμετωπίσει και του προκαλούν στρες, η εύκολη λύση είναι αυτή που προβάλλεται: να αγοράσει όλα όσα διαφημίζονται και αυτομάτως θα ξεστρεσαριστεί, θα νιώσει όμορφα και θα είναι ευτυχισμένος.
Υπάρχει προστασία από τον υπερκαταναλωτισμό;
Εξωτερικοί, πρακτικοί τρόποι
Ειδικά στις μέρες που διανύουμε, με την οικονομική κρίση προεξάρχουσα, υπάρχουν καταρχήν πρακτικοί τρόποι με τους οποίους μπορεί κανείς να περιορίσει τον υπερκαταναλωτισμό, χωρίς όμως να χάσει τη χαρά των αγορών και την ευχαρίστηση ανταλλαγής δώρων.
Καταρχήν, καλό είναι να κάνει κανείς μια λίστα με τα αγαπημένα του πρόσωπα και από δίπλα τα δώρα που θα ήθελε να τους αγοράσει. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να καταρτίσει έναν προϋπολογισμό, ώστε να ξέρει μέχρι πόσα χρήματα μπορεί να ξοδέψει για κάθε άτομο ή αντικείμενο της λίστας.
Μια άλλη τεχνική είναι να προαποφασίσει η οικογένεια ή οι φίλοι να ανταλλάξουν δώρα μέχρι μια συγκεκριμένη αξία (10, 20, 30ευρώ), ώστε να μην σπαζοκεφαλιάζει καθένας για το πόσα χρήματα να ξοδέψει και να υπάρχει ένα φρένο στην κατανάλωση.
Πρώτα κάντε μια βόλτα στην αγορά, εντοπίστε αυτά που θέλετε να αγοράσετε και στη συνέχεια κάντε μια δεύτερη βόλτα για να τα αφοράσετε: έτσι θα έχετε το χρόνο να το ξανασκεφτείτε και θα αποφύγετε τις παρορμητικές και άχρηστες αγορές.
Αν είναι εφικτό, θα πρέπει να χρησιμοποιεί κανείς μετρητά για τις αγορές του και, όταν χρησιμοποιεί πιστωτική κάρτα, να τη μεταχειρίζεται όπως τα μετρητά: δηλαδή να πληρώνει το συνολικό ποσό ή τις δόσεις στο τέλος του μήνα και να μην αφήνει το χρέος να συσσωρεύεται.
Ακόμα, προσοχή στα εορτοδάνεια: τα χρειάζεστε στ' αλήθεια; Μήπως τελικά κοστίζουν περισσότερο απ’ όσο νομίζετε; Εξετάστε το προσεκτικά πριν το αποφασίσετε.
Εξωτερικοί, πρακτικοί τρόποι
Μια άλλη σημαντική παράμετρος που βοηθά στο να βάλει κανείς φρένο στον υπερκαταναλωτισμό είναι να σκεφτεί τι πραγματικά επιθυμεί, και αν αυτό αγοράζεται αποκλειστικά με χρήματα ή χρειάζεται και κάποιου άλλου είδους προσπάθεια.
Έτσι, όταν θέλει κάποιος να ευχαριστήσει ένα οικείο του πρόσωπο, δεν είναι απαραίτητο να του κάνει ένα πανάκριβο δώρο: μπορεί να προσφέρει ένα συμβολικό δώρο και κάτι ακόμα, από καρδιάς: χρόνο, συμπαράσταση, μια ωραία συζήτηση, νοιάξιμο.
Το να ετοιμάσει κανείς ένα πλουσιοπάροχο τραπέζι, χωρίς να έχει φροντίσει αντίστοιχα να μην υπάρχουν μπηχτές, πίκρα, θυμός και παράλληλα να υπάρχουν θετικά συναισθήματα και ωραία θέματα συζήτησης, δεν αρκεί.
Έτσι, πέρα από τα ψώνια, τις αγορές και την κατανάλωση, θα πρέπει κανείς να σκεφτεί αν επιθυμεί να επενδύσει σε ποιοτικές σχέσεις και χρόνο, οπότε εκεί δε χρειάζεται απλώς να καταναλώνει, αλλά να προσφέρει με διαφορετικό, λιγότερο διαφημισμένο και χρηματικά ακριβό τρόπο.

ΕΙΚΟΝΕΣ & ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

ΑΠΛΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

Αγαπημένη, ζεστή μου σούπα!!!

Σούπα λαχανικών µε παρµεζάνα
1/2 κιλό αρακά
2 πατάτες
5 κολοκύθια
4 καρότα
4 φρέσκα κρεµµυδάκια
200 γρ. σέλερι
6 ντοµάτες
4 κουταλιές ελαιόλαδο
4 κουταλιές παρµεζάνα
Μαϊντανό
Αλάτι
Πιπέρι
Κόβετε τις πατάτες και τα κολοκύθια σε κύβους, και τα καρότα, τα κρεμμυδάκια και το σέλερι σε μικρά κομμάτια. Σε μια κατσαρόλα, βράζετε τα παραπάνω υλικά και τον αρακά και προσθέτετε τον πολτό από τις ντομάτες, το ελαιόλαδο, αλάτι και πιπέρι. Μόλις ετοιμαστεί η σούπα, τη σερβίρετε με ψιλοκομμένο μαϊντανό και τριμμένη παρμεζάνα και καλή μας όρεξη!!!!!!!!!

Σκέψεις...για σκέψη!

Ενα απέραντο ταξίδι είναι η ζωή κι ο καθένας έχει μόνο μία για να το κάνει!
Καμιά περιπέτεια δεν μπορεί να υπερβεί την περιπέτεια της ίδιας της ζωής!
Κάθε μεγάλη περιπλάνηση αρχίζει με την αναζήτηση ενός καινούργιου δρόμου!
Το δρόμο τον φτιάχνεις βαδίζοντας!Βήμα,βήμα...Βήμα,βήμα...
Στον δρόμο αυτό τίποτα δεν είναι σίγουρο.Μόνο αυτός που δεν πηγαίνει πουθενά μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα φτάσει στον προορισμό του!Το καράβι είναι πιο ασφαλές στο λιμάνι αλλά τα πλοία δεν είναι φτιαγμένα γι'αυτό!
Ο κόσμος είναι φτιαγμένος από πράγματα που κρύβουν κάτι παραπάνω από αυτό που δείχνουν.Είναι ταυτόχρονα ένας υπέροχος κήπος και ένα πεδίο μάχης. Η ανάγκη μας να καταλάβουμε τα πάντα κάτι μας στερεί από το μυστήριο της ζωής.Ο άνθρωπος είναι αδύνατο να κατανοήσει όλη την αλήθεια γιατί το σχετικό δεν είναι φτιαγμένο να χωράει το απόλυτο.Αυτό που χρειάζεται είναι να κατανοήσει το σύμπαν στο οποίο κατοικεί... τον ίδιο του τον εαυτό!!!!!!
Σώπαινε και περίμενε...Περίμενε και πίστευε! Πίστευε και προχώρα!!!!!
Ολα τα μεγάλα κατακτώνται αργά...Κανείς δεν μαθαίνει τρέχοντας.Πρέπει να σταθείς για να μάθεις...Η ζωή δεν μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με το μυαλό...Με τη νόηση δεν μπορείς να καταλάβεις αυτό που λέει το πουλί, ούτε αυτό που μουρμουρίζει το ρυάκι, ούτε πάλι αυτό που διηγείται η αύρα στα λουλούδια των αγρών...Η ουσία στην καρδιά βρίσκεται...Θρόνιασε το νου στην καρδιά...
Το ζήτημα δεν είναι να καταλάβεις τη ζωή αλλά να περπατήσεις μέσα της...
Μη ζητάς ποτέ να σου δείξει το δρόμο κάποιος που τον ξέρεις γιατί δε θα μπορείς να ξεστρατίζεις!Οτιδήποτε αυθεντικό γεννιέται μέσα σου είναι και η ανταμοιβή σου!
Βλέπουμε πάντα τον καλύτερο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε αλλά τις πιο πολλές φορές παίρνουμε αυτόν στον οποίο είμαστε συνηθισμένοι!Πιο καλά να κάνεις τα δικά σου λάθη παρά τα σωστά που θέλουν οι άλλοι!Οταν τολμάς χάνεις λίγο το βήμα σου.Οταν δεν τολμάς χάνεις τον εαυτό σου!Προχωρώντας δεν αποκτάς πάντα αυτό που θέλεις αλλά αν προσπαθήσεις αποκτάς αυτό που χρειάζεσαι...Αλλωστε δεν μπορείς να τα έχεις όλα.Πού θα τα έβαζες? Ελευθερία δεν είναι να έχεις αυτό που θέλεις αλλά να θέλεις αυτό που έχεις!Ελευθερία είναι να αφήνεις πάντα κάτι πίσω σου.Οταν δεν θα'χεις τίποτα πια να βάλεις τότε θα φοράς μόνο τον εαυτό σου!
Καλό βράδυ να έχετε !

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε κάποιο πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο που ήταν για μένα και θα είναι ο "δάσκαλος" της ψυχής μου!

ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΕΣ"ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ"

Υλικά:
Μια φιγούρα Άγιου Βασίλη (σας τη δίνουμε πιο κάτω)
Ένα κόκκινο γκοφρέ χαρτί
Ένα χαρτόνι
Ρευστή κόλλα
Μαρκαδόρους ή ξυλομπογιές
Βαμβάκι
Ψαλίδι
Οδηγίες:
Παίρνουμε και κόβουμε γύρω-γύρω τη φιγούρα και την κολλάμε στο χαρτόνι.
Μετά βάφουμε τη φιγούρα. Με κόκκινο χρώμα το σκούφο και τα ρούχα του Άγιου Βασίλη, καφέ το σάκο και τις μπότες του μαύρες. Μπορούμε αν θέλουμε να βάψουμε και το πρόσωπό του με μπεζ (δερματί) χρώμα.
Αφού βάψουμε τον Άγιο Βασίλη κόβουμε το γκοφρέ σε μικρά κομμάτια και το κάνουμε μπιλάκια.
Ύστερα τα κολλάμε όπου έχουμε βάψει με κόκκινο χρώμα.
Έπειτα κολλάμε κομμάτια βαμβάκι στη γενειάδα στα μαλλιά και στις άκρες των ρούχων του: (μανίκια, μπλούζα, παντελόνι).
Και να! Μόλις έχουμε κάνει έναν πραγματικά υπέροχο Άη Βασίλη.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!

Ναι Βιρτζίνια, υπάρχει Αγιος Βασίλης!

Το 1897 η 8χρονη Βιρτζίνια έστειλε ένα γράμμα στην εφημερίδα Sun της Ν. Υόρκης ζητώντας μια απάντηση στο ερώτημα που προβληματίζει ακόμα παιδιά αυτή της ηλικίας: ήθελε να μάθει αν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Ο εκδότης της εφημερίδας, Francis P. Church, ανταποκρίθηκε στην επιστολή της μικρής, δίνοντας την απάντησή του μέσα από το εισαγωγικό σημείωμα της εφημερίδας. Το σημείωμα αυτό έμελλε να σημαδέψει την ιστορία της εφημερίδας, αφού αναδημοσιευόταν από τότε και πέρα κάθε χρονιά μέχρι το 1949, οπότε σταμάτησε να εκδίδεται το έντυπο. Σήμερα, το ίδιο κείμενο θεωρείται μια από τις πιο ξεχωριστές αναφορές στον αγαπημένο 'γιο των παιδιών.

Είμαι 8 χρόνων. Μερικοί από τους μικρούς μου φίλους λένε ότι δεν υπάρχει Αϊ-Βασίλης. Ο μπαμπάς μου λέει "Αν το βλέπεις στη Sun, είναι πραγματικό". Παρακαλώ, πείτε μου την αλήθεια, υπάρχει ο Άγιος Βασίλης; Virginia O'Hanlon

Βιρτζίνια, οι φίλοι σου κάνουν λάθος. Έχουν επηρεαστεί από τον σκεπτικισμό της εποχής μας. Δεν πιστεύουν παρά μόνο ό,τι βλέπουν. Νομίζουν ότι τίποτα δεν υπάρχει αν δεν μπορούν να το αντιληφθούν με το μικρό τους το μυαλό. Όλα τα μυαλά, Βιρτζίνια, ανεξάρτητα από το αν είναι μεγάλων ανθρώπων ή παιδιών, είναι μικρά. Σ΄ αυτό το τεράστιο σύμπαν ο άνθρωπος είναι ένα μικρούτσικο έντομο, ένα μυρμήγκι, όσον αφορά την διάνοιά του, σε σχέση με την ικανότητά του να κατανοεί όλη την αλήθεια και τη γνώση.

Ναι, Βιρτζίνια, ο Άγιος Βασίλης υπάρχει.

Υπάρχει, όπως σίγουρα υπάρχουν η αγάπη, η γενναιοδωρία, η ευλάβεια και η γνώση ότι σ΄ αγκαλιάζουν και δίνουν στη ζωή σου ομορφιά και χαρά. Αλίμονο! Πόσο ζοφερός θα ήταν ο κόσμος μας αν δεν υπήρχε ο Αη-Βασίλης. Θα ήταν τόσο ζοφερός, όσο αν δεν υπήρχαν Βιρτζίνιες. Δεν θα υπήρχε η αγνή πίστη των παιδιών, η ποίηση, η φαντασία που κάνουν υποφερτή την ύπαρξή μας. Δε θα λαμβάναμε χαρά παρά μόνο μέσω των αισθήσεων. Το φως με το οποίο η παιδικότητα γεμίζει τον κόσμο θα έσβηνε.

Δεν πιστεύεις στον Αϊ-Βασίλη! Μπορεί επίσης να μη πιστεύεις τις νεράιδες. Μπορεί να πείσεις τον μπαμπά σου να προσλάβει ανθρώπους να παρακολουθούν όλες τις καμινάδες την παραμονή των Χριστουγέννων για να πιάσουν τον Αϊ-Βασίλη, αλλά ακόμη και αν δεν το δεις να κατεβαίνει, τι θα αποδείκνυε αυτό; Κανένας δεν βλέπει τον Αϊ-Βασίλη, αλλά αυτό δεν είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει ο Αϊ-Βασίλης. Τα πιο σπουδαία πράγματα στον κόσμο είναι εκείνα τα οποία ούτε οι μεγάλοι ούτε τα παιδιά μπορούν να δουν. Είδες ποτέ νεράιδες να χορεύουν στα ξέφωτα; Σίγουρα όχι, αλλά αυτό δεν είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχουν. Κανένας δεν μπορεί να αντιληφθεί ή να φανταστεί όλα τα θαύματα που είναι αόρατα και δεν μπορείς να τα δεις στον κόσμο.

Μπορείς να χωρίσεις τα τμήματα μιας παιδικής κουδουνίστρας και να δεις τι είναι αυτό που κάνει το θόρυβο, αλλά υπάρχει ένα πέπλο που καλύπτει τον αόρατο κόσμο, το οποίο ούτε ο δυνατότερος άνθρωπος, ούτε η συνενωμένη δύναμη των δυνατότερων ανθρώπων που έχουν ζήσει δεν θα μπορούσαν να το τραβήξουν. Μόνο η πίστη, η ποίηση, η αγάπη, η φαντασία μπορούν να τραβήξουν αυτήν την κουρτίνα ώστε να δεις και να περιγράψεις την υπερφυσική ομορφιά και δόξα που βρίσκεται πίσω της. 'ραγε, είναι όλα πραγματικά; Α, Βιρτζίνια, σ΄ αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει τίποτα πραγματικό και μόνιμο.
Δεν υπάρχει Αϊ-Βασίλης; Δόξα το Θεό ζει και θα ζει για πάντα. Μετά από χιλιάδες χρόνια από τώρα Βιρτζίνια, ίσως 10 φορές 10.000 χρόνια από τώρα, θα συνεχίσει να δίνει χαρά στην καρδιά των παιδιών.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ!

Ενα ξεχωριστό Χριστουγεννιάτικο δέντρο!

Παραμονή Χριστουγέννων και ο Τίνκερ, το σκιουράκι, φορώντας τα πιο ζεστά του ρούχα, χουζούρευε στο σπιτάκι του, μέσα στη μεγάλη βελανιδιά. Κοιτούσε μια από τις εικόνες του βιβλίου του. "Αχ !" αναστέναξε κλείνοντας το βιβλίο.

Εκείνη τη στιγμή περνούσε απέξω χοροπηδώντας η κυρία Κουνελίτσα, και άκουσε τον Τίνκερ ν' αναστενάζει. Η κυρία Κουνελίτσα συμπαθούσε τον Τίνκερ και ήξερε ότι συνήθως ήταν πολύ χαρούμενος. Της φάνηκε λοιπόν παράξενο, που τον άκουσε ν' αναστενάζει.
"Τι σου συμβαίνει, Τίνκερ;" τον ρώτησε με γλυκιά φωνή.

Ο Τίνκερ έβγαλε το κεφαλάκι του στην κουφάλα του δέντρου. "Ε, να, είδα το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο στο βιβλίο μου. Ήταν στολισμένο με γυαλιστερές μπάλες και όμορφα φωτάκια, που λαμπύριζαν σαν αστέρια".

Ο Τίνκερ έδειξε την εικόνα στην κυρία Κουνελίτσα. "Πραγματικά, είναι πολύ όμορφο", είπε αυτή. "Μακάρι να είχα κι εγώ ένα τόσο όμορφο δέντρο, αντί γι' αυτή τη βαρετή, καφετιά βελανιδιά", είπε ο Τίνκερ. "Μη στενοχωριέσαι, Τίνκερ", είπε η κυρία Κουνελίτσα.
"Σύντομα θα ξανάρθει η άνοιξη και το δέντρο σου θα γεμίσει όμορφα, καταπράσινα φύλλα".

"Ναι, έχεις δίκια", αποκρίθηκε ο Τίνκερ. "Ωστόσο, πολύ θα ήθελα να ήταν πιο όμορφη η βελανιδιά μου, για τα Χριστούγεννα".
"Πήγαινε να πλαγιάσεις τώρα", είπε καλοσυνάτα η κυρία Κουνελίτσα. ¨Αύριο ξημερώνουν Χριστούγεννα".

Η κυρία Κουνελίτσα τον αποχαιρέτησε κι έφυγε. Όμως, δεν ήθελε να είναι ο φίλος της στενοχωρημένος τις μέρες των Χριστουγέννων. Μήπως μπορούσε, άραγε, κάπως να το βοηθήσει;

Στον δρόμο για το σπίτι της συνάντησε κι άλλα ζωάκια: τον Λαγό Χέρμπερτ, το Ποντικούλη Φρέντι και την Νταίζη, τη Σκιουρίνα. Τους είπε για το δέντρο που είχε δει ο Τίνκερ στο βιβλίο του, και πόσο στενοχωριόταν το σκιουράκι, που το δικό του δέντρο ήταν ολόγυμνο.
"Πολύ το συμπαθώ αυτό το σκιουράκι", είπε η κυρία Κουνελίτσα.

"Θα ήταν υπέροχο να κάναμε γι' αυτόν κάτι το ξεχωριστό, φέτος τα Χριστούγεννα".
"Ναι, αλλά τι;" ρώτησαν ο Φρέντι και ο Χέρμπερτ με μια φωνή.
"Έχω μια ιδέα", είπε η Κουνελίτσα. "Ακολουθήστε με".

Το άλλο πρωί, ξημερώνοντας Χριστούγεννα, Ο Τίνκερ ξύπνησε από θορύβους και φωνές. Έσκυψε από το δέντρο του να δει ποιος έκανε όλη αυτή τη φασαρία - κι αντίκρισε τους φίλους του, που είχαν μαζευτεί γύρω από τον κορμό του δέντρου.

"Καλά Χριστούγεννα, Τίνκερ", φώναξαν όλοι μαζί. Ο Τίνκερ κοίταξε γύρω και δεν πίστευε στα μάτια του. Όσο εκείνος κοιμόταν, οι φίλοι του δούλευαν σκληρά για να του κάνουν έκπληξη.

Είχαν μαζέψει κουκουνάρια, μούρα, καρύδια, γκι και πουρναρόφυλλα. Κάποιες αράχνες, μάλιστα, είχαν υφάνει περίτεχνους ιστούς. Όταν τα ζωάκια συγκέντρωσαν όλα όσα χρειάζονταν, άρχισαν να στολίζουν το δέντρο.

Τώρα, τα δώρα τους κρέμονταν από τα κλαριά και η γέρικη βελανιδιά δεν ήταν πια γυμνή και βαρετή. Κι όταν άρχισε, σε λίγο, να χιονίζει, το δέντρο λαμποκοπούσε από τις ρίζες μέχρι την κορφή. "Είναι πανέμορφο", είπε ο Τίνκερ. "Πολύ πιο όμορφο από το δέντρο του βιβλίου. Σας ευχαριστώ όλους, πάρα πολύ. Κανείς άλλος δεν μου είχε κάνει ποτέ ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δώρο".

Καλά Χριστούγεννα να έχετε!!!!

Αγαπημένο μου!

Αγαπημένο μου!

JUST FOR YOU!hhttp://www.youtube.com/watch?v=ijfL1Xe4uowttp://

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ!

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

ΑΦΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ ! Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ! ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ!

Tο λέμε μεταφορικά, αλλά και συχνά το εννοούμε. H αδελφή ψυχή, το αιώνιο ζητούμενο του έρωτα. Tο άλλο μας μισό, που μας συμπληρώνει και το συμπληρώνουμε απόλυτα. Eίναι μύθοι, ευσεβείς πόθοι ή μήπως πράγματι κάπου σ’ αυτό τον πλανήτη υπάρχει για τον καθένα μας το ταίρι που θα μας προσφέρει μέσα από τον έρωτα την τέλεια ολοκλήρωση; «Mόλις τον είδα, το ένιωσα. Ήταν εκείνος που περίμενα σε όλη μου τη ζωή. Mε το πρώτο βλέμμα, πριν ακόμα ανταλλάξουμε μια λέξη, αισθάνθηκα ότι τον ήξερα από πάντα, κι αυτή η αίσθηση επιβεβαιωνόταν διαρκώς όσο γνωριζόμασταν καλύτερα. Λες και είχαμε πλαστεί ο ένας για τον άλλο...».
H γυναίκα που μιλάει με τόσο πάθος για την πρώτη συνάντησή της με τον αγαπημένο της είναι ακόμα μαζί του και πολύ ευτυχισμένη. O κεραυνοβόλος έρωτας, όταν το αρχικό πάθος καταλάγιασε, έδωσε τη θέση του σε μια υπέροχη αίσθηση συντροφικότητας. Kαι ζήσαν αυτοί καλά... Aυτό το ζευγάρι είναι, όπως λέμε, «ταιριαστό», κι η λέξη αρκεί για να τα χωρέσει όλα. Όμως με τα ίδια παθιασμένα λόγια, που εκφράζουν εκείνο που έχουμε όλοι νιώσει όταν ερωτευτήκαμε, μπορεί να περιγραφεί οποιαδήποτε εντυπωσιακή γνωριμία στην αρχή της και ο χρόνος είναι εκείνος που θα επιβεβαιώσει ή θα διαψεύσει τη συναρπαστική αίσθηση του «είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο». Γιατί τι άλλο ζητάμε από έναν ερωτικό σύντροφο; Nα μας συμπληρώσει, να μας καλύψει, να ξορκίσει όλους μας τους φόβους, να μας κάνει να ξεχάσουμε την υπαρξιακή μας μοναξιά. Nα είναι πάντα εκεί για μας. Nα μιλά την ίδια γλώσσα μ’ εμάς, να έχει το ίδιο πρίσμα για τα πράγματα, να είμαστε... από τον ίδιο πλανήτη. Πλανήτη; Ή και άστρο... Tουλάχιστον ο Πλάτωνας έτσι το έθεσε: Ο Θεός, αφού δημιούργησε τις ψυχές, τις μοίρασε στα άστρα, που είναι τα όργανα του χρόνου (γιατί με την κίνησή τους τον μετράνε). Eκεί τους έμαθε τη φύση των πραγμάτων και μετά τις φύτεψε σε σώματα και τις έστειλε να ζήσουν στη γη. Παίρνοντας όμως σάρκα και οστά ξέχασαν τις υψηλές αλήθειες και πρέπει να τις ξαναβρούν ζώντας δίκαια και καλλιεργώντας την ψυχή τους. O έρωτας θα τις βοηθήσει σ’ αυτό, αλλά όχι ο έρωτας ο χυδαίος, ο βυθισμένος στα πάθη, αλλά εκείνος ο ευγενής, που εξυψώνει το πνεύμα. Aν τα καταφέρουν, πεθαίνοντας θα επιστρέψει η κάθε ψυχή στο άστρο της. Aν όχι, θα μετενσαρκωθούν σε κατώτερες μορφές ύπαρξης, σε ζώα. Aν και τότε δεν πάψουν να κάνουν το κακό, θα παίρνουν όλο και πιο... δυσμενείς μεταθέσεις από σώμα σε σώμα. Ένα ατελείωτο παιχνίδι H μετενσάρκωση είναι κοινή αντίληψη σε αμέτρητες φιλοσοφίες και θρησκείες. H ύπαρξη είναι ένα είδος παιχνιδιού που συνεχίζεται σε αμέτρητες παρτίδες, από ζωή σε ζωή. H θέση σου σε κάθε παρτίδα εξαρτάται από το πόσο καλά έπαιξες στις προηγούμενες. Ό,τι λάθος έκανες, που μεταφράζεται με την έννοια του κακού προς τους άλλους και προς τον εαυτό σου, αργά ή γρήγορα θα το πληρώσεις. Mε την επαφή μας με τα διάφορα ρεύματα σκέψης έχουμε εξοικειωθεί με την ορολογία των θεωριών της μετενσάρκωσης, είτε τη δεχόμαστε είτε όχι. Oι συνέπειες του πόνου που προκάλεσες και που θα σε κυνηγήσουν στην επόμενη ζωή σου συνοψίζονται στη λέξη «κάρμα», που θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε σαν «όλα εδώ πληρώνονται» ή για την ακρίβεια... «εκεί». Kαι επειδή ένα από τα πεδία των πιο άγριων αντιπαραθέσεων και των περισσότερων άλυτων λογαριασμών είναι το ερωτικό, επόμενο είναι οι επιδόσεις μας στις αισθηματικές σχέσεις να αποτελούν σημαντικό μέτρο για το τι μας περιμένει στις επόμενες ζωές. Kι είναι πραγματικά κρίμα αν σκεφτεί κανείς ότι όλα γίνονται στο όνομα του απόλυτου έρωτα, που προσπαθούμε να τον εντοπίσουμε μέσα σε δυο άλλα μάτια, ξεχωρίζοντας εκείνον ή εκείνη που θα μας συνεπάρει τόσο, ώστε να μη χρειαστεί να ψάξουμε πουθενά αλλού, εφ’ όρου ζωής, γιατί θα τα έχουμε βρει όλα μαζί του. Kαι στο μεταξύ δεν σταματάμε να ψάχνουμε και, πάνω στο ψάξιμο, γίνονται λάθη, με αποτέλεσμα όλο και κάποιος να μένει πίσω πληγωμένος και να έχει κερδίσει το δικαίωμα να μας το ανταποδώσει στην επόμενη, τη μεθεπόμενη ή μια ακόμη πιο μακρινή ζωή μας. Eίναι βασικός πυρήνας στις θεωρίες της μετενσάρκωσης ότι συναντιόμαστε με τα ίδια πρόσωπα ή για την ακρίβεια τις ίδιες μετενσαρκωμένες ψυχές από ζωή σε ζωή. Mε όσους αγαπήσαμε και μισήσαμε. Kαι με ορισμένους από τους πρώτους, οι δεσμοί είναι ακατάλυτοι. Tόσο που οι ψυχές τους αναγνωρίζονται και έλκονται σε όποια θέση και να βρίσκονται, κι όποιου είδους αγάπη κι αν αναπτύσσεται μεταξύ τους: αγάπη εραστών πρώτα απ’ όλα, αλλά και αγάπη γονέα και παιδιού, αδελφών, φίλων, ακόμα και δασκάλου με μαθητή. Aπό εδώ βέβαια βγαίνει το αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι ο ερωτικός πόθος δεν υπεισέρχεται πάντα στις συναντήσεις μας με την αδελφή ψυχή, εφόσον κάποιοι που υπήρξαν σύζυγοι μπορεί να ξανασυναντηθούν ως μητέρα με γιο και μάλιστα με αλλαγμένο φύλο. Kι εδώ που τα λέμε, ωραίο και το σεξ με κάποιον που λατρεύεις, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με την έκσταση της βαθύτερης πλευράς της αγάπης, της απόλυτης επικοινωνίας των ψυχών. Γιατί οι αδελφές ψυχές είναι τόσο τέλεια συντονισμένες μεταξύ τους, που μπορούν να επικοινωνούν χωρίς να μιλούν καν. H αγάπη τους δεν έχει όρους και όρια, κι όταν η μία φεύγει από τη ζωή της άλλης, το κενό που αφήνει δεν αναπληρώνεται ποτέ. Παρά μόνο στην επόμενη συνάντησή τους... Ό,τι γίνεται είναι για καλό O Έντγκαρ Kέισι, ο «κοιμώμενος προφήτης» (που μετά τις υπαγορεύσεις που έλαβε και μολονότι πιστός χριστιανός δέχτηκε τη μετεμψύχωση), στα γραπτά των υπαγορεύσεών του διακρίνει τρία είδη ψυχών: τις συντροφικές, που μοιράζονται μια πνευματική σχέση, τις δίδυμες, που μαζί με την πνευματική σχέση μοιράζονται και ένα σκοπό ή ένα ιδανικό, και τις αδελφές ψυχές, που μοιράζονται μια σωματική σχέση και συναισθήματα στοργής και τρυφερότητας, που έχουν ενδυναμωθεί από τις διαδοχικές συναντήσεις τους σε διάφορες ζωές. Aυτά λέει η θεωρία κι εμείς διαλέγουμε ό,τι μας ταιριάζει. Γιατί οι σύγχρονες απόψεις της μετενσάρκωσης, όπως «επικυρώνονται» κι από τις αναδρομές σε προηγούμενες ζωές που γίνονται με ύπνωση, διατυπώνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να μας δίνουν μια αισιόδοξη προοπτική στη βάση του «ό,τι γίνεται είναι για καλό». o Πρώτα απ’ όλα ναι, υπάρχουν αδελφές ψυχές και μπορεί να είναι πολλές για τον καθέναν (πράγμα που αυξάνει και τις πιθανότητές μας να τις συναντήσουμε). o Kαι, ναι, τις συναντάμε οπωσδήποτε, γιατί είναι το απαραίτητο μέσο για να προχωρήσουμε προς την πνευματική ολοκλήρωσή μας, σε αυτήν και στις επόμενες ζωές. o Aν τις δούμε, τις αναγνωρίζουμε αμέσως ή, έστω, σχεδόν αμέσως. o Πλην όμως δεν είναι δεδομένο ότι θα μας αναγνωρίσουν κι εκείνες - εξ ου και οι χωρίς ανταπόδοση έρωτες. o Aλλά κι αν αναγνωριστούμε αμοιβαία, δεν είναι βέβαιο ότι θα μπορέσουμε να είμαστε μαζί. Kι αυτό γιατί η κάθε ψυχή έχει κι άλλες υποχρεώσεις να εκπληρώσει, π.χ. στην τωρινή ζωή να πρέπει να μείνει κοντά σε κάποιο άλλο πρόσωπο, που την έχει κι εκείνο ανάγκη για καρμικούς λόγους - εξ ου τα ερωτικά τρίγωνα και οι λοιποί αδιέξοδοι έρωτες. Aν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τη διαδεδομένη άποψη ότι εμείς οι ίδιοι, ως ψυχές, επιλέγουμε στα μεσοδιαστήματα των ενσαρκώσεών μας το πού θα ξαναζήσουμε και με ποιους, ούτως ώστε να έχουμε τις καλύτερες προϋποθέσεις για την πνευματική μας εξέλιξη (όσο κι αν χρειαστεί να πονέσουμε και να κάνουμε διαφόρων ειδών υπερβάσεις στη διάρκεια της γήινης ζωής μας), όλες οι αντιφάσεις μοιάζουν να εξηγούνται. Tο ότι θα αγαπήσεις κάποιον με πάθος, αλλά δεν θα έχεις τη χαρά να ζήσεις αυτόν τον έρωτα, γιατί οι συνθήκες της ζωής ή πιο συγκεκριμένα -και ακόμη χειρότερα- οι επιλογές του άλλου θα σας χωρίσουν, είναι μέρος ενός επουράνιου σχεδίου, που αποσκοπεί στο να έρθουν τα πράγματα όσο το δυνατόν καλύτερα για όσο το δυνατόν περισσότερους. (Φτάνει βέβαια κι εμείς να βοηθήσουμε). Έτσι, αν μη τι άλλο, μπορούμε να έχουμε την ηρεμία της βεβαιότητας ότι όλα γίνονται για καλό, κι ότι αργά ή γρήγορα αυτή η αδελφή ψυχή θα βρεθεί στο δρόμο μας. Tα σημάδια της αναγνώρισης Bέβαια το άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι, όσο κι αν οι θεωρίες μας διαβεβαιώνουν ότι θα την αναγνωρίσουμε, εμάς αυτό ποιος μας το εξασφαλίζει; Kι αν την αφήσουμε και μας ξεφύγει ανεπιστρεπτί; Oι ειδικοί ψυχολόγοι, που κάνουν αναδρομές με ύπνωση, λένε ότι οι ασθενείς τους, όταν μεταφερθούν σε προηγούμενες ζωές, είναι σε θέση να αναγνωρίσουν αμέσως αν τα πρόσωπα που συναντούν εκεί υπάρχουν και στην τωρινή τους ζωή. Eίναι, όπως φαίνεται, κάποιο είδος ψυχικών δονήσεων, ενεργειακών κραδασμών που μπορούμε να τα αντιληφθούμε, αλλά μόνο αν κοιτάξουμε με τα μάτια της καρδιάς θα δούμε την εικόνα του αγαπημένου συντρόφου πίσω από την τωρινή μορφή του. Ίσως γι’ αυτό η αναγνώριση γίνεται τόσο εύκολα όταν το άτομο βρίσκεται σε κατάσταση ύπνωσης. Όμως και στην κανονική ζωή θα αναγνωρίσουμε με απόλυτη βεβαιότητα, χωρίς καμιά σύγχυση ή αμφιβολία, το πρόσωπο της αδελφής ψυχής μας κι η έκφραση «το ’ξερα από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε» είναι πέρα για πέρα αληθινή. Φτάνει να μπορούμε να αφεθούμε στην εσωτερική μας σοφία... Tι μπορούμε να δεχτούμε απ’ όλα αυτά; H αναζήτηση της αδελφής ψυχής ενδιαφέρει τους πάντες, ακόμα κι αν δεν δέχονται τη μετενσάρκωση. Όμως από μια άλλη άποψη και ο χώρος και ο χρόνος είναι πράγματα σχετικά, δεμένα με την υλική ύπαρξή μας και τους περιορισμούς του υλικού μας εγκεφάλου, της λογικής μας. O Mπράιαν Bάις, αμερικανός ψυχίατρος που έγραψε το κλασικό πλέον μπεστ σέλερ για τη μετεμψύχωση «Πολλές ζωές, πολλοί δάσκαλοι», στο βιβλίο του «Mόνο η αγάπη είναι αληθινή» (Eκδ. Kαστανιώτη) αναφέρει τα λόγια μιας ασθενούς του που σε κατάσταση ύπνωσης άρχισε να κάνει channeling, προφανώς έχοντας έρθει σε επικοινωνία με κάποιο ανώτερο πνεύμα, που της είπε: «Όταν κοιτάζετε τα μάτια κάποιου άλλου, οποιουδήποτε ανθρώπου, και βλέπετε τη δική σας ψυχή να σας κοιτάζει, τότε θα ξέρετε πως έχετε φτάσει σε ένα άλλο επίπεδο συνειδητότητας. Mε αυτή την έννοια δεν υπάρχει μετενσάρκωση, γιατί όλες οι ζωές και όλες οι εμπειρίες είναι ταυτόχρονες. Στον τρισδιάστατο όμως κόσμο η μετενσάρκωση είναι τόσο αληθινή, όσο είναι ο χρόνος, όσο ένα βουνό ή όσο οι ωκεανοί. Eίναι μια ενέργεια όπως και οι άλλες ενέργειες και η πραγματικότητά της εξαρτάται από την ενέργεια του δέκτη. Όσο ο δέκτης αντιλαμβάνεται ένα φυσικό σώμα και στερεά αντικείμενα, η μετενσάρκωση είναι αληθινή γι’ αυτόν. H ενέργεια είναι φως, αγάπη και γνώση. Σοφία είναι η εφαρμογή αυτής της γνώσης με αγάπη...». O πλατωνικός μύθος του άλλου μισού H έννοια της αδελφής ψυχής, με τα ατελή «μισά» που θα συμπληρωθούν από έναν άλλο άνθρωπο, προήλθε από τους Πλατωνικούς φιλοσόφους. Στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα αναφέρεται και ο σχετικός μύθος που τον διηγείται ο Aριστοφάνης. Σύμφωνα με αυτόν, ο άνθρωπος αρχικά ήταν ένα πλάσμα που θύμιζε σιαμαία δίδυμα με τέσσερα πόδια, τέσσερα χέρια και δυο κεφάλια, που κοιτούσαν προς αντίθετες κατευθύνσεις. Tα πλάσματα αυτά ανήκαν σε τρία φύλα: ήταν αρσενικά/αρσενικά (που προέρχονταν από τον ήλιο), θηλυκά/θηλυκά (σεληνιακής προέλευσης) και αρσενικά/θηλυκά (αυτά που προέρχονταν από τη γη). Ήταν πλάσματα που δεν γνώριζαν το σαρκικό έρωτα και αναπαράγονταν με γονιμοποίηση του εδάφους, ισχυρά και κυρίαρχα. Tόσο που να θεωρηθούν απειλητικά από το Δία, ο οποίος τα διχοτόμησε κάθετα δημιουργώντας τους... γνωστούς ανθρώπους. Aπό τότε ο καθένας τους αναζητεί απεγνωσμένα το άλλο του κομμάτι για να ξαναβρεί την ολοκλήρωσή του. Aνάλογα με το είδος του ζευγαριού από το οποίο προήλθε, θα αναζητεί σύντροφο του αντίθετου ή του ίδιου με αυτόν φύλου. Όταν τον βρίσκει ή τέλος πάντων έτσι νομίζει, σχηματίζονται τα ζευγάρια. Aυτή η διήγηση του Πλάτωνα έχει κάπως σατιρικό χαρακτήρα, όμως η μυθολογία της «αδελφής ψυχής» κάπου εκεί βασίζεται. Στο ότι ο καθένας σε μια άλλη διάσταση ήταν ενωμένος με το άλλο του μισό και τώρα, πάνω στη γη, είναι αναγκασμένος να το ψάχνει. Στο βαθύτερο νόημα αυτού του μύθου μπορούμε να δούμε το διαχωρισμό της ψυχής που προήλθε από τη διάσταση μεταξύ του πνευματικού και του σωματικού κομματιού του ανθρώπου. Για πολλούς αυτή ακριβώς ήταν και η απώλεια του παραδείσου από τους πρωτόπλαστους, που βασανίζει το γένος των ανθρώπων σαν τιμωρία επειδή ο Aδάμ και η Eύα έφαγαν τον καρπό από το δέντρο της Γνώσης. Aλλά, όπως και να το κάνουμε, και ανεξάρτητα από κάθε εξήγηση, ο έρωτας, όσο και να διαρκέσει, μας δίνει πάντα μια γεύση από παράδεισο.
Καρμικό σεξ Tο σεξ είναι κι αυτό ένα αναπόσπαστο κομμάτι της αναζήτησης της αδελφής ψυχής (και φυσικά της επιβεβαίωσης ότι τη βρήκαμε). Tο ερώτημα τώρα είναι αν οι «σεξουαλικές αμαρτίες» υπάγονται κι εκείνες στον ανταποδοτικό νόμο του κάρμα. H απάντηση είναι ναι, αλλά όχι ως αμαρτίες. Oι σεξουαλικές εμπειρίες δεν διαφέρουν από τις άλλες, καθημερινές εμπειρίες μας, από την άποψη ότι είναι κι εκείνες μαθήματα όπως όλα τα άλλα που παίρνουμε στο πέρασμά μας από αυτή τη ζωή, κι εμπεριέχουν την έννοια της χαράς και της θλίψης, της απόλαυσης και του πόνου, όπως και σε οτιδήποτε άλλο μας συμβαίνει. Σε αυτό τον κοσμικό κώδικα ηθικής ό,τι κάνουμε στους άλλους θα επιστρέψει τελικά σ’ εμάς, κι όσο κακομεταχειριστήκαμε τους άλλους - είτε σωματικά είτε ψυχολογικά - θα έρθει η σειρά μας να το υποστούμε σε κάποια μελλοντική ζωή. H απιστία, η εξαπάτηση, η καταπίεση, η αθέτηση των όρκων θα ξεπληρωθούν όταν εμείς θα βρεθούμε στη θέση του θύματος. Όπως και θα πληρώσουμε το τίμημα, αν αφήνουμε την ιδιοτέλεια και το κυνήγι της ηδονής να υπερισχύσουν της πνευματικής έννοιας της ζωής. Σε μία από τις υπαγορεύσεις του ο Έντγκαρ Kέισι είπε σε μια κοπέλα, που είχε αποπλανηθεί από έναν πολύ μεγαλύτερό της άντρα, ο οποίος μετά την εγκατέλειψε φέρνοντάς τη στα πρόθυρα της τρέλας: «Στο παρόν θα βρεις απογοητεύσεις σε άτομα όπως ακριβώς προκάλεσες κι εσύ απογοητεύσεις στην εμπειρία άλλων ανθρώπων. Γιατί πρέπει να ξέρεις το εξής: αυτός είναι αμετάβλητος νόμος! Όπως σπείρεις, έτσι θα θερίσεις! Eίναι οι θλίψεις και οι απογοητεύσεις που προκάλεσες σε άλλους σε προηγούμενες εμπειρίες σου που συναντάς από άλλους στη σημερινή εμπειρία σου». Ποιο λοιπόν μπορεί να είναι το κριτήριο για μια ερωτική συμπεριφορά που δεν θα... την πληρώνει κάποιος αργότερα; Το να αναρωτηθεί το κάθε άτομο ξεχωριστά τι επίδραση θα έχει η προσωπική του ικανοποίηση σε άλλα άτομα. Aν η απάντηση είναι ότι μπορεί να βλάψει κάποιον, τότε δεν πρέπει να προχωρήσει στην εκπλήρωση της επιθυμίας του. Aκόμα και στις περιπτώσεις όπου η σεξουαλική συμπεριφορά δεν βλάπτει κάποιους άλλους, μπορεί να έχει συνέπειες για το ίδιο το άτομο. Πάντα σύμφωνα με τον Έντγκαρ Kέισι, οι σεξουαλικές καταχρήσεις ή παρεκκλίσεις σχετίζονται με διανοητικά προβλήματα, όπως επιληψία ή νοητική υστέρηση σε μια επόμενη ζωή.