ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΣΜΕΝΗ ΜΗΛΟΠΙΤΑ! ΜΟΥΡΛΙΑ!

Θα συνοδεύσει τέλεια τον καφέ σας τα φθινοπωρινά απογεύματα.
Εκτέλεση
1. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200°C για 15 λεπτά. Βάζουμε σε ένα ταψάκι τις δύο κουταλιές βούτυρο και το λιώνουμε στο φούρνο για 2-3 λεπτά. Στρώνουμε τα μήλα στο ταψί καλύπτοντάς το ολόκληρο και πασπαλίζουμε με το ½ φλ. τσαγιού ζάχαρη, την κανέλα, τα καρύδια και τις σταφίδες. Βάζουμε το ταψάκι ξανά στο φούρνο για άλλα 10 λεπτά.2. Κοσκινίζουμε το αλεύρι και προσθέτουμε το μπέικιν πάουντερ. Βάζουμε σε ένα μπολ το βούτυρο με τη ζάχαρη και χτυπάμε μέχρι να ασπρίσουν. Προσθέτουμε τους κρόκους από τα αυγά, το ξύσμα λεμονιού, το κονιάκ και το γάλα.3. Χτυπάμε τα ασπράδια σε μαρέγκα. Ρίχνουμε τη μαρέγκα στο μπολ με το μίγμα και διπλώνουμε απαλά. Προσθέτουμε λίγο λίγο το αλεύρι. Ανακατεύουμε ελαφρά μέχρι να ομογενοποιηθεί και να γίνει μια λεία ζύμη όπως το κέικ.4. Ρίχνουμε τη ζύμη πάνω στα μήλα. Ψήνουμε για 1 ώρα στους 180°C και όταν η μηλόπιτα είναι έτοιμη, την αναποδογυρίζουμε για να έρθουν τα μήλα από πάνω.
μερίδες 12
Χρόνος Προετοιμασίας 15 λεπτά
Χρόνος ψησίματος 60 λεπτά
Share
Υλικά
1½ φλ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ
1 φλ. τσαγιού ζάχαρη
125 γραμμ. βούτυρο ή μαργαρίνη
4 αυγά
1 λεμόνι (ξύσμα)
3 κ.σ. κονιάκ
1/2 φλ. τσαγιού γάλα
5 μήλα καθαρισμένα, ξεσποριασμένα και κομμένα σε ροδέλες ή σε μισοφέγγαρα
1 φλ. τσαγιού καρύδια χοντροκομμένα
1/2 φλ. τσαγιού σταφίδα μαύρη
1 κ.σ. κανέλα
1 κ.γ. γαρίφαλο
2 κουταλιές βούτυρο ή μαργαρίνη
1/2 φλ. τσαγιού καστανή ζάχαρη

Τι να ζητήσω από το Θεό» (Έκθεση απὸ μαθητή του δημοτικού)

«Θεέ μου, ἀπόψε σοῦ ζητάω κάτι ποὺ τὸ θέλω πάρα πολύ. Θέλω νὰ μὲ κάνεις τηλεόραση! Θέλω νὰ πάρω τὴ θέση τῆς τηλεόρασης ποὺ εἶναι στὸ σπίτι μου. Νὰ ἔχω τὸ δικό μου χῶρο. Νὰ ἔχω τὴν οἰκογένειά μου γύρω ἀπὸ ἐμένα. Νὰ μὲ παίρνουν στὰ σοβαρὰ ὅταν μιλάω. Θέλω νὰ εἶμαι τὸ κέντρο τῆς προσοχῆς καὶ νὰ μὲ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι χωρὶς διακοπὲς ἢ ἐρωτήσεις. Θέλω νὰ ἔχω τὴν ἴδια φροντίδα ποὺ ἔχει ἡ τηλεόραση ὅταν δὲν λειτουργεῖ. Ὅταν εἶμαι τηλεόραση, θἄχω τὴν παρέα τοῦ πατέρα μου ὅταν ἔρχεται σπίτι ἀπὸ τὴ δουλειά, ἀκόμα κι ἂν εἶναι κουρασμένος. Καὶ θέλω τὴ μαμά μου νὰ μὲ θέλει ὅταν εἶναι λυπημένη καὶ στενοχωρημένη, ἀντί νὰ μὲ ἀγνοεῖ… Θέλω τ΄ ἀδέλφια μου νὰ μαλώνουν γιὰ τὸ ποιὸς θὰ περνάει ὧρες μαζί μου. Θέλω νὰ νοιώθω ὅτι ἡ οἰκογένειά μου ἀφήνει τὰ πάντα στὴν ἄκρη, πότε – πότε, μόνο γιὰ νὰ περάσει λίγο χρόνο μὲ μένα. Καὶ τὸ τελευταῖο, κάνε με ἔτσι ὥστε νὰ τοὺς κάνω ὅλους εὐτυχισμένους καὶ χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο νὰ γίνω σὰν μιὰ τηλεόραση!»
Τὴ δασκάλα ποὺ τὴν διάβασε (καθὼς βαθμολογοῦσε) τὴν ἔκανε νὰ κλάψει. Ὁ σύζυγός της ποὺ μόλις εἶχε μπεῖ στὸ σπίτι, τὴ ρώτησε: «τὶ συμβαίνει;» Αὐτὴ ἀπάντησε: «Διάβασε αὐτὴ τὴν ἔκθεση, τὴν ἔχει γράψει ἕνας μαθητής μου». Ὁ σύζυγος εἶπε: «Τὸ καημένο τὸ παιδί. Τὶ ἀδιάφοροι γονεῖς εἶναι αὐτοί!» Τότε αὐτὴ τὸν κοίταξε καὶ εἶπε: «Αὐτὴ ἡ ἔκθεση εἶναι τοῦ γιοῦ μας!..»